Προς το περιεχόμενο

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ


επισκέπτη Guest

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

"Θα πάρουν φωτιά οι ουρανοί… θα μας κάψουν ζωντανούς…"

Ωρα 5 το απόγευμα της 13ης/9/1922. Οι Τούρκοι έχουνε φέρει σιδερένιους λοστούς και κλείνουν το δρόμο στη γωνία. Ολοι ανησυχούν. Τι θα κάνουν άραγε. Κανείς δεν ξέρει τίποτα. Τότε βγαίνει μια λάμψη και σκοτεινιάζουν τα πάντα από καπνό. Φαίνεται βάλανε φωτιά εδώ κοντά.

Ο ήλιος εχάθηκε, μαύρισε ο ουρανός. Κλείσανε και τους δρόμους, μήπως θέλουν να μας κάψουν ζωντανούς; Δεν περνάνε δέκα λεφτά και ο δρόμος γεμίζει κόσμο πανικόβλητο. Ερχονται από την άλλη μεριά, που δεν έχουν βάλει λοστούς και στο δρόμο μας παγιδεύονται. Φωνάζουν: "Βοήθεια, θα μας κάψουν ζωντανούς!". Όπως είμαστε στο παράθυρο κοιτάζουμε σαστισμένοι. Μας φωνάζουν: "Μην κάθεστε μέσα. Θα μας κάψουν. Ολους τους δρόμους τους έχουν κλείσει, δεν αφήνουν πουθενά. "Βοήθεια, βοήθεια, βοήθεια. Μυριάδες φωνές. Ο δρόμος δε χωράει άλλους. Μπαίνουν στα σπίτια. Ως και οι ταράτσες γεμίζουν κόσμο που φωνάζει και παραληρεί. Αλλοι έχουν χάσει τα παιδιά τους.

Παιδιά σκούζουν, ζητάνε τη μάνα τους. Ορμάει ο κόσμος να πηδήσει τους λοστούς. Είναι μαζεμένοι εκεί πολλοί. Τούρκοι πυροβολούν και πέφτουν κάμποσοι νεκροί. Ουρλιαχτά, κατάρες, προσευχές. Σκοτεινιάζει πια, είναι καπνός που μας καίει τα μάτια. Τότε αρχίζει άλλο δράμα: Τα καρφιά. Τι ήταν πάλι αυτό; Αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια δε μπορώ να το εξηγήσω. Τόσες φωτιές έχω δει, αυτό το πράγμα δεν το ξανάδα, ούτε και διάβασα ποτέ κάτι τέτοιο. Από τα σπίτια που καίγονται, εκσφενδονίζονται μεγάλα καρφιά, κατακόκκινα, και πέφτουν κάνοντας ένα θεαματικό ημικύκλιο, πάνω στον κόσμο. Καθώς σκοτεινιάζει, λάμπουν σαν κόκκινες σαΐτες.

Άνθρωποι τραυματίζονται και ουρλιάζουν. Μέσα από τα σπίτια δίνουν λεκάνες, κουβάδες, τεντζερέδια, βρεμένες κουβέρτες, για να προφυλαχθούν οι απέξω. Αυτοί που είχαν πάει στις ταράτσες έντρομοι κατεβαίνουν πατείς με πατώ σε. Δεν υπάρχει πια χώρος. Η μαμά μου κάθεται στο πεζούλι του παραθύρου, κοντά μου. Κοντεύουν να μας πετάξουν έξω. Από μέσα φωνάζουν "θα σκάσουμε".

Η μαμά μου ούτε βλέπει ούτε ακούει. Απαντάει αφηρημένα στις ερωτήσεις που τις κάνουν και τα μάτια της είναι στραμμένα στους Τούρκους που είναι κοντά στους λοστούς.

Ο κόσμος φωνάζει "βοήθεια" και πολλοί ζηλεύουν αυτούς που είναι μέσα γιατί δεν έχουν φόβο από τα καρφιά. Οι μέσα πάλι, δεν μπορούν ν' ανασάνουν από τον κόσμο που είναι πήχτρα. Τώρα έρχονται κάτι φραγκοπαπάδες. Δείχνουν χαρτιά στους Τούρκους αυτοί τα διαβάζουν και ως του θαύματος ανοίγουν τους λοστούς. Ο κόσμος τρέχει ξέφρενος. Κανείς δεν ξέρει τι κάνει αυτή την ώρα. Τρέχουν μακριά από τη φωτιά και νομίζουν πως όλα τέλειωσαν. Ολοι φωνάζουν: "Πάμε στο Και, στ' ακρογιάλι".

Η μαμά βλέπει το σπίτι ν' αδειάζει και το δρόμο ν' αραιώνει. Γρήγορα, λέει, φορέστε όσες αλλαξιές σας έφερα, απανωτά, βοηθάει εμένα να κάνω πιο γρήγορα. Δίνει στη Ρόζα το κιλιμάτι στους ώμους μου βάζει ένα χαλάκι η ίδια σηκώνει ένα καλάθι και παίρνουμε δρόμο. Αλλά εμένα το μυαλό μου είναι πώς να πάρω την κούκλα και το άλογο. Βρε καιγόμαστε, το καταλβαίνεις; Σου 'στριψε; Θεέ μου, ο κόσμος στ' αλήθεια καίγεται, κι εκείνη την κούκλα της! Ημαρτον, Παναγία μου… Πετάει μακριά την κούκλα και το άλογο που εγώ θέλω και κλαίω.

Όλος ο κόσμος κρατάει μπόγους βαλίτσες ή τσουβάλια στην πλάτη. Είναι και πολλοί που δεν έχουν προλάβει να πάρουν τίποτα. Ξεκινάμε μαζί τους και μεις τρέχοντας προσέχοντας να μη χαθούμε. Περνάμε τους κεντρικούς δρόμους, όπου τα ωραία μαγαζιά χάσκουν λεηλατημένα. Φτάνουμε στο Κορντόν που έχει ωραία και αρχοντικά σπίτια. Κάτι κυρίες κλαίνε στα παράθυρα και μας ρωτάνε που πάμε. Νομίζουν ότι αυτοί δεν διατρέχουν κίνδυνο, γιατί είναι κοντά οι Πρεσβείες και τα προξενεία.

Στο Και σταματάμε έντρομοι. Γυμνά σπαθιά των Τούρκων λαμποκοπούν, ανεβοκατεβαίνοντας στα κεφάλια των χριστιανών. Αχ Θεέ μου που να πάμε να σωθούμε; Λέει κάποιος: Να πάμε στη Σχολή Καλογραιών. Τους Καθολικούς δεν τους πειράζουν οι Τούρκοι. Τρέχουμε. Ερχονται κι άλλοι. Μόλις βλέπουν προς τα πού πάνε τρέχουν κι άλλοι χωρίς να ξέρουν αν θα σωθούμε.

Τρέχουν φωνάζοντας τα ονόματα των αγαπημένων τους που χάθηκαν μέσα στον πανικό. Οι μεγάλες πόρτες είναι κατάκλειστες. Χτυπάμε μ' όση δύναμη έχομε "βοήθεια μας σφάζουν".

Η πόρτα ανοίγει και η ηγουμένη μας αφήνει να μπούμε μέσα. Σχεδόν είμαστε από τους πρώτους. Η μαμά φωνάζει: Τρέχατε απάνω, μη μας τσαλαπατήσει ο κόσμος. Ανεβαίνουμε. Είναι μεγάλη η αίθουσα και ο Χριστός στον τοίχο, με την καρδιά του έξω να ακτινοβολεί, μας ευλογά. Ενας αγανακτισμένος φωνάζει: Μάλιστα, Κύριε! Με την ευλογία Σου σφάζεται ο κόσμος Σου. Με μας είσαι ή με τους Τούρκους; Τέτοιες ώρες δε θέλουμε να κάνεις θαύματα. Κάνε ένα θαύμα να κουλαθούν τα χέρια των Τούρκων, που σφάζουν και σκοτώνουν τη χριστιανοσύνη. Καλέ μη βλαστημάς λέει άλλος. Δοκιμάζει την αντοχή μας. Είμαστε όλοι αμαρτωλοί. Και κάνει μετάνοιες και σταυροκοπιέται, λέγοντας "ήμαρτον Χριστέ μου". Ολοι μαζί τώρα ψέλνουν το "Σώσε Κύριε τον λαόν Σου".

Πάνω, κάτω γεμίζει κόσμο. Φαίνεται έχουν φύγει όλοι, λέει κάποιος. Γύρισα το κτίριο αλλά δεν είδα κανένα ούτε καλόγρια ούτε τίποτα τους γνωρίζω γιατί εδώ ερχόταν η κόρη μου σχολείο. Από τα παράθυρα βλέπουμε τη Σμύρνη που καίγεται σα λαμπάδα και λυπάται η ψυχή μας. Η ωραία αυτή πόλη η τόσο χαρούμενη, που δύο μέρες πριν ακόμη, ήταν ντυμένη στα γαλανόλευκα!

Στο κτίριο γίνεται πανζουρλισμός. Μανάδες σπρώχνουν τον κόσμο και ψάχνουν τα παιδιά τους, παιδιά κλαίνε άλλοι μιλούν ελληνικά, άλλοι αρμένικα, άλλοι τούρκικα. Βαβυλών. Και όλοι ζητάνε βοήθεια και προσεύχονται στον ίδιο Θεό. Ολονών τα μάτια είναι στραμμένα στη φωτιά. Αχ πότε θα τη σβήσουν; Όλοι ελπίζουν πως εδώ δεν πρόκειται να 'ρθει. Μετά το Κορτόν ως την παραλία, είναι ξένες αντιπροσωπείες, Πρεσβείες και Προξενεία. Δεν μπορούν να φανταστούν ότι οι ξένοι θα τα' αφήσουν να καούν. Αλλά γελιούνται. Ακούμε τις αντλίες που περνάνε και νομίζομε ότι πάνε να σβήσουν τις φωτιές. Δεν περνάει μισή ώρα και βλέπουμε από τη μια τη φωτιά, σαν τεράστιο φίδι να πλησιάζει.

Τα ιπτάμενα καρφιά πέφτουν πάλι, σπάζουν τζάμια, τραυματίζουν και κλαίνε. Αλλωστε η φωτιά πλησιάζει. Έντρομοι τρέχουμε κάτω, Οι Τούρκοι μαζεμένοι στην εξώπορτα πιάνουν τους άντρες και τα κορίτσια από τα μαλλιά. Οσοι αντιστέκονται μένουν στον τόπο καταματωμένοι. Έχει γεμίσει πτώματα. Βλέποντας η μαμά αυτή τη συμφορά, πετάει ότι κρατούσαμε και μας πιάνει από τα χέρια. Μας λέει: Ετσι να περπατάμε να μη χαθούμε, και πάντα ανάμεσα στον κόσμο, να μην μας φτάνουν οι Τούρκοι από τις άκρες. Φτάνουμε πάλι στο ακρογιάλι, στο Και. Αχ, Παρθένα μου! Εδώ τα πράγματα έχουν αγριέψει. Τα πόδια μας πια δεν πατάνε γης. Ό,τι έχει πάρει ο καθένας πολύτιμο τό ’χει πετάξει. Βλέπεις μπόγους, μπαούλα, τσουβάλια, μηχανές, βαλίτσες, πτώματα, ακόμα και αρρώστους που οι δικοί τους μη μπορώντας πια να τους σηκώσουν, τους άφησαν. Τα σπίτια καίγονται, οι Τούρκοι με σπαθιά και μαχαίρια κτυπούν δίχως να μας διαλέγουν. Ο κόσμος τρέχει, τρέχει τσαλαπατώντας τα πάντα. Σπαραχτικές φωνές. Είναι πολλοί που πέφτουν στη θάλασσα με την ελπίδα να σωθούν. Μπαίνουν, αν βρουν πλεούμενο, αλλά σκαρφαλώνουν τόσοι πολλοί που αμέσως αναποδογυρίζει. Άλλους, που θέλουν να απομακρυνθούν κολυμπώντας, τους πυροβολούν.

Οι πνιγμοί είναι τόσοι πολλοί, που εγώ νομίζω ότι αν περπατήσει κανείς επάνω τους θα πάει στα καράβια. Αλλά τα καράβια είναι μακριά και να φτάσει κανείς εκεί δεν τον παίρνουν. Τους σπρώχνουν, ξανά πίσω και, αν επιμένουν, τους πυροβολούν ή τους χύνουν ζεματιστό νερό. Είναι βλέπετε, σύμμαχοι των Τούρκων. Περιορίζονται να βγάλουν ταινίες και φωτογραφίες! Κάθε τόσο τα φώτα των προβολέων γλιστράνε σ' όλο το μήκος της παραλίας, φωτίζοντας τη συμφορά. Εκείνη τη στιγμή οι Τούρκοι κατεβάζουν τα σπαθιά και τις χατζάρες, ο κόσμος σηκώνει τα χέρια και με ό,τι φωνή έχει, φωνάζει: "Βοήθεια, βοήθεια!" Μα το πληρώνουν ακριβά. Μόλις σβήνουν οι προβολείς, τα χατζάρια πιο λυσσασμένα χτυπούν και ρίχνουν κορμιά στη γη ανοίγοντας κεφάλια. Είναι νύχτα. Κι εμείς, μες στο μακελειό, κρατιόμαστε σφιχτά και οι τρεις, φροντίζοντας να είμαστε στη μέση του πλήθους.

Ούτε βλέπουμε τι πατάμε, συνέχεια ανεβοκατεβαίνουμε. Είναι κι ένας άλλος κίνδυνος: Αν πέσει καμιά από τις τρεις μας θα την πατούσαν γι αυτό δεμένα πιο σφιχτά τα χέρια και φωνάζομε, μη, μη τον πατήσετε" και κάποιο χέρι βρισκότανε να βοηθήσει. Πόσοι και πόσοι πέσανε απλώς σκοντάφτοντας, για να μη σηκωθούν ποτέ πια. Ο κόσμος αυτή τη στιγμή δεν έβλεπε τίποτα. Ήταν σα τα θηρία που τρέχουν να σωθούν όταν αρπάζουν φωτιά τα δάση. Από τη μια τα κτίρια καίγονται, από την άλλη η θάλασσα γεμάτη πτώματα, πίσω οι Τούρκοι με τα σπαθιά.

Από τη Σμύρνη, έφτανε στο Κορδελιό η ανταύγεια της φωτιάς που αντανακλούσε στις προσόψεις των κτιρίων και κοκκίνιζαν σαν το αίμα που εχύνετο στη Σμύρνη.

Μέχρι μέσα στο μεγάλο σαλόνι έφτανε η κόκκινη ανταύγεια κι όλα κοκκίνιζαν μέσα στο σπίτι. Ο καιρός ήταν συννεφιά και η ανταύγεια αυτή έφτασε στα σύννεφα, κοκκίνισε ο ουρανός νόμιζες όταν έφτασε η Δευτέρα παρουσία και ότι θα πάρουν φωτιά οι ουρανοί.

Το θέαμα ήταν τρομακτικό, ακούγαμε το μουγκρητό της φωτιάς, τις φωνές εκατοντάδων χιλιάδων γυναικόπαιδων που ζητούσαν βοήθεια.

Φτάσαμε στην αποβάθρα, μετά λίγο ακούστηκε ένας τρομερός κρότος και η αποβάθρα υποχώρησε από το πολύ βάρος του κόσμου. Εκατοντάδες άνθρωποι έπεσαν στα βαθιά νερά.

Η μαμά μας έμεινε εμβρόντητη ενώ εμείς την τραβούσαμε από το ένα πόδι της που ήτανε στο κενό. Η θάλασσα κόχλασε από χέρια και πόδια. Όσοι ήταν κοντά πιάστηκαν για να βγουν. Αλλά οι Τούρκοι δεν άργησαν να μαζευτούν πιο λυσσασμένοι. Άρχισαν να πυροβολούν μέσα στη θάλασσα.

Καταφέραμε και μπήκαμε σε μια βάρκα που ήταν η σωτηρία μας. Άλλοι μπήκαν στα νεκροταφεία και κρύφτηκαν μέσα στους τάφους, ορισμένοι απ' αυτούς γλίτωσαν. Άλλοι ντυμένοι γέροι ή γριές περπατώντας μερόνυκτα μπόρεσαν να φύγουν.

Το σίγουρο είναι ότι αυτοί που σώθηκαν ήταν πολύ λίγοι, ή πολλοί χάθηκαν ή πουλήθηκαν στα παζάρια, όπως τα όμορφα κορίτσια της Σμύρνης και οι λεβέντες νέοι της, ή κρατήθηκαν για να γίνουν γενίτσαροι κι αξιωματικοί του Κεμάλ, άλλοι αλλαξοπίστησαν, για να γλιτώσουν τα βασανιστήρια.

Η καταστροφή της Σμύρνης και ο ξεριζωμός των Σμυρναίων που πήγαν σαν τα πρόβατα στη σφαγή, είναι από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έχουν γίνει στον κόσμο.

Την Τετάρτη ας πάμε όλοι οι Μικρασιάτες μ' αναμμένα κεράκια στην Εκκλησία. 14 Σεπτεμβρίου τιμούμε τη μνήμη όλων των ιερέων που μαρτύρησαν που αγίασαν, αλλά και αυτών που άφησαν τα κόκαλα τους εκεί.

Στην αγαπημένη πατρίδα που λέγεται Σμύρνη.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ωραία η περιγραφή, ωραία για μας τους έλληνες. Εμάς τους καλούς μας σφάζουν οι κακοί!

Αντίστοιχες περιγραφές με τα δικά μας "κατορθώματα" έχουν και οι Τούρκοι, που περιγράφουν τις βιαιότητες και τις ωμότητες του ελληνικού στρατού κατά την προέλασή του στα βάθη της Τουρκίας.

Βέβαια και εμείς και αυτοί διδάσκουμε και διδασκόμαστε όσα μας συμφέρει και θυμόμαστε επιλεκτικά όσα μας βολεύει.

Ο μέσος Τούρκος έχει διδαχθεί ότι απειλείται από τον έλληνα, και το πιστεύει βαθύτατα, το ίδιο και ο μέσος έλληνας. Και από πάνω ο "θείος Σαμ" πουλάει τα όπλα του εδώ και χρόνια και σε μας και σ'αυτούς.

Υπάρχουν χιλιάδες προσωπικές ιστορίες σχετικά με την αντιμετώπιση των ελλήνων προσφύγων από τους "ντόπιους" το 1922 (οι παπούδες και οι γιαγιάδες μου, που ήταν πρόσφυγες μου είχαν διηγηθεί τόσες πολλές), αλλά αυτές τις διαγράψαμε από το DNA μας, είναι άλλωστε ντροπή να τις θυμόμαστε.

doctor

Υ.Γ. Αυτό έλεγαν οι πρόσφυγες μετά την καταστροφή:

"Η Σμύρνη και το Kορδελιό δεν ήταν του Κεμάλη, μόνο την επουλήσανε Βασιλικοί Ρουφιάνοι"

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Άλλο οι ακρότητες, που δεν τις απέφυγε ο Ελληνικός Στρατός στη Μικρά Ασία. (Πώς αλλιώς θα γινόταν, όταν δικαίως ή αδίκως, ο Πατριωτισμός ταυτιζόταν τότε με τη Μεγάλη Ιδέα και τον αντι-Τουρκισμό; Μήπως ακόμα και σήμερα, δεν υπάρχουν, κατά τα άλλα φιλύσηχοι πολίτες, που σε εθνικιστική έξαρση κραυγάζουν ότι θα βιάσουν γριές στα Σκόπια; ) , άλλο η πυρπόληση της Σμύρνης και ο διωγμός του Ελληνικού στοιχείου της περιοχής της.

Το πρώτο ήταν κάτι που αργότερα, διάφοροι "Στρατοί του Καλού" το επανέλαβαν, ως "παράπλευρες απώλειες" στον αγώνα τους για την Ελευθερία, όπως διακύρησαν και διακυρήσουν. Ενώ, το δεύτερο ήταν συνέχεια του 10ετούς διωγμού των Ελλήνων του Πόντου, και της γενοκτονίας των Αρμεναίων που διεξήγαγαν οι Νεότουρκοι, στη προσπάθειά τους να εκτουρκίσουν τη πολυεθνική και πολυπολιτισμική Οθωμανική Αυτοκρατορία και να την αντικαταστήσουν με ένα σύγχρονο Κράτος-Έθνος.

Καλό το Υ.Γ. έτσι για να θυμόμαστε τους φταίχτες.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Διαβάστε το βιβλίο :

Αγγέλα Παπάζογλου – Τα ονείρατα της άκαυτης και της καμένης Σμύρνης

Εκτός των άλλων θα δούμε και πως οι παλαιο ελλαδήτες συμπεριφερθήκαμε στους ‘’Τουρκόσπορους’’ και τους ‘’Γιαουρτοβαφτισμένους’’

(Δυστυχώς δεν κατάφερα να δω την βασισμένη στο βιβλίο παράσταση με την Άννα Βαγενά )

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Την 30/7/1920, δύο μόλις μέρες μετά την υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών που τον ανεβάζει στον κολοφώνα της δόξας του, ο Ελευθέριος Βενιζέλος ξεκινάει από το Παρίσι για την Αθήνα, θριαμβευτής και τροπαιούχος για όσα εκπληκτικά πέτυχε διαπραγματευόμενος σκληρά με σκληρούς συμμάχους και ακόμα πιο σκληρούς εχθρούς.

Πάει στον σταθμό της Λυών του Παρισιού για να επιβιβαστεί στο τρένο που τον περιμένει, αλλά δύο τραμπούκοι του γνωστού παρακράτους βγάζουν τις κουμπούρες τους και τον πυροβολούν. Ο Βενιζέλος πέφτει αιμόφυρτος αλλά όχι σοβαρά τραυματισμένος. Περισσότερο θα τραυματιστεί το κύρος της Ελλάδας, που άλλη μία φορά δείχνεται ανίκανη να εκμεταλλευτεί τις επιτυχίες της.

Οι παλικαράδες είναι δύο απότακτοι αξιωματικοί του ενδόξου κατά τα άλλα ελληνικού στρατού, από αυτούς που είχε εκδιώξει ο Βενιζέλος ως ανθρώπους του βασιλιά.

4 μήνες μετά την συνθήκη των Σεβρών όπου χάρη στον Βενιζέλο και τους εντυπωσιακούς διπλωματικούς ελιγμούς του η Ελλάδα έγινε η χώρα των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων, παίρνοντας την ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης και όλη την Ανατολική Θράκη πλην της Κων/πολης, προκηρύσσονται εκλογές.

Την 1 Νοεμβρίου 1920, ο ελληνικός λαός ΔΕΝ ψηφίζει τον Βενιζέλο, ο οποίος δεν εκλέγεται ούτε βουλευτής και φεύγει για το Παρίσι.

Ο ελληνικός λαός ψηφίζει τους εθνικόφρονες οι οποίοι επαναφέρουν στις 6/12/1920 τον βασιλιά, και αποφασίζουν ότι αυτά που κέρδισε ο Βενιζέλος δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που θα κερδίσουν αυτοί.

Επιτίθενται λοιπόν για να καταλάβουν ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ! Επιχειρούν το μεγαλύτερο λάθος στην ιστορία του ελληνικού κράτους! Με ένα κράτος μπάχαλο, με τα ταμεία άδεια, με μυαλό μηδέν ξεκινάνε, και ταυτόχρονα στρέφουν τους συμμάχους υπέρ του Κεμάλ!

Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους.

Το επόμενο κατόρθωμα της εθνικοφροσύνης ήταν η συνεργασία με τους Γερμανούς κατακτητές και το τελευταίο η καταστροφή της Κύπρου εξαιτίας της χούντας. Έκτοτε ο λαός ξαπόστειλε και τον βασιλιά και όλους τους εθνικόφρονες στον υπόνομο της ιστορίας, εκεί που τους άξιζε...

Χιλιάδες πρόσφυγες πλήρωσαν με το αίμα τους την ηλιθιότητα του βασιλιά και του επιτελείου του, εκατομμύρια έλληνες φάνηκαν αγνώμονες στον Ελευθέριο Βενιζέλο, βυθίζοντας έτσι την χώρα μας στο πένθος και στον θρήνο...

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

.... δεν τις απέφυγε ο Ελληνικός Στρατός στη Μικρά Ασία. (Πώς αλλιώς θα γινόταν, όταν δικαίως ή αδίκως, ο Πατριωτισμός ταυτιζόταν τότε με τη Μεγάλη Ιδέα και τον αντι-Τουρκισμό; Μήπως ακόμα και σήμερα, δεν υπάρχουν, κατά τα άλλα φιλύσηχοι πολίτες, που σε εθνικιστική έξαρση κραυγάζουν ότι θα βιάσουν γριές στα Σκόπια; ) , άλλο η πυρπόληση της Σμύρνης και ο διωγμός του Ελληνικού στοιχείου της περιοχής της.

Αυτό πρώτη φορά τ'ακούω σε κανένα συλλαλητήριο για την Μακεδονία δεν ακούσθηκε κατι τέτοιο.

Οσον αφορά τον Ελληνικό Στρατό είναι σπάνιες οι φορές που διέπραξε ακρότητες. Καλό είναι να μην υιοθετούμε αναφορές που ενδεχομένως να μην στηρίζονται πουθενά.Εκτός αν εννοείς τον πόλεμο "φθοράς και καθυστέρησης" κατα την οπισθοχώρηση;

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ο Ελ. Βενιζέλος σε επιστολή του το 1924 προς τον τότε πρωθυπουργό της Αγγλίας

αναφέρει μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά: "Mην ξεχνάτε ότι για την εξυπηρέτηση

δικών σας συμφερόντων φέραμε τον Στρατό μας στην Μικρά Ασία".

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι για την οποιαδήποτε Ελληνική στρατιωτική ενέργεια θα έπρεπε τα σχέδια της να τύχουν της έγκρισης της Αγγλικής υπηρεσίας αποικιών!

Ας μην ξεχνάμε επίσης την οικονομική εξάρτηση των μεγάλων Ευρωπαϊκών δυνάμεων από τις ΗΠΑ μετά τον

Α' παγκόσμιο πόλεμο καθώς και τον ρόλο που έπαιξαν κάποια συμφέροντα (ροκφέλερ κλπ) που σχετίζονταν

με τα πετρέλαια της μοσούλης.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ο Ελ. Βενιζέλος σε επιστολή του το 1924 προς τον τότε πρωθυπουργό της Αγγλίας

αναφέρει μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά: "Mην ξεχνάτε ότι για την εξυπηρέτηση

δικών σας συμφερόντων φέραμε τον Στρατό μας στην Μικρά Ασία".

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι για την οποιαδήποτε Ελληνική στρατιωτική ενέργεια θα έπρεπε τα σχέδια της να τύχουν της έγκρισης της Αγγλικής υπηρεσίας αποικιών!

Μα αγαπητέ Κρηθέα, η ίδια η ύπαρξη της Ελλάδας οφείλεται στους "συμμάχους" από το 1830 μέχρι και σήμερα.

Χωρίς συμμαχίες (Αντάντ, σύμμαχοι β'Παγκοσμίου πολέμου), χωρίς "λυκοφιλίες" (βλ.Βαλκανικούς πολέμους, πως την "φέραμε" στους Βούλγαρους αφού πρώτα συμμαχήσαμε μαζί τους για να διώξουμε τους Τούρκους), χωρίς επώδυνους συμβιβασμούς (απώλεια της Β.Κύπρου και μη επίθεση της Ελλάδας στην Τουρκία) δεν θα υπήρχε σήμερα η Ελλάδα.

Δυστυχώς με όσες χώρες συνορεύουμε, δεν μας αγαπά καμία, ούτε μία...

Το ευχάριστο είναι ότι η Ελλάδα ΚΑΙ στους δύο παγκόσμιους πολέμους, διάλεξε τα σωστά "στρατόπεδα", έπαιξε και κέρδισε.

Οι "σύμμαχοι" χρησιμοποιούσαν τον Βενιζέλο για τα σχέδιά τους, και αυτός ο πανούργος πολιτικός τους χρησιμοποιούσε ταυτόχρονα για τα συμφέροντα της Ελλάδας!

Επιμένω να λέω ότι το παιχνίδι χάθηκε στην 1/11/1920, στις εκλογές, όπου ο λαός την πάτησε, και υπέκυψε στον λαϊκισμό των εθνικοφρόνων-φιλοβασιλικών και δεν ψήφισε τον Βενιζέλο που μόλις πριν 4 μήνες πέτυχε τον μεγαλύτερο διπλωματικό άθλο από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα.Έκανε λάθη, αρκετά μάλιστα, κανείς δεν αντιλέγει, ειδικά η Ουκρανική εκστρατεία ήταν η αφορμή που ήθελε η νεοσύστατη Ε.Σ.Σ.Δ. να διαλύσει τον ποντιακό ελληνισμό του Καυκάσου.

Ήταν όμως ένας λεβέντης πολιτικός, αιωνία του η μνήμη εκεί στα Χανιά που βρίσκεται...

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ενδιαφέροντα δίχως άλλο τα παραπάνω.

Δυο παρατηρήσεις μόνο.

Μάλλον οι Βούλγαροι ήθελαν να τη "φέρουν" σ' εμάς αφού απαιτούσαν όλη την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη (με τη Θεσσαλονίκη βεβαίως) ως ανταμοιβή για τη συμμετοχή τους στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο και μη ξεχνάμε τη κήρυξη πολέμου εναντίον της Ελλάδας γι' αυτό το λόγο (Β' Βαλκανικός Πόλεμος).

Δεν είναι έτσι απλά ότι η Κωνσταντίνος ήθελε να καταλάβει την Αγκυρα και να κατακτήσει την Ασία ως άλλος Μέγας Αλέξανδρος.Ο Κεμάλ με τους ατάκτους του παρενοχλούσε συνεχώς την περίμετρο γύρω από την Σμύρνη που ήταν υπό ελληνική κυριαρχία προξενώντας απώλειες και στο στρατό και στα ελληνικά χωριά.Ο Ελληνικός Στρατός -εξαντλημένος μεν από τους συνεχείς πολέμους- αλλά σαφώς ανώτερος του τουρκικού εκείνη τη στιγμή, επεδίωκε τη "μεγάλη μάχη" ώστε να τελειώνει μια και καλή.Γι αυτό και πάρθηκε η απόφαση για καταδίωξη του Κεμάλ στα βάθη της Μ.Ασίας.

Ηταν μία λανθασμένη μεν, αλλά στρατιωτική απόφαση.Τις συνέπειες τις γνωρίζουμε.

Το κέρδος της Ελλάδας για την επιλογή των συμμαχιών της πληρώθηκε με μπόλικο ελληνικό αίμα σε αντίθεση με την αιώνια "ουδέτερη" και καιροσκοπική Τουρκία που κέρδισε τα μέγιστα χάρις στους πολιτικούς ελιγμούς του Κεμάλ και στην αλλαγή ισορροπιών από τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Αυτή ειδικά η περίοδος (από το 1920 εως και το 1974) μόνο θλίψη προκαλεί για τις ευκαιρίες που χάθηκαν, και τα τραγικά λάθη που διαπράχθηκαν.

Σ' ένα πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια.Ισως ποτέ δεν μάθουμε όλη την αλήθεια και τα πραγματικά αίτια.Το μόνο σίγουρο είναι ότι ξέρουμε τ' αποτελέσματα και τις επιπτώσεις και να μάθουμε να ζούμε μ' αυτά.

Οπως έμαθαν να ζούνε και τα θύματα και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το ζήτημα δεν είναι απλό, έχει πολλές παραμέτρους.

Αυτό που θέλω εν προκειμένω να τονίσω είναι τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.

Μας χρησιμοποίησαν και μας πέταξαν σαν στιμένη λεμονόκουπα.

Ήθελαν σ' αυτή τη χρονική στιγμή την στρατιωτική παρουσία στην Μικρά Ασία για δικό τους

συμφέρον αλλά δεν μπορούσαν να "εμφανιστούν" οι ίδιοι. 'Ετσι επιλέχθηκε ο Ελληνικός

στρατός ο οποίος είχε και ερίσματα (σημαντική παρουσία Ελληνικού στοιχείου στην περιοχή).

Ας είναι, εδώ πρόκειται για ΣΦΑΓΗ και ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥΣ και ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Σωστός ο quest_1(ίσως να μην ψάχνεται, μάλλον ξέρει), σωστός ο Κρηθέας, ο άγνωστος (?) Χ όμως, είναι κάπως είρων και μειώνει το επίπεδο της πολύ ωραίας συζήτησης.

doctor

Υ.Γ. Ο αστερισμός γράφεται "Σείριος", γιατί έτσι που τον γράψατε αγαπητέ άγνωστε ο αστερισμός βρίσκεται κάπου στην Συρία, μια που είναι "Σύριος".

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αυτό πρώτη φορά τ'ακούω σε κανένα συλλαλητήριο για την Μακεδονία δεν ακούσθηκε κατι τέτοιο.

Οσον αφορά τον Ελληνικό Στρατό είναι σπάνιες οι φορές που διέπραξε ακρότητες. Καλό είναι να μην υιοθετούμε αναφορές που ενδεχομένως να μην στηρίζονται πουθενά.Εκτός αν εννοείς τον πόλεμο "φθοράς και καθυστέρησης" κατα την οπισθοχώρηση;

Δεν ξέρω τι ακούστηκε στα συλλαλητήρια γιατί δεν παρευρισκόμουν.

Τη φράση αυτή την είδα με τα μάτια μου γραμμένη σε αυτό εδώ το forum.

Οι αναφορές για τη συμπεριφορά του Ελληνικού Στρατού στη Μικρά Ασία, βασίζονται σε δημοσιεύματα που επικαλούνται τα αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ. Όχι δεν υπήρξε "πόλεμος φθοράς και καθυστέρησης" κατά την οπισθοχώρηση. Αν εξαιρέσεις τον ελιγμό του Πλαστήρα με το Ευζωνικό 5/42 επρόκειτο για ντροπιαστική άτακτη φυγή.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ενδιαφέροντα δίχως άλλο τα παραπάνω.

Δυο παρατηρήσεις μόνο.

Μάλλον οι Βούλγαροι ήθελαν να τη "φέρουν" σ' εμάς αφού απαιτούσαν όλη την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη (με τη Θεσσαλονίκη βεβαίως) ως ανταμοιβή για τη συμμετοχή τους στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο και μη ξεχνάμε τη κήρυξη πολέμου εναντίον της Ελλάδας γι' αυτό το λόγο (Β' Βαλκανικός Πόλεμος).

................................................................................

....................................................................

Το "μοίρασμα" της Βαλκανικής είχε συμφωνηθεί μεταξύ Ελλάδος, Σερβίας και Μαυροβουνίου πριν ξεσπάσει ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος. Τους Βούλγαρους τους καλέσανε εναντίον των Τούρκων, με αόριστες υποσχέσεις, που αμφισβητείται αν συμπεριλάμβαναν την Θεσσαλονίκη, επειδή διέθεταν ισχυρό στρατό εκπαιδευμένο από τους Γερμανούς, σε αντίθεση με τους Βαλκανικούς Συμμάχους (τη Μικρή Αντάντ) που είχαν Γάλλους εκπαιδευτές. ( "Επ ώμου .. ΑΡΜ" , " εμπρος ΜΑΡΣ" και άλλα κατάλοιπα υπάρχουν ακόμα και σήμερα παρά τον εξαμερικανισμό. )

Ο Β΄Βαλκανικός ξεκίνησε με αιφνιδιαστική (για τακτικούς λόγους) επίθεση της Μικρής Αντάντ εναντίον των Βουλγάρων, και όχι το αντίθετο.

Παρά τη Νίκη μας, (και παρά τη συμμετοχή μας στο Α΄Παγκόσμιο, με τη πλευρά των νικητών), εδάφη με έντονο έως κυρίαρχο Ελληνικό στοιχείο παρέμειναν στη Βουλγαρική Επικράτεια. ( Η παράνομα προσαρτηθείσα από τη Βουλγαρία, μερικά χρόνια νωρίτερα Ανατολική Ρωμυλία)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το κέρδος της Ελλάδας για την επιλογή των συμμαχιών της πληρώθηκε με μπόλικο ελληνικό αίμα σε αντίθεση με την αιώνια "ουδέτερη" και καιροσκοπική Τουρκία που κέρδισε τα μέγιστα χάρις στους πολιτικούς ελιγμούς του Κεμάλ και στην αλλαγή ισορροπιών από τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Ναι, η Ελλάδα πλήρωσε με αίμα, αλλά με την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα ήταν με τους νικητές και η Ιταλία με τους ηττημένους.

Έτσι, η Ελλάδα κέρδισε τα δωδεκάνησα που κατείχαν ως τότε οι Ιταλοί, και μαζί με αυτά και την όμορφη Ρόδο που ζεις εσύ φίλε Νίκο.

Παρόλο όμως που η Τουρκία δεν ήταν στις σύμμαχες δυνάμεις στους δύο πολέμους, χαίρει προνομιακής μεταχείρισης σε όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Αυτό όμως είναι αποτέλεσμα της αποτελεσματικότατης τουρκικής διπλωματίας, η διπλωματία η δική μας είναι για κλάματα.

Lands, στα συλλαλητήρια ακούστηκαν πολύ χειρότερα πράγματα ("σύνορα με τη Σερβία", "είναι π.. των σκοπιανών οι μάνες" κλπ κλπ).

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το "μοίρασμα" της Βαλκανικής είχε συμφωνηθεί μεταξύ Ελλάδος, Σερβίας και Μαυροβουνίου πριν ξεσπάσει ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος. Τους Βούλγαρους τους καλέσανε εναντίον των Τούρκων, με αόριστες υποσχέσεις, που αμφισβητείται αν συμπεριλάμβαναν την Θεσσαλονίκη, επειδή διέθεταν ισχυρό στρατό...

......

Ο Β΄Βαλκανικός ξεκίνησε με αιφνιδιαστική (για τακτικούς λόγους) επίθεση της Μικρής Αντάντ εναντίον των Βουλγάρων, και όχι το αντίθετο.

Παρά τη Νίκη μας, (και παρά τη συμμετοχή μας στο Α΄Παγκόσμιο, με τη πλευρά των νικητών), εδάφη με έντονο έως κυρίαρχο Ελληνικό στοιχείο παρέμειναν στη Βουλγαρική Επικράτεια. ( Η παράνομα προσαρτηθείσα από τη Βουλγαρία, μερικά χρόνια νωρίτερα Ανατολική Ρωμυλία)

Μα και η Βουλγαρία είχε εδάφη της ακόμα υπό Οθωμανική κατοχή.Ο δισταγμός των τριών για σύναψη συμμαχίας μαζί της ήταν ακριβώς γιατί ο Βουλγαρικός εθνικισμός αξιούσε ΚΑΙ εδάφη (Ανατ.Μακεδονία-Θράκη και ΠΓΔΜ) που κάθε άλλο παρά βουλγαρικά ήταν.Είτε "ανακαλύπτοντας" βουλγαρικούς πληθυσμούς είτε "διογκώνοντας" τους.

Η κήρυξη πολέμου εναντίον της (σωστή η παρατήρηση) έγινε γιατί ήδη είχε ξεκινήσει η προσπάθεια προσάρτησης και "εκβουλγαρισμού" περιοχών που δεν της ανήκαν ενώ δεν είχε τελειώσει καλά-καλά ακόμα ο πόλεμος (Α' Βαλκανικός) και συγκέντρωνε στρατό για κατάληψη ακόμα και της Θεσσαλονίκης (μάχη Κιλκίς-Λαχανά).

Έτσι, η Ελλάδα κέρδισε τα δωδεκάνησα που κατείχαν ως τότε οι Ιταλοί, και μαζί με αυτά και την όμορφη Ρόδο που ζεις εσύ φίλε Νίκο.

Δυστυχώς ή ευτυχώς στη ζωή, τα πάντα κερδίζονται με αγώνα και αίμα πολλές φορές.

Αυτό ακριβώς εννοώ Δημήτρη.Πληρώσαμε με αίμα για κάτι που ήταν δικό μας αιώνες και άλλαζε χέρια με παζάρια μεταξύ κατακτητών ενώ άλλοι κέρδισαν λόγω... πλεονεκτικής γεωγραφικής θέσης!! (και καλής διπλωματίας, συμφωνώ)

ΥΓ. Θα παρακαλούσα τους συναδέλφους να μην γίνεται αναφορά σε "κραυγές". Η συζήτηση είναι πολύ καλή για να διανθίζεται με "κραυγές" γραφικών.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τα σύνορα της Βουλγαρίας πριν ξεσπάσει ο Α΄Βαλκανικός, έχουν πολύ μικρή διαφορά με αυτά μετά τον Α΄Παγκόσμιο. (με de facto την Ανατολική Ρωμυλία )

Μεταξύ των δύο Βαλκανικών και του Α΄Παγκόσμιου, η Βουλγαρία κατείχε και προσπαθούσε να εκβουλγαρίσει τη περιοχή που εμείς λέμε και περιλαμβάνουμε στην Επικράτεια Δυτική Θράκη και είχε βλέψεις (και στρατεύματα) στο έδαφος της σημερινής FYROM. (Άλλο αν τότε όπως και τώρα οι αυτοαποκαλούμενοι Μακεδόνες, δεν ήθελαν ούτε ζωγραφιστούς τους ομόγλωσσους και ομοεθνείς τους "σχισματικούς" ) .

Αυτά όμως δεν έχουν να κάνουν με τη Σμύρνη και τη καταστροφή της, που πρέπει να τη βλέπουμε ξεχωριστά, σαν σημαντικό γεγογονός της Ιστορίας μας.

Η ίδρυση Τούρκικου "σύγχρονου κράτους-έθνους" στη θέση του αναχρονισμού που ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία, είχε ως προαπαιτούμενο την εξουδετέρωση των Εθνοτικών διαφορών, και την εξάλειψη, με κάθε κόστος, των εθνικών μειονοτήτων που κυριαρχούσαν στη πολιτιστική και οικονομική ζωή της Χώρας.

Αυτό το προαπαιτούμενο είχε γίνει συνειδητή πολιτική, που εκδηλώθηκε ακόμα και με με γενοκτονίες (Αρμεναίοι) , τόσο στους Νεότουρκους πριν από το Πόλεμο όσο και στον Κεμαλισμό μετά. Αυτής της πολιτικής θύμα υπήρξε η Σμύρνη και ο Ελληνισμός της Ιωνίας και του Πόντου.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

"Ανάμεσα στις περιοχές τις Αττικής που εγκαταστάθηκαν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες ήταν και η Καισαριανή. Στη περιοχή αυτή εγκαταστάθηκαν στα τέλη του 1922 κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, ελάχιστες οικογένειες Mικρασιατών που έστησαν τις σκηνές τους κοντά στο Nοσοκομείο Λοιμοδών Nοσημάτων "Συγγρού" για να βρίσκονται κοντά στους συγγενείς τους - κυρίως γυναίκες - θύματα της θηριωδίας των Tούρκων που είχαν προσβληθεί, μετά από βιασμούς, από λοιμώδη νοσήματα. Για το λόγο αυτό και η περιοχή ονομάστηκε αρχικά "Συνοικισμός Συγγρού". Mέσα σε ελάχιστους μήνες - στις αρχές του 1923 - η πολιτεία εγκατέστησε σταδιακά 8.000 περίπου πρόσφυγες κυρίως από τα παράλια της Μ. Ασίας.

Αρκετούς μήνες μετά την πρώτη εγκατάσταση των προσφύγων ξεκίνησαν κάποιες οργανωμένες προσπάθειες από το κράτος.

Συγκεκριμένα, το Μάιο του 1923, ξεκίνησαν οι εργασίες, οι οποίες περιελάμβαναν την κατασκευή 500 ξύλινων παραπηγμάτων και 1.000 πλινθόκτιστων δωματίων. Η κατασκευή αυτή ήταν προσαρμοσμένη σ' αυτή των τετραγώνων. Συγκεκριμένα, κάθε 10 ή 12 σπίτια αποτελούσαν ένα τετράγωνο. Στο κέντρο κάθε τετραγώνου, που ήταν ένα είδος αυλείου χώρου, βρίσκονταν οι κοινές τουαλέτες.

Δυο σημαντικές Καισαριανιώτισσες, η "ιέρεια" της παραδοσιακής μας μουσικής Δόμνα Σαμίου και η συγγραφέας Δέσποινα Φωτεινού περιγράφουν τις άθλιες συνθήκες ζωής όπως τις βίωσαν σε διαφορετικά χρόνια και από διαφορετική οπτική γωνιά.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατούσε στο συνοικισμό ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ακρόπολις" στις 14 Σεπτεμβρίου 1929. Η εφημερίδα, με αφορμή την επίσκεψη του Δημάρχου Αθηναίων Σπ. Μερκούρη στο συνοικισμό έγραφε:

"Ο Δήμαρχος διεπίστωσε δε ότι η κατάστασις, υπό την οποίαν διαβιούν οι κάτοικοι τούτου του οικισμού, είναι αυτόχρημα τραγική. Το νερό, το οποίο διανέμεται εις τους κατοίκους, ανήρχετο μέχρι προ ολίγου καιρού εις 10 μόνο κυβικά μέτρα, τελευταίως δε ήρχισεν και αυτό να καταλίσκεται από τους εργολάβους, οι οποίοι κτίζουν νέας οικοδομάς. Τραγικώτερον, όμως παρουσιάζεται το ζήτημα των αποχωρητηρίων του συνοικισμού, τα οποία είναι ξύλινες παράγκες με ξύλινα πατώματα, κάτωθι των οποίων υπάρχουν ανοικτοί βόθροι. Αι εστίαι αυταί ακαθαρσίας όχι μόνον μολύνουν με τα αναθυμιάσεις των ολόκληρον τον συνοικισμόν, αλλά και αποτελούν παγίδας διά τους εισερχομένους εντός αυτών, λόγω του σαθρού των πατωμάτων. Τα περισσεύματα δε των βόθρων, μη έχοντα άλλοθεν διέξοδον εκχύνονται εις τας οδούς". "

Όλοι αυτοί οι πρόσφυγες επιβίωσαν χάρη στην περηφάνεια τους και το μεγαλείο της ψυχής τους, ουσιαστικά ξεχασμένοι από την πολιτεία!

Ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους, περιμένοντας να βρουν μια νέα πατρίδα. Αντ'αυτού βρέθηκαν αντιμέτωποι με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, εγκατάλειψη και αδιαφορία.

Το θέμα με αγγίζει προσωπικά και δεν θα ξεχάσω ποτέ τα δάκρυα στα μάτια αυτών των ανθρώπων και τα αναπάντητα "γιατί".

post-2179-1126863749_thumb.jpg

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Tα εγκλήματα των Τουρκων δεν ειναι τίποτα μπροστά στην προδοσία σε βαρος του ελληνισμού που έγινε το 22 και συνεχίστηκε και αργότερα με τελευταίο το Κυπριακό.Τελικά οι κακοί Ελληνες είναι δεκα φορές χειρότεροι απο τους κακούς Τούρκους ,Γερμανους κ.λ.π.

Δεν μπορώ να φανταστω το 2005 3,000,000 Ελληνες σε Μ.Ασία & Πόλη και πως θα μπορουσαν οι Τουρκοι τώρα να ξεριζώσουν αυτο τον πολιτισμό.

Το 1920 στην Κων/πολη υπήρχαν 1,500,000 Ελληνες και μαζί με Εβραιους & Αρμένιους ηταν το κεντρο της

αναπτυξης και της δημιουργίας σε σχεση με τους Τούρκους που κατοικούσαν σε φτωχογειτονιές της περιφέρειας σε μια πολη που αριθμούσε 4,500,000 πληθυσμο.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...