Με αφορμή σημερινά δημοσιεύματα που ουσιαστικά προαναγγέλουν την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού έχω να πω τα παρακάτω, γνωρίζοντας από τώρα ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου:
Οι μισθοί πρέπει να είναι δώδεκα, όσοι και οι μήνες. Αυτό εφαρμόζεται στα περισσότερα σύγχρονα κράτη. Κάθε άλλη πρακτική δημιουργεί παραμορφώσεις, στρεβλώσεις απίστευτη γραφειοκρατία και ένα σωρό προβλήματα. Μπορούμε να αναφερθούμε στη δυσκολία των επιχειρήσεων να πληρώσουν διπλές αποδοχές κάθε Δεκέμβριο, και διπλές εισφορές κάθε Φεβρουάριο, ανάλογα το Πάσχα και τον Ιούνιο, το κόστος των υπολογισμών και των επιπλέον δηλώσεων των λογιστών, την προσθήκη του 1/6 στις αποζημιώσεις απόλυσης, τις διαφωνίες με τα ασφαλιστικά ταμεία για τους υπολογισμούς, κλπ. Είναι αναχρονισμός. Ακόμα και οι έννοιες Δώρο Πάσχα, Δώρο Χριστουγέννων, Επίδομα άδειας, είναι τελείως λάθος. Φυσικά δεν πρόκειται ούτε για δώρο, με την έννοια της οικιοθελούς και από ελευθεριότητα παροχής, ούτε για επίδομα, αφού δεν επιδοτεί το παραμικρό. Πρόκειται για νόμιμες και θεσμοθετημένες αμοιβές, που τις δικαιούται κάθε εργαζόμενος, και που τελευταία αμφισβητήθηκαν έντονα στην πράξη, και από όσο μπορώ να ξέρω καταστρατηγήθηκε η χορήγησή τους.
Προσοχή όμως: Δε λέω να καταργηθούν οι αμοιβές, απλά να ενσωματωθούν νομικά και ουσιαστικά στους δώδεκα μήνες, έτσι ώστε να διατηρηθούν οι νόμιμες και συμφωνημένες ετήσιες αποδοχές ως έχουν. Δύσκολο; Ίσως.
Βέβαια έχοντας υπόψη τη σημερινή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, όπως και το γεγονός ότι δεν αποφασίζουμε σε τίποτα εμείς, αλλά όλα μας έρχονται απέξω και εμείς απλά τα μεταφράζουμε και τα εφαρμόζουμε, αναρωτιέμαι ποια αξία έχουν τέτοιες σκέψεις.
Ας έχουμε υπομονή να δούμε τι άλλο μας περιμένει.
Περιμένω να ακούσω διαφορετικές γνώμες. Αν είναι δυνατό χωρίς κομματικές παρωπίδες.
Ερώτηση
ΚΠ
Με αφορμή σημερινά δημοσιεύματα που ουσιαστικά προαναγγέλουν την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού έχω να πω τα παρακάτω, γνωρίζοντας από τώρα ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου:
Οι μισθοί πρέπει να είναι δώδεκα, όσοι και οι μήνες. Αυτό εφαρμόζεται στα περισσότερα σύγχρονα κράτη. Κάθε άλλη πρακτική δημιουργεί παραμορφώσεις, στρεβλώσεις απίστευτη γραφειοκρατία και ένα σωρό προβλήματα. Μπορούμε να αναφερθούμε στη δυσκολία των επιχειρήσεων να πληρώσουν διπλές αποδοχές κάθε Δεκέμβριο, και διπλές εισφορές κάθε Φεβρουάριο, ανάλογα το Πάσχα και τον Ιούνιο, το κόστος των υπολογισμών και των επιπλέον δηλώσεων των λογιστών, την προσθήκη του 1/6 στις αποζημιώσεις απόλυσης, τις διαφωνίες με τα ασφαλιστικά ταμεία για τους υπολογισμούς, κλπ. Είναι αναχρονισμός. Ακόμα και οι έννοιες Δώρο Πάσχα, Δώρο Χριστουγέννων, Επίδομα άδειας, είναι τελείως λάθος. Φυσικά δεν πρόκειται ούτε για δώρο, με την έννοια της οικιοθελούς και από ελευθεριότητα παροχής, ούτε για επίδομα, αφού δεν επιδοτεί το παραμικρό. Πρόκειται για νόμιμες και θεσμοθετημένες αμοιβές, που τις δικαιούται κάθε εργαζόμενος, και που τελευταία αμφισβητήθηκαν έντονα στην πράξη, και από όσο μπορώ να ξέρω καταστρατηγήθηκε η χορήγησή τους.
Προσοχή όμως: Δε λέω να καταργηθούν οι αμοιβές, απλά να ενσωματωθούν νομικά και ουσιαστικά στους δώδεκα μήνες, έτσι ώστε να διατηρηθούν οι νόμιμες και συμφωνημένες ετήσιες αποδοχές ως έχουν. Δύσκολο; Ίσως.
Βέβαια έχοντας υπόψη τη σημερινή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, όπως και το γεγονός ότι δεν αποφασίζουμε σε τίποτα εμείς, αλλά όλα μας έρχονται απέξω και εμείς απλά τα μεταφράζουμε και τα εφαρμόζουμε, αναρωτιέμαι ποια αξία έχουν τέτοιες σκέψεις.
Ας έχουμε υπομονή να δούμε τι άλλο μας περιμένει.
Περιμένω να ακούσω διαφορετικές γνώμες. Αν είναι δυνατό χωρίς κομματικές παρωπίδες.
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες
14 απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργήστε έναν λογαριασμό
Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!
Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμόΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Σύνδεση τώρα