Ο προβληματισμός χρειάζεται στην ζωή μας Νο 1. Προβληματιστείτε γιατί χανόμαστε........

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

© Γιάννης Κόντος, «Ακρωτηριασμένη Ζωή». Σιέρα Λεόνε, 2005. Ένα επτάχρονο παιδί κουμπώνει το κουμπί της μπλούζας του ακρωτηριασμένου πατέρα του. Εκείνος αναπληρώνει κάθε απαγορευμένο χάδι μόνο με ένα τρυφερό βλέμμα. Πηγή: www.lifo.gr

 

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

[PROAKIS]

βρε Σταυρουλάκη έλεος ,τι είναι αυτά που ανεβάζεις?

 

για προβληματισμό είναι αυτά ή για να γαμήσεις το σύστημα όλο ,που μας πρήξανε με τα κωλόχαρτά τους? (εννοώ το χρήμα)

[ponzi]

© Γιάννης Κόντος, «Ακρωτηριασμένη Ζωή». Σιέρα Λεόνε, 2005. Ένα επτάχρονο παιδί κουμπώνει το κουμπί της μπλούζας του ακρωτηριασμένου πατέρα του. Εκείνος αναπληρώνει κάθε απαγορευμένο χάδι μόνο με ένα τρυφερό βλέμμα. Πηγή: www.lifo.gr

 

Για κάποιους (ειδικούς) η φωτογραφία δεν είναι αποδεκτή ως τέχνη.

Για εμένα, μερικές φωτογραφίες είναι πολύ ανώτερες (καλλιτεχνικά) από έναν πίνακα ζωγραφικής. Καταλαβαίνεις πού εστίασε ο φωτογράφος αμέσως.

 

Ευχαριστούμε κύριε Σταυρουλάκη. 

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Ευχαριστούμε κύριε Σταυρουλάκη. 

 

Κωστή, φίλε μου...

Κωστή...

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

[THEOMI]

παλιά λέγανε:  

 

"Πώς θα ζήσουμε?" 

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Πολλά λέγανε παλιά...

 

Λέγανε ας πούμε

 

"Μάθε παιδί μου γράμματα να γίνεις άνθρωπος" 

δεν λέγανε:

"Μάθε παιδί μου γράμματα να γίνεις πλούσιος"..

 

Πολλά λέγανε παλιά...

Μα εμείς είχαμε άλλα...

[LAMMERGEIER]

Πως οι λύκοι (κι όχι μόνο) μπορούν να αλλάξουν τη ροή των ποταμών

 

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Πως οι λύκοι (κι όχι μόνο) μπορούν να αλλάξουν τη ροή των ποταμών

 

 

 

Απίστευτη η φύση, φίλε μου... 

[LAMMERGEIER]

Απίστευτη η φύση, φίλε μου... 

Στη φύση όλα λειτουργούν .. φυσικά!

 

Μόνο όπου επεμβαίνει ο άνθρωπος τα κάνει μαντάρα!!

[ΕΙΡΗΝΗ]

 

Παλιά υπήρχε φτώχια αλλά κανείς δεν αναρωτιόταν πως θα ζήσει, βλέπεις τότε οι άνθρωποι δεν είχαν αλλοτριωθεί όπως σήμερα. Ως τυχαία επιζήσαντες από τον πόλεμο, είχαν συνείδηση του προσωρινού. Γι αυτό

 

Η Κυριακή με το κρέας στο τραπέζι ήταν γιορτή.

 

Και οι πόρτες στη γειτονιά έμεναν ανοιχτές μέρα- νύχτα.

 

Ναι, πρόλαβα τον πάγο,  τον γαλατά και τον παγωτατζή, τον καρεκλά και τον γανωτή, τον πλανόδιο φωτογράφο και την λατέρνα. Και στο δημοτικό χωρίς θέρμανση με χέρια και πόδια να κάνουν πληγές από τις χιονίστρες.  

 

Δεν είχαμε όμως video games με American super ήρωες, σκηνές βίας και διαστροφικά θρίλερ, ανούσια Tablet…Αντίθετα παίζαμε κρυφτό και στήναμε μπερντέδες με καραγκιόζη, ίσως για αυτό και να μην μας ενοχλούσε που δεν είχαμε σοκολάτες.

 

Τα όνειρα για γεννηθούν δεν χρειάζονται  χρήματα.   

 

Θυμάμαι τον πατέρα μου που έλεγε. Τρία πράγματα είναι σημαντικά στη ζωή. Να έχεις φαγητό, μουσική και βιβλία. Το φαί για να επιβιώνεις, τη μουσική για να σε χαλαρώνει, και τα βιβλία για να διευρύνεις τη σκέψη σου.

 

Παλιά δεν αναρωτιόντουσαν πως θα ζήσουν, γνώριζαν το πως και το γιατί. Σήμερα λέμε πως θα ζήσουμε. 

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Συνεπώς τα χρήματα Ειρήνη, φέρνουν κατανάλωση, η οποία αρπάζει όλον τον χρόνο της ανθρώπινης (και όχι επαγγελματικής) συναναστροφής. 

Χωρίς την ανθρώπινη  συναναστροφή αναπτύσσεται η "εν τω πλήθος μοναξιά" 

 

Παλιά σ' αυτήν την παγίδα έπεφταν μόνον οι αρκετά πλούσιοι. 

Τώρα, που προόδευσε ο κόσμος (ή μήπως η κατανάλωση;  )  στην παγίδα πέφτει σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού.

Μόνον οι κοινωνικά και οικονομικά αποκλεισμένοι καταφέρνουν να ξεφύγουν από αυτήν την παγίδα αλλά πέφτουν στην κατάθλιψη της απουσίας τους από το φυσιολογικό της εποχής:

Την κατανάλωση...

 

Τι εποχή και αυτή Θεέ μου... 

[ΕΙΡΗΝΗ]

Κάπως έτσι Κωστή.

[THEOMI]

παλιά όταν ρωτούσε κάποιος κάποιον άλλον:

 

" τι γίνεσαι ; πώς πάει ; "

 

η απάντηση ήταν:

 

" αγώνας "

 

παλιά πολύ παλιά ... 

 

... τώρα τι γίνεται !! 

[worker]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ !

[HARYK]

Αχ βρε Κωστή μου...
Αχ βρε Ειρήνη μου...
Αχ και εσείς υπόλοιποι συνάδελφοι...
Αχ...

Μου αρέσει πολύ το θέμα σου Κωστή.
"Να προβληματιστούμε γιατί χανόμαστε..." μας καλείς.
 
Πόσο άλλο ακόμη να προβληματιστούμε, που η "σύγχρονη" ζωή μας στο μεγαλύτερό της ποσοστό, "μόνο" προβλήματα και προβληματισμούς δημιουργεί...
Ή μήπως όταν κάποιος υποστηρίζει κάτι τέτοιο, αποτελεί εξαίρεση;
Μπορεί...
Μακάρι να κάνω λάθος. Μακάρι να ανήκω στις εξαιρέσεις και να 'μαστε λίγοι.

Θα το ευχόμουν αλλά, πολύ φοβάμαι για το αντίθετο...
 
Πάντως, σ' ευχαριστώ που καλείς κι εμένα να συνεχίσω και θα σου έλεγα πως όλα αυτά τα χρόνια που "περιπλανιέμαι" σ' αυτή την πλάση, αντιμέτωπος με πολλούς και ασταμάτητους προβληματισμούς, ήταν πολλές και οι φορές που αυτοί, με οδήγησαν σε λύση προβλημάτων μου...
 
Και συνεχίζω να προβληματίζομαι...
 
Ωραία η φωτογραφία που παράθεσες αλλά το δεύτερο σκίτσο με τα παιδάκια... αυτό το δεύτερο σκίτσο...
Πόσο μ' έχει προβληματίσει παλιότερα αλλά και πρόσφατα και... συνεχίζει...
Πόσα πολλά μπορεί να κρύβει;
Πόσα;
Ένα από τα μείζονα προβλήματα της εποχής μας...
Για τα παιδιά μας αλλά και για εμάς τους ίδιους...

Αχ αυτός ο αντίχειρας αλλά κι ο δείκτης... Πόσο σκληρά εργαζόμενοι...
Θα επανέλθω και γι' αυτό.
 
Όμως μακρηγόρησα και βιάζομαι ν' αρχίσω κι εγώ να προβληματίζω και να προβληματίζομαι, με ένα σκίτσο τόσο επίκαιρο, όσο και διαχρονικό...
 

 
Όταν σκεφτόμαστε αν πρέπει να βοηθήσουμε κάποιον, ποιόν βλέπουμε στο πρόσωπό του;
 
Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλή δύναμη σε όλες και όλους.
 
Υ.Γ.
Καθώς έχω "πολλά" στο μικρό μου μυαλό και θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες, θα έρχομαι να "αποθέτω" κάθε φορά και από κάτι...

 

Υ.Γ.2

Βέβαια, δεν θα πρέπει να σταματήσουμε να δημοσιεύουμε όποτε μπορούμε και στο άλλο θέμα, ξέρετε πιο, με την ελπίδα, τουλάχιστον ένας από εμάς, έστω και ένας, να "σκάει" κάπου - κάπου ένα χαμογελάκι...

Το χρειαζόμαστε κι αυτό...

[HARYK]

παλιά όταν ρωτούσε κάποιος κάποιον άλλον:

 

" τι γίνεσαι ; πώς πάει ; "

 

η απάντηση ήταν:

 

" αγώνας "

 

παλιά πολύ παλιά ... 

 

... τώρα τι γίνεται !! 

 

Έτσι αγαπητέ συνάδελφε. Έτσι...

 

[MarP]

Να θέσω κι εγώ τον εξής προβληματισμό:

 

Αφού υπάρχουν τόσοι μόνοι άνθρωποι ,γιατί υπάρχουν τόσοι μόνοι?

[MarP]

Και πολλά ακόμα...

 

Αξίζουν τον κόπο όλα αυτά που κάνουμε?

Ερχόμαστε στην ζωή για να δουλεύουμε μόνο και τίποτα άλλο?

Γιατί? Για ποιον?

 

Για ποιο λόγο είμαστε εδώ που είμαστε?

 

Πόσοι από εμάς έχουν πραγματοποιήσει τα όνειρα τους?

Είμαστε ευχαριστημένοι από την ζωή μας? Αν όχι τότε τι φταίει?

[THEOMI]

και πάνω απ' όλα επιδίωξη ... 

 

και η με κάθε τρόπο επίτευξη αποτελέσματος ... (κερδοφόρου ε!)

 

έτσι είναι η αλλοτρίωση (και εμού συμπεριλαμβανομένου)

 

αλλοτρίωση είναι:

να τρώς σφαλιάρες!

και να μην καταλαβαίνεις απο που έρχονται !!!

[235711]

Να θέσω κι εγώ τον εξής προβληματισμό:

 

Αφού υπάρχουν τόσοι μόνοι άνθρωποι ,γιατί υπάρχουν τόσοι μόνοι?

Ο άνθρωπος είναι μόνος γιατί είναι μοναδικός.

Το αν είναι κ μοναχικός είναι δικιά του "απόφαση". 

Απόφαση που εδράζεται τις περισσότερες φορές στον εγωισμό του , υπό την έννοια οτι δεν μπορεί καν να ανεχτεί την διαφορετικότητα του άλλου , κατά το ανεκδοτάκι :

"Έχεις προσέξει οτι όποιος οδηγεί πιο αργά από σένα είναι ηλίθιος και όποιος πάει πιο γρήγορα είναι τρελός?" 

Άλλες φορές έχει να κάνει με το : «Ποτέ άλλοτε οι στέγες  των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μία στην άλλη, όσο είναι σήμερα. Και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μία από την άλλη, όσο είναι σήμερα» 

Βέβαια εδώ .κατ' εμέ, η καρδιά ακολουθεί το μυαλό. Το μυαλό που εστιασμένο-εξειδικευμένο στον μικρόκοσμο του δεν μπορεί καν να φανταστεί του διπλανού την έγνοια.... Εξού και εδώ στον forum  ανθρώπους χιλιόμετρα μακριά τους νιώθουμε δίπλα μας,γιατί ακριβώς οι έγνοιες μας είναι συντονισμένες, ενώ τον γείτονα μας απλά απών....

Τέλος υπάρχει κ μια κατηγορία που εκφράζεται από ένα άλλο ανεκδοτάκι : «Άντε μαμήσου κι εσύ κι ο γρύλος σου»

 

Αυτά τα ολίγα, κατά την ταπεινή μου άποψη, για το θέμα της μοναξιάς και της μοναχικότητας.

 

Καλημέρα

 

[235711]

Και πολλά ακόμα...

 

Αξίζουν τον κόπο όλα αυτά που κάνουμε?

Ερχόμαστε στην ζωή για να δουλεύουμε μόνο και τίποτα άλλο?

Γιατί? Για ποιον?

 

Για ποιο λόγο είμαστε εδώ που είμαστε?

 

Πόσοι από εμάς έχουν πραγματοποιήσει τα όνειρα τους?

Είμαστε ευχαριστημένοι από την ζωή μας? Αν όχι τότε τι φταίει?

Μεγάλο το βάρος!

Και η ζωή μικρή!

Και αυτό που μένει;

Ένα γιατί;

[HARYK]

 

Καλημέρα, καλό μήνα και καλή δύναμη.