Προς το περιεχόμενο

Το σουηδικό μοντέλο και η ελληνική πραγματικότητα


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ανακοινώσεις Δ.Σιούφα

Έχει ηλεκτροδοτηθεί το 74,8% των αυθαιρέτων στην Αττική

ΑΠΕ

Ο υπουργός Ανάπτυξης Δημήτρης Σιούφας

Αθήνα

Ο υπουργός Ανάπτυξης Δημήτρης Σιούφας ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι έως το τέλος Ιουνίου ηλεκτροδοτήθηκαν, όπως προβλέπει ο νόμος, 14.786 αυθαίρετα κτίσματα στην Αττική, που αντιστοιχεί στο 74,8% επί του συνόλου των αιτήσεων που δέχθηκε η ΔΕΗ από τους δήμους.

Όπως μετέδωσε η Ναυτεμπορική, ο Δ.Σιούφας επισήμανε στη σχετική ανακοίνωσή του ότι στο τέλος Απριλίου του 2004 το ποσοστό των αυθαιρέτων που είχαν συνδεθεί με τη ΔΕΗ ήταν μόλις 10,1%.

Ο υπουργός Ανάπτυξης παρατήρησε ότι οι υπόλοιπες 4.979 αιτήσεις θα ικανοποιηθούν στη συνέχεια, μετά την επίλυση εκκρεμοτήτων που αφορούν ολοκλήρωση μελετών, κατασκευή του έργου ηλεκτροδότησης, καταβολή της συμμετοχής των ενδιαφερομένων στο έργο και εγκρίσεις των αρμόδιων δασαρχείων για την κατασκευή του δικτύου.

news.in.gr

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntit...62&lngDtrID=244

Δηλαδή ο νομοταγής πολίτης ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΤΙΣΕ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ διότι ήταν παράνομο, μετά από αυτό, δηλαδή μετά από την ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ της παρανομίας πως νιώθει?

Είναι δυνατόν να εμφανίζεται ως ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ η ηλεκτροδότηση (άρα νομιμοποίηση) των αυθαιρέτων κτισμάτων?

Για ποια κοινωνία μιλάμε κύριοι?

Η ασυδοσία, η αυθαιρεσία, η παρανομία επιβραβεύεται σε αυτή τη χώρα.

Η εντιμότητα, η αγάπη για το περιβάλλον, η ανησυχία για την διαχείριση των απορριμάτων- και για την ανυπαρξία ανακύκλωσής τους, οι ευαισθησίες κάποιων πολιτών για την ποιότητα ζωής στις μεγάλες πόλεις (ηχορύπανση, ατμοσφαιρική ρύπανση) αντιμετωπίζονται από την πλειοψηφία ως γραφικότητες.

Εκεί έχουμε φτάσει, εκεί μας έχουν φτάσει οι κυβερνώντες (τωρινοί, προηγούμενοι και -δυστυχώς- και επόμενοι.

Υπάρχει ελπίς? Υπάρχουν κοινωνικά συστήματα που μπορεί η Ελλάδα να ακολουθήσει -έστω και ως έμπνευση, εφαρμόζοντάς τα σύμφωνα με τις εδώ ιδιαιτερότητες- ώστε να βγούμε από αυτό το χάλι?

Να αποτινάξουμε τον τελευταίο τουρκικό ζυγό που είναι η τουρκική-οθωμανική νοοτροπία (μπαξίσι, ρουσφέτι κλπ.) που μας χαρακτηρίζει από το 1830?

Να ελευθερωθούμε πλήρως από αυτήν την νοοτροπία και να εκπολιτιστούμε επιτέλους?

Παρουσιάζω ένα δημοσίευμα από τα ΝΕΑ σχετικά με την ίσως πιό προηγμένη κοινωνία του κόσμου, την σουηδική. Έχω την τύχη να έχω συγγενείς και να ταξιδεύω κάθε χρόνο εκεί. Έχω πραγματικά εκπλαγεί με την αγάπη που δείχνουν οι Σουηδοί για το κράτος τους. Δεν θέλουν να το κλέψουν, νιώθουν ότι το κράτος είναι το σπίτι τους, το σπίτι που αύριο θα κληρονομήσουν τα παιδιά τους και να λένε ότι είναι υπερήφανοι για τους προγόνους τους.

Επίσης είναι αξιομνημόνευτη η αγάπη τους στην ειρήνη και η απέχθειά τους στον πόλεμο (έχουν να πολεμήσουν από το 1814)!

Η λειτουργία του σουηδικού κράτους

Ποια όμως είναι η Σουηδία ή καλύτερα ποιο το μοντέλο της; Είναι απλώς παράδεισος κοινωνικών παροχών ή μια πιο σύνθετη κοινωνία απαιτήσεων, υποχρεώσεων και κοινωνικής ευθύνης;

Ιστορία 70 χρόνων. Κατ’ αρχήν οφείλει κανείς να επισημάνει πως αυτό το σκανδιναβικό - σοσιαλδημοκρατικό - μοντέλο έχει μια ιστορία τουλάχιστον 70 χρόνων. H ύπαρξή του χρονολογείται σχεδόν από το 1930, αλλά η σημερινή δομή του είναι αποτέλεσμα μιας μεγάλης συμφωνίας μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, μετά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από το 1945 οι Σκανδιναβοί - και ειδικώς οι Σουηδοί - αποφάσισαν ότι θα ζήσουν με υψηλή φορολογία, προκειμένου να στηρίξουν το ευρύ δίκτυο κοινωνικής προστασίας. Έκτοτε, τα τελευταία 60 χρόνια, η χώρα κυβερνάται σχεδόν αδιατάρακτα από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, με εξαίρεση 9 έτη διακυβέρνησης των Συντηρητικών.

Οι φόροι στο εισόδημα φθάνουν στο 60% και ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής εφαρμόζεται από σχετικά χαμηλά επίπεδα. Το 28% με 30% είναι δημοτικοί φόροι, δηλαδή πόροι για τους δήμους και τις νομαρχίες που διαχειρίζονται σε μεγάλο βαθμό το σύστημα κοινωνικής προστασίας.

H κρατική μηχανή. Ο δημόσιος τομέας είναι εκτεταμένος, καλύπτει σχεδόν το 65% της οικονομίας, αλλά λειτουργεί με το ένα τρίτο του δικού μας προσωπικού. Δεν υπάρχει υπουργείο που να απασχολεί περισσότερους από 350 υπαλλήλους. Οι υπηρεσίες του κράτους - οι Εφορίες, τα τελωνεία, η Αστυνομία, τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία - είναι ανεξάρτητες, αυτοδιοικούμενες μονάδες, οι οποίες λειτουργούν βάσει συγκεκριμένων στόχων, λογοδοτούν με ετήσιες εκθέσεις πεπραγμένων και βρίσκονται σε καθεστώς διαρκούς αξιολόγησης.

Τα υπουργεία χαράσσουν στρατηγική - δεν ασχολούνται με διορισμούς και άλλα ευτελή. Δεν υφίσταται μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και το προσωπικό είναι απόλυτα εξειδικευμένο. Το σύστημα αμοιβών είναι διαφοροποιημένο και στηρίζεται σε μηχανισμούς μέτρησης της παραγωγικότητας. Οι υπάλληλοι μετακινούνται ή απολύονται όταν αλλάξουν τα δεδομένα της υπηρεσίας.

Γενικώς οι απαιτήσεις - και οι υποχρεώσεις - από τους εργαζομένους του δημόσιου τομέα είναι υψηλές, σε τίποτε δεν ταιριάζουν με τα εδώ ισχύοντα.

Επιδόματα. Παραλλήλως όμως εφαρμόζεται εκτεταμένο δίκτυο κοινωνικών παροχών, που ελέγχεται από τους δήμους και στηρίζεται σε αξιόπιστο μηχανισμό πληροφόρησης. Κάθε παιδί μόλις γεννηθεί λαμβάνει επίδομα υψηλότερο των 100 ευρώ τον μήνα, ενώ οι παροχές του συστήματος υγείας θεωρούνται πρωτοποριακές. Από εκεί και πέρα προβλέπεται συνδυασμός εξατομικευμένων παροχών, ανάλογα με το οικογενειακό ή κοινωνικό προφίλ του δικαιούχου.

Το σύστημα κοινωνικών παροχών είναι προφανές ότι στηρίζεται σε αμοιβαία εμπιστοσύνη, πολύ καλή πληροφόρηση και ευσυνειδησία τόσο των κοινωνικών λειτουργών όσο και των δικαιούχων, οι οποίοι δεν πάνε να κοροϊδέψουν ή να κλέψουν, αλλά να καλύψουν πραγματικές ανάγκες.

Επίσης οι άνεργοι δεν αφήνονται στην τύχη τους. Απολαμβάνουν ισχυρά επιδόματα, αλλά βρίσκονται σε συνεχή παρακολούθηση, είναι υποχρεωμένοι να μετεκπαιδεύονται, να απορροφούν καινούργιες γνώσεις μέχρι να στεριώσουν σε μια δουλειά.

H δύναμη της γνώσης. Όλο το σύστημα υποστηρίζει προσπάθειες απόκτησης γνώσης, με σκοπό τη βελτίωση του γνωστικού επιπέδου των πολιτών. Επικρατεί το δόγμα πως ο εκπαιδευμένος επαγγελματίας είναι καλύτερος επαγγελματίας. Εκεί ίσως κρύβεται και το μυστικό του συστήματος, που εξασφαλίζει τεράστια αποδοτικότητα και υψηλά επίπεδα παραγωγικότητας στην οικονομία. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι βιβλιοθήκες είναι γεμάτες και πλούσιες όσο πουθενά στον κόσμο.

Ο ιδιωτικός τομέας. Από την άλλη πλευρά ο ιδιωτικός τομέας είναι συγκροτημένος σε ανταγωνιστική βάση, διεθνοποιημένος, με ευελιξία στην αγορά εργασίας, υψηλές απαιτήσεις ως προς την παραγωγικότητα και ελευθερία στις απολύσεις. Τα ίδια τα συνδικάτα δεν διακρίνονται από διάθεση προστατευτισμού για τους φθίνοντες κλάδους. Αντιθέτως, ευνοείται η εκκαθάριση αντιπαραγωγικών μονάδων και η μεταφορά πόρων σε κλάδους σύγχρονους και αποδοτικούς.

Γενικώς το μοντέλο μπορεί να προσφέρει, αλλά είναι απολύτως απαιτητικό. Οι εργαζόμενοι είναι συνειδητοποιημένοι, άκρως παραγωγικοί, έχουν αντίληψη της ευθύνης που κάθε φορά αναλαμβάνουν. Γίνεται φανερό πως το όλο σύστημα στηρίζεται σε μηχανισμό πολλαπλών αξιών και σε μια γενικευμένη αίσθηση εμπιστοσύνης, η οποία ξεκινά από την καταβολή των φόρων και φθάνει μέχρι τα στοιχεία που θα δηλωθούν στον κοινωνικό λειτουργό.

Οι Σουηδοί εμπιστεύονται το κράτος, γνωρίζουν ότι οι φόροι που πληρώνουν θα τους επιστραφούν με τη μορφή παροχών και προφανώς αυτό εξηγεί πώς εκεί γίνονται εκλογές με αίτημα την αύξηση και όχι τη μείωση των φόρων.

Δεν είναι λίστα παροχών. Όπως λέει και ο Χριστόφορος Σαρδελής, ο οποίος επί χρόνια υπηρέτησε στην Κεντρική Τράπεζα της Σουηδίας και τα τελευταία χρόνια ήλθε στην Ελλάδα προκειμένου να δημιουργήσει τον Οργανισμό Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους, «το σουηδικό μοντέλο ούτε απλό είναι, ούτε μπορεί να μεταφερθεί στην ελληνική πραγματικότητα, ως μια λίστα μέτρων και παροχών. Αν γίνει έτσι, δεν κάνουμε τίποτε. Εκείνο που πρέπει να διερευνήσουμε είναι αυτός ο συνδυασμός ευθύνης, προσφοράς και απόδοσης που χαρακτηρίζει όλο το σύστημα και οδηγεί σε ένα κράτος παροχών, αλλά και απαιτήσεων».

Με άλλα λόγια, το σουηδικό μοντέλο μπορεί να είναι ένα όραμα για την Ελλάδα, ένας οδηγός για το μέλλον, για μια καινούργια κοινωνία, η οποία θα ξεπεράσει τα πολλαπλά ελλείμματά της και θα βαδίσει σε σύγχρονους και πιο απαιτητικούς δρόμους.

ΤΑ ΝΕΑ , 14/05/2005

Αλήθεια αγαπητοί συνάδελφοι τι πιστεύετε εσείς?

Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον αυτής της όμορφης χώρας?

Και για να χαλαρώσουμε και λίγο (κάποιες φωτογραφίες που έχω τραβήξει εκεί):

http://www.dpgr.gr/usergalleries/thumbnail...l&search=sweden

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 189
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

ΘΕΩΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΟΜΟΤΑΓΗ ΠΟΛΙΤΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΧΤΙΣΩ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ 147 ΤΜ ΜΕ ΥΠΟΓΕΙΟ 150 , ΟΛΑ ΤΑ ΤΜ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΗΜΙΥΠΑΙΘΡΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΛΠ ΚΛΠ.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ? 7700 ΕΥΡΩ Η ΑΔΕΙΑ

ΚΑΙ ΘΕΤΩ ΤΟ ΕΞΗΣ ΕΡΩΤΗΜΑ:

ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΑ 100 ΤΜ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΓΕΙΟ ΑΦΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΩ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΚΟΣΤΟΣ ?

ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ .ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΜΙΜΟΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ

"ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΦΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΕΠΕΙΔΗ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

MH TO ΠΑΤΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ......

ΠΑΡΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΙΣ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΠΕΡΑΙΩΣΕΙΣ, ΤΡΙΕΤΙΕΣ κτλ ΠΟΥ ΒΓΑΖΟΥΝ ΚΑΘΕ ΛΙΓΟ....... ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ, "ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΣΤΗ ΔΗΛΩΣΗ, ΑΦΟΥ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΒΡΕΙ Ε...... ΕΧΕΤΑ ΕΤΟΙΜΑ ΚΑΙ ΔΩΣΤΟΥ ΜΑΣΗΜΕΝΗ ΤΡΟΦΗ......"

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.......

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ίσως γεννηθήκαμε σε λάθος χώρα.

Πως να αλλάξει αυτή η χώρα όταν οι κυβερνώντες γίνονται ένα με την παρανομία και την διαφθορά?

Όταν λοιπόν υπάρχουν πρωτοσέλιδα

"ΠΩΣ ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΤΟ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΣΑΣ"

ή "ΠΩΣ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΙΜΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΦΟΡΙΑΣ",

όταν λοιπόν επισημοποιείται και νομιμοποιείται η τρίπλα, η κομπίνα και η παρανομία, τότε ο λαός αυτός είναι καταδικασμένος να πεθάνει μια μέρα...

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είναι δυνατόν να εμφανίζεται ως ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ η ηλεκτροδότηση (άρα νομιμοποίηση) των αυθαιρέτων κτισμάτων?

Για ποια κοινωνία μιλάμε κύριοι?

....doctor σε καμιά περίπτωση δεν νομιμοποιήτε ένα τέτοιο κτίσμα είναι καθαρά για να εισπράχθει το ΤΑΠ.

Δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας του κτίσματος, σύσταση ορ.ιδιοκτησίας μοναχά ένας τίτλος αγροτεμαχίου, δεν μπορείς να το πουλήσεις ούτε να το μεταβιβάσεις.

...Σαν αυτά που μας είπε ο κ.ρεγκούζας...δηλαδή όποιος δήλωσε φέτος στο Ε9 τον ημιθπαιθριο τον νομιμοποίησε κιόλας ???

άλλο θέμα το τί είναι σωστό και τι όχι....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θέλω κι εγώ, εμπνευσμένος από το άρθρο για το Σουηδικό μοντέλο να παραθέσω το δικό μου όραμα για την ιδανική κοινωνία.

Ιστορία χιλιάδων χρόνων. Τα τελευταία 60 χρόνια κυβερνάται αδιατάρακτα από το βασιλιά των ζώων, το λιοντάρι. Ε, εντάξει, πρόκειται για μοναρχικό μοντέλο και ουχί δημοκρατικό σαν αυτά που προορίζονται για τα μούτρα μας δίνοντάς μας την ύψιστη εξουσία του χαρούμενου μπουγαδιάσματος με μπλέ και πράσινους κόκκους. Παλιότερα το βασίλειο κυβερνούταν από τον αυτοκράτορα δεινόσαυρο και λογιώ-λογιώ δούκες και κόμηδες.

Φόροι δεν υπάρχουν, παρ' όλα αυτά το κράτος δουλεύει ρολόι. Κι εδώ τα υπουργεία δεν ασχολούνται με διορισμούς και άλλα ευτελή.

Η κρατική μηχανή: Ο δημόσιος τομέας είναι ανύπαρκτος, όλοι κοιτάζουν τα του οίκου τους.

Επιδόματα: Το μόνο δίκτυο κοινωνικών παροχών το απλώνει η κοντέσσα αράχνη προκειμένου να γλυτώσει τους υπηκόους από τα κουνούπια και τις σκνίπες που πίνουν το αίμα των πολιτών.

Ανεργία: Ανύπαρκτη.

Συνδικάτα: Δεν υπάρχουν. Τους πρώτους συνδικαλιστές τους μασούλησε ο βασιλιάς λιοντάρης και πέταξε τα κόκκαλά τους στους πιθήκους για να παίζουν. Οι πίθηκοι έτσι εμπιστεύονται το κράτος, γνωρίζουν ότι οι φόροι που πληρώνουν θα τους επιστραφούν με τη μορφή παροχών και προφανώς αυτό εξηγεί πώς εκεί γίνονται εκλογές με αίτημα την αύξηση και όχι τη μείωση των φόρων.

Γενικώς το μοντέλο μπορεί να προσφέρει, αλλά είναι απολύτως απαιτητικό.

Αν δεν το αναγνωρίσατε ακόμη είναι γιατί κρύβεται πίσω από ένα σκοτεινό μυστικό. Ο άνθρωπος σκότωσε το βασιλιά λιοντάρι και πήρε το θρόνο του. Πάει πολύς καιρός από τότε. Για να μήν πάρουν όμως χαμπάρι οι υπήκοοι τη λουμπινιά του μπογιάτισε το κράτος με όμορφα χρωματάκια κι ονοματάκια (φεουδαρχικό, αστικοβιομηχανικό, φυστικοβουτυρικό κλπ) αφήνοντας όμως πάντα τον ίδιο νόμο. Το νόμο της ζούγκλας.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θέλω κι εγώ, εμπνευσμένος από το άρθρο για το Σουηδικό μοντέλο να παραθέσω το δικό μου όραμα για την ιδανική κοινωνία.

Ιστορία χιλιάδων χρόνων. Τα τελευταία 60 χρόνια κυβερνάται αδιατάρακτα από το βασιλιά των ζώων, το λιοντάρι. Ε, εντάξει, πρόκειται για μοναρχικό μοντέλο και ουχί δημοκρατικό σαν αυτά που προορίζονται για τα μούτρα μας δίνοντάς μας την ύψιστη εξουσία του χαρούμενου μπουγαδιάσματος με μπλέ και πράσινους κόκκους. Παλιότερα το βασίλειο κυβερνούταν από τον αυτοκράτορα δεινόσαυρο και λογιώ-λογιώ δούκες και κόμηδες.

Φόροι δεν υπάρχουν, παρ' όλα αυτά το κράτος δουλεύει ρολόι. Κι εδώ τα υπουργεία δεν ασχολούνται με διορισμούς και άλλα ευτελή.

Η κρατική μηχανή: Ο δημόσιος τομέας είναι ανύπαρκτος, όλοι κοιτάζουν τα του οίκου τους.

Επιδόματα: Το μόνο δίκτυο κοινωνικών παροχών το απλώνει η κοντέσσα αράχνη προκειμένου να γλυτώσει τους υπηκόους από τα κουνούπια και τις σκνίπες που πίνουν το αίμα των πολιτών.

Ανεργία: Ανύπαρκτη.

Συνδικάτα: Δεν υπάρχουν. Τους πρώτους συνδικαλιστές τους μασούλησε ο βασιλιάς λιοντάρης και πέταξε τα κόκκαλά τους στους πιθήκους για να παίζουν. Οι πίθηκοι έτσι εμπιστεύονται το κράτος, γνωρίζουν ότι οι φόροι που πληρώνουν θα τους επιστραφούν με τη μορφή παροχών και προφανώς αυτό εξηγεί πώς εκεί γίνονται εκλογές με αίτημα την αύξηση και όχι τη μείωση των φόρων.

Γενικώς το μοντέλο μπορεί να προσφέρει, αλλά είναι απολύτως απαιτητικό.

Αν δεν το αναγνωρίσατε ακόμη είναι γιατί κρύβεται πίσω από ένα σκοτεινό μυστικό. Ο άνθρωπος σκότωσε το βασιλιά λιοντάρι και πήρε το θρόνο του. Πάει πολύς καιρός από τότε. Για να μήν πάρουν όμως χαμπάρι οι υπήκοοι τη λουμπινιά του μπογιάτισε το κράτος με όμορφα χρωματάκια κι ονοματάκια (φεουδαρχικό, αστικοβιομηχανικό, φυστικοβουτυρικό κλπ) αφήνοντας όμως πάντα τον ίδιο νόμο. Το νόμο της ζούγκλας.

Μένω έκπληκτος από το επίπεδο των περισσοτέρων συναδέλφων.

Για μας τους λογιστές υπάρχει η εικόνα ενός τυπάκου που όλη μέρα κάνει υπολογισμούς και από κει και πέρα δεν ξέρει τίποτα άλλο.

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές του site και σε όλους εσάς ακόμη και σε όσους έχουμε διαφωνήσει-συγκρουστεί στο παρελθόν (η διαφωνία είναι άλλωστε ο ορισμός της δημοκρατίας, να παρέχεις το δικαίωμα στον συνομιλητή σου να διαφωνεί και να μάχεσαι γι' αυτό του το δικαίωμα).

Αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματα αυτής της χώρας...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

....doctor σε καμιά περίπτωση δεν νομιμοποιήτε ένα τέτοιο κτίσμα είναι καθαρά για να εισπράχθει το ΤΑΠ.

Δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας του κτίσματος, σύσταση ορ.ιδιοκτησίας μοναχά ένας τίτλος αγροτεμαχίου, δεν μπορείς να το πουλήσεις ούτε να το μεταβιβάσεις.

...Σαν αυτά που μας είπε ο κ.ρεγκούζας...δηλαδή όποιος δήλωσε φέτος στο Ε9 τον ημιθπαιθριο τον νομιμοποίησε κιόλας ???

άλλο θέμα το τί είναι σωστό και τι όχι....

Κύριε συνάδελφε, Η ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΞΕ, το επόμενο βήμα είναι η άλωση(νομιμοποίηση), το έχουμε δει το έργο πολλές φορές, πιο πολλές φορές από τις ταινίες της Βουγιουκλάκη.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ανακοινώσεις Δ.Σιούφα

Έχει ηλεκτροδοτηθεί το 74,8% των αυθαιρέτων στην Αττική

ΑΠΕ

Ο υπουργός Ανάπτυξης Δημήτρης Σιούφας

Αθήνα

 

Ο υπουργός Ανάπτυξης Δημήτρης Σιούφας ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι έως το τέλος Ιουνίου ηλεκτροδοτήθηκαν, όπως προβλέπει ο νόμος, 14.786 αυθαίρετα κτίσματα στην Αττική, που αντιστοιχεί στο 74,8% επί του συνόλου των αιτήσεων που δέχθηκε η ΔΕΗ από τους δήμους.

Όπως μετέδωσε η Ναυτεμπορική, ο Δ.Σιούφας επισήμανε στη σχετική ανακοίνωσή του ότι στο τέλος Απριλίου του 2004 το ποσοστό των αυθαιρέτων που είχαν συνδεθεί με τη ΔΕΗ ήταν μόλις 10,1%.

Ο υπουργός Ανάπτυξης παρατήρησε ότι οι υπόλοιπες 4.979 αιτήσεις θα ικανοποιηθούν στη συνέχεια, μετά την επίλυση εκκρεμοτήτων που αφορούν ολοκλήρωση μελετών, κατασκευή του έργου ηλεκτροδότησης, καταβολή της συμμετοχής των ενδιαφερομένων στο έργο και εγκρίσεις των αρμόδιων δασαρχείων για την κατασκευή του δικτύου.

news.in.gr

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntit...62&lngDtrID=244

Δηλαδή ο νομοταγής πολίτης ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΤΙΣΕ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ γιατί ήταν παράνομο μετά από αυτό, δηλαδή μετά από την ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ της παρανομίας πως νιώθει?

Είναι δυνατόν να εμφανίζεται ως ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ η ηλεκτροδότηση (άρα νομιμοποίηση) των αυθαιρέτων κτισμάτων?

Για ποια κοινωνία μιλάμε κύριοι?

Η ασυδοσία, η αυθαιρεσία, η παρανομία επιβραβεύεται σε αυτή τη χώρα.

Η εντιμότητα, η αγάπη για το περιβάλλον, η ανησυχία για την διαχείριση των απορριμάτων- και για την ανυπαρξία ανακύκλωσής τους, οι ευαισθησίες κάποιων πολιτών για την ποιότητα ζωής στις μεγάλες πόλεις (ηχορύπανση, ατμοσφαιρική ρύπανση) αντιμετωπίζονται από την πλειοψηφία ως γραφικότητες.

Εκεί έχουμε φτάσει, εκεί μας έχουν φτάσει οι κυβερνώντες (τωρινοί, προηγούμενοι και -δυστυχώς- και επόμενοι.

Υπάρχει ελπίς? Υπάρχουν κοινωνικά συστήματα που μπορεί η Ελλάδα να ακολουθήσει -έστω και ως έμπνευση, εφαρμόζοντάς τα σύμφωνα με τις εδώ ιδιαιτερότητες- ώστε να βγούμε από αυτό το χάλι?

Να αποτινάξουμε τον τελευταίο τουρκικό ζυγό που είναι η τουρκική-οθωμανική νοοτροπία (μπαξίσι, ρουσφέτι κλπ.) που μας χαρακτηρίζει από το 1830?

Να ελευθερωθούμε πλήρως από αυτήν την νοοτροπία και να εκπολιτιστούμε επιτέλους?

Παρουσιάζω ένα δημοσίευμα από τα ΝΕΑ σχετικά με την ίσως πιό προηγμένη κοινωνία του κόσμου, την σουηδική. Έχω την τύχη να έχω συγγενείς και να ταξιδεύω κάθε χρόνο εκεί. Έχω πραγματικά εκπλαγεί με την αγάπη που δείχνουν οι Σουηδοί για το κράτος τους. Δεν θέλουν να το κλέψουν, νιώθουν ότι το κράτος είναι το σπίτι τους, το σπίτι που αύριο θα κληρονομήσουν τα παιδιά τους και να λένε ότι είναι υπερήφανοι για τους προγόνους τους.

Επίσης είναι αξιομνημόνευτη η αγάπη τους στην ειρήνη και η απέχθειά τους στον πόλεμο (έχουν να πολεμήσουν από το 1814)!

Η λειτουργία του σουηδικού κράτους

Ποια όμως είναι η Σουηδία ή καλύτερα ποιο το μοντέλο της; Είναι απλώς παράδεισος κοινωνικών παροχών ή μια πιο σύνθετη κοινωνία απαιτήσεων, υποχρεώσεων και κοινωνικής ευθύνης;

Ιστορία 70 χρόνων. Κατ’ αρχήν οφείλει κανείς να επισημάνει πως αυτό το σκανδιναβικό - σοσιαλδημοκρατικό - μοντέλο έχει μια ιστορία τουλάχιστον 70 χρόνων. H ύπαρξή του χρονολογείται σχεδόν από το 1930, αλλά η σημερινή δομή του είναι αποτέλεσμα μιας μεγάλης συμφωνίας μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, μετά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από το 1945 οι Σκανδιναβοί - και ειδικώς οι Σουηδοί - αποφάσισαν ότι θα ζήσουν με υψηλή φορολογία, προκειμένου να στηρίξουν το ευρύ δίκτυο κοινωνικής προστασίας. Έκτοτε, τα τελευταία 60 χρόνια, η χώρα κυβερνάται σχεδόν αδιατάρακτα από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, με εξαίρεση 9 έτη διακυβέρνησης των Συντηρητικών.

Οι φόροι στο εισόδημα φθάνουν στο 60% και ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής εφαρμόζεται από σχετικά χαμηλά επίπεδα. Το 28% με 30% είναι δημοτικοί φόροι, δηλαδή πόροι για τους δήμους και τις νομαρχίες που διαχειρίζονται σε μεγάλο βαθμό το σύστημα κοινωνικής προστασίας.

H κρατική μηχανή. Ο δημόσιος τομέας είναι εκτεταμένος, καλύπτει σχεδόν το 65% της οικονομίας, αλλά λειτουργεί με το ένα τρίτο του δικού μας προσωπικού. Δεν υπάρχει υπουργείο που να απασχολεί περισσότερους από 350 υπαλλήλους. Οι υπηρεσίες του κράτους - οι Εφορίες, τα τελωνεία, η Αστυνομία, τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία - είναι ανεξάρτητες, αυτοδιοικούμενες μονάδες, οι οποίες λειτουργούν βάσει συγκεκριμένων στόχων, λογοδοτούν με ετήσιες εκθέσεις πεπραγμένων και βρίσκονται σε καθεστώς διαρκούς αξιολόγησης.

Τα υπουργεία χαράσσουν στρατηγική - δεν ασχολούνται με διορισμούς και άλλα ευτελή. Δεν υφίσταται μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και το προσωπικό είναι απόλυτα εξειδικευμένο. Το σύστημα αμοιβών είναι διαφοροποιημένο και στηρίζεται σε μηχανισμούς μέτρησης της παραγωγικότητας. Οι υπάλληλοι μετακινούνται ή απολύονται όταν αλλάξουν τα δεδομένα της υπηρεσίας.

Γενικώς οι απαιτήσεις - και οι υποχρεώσεις - από τους εργαζομένους του δημόσιου τομέα είναι υψηλές, σε τίποτε δεν ταιριάζουν με τα εδώ ισχύοντα.

Επιδόματα. Παραλλήλως όμως εφαρμόζεται εκτεταμένο δίκτυο κοινωνικών παροχών, που ελέγχεται από τους δήμους και στηρίζεται σε αξιόπιστο μηχανισμό πληροφόρησης. Κάθε παιδί μόλις γεννηθεί λαμβάνει επίδομα υψηλότερο των 100 ευρώ τον μήνα, ενώ οι παροχές του συστήματος υγείας θεωρούνται πρωτοποριακές. Από εκεί και πέρα προβλέπεται συνδυασμός εξατομικευμένων παροχών, ανάλογα με το οικογενειακό ή κοινωνικό προφίλ του δικαιούχου.

Το σύστημα κοινωνικών παροχών είναι προφανές ότι στηρίζεται σε αμοιβαία εμπιστοσύνη, πολύ καλή πληροφόρηση και ευσυνειδησία τόσο των κοινωνικών λειτουργών όσο και των δικαιούχων, οι οποίοι δεν πάνε να κοροϊδέψουν ή να κλέψουν, αλλά να καλύψουν πραγματικές ανάγκες.

Επίσης οι άνεργοι δεν αφήνονται στην τύχη τους. Απολαμβάνουν ισχυρά επιδόματα, αλλά βρίσκονται σε συνεχή παρακολούθηση, είναι υποχρεωμένοι να μετεκπαιδεύονται, να απορροφούν καινούργιες γνώσεις μέχρι να στεριώσουν σε μια δουλειά.

H δύναμη της γνώσης. Όλο το σύστημα υποστηρίζει προσπάθειες απόκτησης γνώσης, με σκοπό τη βελτίωση του γνωστικού επιπέδου των πολιτών. Επικρατεί το δόγμα πως ο εκπαιδευμένος επαγγελματίας είναι καλύτερος επαγγελματίας. Εκεί ίσως κρύβεται και το μυστικό του συστήματος, που εξασφαλίζει τεράστια αποδοτικότητα και υψηλά επίπεδα παραγωγικότητας στην οικονομία. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι βιβλιοθήκες είναι γεμάτες και πλούσιες όσο πουθενά στον κόσμο.

Ο ιδιωτικός τομέας. Από την άλλη πλευρά ο ιδιωτικός τομέας είναι συγκροτημένος σε ανταγωνιστική βάση, διεθνοποιημένος, με ευελιξία στην αγορά εργασίας, υψηλές απαιτήσεις ως προς την παραγωγικότητα και ελευθερία στις απολύσεις. Τα ίδια τα συνδικάτα δεν διακρίνονται από διάθεση προστατευτισμού για τους φθίνοντες κλάδους. Αντιθέτως, ευνοείται η εκκαθάριση αντιπαραγωγικών μονάδων και η μεταφορά πόρων σε κλάδους σύγχρονους και αποδοτικούς.

Γενικώς το μοντέλο μπορεί να προσφέρει, αλλά είναι απολύτως απαιτητικό. Οι εργαζόμενοι είναι συνειδητοποιημένοι, άκρως παραγωγικοί, έχουν αντίληψη της ευθύνης που κάθε φορά αναλαμβάνουν. Γίνεται φανερό πως το όλο σύστημα στηρίζεται σε μηχανισμό πολλαπλών αξιών και σε μια γενικευμένη αίσθηση εμπιστοσύνης, η οποία ξεκινά από την καταβολή των φόρων και φθάνει μέχρι τα στοιχεία που θα δηλωθούν στον κοινωνικό λειτουργό.

Οι Σουηδοί εμπιστεύονται το κράτος, γνωρίζουν ότι οι φόροι που πληρώνουν θα τους επιστραφούν με τη μορφή παροχών και προφανώς αυτό εξηγεί πώς εκεί γίνονται εκλογές με αίτημα την αύξηση και όχι τη μείωση των φόρων.

Δεν είναι λίστα παροχών. Όπως λέει και ο Χριστόφορος Σαρδελής, ο οποίος επί χρόνια υπηρέτησε στην Κεντρική Τράπεζα της Σουηδίας και τα τελευταία χρόνια ήλθε στην Ελλάδα προκειμένου να δημιουργήσει τον Οργανισμό Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους, «το σουηδικό μοντέλο ούτε απλό είναι, ούτε μπορεί να μεταφερθεί στην ελληνική πραγματικότητα, ως μια λίστα μέτρων και παροχών. Αν γίνει έτσι, δεν κάνουμε τίποτε. Εκείνο που πρέπει να διερευνήσουμε είναι αυτός ο συνδυασμός ευθύνης, προσφοράς και απόδοσης που χαρακτηρίζει όλο το σύστημα και οδηγεί σε ένα κράτος παροχών, αλλά και απαιτήσεων».

Με άλλα λόγια, το σουηδικό μοντέλο μπορεί να είναι ένα όραμα για την Ελλάδα, ένας οδηγός για το μέλλον, για μια καινούργια κοινωνία, η οποία θα ξεπεράσει τα πολλαπλά ελλείμματά της και θα βαδίσει σε σύγχρονους και πιο απαιτητικούς δρόμους.

ΤΑ ΝΕΑ , 14/05/2005

Αλήθεια αγαπητοί συνάδελφοι τι πιστεύετε εσείς?

Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον αυτής της όμορφης χώρας?

Και για να χαλαρώσουμε και λίγο (κάποιες φωτογραφίες που έχω τραβήξει εκεί):

http://www.dpgr.gr/usergalleries/thumbnail...l&search=sweden

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κύριε συνάδελφε,  Η ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΞΕ, το επόμενο βήμα είναι η άλωση(νομιμοποίηση), το έχουμε δει το έργο πολλές φορές, πιο πολλές φορές από τις ταινίες της Βουγιουκλάκη.

Τότε αναλόγως τι ενοείτε "νομιμοποίηση" η οποία επέρχεται μετά την ενταξη στο σχέδιο πόλεως και την έκδοση οικοδομικής άδειας.

Πάντως ότι έχει γίνει μέχρι τώρα από τον νόμο μάνου "δήλωσε το και σώσε το" μέχρι και σήμερα δεν είναι "νομιμοποιημένα" τίποτα από αυτά.

Ξαναλέω άλλο τί είναι σωστό να γίνετε και τι γίνετε στην πραγματικότητα.

setk,

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Την γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική...

Δεν έχουμε πηγάδια...μονάχα λίγες στέρνες άδειες κι' αυτές

Κι άλλα πολλά είπαν οι ποιητές μας για τον βράχο αυτό που μας γέννησε και τον αγαπάμε με πάθος.

Μενει σίγουρα μια πικρία όταν αγαπάς τον τόπο σου και αυτός...τρώει τα παιδιά του. Και το μίσος είναι επίσης πάθος και ξυπνά σε κάθε αδικία, μπαξίσι, κακοδιοίκηση κλπ κλπ.

Ωραίη η Σουηδία, η Ελβετία, η Αυστρία κλπ .

Προσωπικά σε αυτες τις χώρες δοκίμασα να ζήσω τότε που η ιδεοληψία της εφηβείας ωραιοποιούσε τα πάντα... και τα κατάφερα για μια εβδομάδα μόνο.

Μετά γύρισα και αποφάσισα να ζήσω στον τόπο που αγαπώ και να διορθώσω ότι μπορώ.

Αποτέλεσμα;

Λίγο λίγο ο καθένας μας κάτι μπορεί να κάνει.

Για παράδειγμα, η σακκούλα που δίνει το "γεω" της Σαββατιάτικης Ελευθεροτυπίας για τρίτο συνεχές Σαββατοκύριακο γέμισε σκουπίδια απο την αγαπημένη μου παραλία.

Και μπορεί να πόνεσε η μέση μου απο το μάζεμα των αποτσίγαρων που "φύτρωναν" στην άμμο αλλά το αποτέλεσμα μετράει!

Θα μου πείτε...τά άλλα σκουπίδια αυτα τα αόρατα δεν μαζεύονται εύκολα και δεν φτάνει μια πλαστική σακκούλα.

Ορισμένους τους βολεύει κιόλας να υπάρχουν...ως έχουν.

Εκεί λοιπόν θέλει προσοχή και υπομονή και επιμονή και κουράγιο να διορθώνουμε ότι μπορούμε ή και να καταγγέλλουμε νόμιμα τα κακώς κείμενα.

Λίγο-λίγο απ τον καθένα μας και θα καθαρίσει και αυτη η...παραλία.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Την γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική...

Δεν έχουμε πηγάδια...μονάχα λίγες στέρνες άδειες κι' αυτές

Κι άλλα πολλά είπαν οι ποιητές μας για τον βράχο αυτό που μας γέννησε και τον αγαπάμε με πάθος.

Μενει σίγουρα μια πικρία όταν αγαπάς τον τόπο σου και αυτός...τρώει τα παιδιά του. Και το μίσος είναι επίσης πάθος και ξυπνά σε κάθε αδικία, μπαξίσι, κακοδιοίκηση κλπ κλπ.

Ωραίη η Σουηδία, η Ελβετία, η Αυστρία κλπ .

Προσωπικά σε αυτες τις χώρες δοκίμασα να ζήσω τότε που η ιδεοληψία της εφηβείας ωραιοποιούσε τα πάντα... και τα κατάφερα για μια εβδομάδα μόνο.

Μετά γύρισα και αποφάσισα να ζήσω στον τόπο που αγαπώ και να διορθώσω ότι μπορώ.

Αποτέλεσμα;

Λίγο λίγο ο καθένας μας κάτι μπορεί να κάνει.

Για παράδειγμα, η σακκούλα που δίνει το "γεω" της Σαββατιάτικης Ελευθεροτυπίας για τρίτο συνεχές Σαββατοκύριακο γέμισε σκουπίδια απο την αγαπημένη μου παραλία.

Και μπορεί να πόνεσε η μέση μου απο το μάζεμα των αποτσίγαρων που "φύτρωναν" στην άμμο αλλά το αποτέλεσμα μετράει!

Σίγουρα διάλεξες τον δύσκολο δρόμο, τον γεμάτο με αγκάθια.

Πόσο δυνατό στομάχι πρέπει να έχεις όμως για να αντέξεις?

Κάποια πράγματα εδώ είναι σαν να καταπίνεις αχινό.

Εγώ με κάποιους άλλους τρελλούς σπείραμε μια μέρα 300 δέντρα και το ίδιο βράδυ κάποιοι έριξαν δηλητήριο και τα δέντρα ξεράθηκαν...

Δεν μπορείς να φανταστείς πως ένιωσα.

Σφίξαμε τα δόντια και τα ξανασπείραμε και τώρα είναι ένα ωραίο άλσος κάπου στην Αθήνα.

Είναι πιο εύκολο για έναν Ιρακινό να πάει λαντζέρης σε ένα εστιατόριο στην Ελβετία με την οικογένειά του και τα παιδιά του να ζήσουν σε μία ελεύθερη χώρα.

Αν κάτσει να αγωνιστεί, θα έχει διαλέξει τον δύσκολο δρόμο χωρίς να είναι σίγουρο ότι θα καταφέρει τίποτα.

Ο εύκολος δρόμος είναι να βλέπεις την Μενεγάκη, την Τατιάνα, την Λαμπίρη, να αγοράζεις την Espresso και να βλέπεις βιτρίνες όλη μέρα, γυρίζοντας στο σπίτι το βράδυ πιο φτωχός κι απ' τους αγγέλους.

Και όταν σε ρωτήσουν τα παιδιά σου αύριο για την κοινωνία που τους παρέδωσες, θα πεις το γνωστό παραμύθι που σου είπαν οι γονείς σου στους οποίους το είπανε οι παππούδες σου κλπ. :"Μα έχουμε ένδοξους προγόνους, έχουμε Παρθενώνα, όταν εμείς γράφαμε τραγωδίες αυτοί ζούσανε σε σπηλιές κλπ κλπ κλπ".

Ένα συγγνώμη ποιος θα μας πει? Ένα συγγνώμη να πούμε στα παιδιά μας τουλάχιστον εμείς πριν κοιμηθούν το βράδυ.

Όχι άλλα ψέμματα, όχι άλλα παραμύθια.

Και για επίλογο:

Η Νορβηγία -η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο- λόγω του πετρελαίου που έχει (το έχει η χώρα και όχι 5-6 οικογένειες όπως στην μέση ανατολή) έχει μεγάλα έσοδα και ξέρετε τι κάνει?

Μετατρέπει τα έσοδα σε ΧΡΥΣΟ και τον φυλάει για ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ!!!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αυτό για τη Νορβηγία το έχω ακούσει. Δεν ξέρω όμως αν είναι ακριβές το οτι προσλάβανε την Κοκκινοσκουφίτσα για σεκιουριτού στο θησαυροφυλάκιο.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Και όταν σε ρωτήσουν τα παιδιά σου αύριο για την κοινωνία που τους παρέδωσες, θα πεις το γνωστό παραμύθι που σου είπαν οι γονείς σου στους οποίους το είπανε οι παππούδες σου κλπ. :"Μα έχουμε ένδοξους προγόνους, έχουμε Παρθενώνα, όταν εμείς γράφαμε τραγωδίες αυτοί ζούσανε σε σπηλιές κλπ κλπ κλπ".

Ένα συγγνώμη ποιος θα μας πει? Ένα συγγνώμη να πούμε στα παιδιά μας τουλάχιστον εμείς πριν κοιμηθούν το βράδυ.

Όχι άλλα ψέμματα, όχι άλλα παραμύθια.

Και για επίλογο:

Η Νορβηγία -η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο- λόγω του πετρελαίου που έχει        (το έχει η χώρα και όχι 5-6 οικογένειες όπως στην μέση ανατολή) έχει μεγάλα έσοδα και ξέρετε τι κάνει?

Μετατρέπει τα έσοδα σε ΧΡΥΣΟ και τον φυλάει για ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ!!!

Αχ τι καλά που τα λές!

Δεν φαντάζεσαι πόσο προβληματίζομαι για πόσες αλήθεις και πόσες συγγνώμες έχω να πω στο παιδί μου!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αχ τι καλά που τα λές!

Δεν φαντάζεσαι πόσο προβληματίζομαι για πόσες αλήθεις και πόσες συγγνώμες έχω να πω στο παιδί μου!

και ξέρεις...

Πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

-Πολύ χαίρομαι για το επίπεδο της συζήτησης.

και φαντάσου να μας άφηναν χρόνο τα λογιστικα...Βαθιά

μέσα μου θέλω να πιστεύω πως αν καθένας δίνει την προσωπική του μάχη, μπορούν να βελτιωθούν οι κοινωνικές δομές και τα αυτονόητα να ξαναγίνουν αυτονόητα.

Αθεράπευτα ρομαντικοί -ευτυχώς - υπάρχουν πολλοί κι εγω μαζί

(παρόλο που συνεχίζω να πετάω τσιγάρα κάτω, ένα ελλάτωμα που το έχω βελτιώσει αλλά δεν το έχω εξαλείψει!!!!!)

πρέπει να υπάρχουν περισσότερα σταχτοδοχεία στους δρόμους -έχετε δει ποτέ κανένα; ή θα το απαγορεύσουν οπως...Αμερική;

Πάντως καπνίστρια είμαι και εγώ αλλά το... "φύτεμα" των τσιγάρων στην παραλία είναι απαράδεκτο και το βρίσκουμε μπροστα μας. Κουτάκια αναψυκτικών ή μπουκαλακια νερού έχουμε πάντα μαζί μας ας τα ρίχνουμε εκει -οχι οτι κανει καλο στην ανακύκλωση αλλα τουλαχιστον δεν φυτευονται!

Με ικανοποιεί αφάνταστα να διαβάζω κείμενα που εκφράζουν ευαισθησία και έγνοια για τους γύρω μας.

Δεν ξέρω αν είμαι απλά αμετανόητος ρομαντικός αλλά πίστευα και πιστεύω πως υπάρχει μια "ισχυρή" αλλά "σιωπηλή μειοψηφία" που διαθέτει και αρχές και γνώση και σεβασμό και έχει όραμα, απλά δεν ακούγεται, γιατί όντας η κοινωνία σε παρακμή, δεν της το επιτρέπει.

Δυστυχώς την ίδια άποψη έχω από τα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα και η κοινωνική κατάσταση μεταβάλλεται μάλλον προς το χειρότερο με την πάροδο του χρόνου.

Για χρόνια κάνω συνεχώς στον εαυτό μου την ίδια ερώτηση:" πότε θα πιάσουμε επιτέλους πάτο, πια"

Ανησυχώ γιατί παλιότερα απαντούσα σε μερικά χρόνια και τον τελευταίο καιρό απαντάω δεν ξέρω.

Οταν δεν παει παρακάτω ή μενεις στασιμος στον πάτο ή ανεβαίνεις

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

και ξέρεις...

Πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα...

ξεφύγαμε τελείως αλλα το παρακατω τραγούδι τα λεει όλα νομιζω

απο το site http://www.stixoi.info

ENA ΑΛΟΙΩΤΙΚΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ

Στίχοι:

Μουσική:

Ερμηνευτές: Διονύσης Τσακνής, Βασίλης Παπακωνσταντινου και άλλοι

( περισσοτερα στοιχεια αύριο)

Βρες μου τρόπο για να αρχίσω

βλέπεις βιάζομαι πολύ

από την πρώτη στιγμή να σε γνωρίσω

να σου πω να μου πεις και εσύ

Έλα μάθε μου άλλες λέξεις

και άλλο τρόπο να αγαπώ

τον σκοπό στα τραγούδια εσύ να διαλέξεις

και να δεις που θα μάθω και εγώ

Μες του κόσμου μας τη ζάλη

και στους φόβους σου μπροστά

θα σταθώ φρουρός μα φοβάμαι πάλι

σαν μικρούλης που δεν έχω μπαμπά

Ψάχνω πίσω μου στο χρόνο

προσπαθώ να θυμηθώ

να σου μοιάσω θέλω αυτό είναι μόνο

πες μου κάτι για να κοιμηθώ

Φύγε ύπνε, φύγε μακριά

ένας ήλιος ξεπροβάλλει δειλά

δυο αστέρια πάντα κοντά

τον κρατούν αγκαλιά

Μεγαλώνω και το ξέρεις

όλα τριγύρω θολά

τι καινούριο παιχνίδι θα μου φέρεις

περιμένω από εσένα πολλά

Ένα καρναβάλι έρχεται από παντού

πως τα φτιάξατε έτσι σε αυτό το χάλι

θα μου πεις και θα φύγεις μακριά

Φύγε ύπνε, φύγε μακριά...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

φοβερές οι φωτογραφίες! Ήμουν και εγώ κάποτε στη Σουηδία αλλλά μόνο για έξι μήνες λόγω σπουδών. Το μετάνοιωσα που δεν ξαναγύρισα. Αλλά βλέπεις οι οικογένεια είναι εδώ και τραβάει....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

................................................................................

.............

Όχι άλλα ψέμματα, όχι άλλα παραμύθια.

Και για επίλογο:

Η Νορβηγία -η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο- λόγω του πετρελαίου που έχει         (το έχει η χώρα και όχι 5-6 οικογένειες όπως στην μέση ανατολή) έχει μεγάλα έσοδα και ξέρετε τι κάνει?

Μετατρέπει τα έσοδα σε ΧΡΥΣΟ και τον φυλάει για ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ!!!

??????????????????????????????????

Για το πετρέλαιο της Βόρειας Θάλασσας: (μεταξύ πολλών άλλων παρόμοιων)

http://www.eia.doe.gov/emeu/cabs/northsea.html και http://dieoff.org/page180.htm

Για το "ΧΡΥΣΟ και τον φυλάει για ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ!!!"

Είναι πολλές δεκαετίες που έχει εγκαταλειφθεί το "Gold Standard" σε ότι αφορά τα νομίσματα, τις ισοτιμίες τους και ως μέσον αποθησαύρισης, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό-κρατικό επίπεδο.

Ο χρυσός πλέον, όπως όλα τα πολύτιμα μέταλα, είναι άλλο ένα διαπραγματεύσιμο commodity που μάλιστα χαρακτηρίζεται ως "extremely volatile" και ως εκ τούτου μη ασφαλής επένδυση για "επόμενες γενιές".

Το παράδειγμα της πρώην ΕΣΣΔ ( η δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγός χρυσού χώρα του κόσμου, και η χώρα με τις μεγαλύτερες μεταπολεμικά εισαγωγές χρυσού από τη Νότια Αφρική, την πρώτη παραγωγό χώρα) που ο συσσωρευμένος χρυσός αποδείχτεικε τελείως άχρηστος (εκτός για ορισμένους έμπορους λευκής σάρκας) για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά και το παράδειγμα της ίδιας της Νότιας Αφρικής, είναι πολύ εύγλωττα.

Αυτό που έχει συμβεί σε μεγάλο βοθμό στις Σκανδιναυικές χώρες ( και, δυστυχώς, αποδομείται λίγο, λίγο τα τελευταία χρόνια) είναι η επένδυση σε κοινωνικές παροχές όπως πολύ σωστά επισημάνατε σε προηγούμενα post.

Επίσης όπως πολύ σωστά επισημάνατε, χωρίς γεναία φορολογικά έσοδα, δεν υπάρχει κοινωνική πολιτική.

Τα φορολογικά έσοδα (από φόρο εισοδήματος) στην Ελλάδα, μετά βίας φθάνουν το 27%, ενώ στις χώρες αυτές πλησιάζουν το 35% του ΑΕΠ.

Έχουμε και τις απανωτές περαιώσεις, ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων και (στη κυριολεξία) δεν συμαζεύεται, και ............... έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι βουνά ραχούλες.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

-Πολύ χαίρομαι για το επίπεδο της συζήτησης.

και φαντάσου να μας άφηναν χρόνο τα λογιστικα...Βαθιά

μέσα μου θέλω να πιστεύω πως αν καθένας δίνει την προσωπική του μάχη, μπορούν να βελτιωθούν οι κοινωνικές δομές και τα αυτονόητα να ξαναγίνουν αυτονόητα.

Αθεράπευτα ρομαντικοί -ευτυχώς - υπάρχουν πολλοί κι εγω μαζί

(παρόλο που συνεχίζω να πετάω τσιγάρα κάτω, ένα ελλάτωμα που το έχω βελτιώσει αλλά δεν το έχω εξαλείψει!!!!!)

πρέπει να υπάρχουν περισσότερα σταχτοδοχεία στους δρόμους -έχετε δει ποτέ κανένα; ή θα το απαγορεύσουν οπως...Αμερική;

Πάντως καπνίστρια είμαι και εγώ αλλά το... "φύτεμα" των τσιγάρων στην παραλία είναι απαράδεκτο και το βρίσκουμε μπροστα μας. Κουτάκια αναψυκτικών ή μπουκαλακια νερού έχουμε πάντα μαζί μας ας τα ρίχνουμε εκει -οχι οτι κανει καλο στην ανακύκλωση αλλα τουλαχιστον δεν φυτευονται!

Με ικανοποιεί αφάνταστα να διαβάζω κείμενα που εκφράζουν ευαισθησία και έγνοια για τους γύρω μας.

Δεν ξέρω αν είμαι απλά αμετανόητος ρομαντικός αλλά πίστευα και πιστεύω πως υπάρχει μια "ισχυρή" αλλά "σιωπηλή μειοψηφία" που διαθέτει και αρχές και γνώση και σεβασμό και έχει όραμα, απλά δεν ακούγεται, γιατί όντας η κοινωνία σε παρακμή, δεν της το επιτρέπει.

Δυστυχώς την ίδια άποψη έχω από τα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα και η κοινωνική κατάσταση μεταβάλλεται μάλλον προς το χειρότερο με την πάροδο του χρόνου.

Για χρόνια κάνω συνεχώς στον εαυτό μου την ίδια ερώτηση:" πότε θα πιάσουμε επιτέλους πάτο, πια"

Ανησυχώ γιατί παλιότερα απαντούσα σε μερικά χρόνια και τον τελευταίο καιρό απαντάω δεν ξέρω.

Οταν δεν παει παρακάτω ή μενεις στασιμος στον πάτο  ή ανεβαίνεις

Η ζωή είναι γεμάτη μάχες και μικρές προσωπικές επαναστάσεις.

Πρέπει να αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τα υπόλοιπα.

Πριν την κριτική η αυτοκριτική.

Πάντα να ακούς τις άλλες γνώμες

Ποτέ μην πιστεύεις ότι κατέχεις όλη την αλήθεια.

Σκέψου ότι μπορεί ο Θεός σου να μην υπάρχει και να υπάρχει ο Θεός των άλλων.

«Κράτησε τα όνειρά σου· οι συνετοί δεν έχουν έτσι ωραία σαν τους τρελούς!» (Σαν πρόλογος, Κώστας Καρυωτάκης από την συλλογή Νηπενθή, 1921.

http://users.otenet.gr/~lost/old/poems.htm

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

....doctor σε καμιά περίπτωση δεν νομιμοποιήτε ένα τέτοιο κτίσμα είναι καθαρά για να εισπράχθει το ΤΑΠ.

Δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας του κτίσματος, σύσταση ορ.ιδιοκτησίας μοναχά ένας τίτλος αγροτεμαχίου, δεν μπορείς να το πουλήσεις ούτε να το μεταβιβάσεις.

...Σαν αυτά που μας είπε ο κ.ρεγκούζας...δηλαδή όποιος δήλωσε φέτος στο Ε9 τον ημιθπαιθριο τον νομιμοποίησε κιόλας ???

άλλο θέμα το τί είναι σωστό και τι όχι....

Δν μπορεί να πουληθεί ή να μεταβιβαστεί? Μεταβιβάζεται σε οικογενειακό κύκλο σαν αγροτεμάχιο. Όλοι περιμένουν κάποια κυβέρνηση για να τα νομιμοποιήσει στο μέλλον, κανείς δεν περιμένει μπουλντόζα.

Χωρίς να θέλω να μειώσω τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των Σκανδιναβικών χωρών τα οποία ζηλεύω ως ένα βαθμό καλό θα ήταν να μην τις παρουσιάζουμε σαν τον παράδεισο. Πέρναμε έτσι στην άλλη άκρη με μια δόση υπερβολής.

Είναι άλλωστε πρώτες σε αυτοκτονίες, εκτρώσεις πολύ ψηλά σε ναρκωτικά και αλκοόλ. Όπως καταλαβαίνεται και αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν κοινωνικά προβλήματα. Εδώ τίθεται θέμα ποιό είναι ποιό σημαντικό πρόβλημα? Το οικονομικό ή το κοινωνικό?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δν μπορεί να πουληθεί ή να μεταβιβαστεί? Μεταβιβάζεται σε οικογενειακό κύκλο σαν αγροτεμάχιο. Όλοι περιμένουν κάποια κυβέρνηση για να τα νομιμοποιήσει στο μέλλον, κανείς δεν περιμένει μπουλντόζα.

Χωρίς να θέλω να μειώσω τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των Σκανδιναβικών χωρών τα οποία ζηλεύω ως ένα βαθμό καλό θα ήταν να μην τις παρουσιάζουμε σαν τον παράδεισο. Πέρναμε έτσι στην άλλη άκρη με μια δόση υπερβολής.

Είναι άλλωστε πρώτες σε αυτοκτονίες, εκτρώσεις πολύ ψηλά σε ναρκωτικά και αλκοόλ. Όπως καταλαβαίνεται και αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν κοινωνικά προβλήματα. Εδώ τίθεται θέμα ποιό είναι ποιό σημαντικό πρόβλημα? Το οικονομικό ή το κοινωνικό?

Αχ, IDO δεν είανι τόσο απλά τα πράγματα.

Κοίτα και σύγκρινε τους παρακάτω πίνακες: Όχι μόνο για τις Σκανδιναυικές Χώρες.

http://epp.eurostat.cec.eu.int/portal/page...HE/socohe/sc021

http://epp.eurostat.cec.eu.int/portal/page...HE/socohe/sc022

Όσο για τις εκτρώσεις, οι Ελλάδα είναι πολύ ψηλά αν όχι πρώτη στη λίστα.

Από πότε οι εκτρώσεις περιλαμβάνονται στις στατιστικές με τις οποίες βγάζουμε συμπεράσματα Κοινωνικής Ευημερίας;

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δν μπορεί να πουληθεί ή να μεταβιβαστεί? Μεταβιβάζεται σε οικογενειακό κύκλο σαν αγροτεμάχιο. Όλοι περιμένουν κάποια κυβέρνηση για να τα νομιμοποιήσει στο μέλλον, κανείς δεν περιμένει μπουλντόζα.

Χωρίς να θέλω να μειώσω τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των Σκανδιναβικών χωρών τα οποία ζηλεύω ως ένα βαθμό καλό θα ήταν να μην τις παρουσιάζουμε σαν τον παράδεισο. Πέρναμε έτσι στην άλλη άκρη με μια δόση υπερβολής.

Κανείς δεν μίλησε για παράδεισο. Απλά παρουσιάστηκε ένα μοντέλο που αξίζει τουλάχιστον να εμπνευστείς από αυτό.

Είναι άλλωστε πρώτες σε αυτοκτονίες, εκτρώσεις πολύ ψηλά σε ναρκωτικά και αλκοόλ.

Κάθε κοινωνία έχει τα προβλήματά της. Το αλκοόλ χαρακτηρίζει όλη την βόρεια Ευρώπη, τώρα οι εκτρώσεις δεν ξέρω ειλικρινά τι ρόλο παίζουν και γιατί τις αναφέρεις.

Όπως καταλαβαίνεται και αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν κοινωνικά προβλήματα. Εδώ τίθεται θέμα ποιό είναι ποιό σημαντικό πρόβλημα? Το οικονομικό ή το κοινωνικό?

Απλά ψάχνουμε για κάτι που έχει ήδη εφαρμοστεί, ώστε να μη λέμε ότι όλα είναι ανέφικτα και ανεδαφικά.

Τι θέλετε να γίνει η Ελλάδα?

Σοβιετική Ένωση? Κούβα? Η.Π.Α.? Γκουαντάναμο? Κίνα? Τουρκία? Σαουδική Αραβία? Τατζικιστάν?

Το μόνο αποδεκτό πολιτισμικά μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης είναι -σύμφωνα με τους περισσότερους- αυτό της δυτικής Ευρώπης, όχι όμως με την μορφή ενός άγριου καπιταλισμού (βλέπε Η.Π.Α.) με στοιχεία ιμπεριαλισμού, αλλά ενός κράτους της οικονομίας της αγοράς με ταυτόχρονη ύπαρξη ενός κοινωνικού κράτους (Σκανδιναβικές χώρες και Αυστρία, Ελβετία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο) και φυσικά με μια εξωτερική πολιτική όχι πολεμοχαρή (βλέπε Η.Π.Α., Μ.Βρεττανία και λοιποί δορυφόροι) αλλά φιλειρηνική (Σουηδία, Ελβετία).

Είναι προς τιμήν της Ελλάδας η μη συμμετοχή της στο μακελειό του Ιράκ. Έστω με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι κυβερνώντες -ω του θαύματος!- ωφέλησαν την Ελλάδα τα μέγιστα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αν, (λέω αν, γιατί επί του συγκεκριμμένου δεν έχω σχόλια καλύτερα από τα δικά σου), θέλαμε να σχολιάσουμε τα δικά σου σχόλια πώς θα τα καταφέρναμε να τα παραθέσουμε;

Χωρίς παρεξήγηση, η μέθοδος της απάντησης, έστω και με bold ή με διαφορετικό χρώμα, ενδιάμεσα στα post άλλου, προκαλεί σύγχιση στο ποιός λέει τι.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Με συγχωρείς, απλά το έκανα γιατί βλέπω ότι συνηθίζεται από πολλούς.

Μου αρέσουν οι παρατηρήσεις.... διορθώνομαι! (το θυμάστε?)

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.

×
×
  • Δημιουργία νέου...