Μάθημα ζωής από ένα παιδί

[The Jamaican]

Αγαπητοί συνάδελφοι:

Παρακαλώ, στείλτε αυτό το e-mail σ' όλους τους γνωστούς σας.

Είναι η επιθυμία ενός εξαιρετικού κοριτσιού που σύντομα θα φύγει

από τον κόσμο μας επειδή έχει καρκίνο. Σας ευχαριστώ για την προσπάθειά

σας.

Δεν πρόκειται για chain-letter, αλλά για την ευκαιρία που έχουμε

όλοι να σώσουμε ένα κορίτσι που πεθαίνει από μια σοβαρή μορφή καρκίνου. Αυτό το κορίτσι έχει 6 μήνες ζωής. Σαν τελευταία επιθυμία

της, θέλει να στείλει αυτό το ποίημα για να πει σε όλους να ζουν όσο

καλύτερα γίνεται την ζωή της, μιας και η ίδια δεv θα μπορέσει.

Στέλνοντάς το e-mail στους γνωστούς σας, δίνετε σ'αυτό

το κορίτσι και στην οικογένειά του λίγη ελπίδα, επειδή με κάθε

όνομα, στο οποίο το στέλνετε, η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρία θα

δωρίσει 3 σεντς για κάθε όνομα, χρήματα που θα πάνε στο

λογαριασμό για την θεραπεία του κοριτσιού. Κάποιος έστειλε το

e-mail σε 500 άτομα! Εσείς θα μπορούσατε να το στείλετε σε 5-6.

M________________________.doc

[ΑΛΕΚΟΣ]

Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα-πάρκ?

ή άκουσες την βροχή να πέφτει στο χώμα?

Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας?

Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα?

Καλύτερα να χαλαρώσεις.

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.

Η ζωή είναι μικρή.

Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα?

Όταν ρωτάς κάποιον "πως είσαι?"

Ακούς την απάντηση?

Όταν τελειώνει η μέρα πέφτεις στο κρεβάτι αγκαλιά με σκέψεις για

εκατοντάδες δουλειές που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου?

Καλύτερα χαλάρωσε.

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.

Η ζωή είναι μικρή.

Είπες ποτέ στο παιδί σου "θα το κάνουμε αυτό αύριο" και μέσα

στην βιασύνη σου δεν είδες την λύπη του? Έχασες επαφή? Αφησες

μια καλή φιλία να πεθάνει επειδή ποτέ δεν είχες

τον χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις "γεια!"

Καλύτερα χαλάρωσε.

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα .

Η ζωή είναι μικρή

Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου χάνεις τη μισή χαρά της

διαδρομής. Είναι σα να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες......

Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας.

Γι' αυτό χαλάρωσε.

Ακου την μουσική Πριν τελειώσει το τραγούδι.

[giorgos]

Δυστυχώς το παραπάνω ποιήμα έρχεται για να μας θυμήσει το πόσο αχάριστοι ήμαστε στην ίδια την ζωή .

Οι σημερινοί ρυθμοί μας κάνουν να ξεχάσουμε τις καθημερινές απλές χαρές της ζωής .

Διαβάζοντας το ποιήμα και σκεφτόμενος το κοριτσάκι , εξοργίζεσαι όταν ακούς για γάμους που κοστίζουν εκατομμύρια , και για τα αστρονομικά ποσά που έχει στην κατοχή της η εκκλησία και δεν διαθέτει το 1/1000 από αυτά προκειμένου να σωθεί μια παιδική ψυχή .

Πολλές φορές γινόμαστε απάνθρωποι και ουσιαστικά δεν ενδιαφερόμαστε για τον πόνο των άλλων .

Εύχομαι , κάτι να γίνει και να μπορέσει , αν υπάρχει η δυνατότητα , να σωθεί .

Γράφω κάποιους στίχους από ένα τραγούδι της Ελένης Βιτάλης που δυστυχώς δεν τα λαβαίνουμε υπόψη : "Τα καλύτερά μας χρόνια έτσι τα ξοδέψαμε , και τα νιάτα μας που φύγαν ούτε το προσέξαμε" .

[Κρηθέας]

Εύχομαι ολόψυχα να το ξεπεράσει, πριν τελειώσει το τραγούδι...

.........

.........

.........

[KAROLOS]

Θυμάμαι κάποτε ένα περιστατικό που μου συνέβη. Ηταν πριν χρόνια βγήκα στο κέντρο της Αθήνας μια βόλτα. Δεν είχα τίποτα να κάνω . Απλά μια βολτα χωρίς άγχος. Σε κάποια στιγμή βλέποντας τα αγχωμένα πρόσωπα των ανθρώπων που περπατούσαν διπλα ,μου ( σχεδόν έτρεχαν ) συνέλαβα τον ευατό μου να τρέχω κι εγω !! Να έχω αγχωθεί κι εγώ ! Γιατί είπα σε κάποια στιγμή εγω τρέχω???? ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩ.... Χαρακτηριστικό της πόιότητας ζωής στη μεγαλούπολη.

Πρέπει να χαιρομαστε την κάθε στιγμή μας σαν να ειναι η τελευταία.... Πρέπει οχι μονο να το λέμε αλλά και να το κάνουμε.... Πρέπει να σκέφτομαστε και άλλα πράγματα στη ζωή μας και οχι μονο τη δουλειά .... Να μηνείμαστε άπληστοι ! Η μικρές στιγμές της καθημερινότητας είναι σημαντικές και δεν πρέπει να τις χάνουμε.

Γιατί όπως είπε και ενα συγγραφέας "Κάποτε παραπονιόμουν που δεν είχα λεφτά να αγοράσω ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια , μέχρι που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια...."

[επισκέπτη Επισκέπτης-maria_gavra-]

ΘΑ ΤΟ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙΣ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ, ΕΧΩ ΔΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ. ΕΙΧΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΤΕΛΕΥΤΑΙ ΕΛΠΙΔΑ".

[Roxanne]

Δυστυχώς καμμιά Αντικαρκινική εταιρεία δεν δίνει λεφτα ανα παραλήπτη.

Ετσι τουλαχιστον λέει το σοβαρό site: http://www.snopes.com οπου ελέγχονται τα urban legends ή σε ελευθερη παρα-φραση ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ.

Αυτό το ποιήμα το ξεκίνησε κάποιος 6-7 χρόνια πριν όταν το πρωτοέλαβα και εγω μεσω email.

Κάποιος πολύ πιο άρρωστος όμως (απο ασθενειολαγνεία) το έκανε chain letter με σκοπό την αποκομιδή δειευθύνσεων mail.

Ομως αυτο δεν χαλά καθόλου την μαγεία του ποιήματος και ευχαριστώ τον συνάδελφο που το μοιράστηκε μαζί μας.

Ισως πράγματι να γράφτηκε απο ένα ετοιμοθάνατο παιδάκι γύρω στα 1997-1998 και πράγματι είναι υπέροχο και αξίζει πολύ την προσοχή μας.και το αγγελούδι που το έγραψε την προσευχή μας.

[Roxanne]

Θυμάμαι κάποτε ένα περιστατικό που μου συνέβη. Ηταν πριν χρόνια βγήκα στο κέντρο της Αθήνας μια βόλτα. Δεν είχα τίποτα να κάνω . Απλά μια βολτα χωρίς άγχος. Σε κάποια στιγμή βλέποντας τα αγχωμένα πρόσωπα των ανθρώπων που περπατούσαν διπλα ,μου ( σχεδόν έτρεχαν ) συνέλαβα τον ευατό μου να τρέχω κι εγω !! Να έχω αγχωθεί κι εγώ ! Γιατί είπα σε κάποια στιγμή εγω τρέχω???? ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩ.... Χαρακτηριστικό της πόιότητας ζωής στη μεγαλούπολη.

Πρέπει να χαιρομαστε την κάθε στιγμή μας σαν να ειναι η τελευταία.... Πρέπει οχι μονο να το λέμε αλλά και να το κάνουμε.... Πρέπει να σκέφτομαστε και άλλα πράγματα στη ζωή μας και οχι μονο τη δουλειά .... Να μηνείμαστε άπληστοι ! Η μικρές στιγμές της καθημερινότητας είναι σημαντικές και δεν πρέπει να τις χάνουμε.

Γιατί όπως είπε και ενα συγγραφέας "Κάποτε παραπονιόμουν που δεν είχα λεφτά να αγοράσω ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια  , μέχρι που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια...."

ήταν ο ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ ή μήπως ο ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ;;; ΞΕΧΑΣΑ!!!

[επισκέπτη Guest]

Απλώς ήθελα να πω ότι το συγκεκριμένο ποίημα υπάρχει στο βιβλίο "Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις" του Leo Buscaglia, Έτος Έκδοσης 1988

[Roxanne]

Απλώς ήθελα να πω ότι το συγκεκριμένο ποίημα υπάρχει στο βιβλίο "Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις" του Leo Buscaglia, Έτος Έκδοσης 1988

Μπράβο Guest! Τώρα το θυμηθηκα και εγώ γιατι το έχω το συγκεκριμμενο βιβλίο αλλά το ξέχασα κι' αυτό.

Τα παρατάω όλα και τρέχω να το ξαναρχίσω.

[KAROLOS]

Ευχαριστούμε επισκέπτη για την παρατήρηση .... Κι εγω ο ιδιος που έκανα την δημοσίευση και το ανέφερα δε θυμόμουν που το είχα διαβάσει ..... Πρέπει να το διαβάσουμε πάλι.....

[broster]

Γιατί όπως είπε και ενα συγγραφέας "Κάποτε παραπονιόμουν που δεν είχα λεφτά να αγοράσω ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια  , μέχρι που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια...."

Kώστα μου ξύπνησες μνήμες.

Πέρα από το εκπληκτικό βιβλίο ( όποιος δεν το έχει διαβάσει πρέπει οπωσδήποτε να το πάρει) και παραφράζοντας το λίγο.

Από πολύ προσωπικό συμβάν που μας έδειξε ότι η δύναμη της θέλησης και η ελπίδα κάνουν όντως θαύματα .

Σε κρέβατι νοσοκομείου λέγοντας η αποστωμοτική απάντηση που πήραμε ήταν

Πράγμα που έγινε , κόντρα σε όλες τις προβλέψεις.

[επισκέπτη ΙΩΑΝΝΑ]

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΛΩΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΩΜΑ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ ΑΛΛΑ ΠΟΣΣΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΕΚΤΗΣΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΓΕΡΟΙ ΟΜΩΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΚΙ ΟΜΩΣ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝΕ ΠΟΛΛΟΙ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΥΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ.