Προς το περιεχόμενο

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Silver members
  • Αριθμός μηνυμάτων

    3.815
  • ΜΕΛΟΣ

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Ημέρες που κέρδισε

    43

Blog Comments δημοσιευμένο από ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

  1. Θεόφιλε,

    η ζωή είναι μια πρωτοβουλία.

    Επειδή μου αρέσει να ζω, την πήρα, και έδωσα το θέμα για δημοσίευση στα Χανιώτικα Νέα.

    Εκ των υστέρων θα μάθεις το ερώτημά μου: "Θεόφιλε έχεις πρόβλημα να το δημοσιεύσω;"

    Εκ των προτέρων γνωρίζω την απάντησή σου και εκεί φωλιάζει η …μη τήρηση του πρωτοκόλλου.

    (Θα σου στείλω το θέμα σε Pdf)

  2. Για μένα...Θέλει μεγάλη τέχνη για να έχει αρχή και τέλος μια ποιητική προσπάθεια... ..να μιλάει για κάτι συγκεκριμένο...,να είναι ξεκάθαρο....και το σπουδαίο, το θέμα του, να είναι ήδη διάχυτο στο υποσυνείδητο του καθενός μας και το μόνο που χρειάζεται, βρε αδερφέ, να είναι μια προσπάθεια ανάσυρσης.Μια ποιητική προσπάθεια ανάσυρσης...Υ.Γ. Ποιός είναι ο Κ.Γ.Κ.; Αν είσαι εσύ Κωστή ειλικρινά μπράβο. Αν είναι άλλος .. ε μπράβο του και αυτουνού....

  3. http://www.youtube.com/watch?v=PyiJOo-3VgI

    Η αγάπη - η αγάπη λένε τρέλα που γίνεται φως

    και όπως σε όλα τα φώτα λες να υπάρχει διακόπτης;

    Πειραζει να απαντησω εγω?

    Και βεβαια υπαρχει διακοπτης Κωσταντη.

    Μονο που χρειαζεται και ενα χερακι για να τον πατησει :)

    Και γω σου ξαναλέω ότι δεν πάιζεσαι !!! :D

  4. Και η θεία τιμωρία θα συνεχιστεί...

    Γνωρίζοντας πια το λάθος έστω και αργά..

    ...θα προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε τη γνώση αυτή στο παιδί μας....

    ... και η τιμωρία θα έρχεται λίγο πριν έρθει η δικιά μας σειρά..

    .. όπου γνωρίζοντας το τέλειωμα του χρόνου το παιδί μας δεν θα είναι και αυτό δίπλα μας όσο θα θέλαμε...

    ..θα είναι πνιγμένο και αυτό στην δουλειά του...

    ..και αυτό θα είναι άλλο ένα τέλος όπως τα άλλα...

  5. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου Βούλα....

    Με ανάγκασε να το διαβάσω περίπου 4 φορές συνεχόμενα...

    ...μόλις τελείωσα την 3 φορά και αναγκάστηκα να το ξαναδιαβάσω 4η συνειδητοποίησα άλλη μαι φορά τι δύναμη μπορεί να έχει ένα κείμενο..πόση εικόνα, πόση γνώση, πόση (φιλο)σοφία, πόση αλήθεια, χωράνε μέσα..

  6. "Άντε γαμηθείτε ρε

    που θα προδώσω εγώ

    800 ανθρώπους για

    ένα κωλόχαρτο"

    doctor

    Y.Γ. Το ίδιο ακριβώς

    θα απαντούσα και

    σήμερα.

    Δημήτρη εγώ υα το πάω πιό βαθιά το θέμα.

    Πιστεύω ότι δύο πράγματα είναι εύκολα και ένα δύσκολο.

    Τα δύο εύκολα:

    α) Να υποκύψεις στους πειρασμους - όπως ανέφερες - και

    β) Να τους πεις "άντε γαμηθείτε¨- όπως ανέφερες -.

    Το δύσκολο.

    γ) Να μείνεις για να αντιμετώπίσεις όλα αυτά.

    Δημήτρη δεν το λέω από τηη πλευρά ότι έπραξες λάθος.

    Η συζήτηση πήγε ακριβώς στον προβληματισμό μου.

    Καρφί που λένε..

    Πως μπορείς να χειριστείς το γ).

  7. Κώστα,

    από την στιγμή που η ενασχόληση

    με τα κοινά

    ...

    και τέλος αποτελεί μια ευκαιρία

    για συμμετοχή στο σάπιο σύστημα

    .....

    τότε αυτή η χώρα δεν

    πρόκειται να προκόψει ποτέ.

    Δημήτρης

    Και πως πιστεύεις ότι μπορέι να βελτιωθεί μια κατάσταση Δημήτρη, εάν αποκλέιεις την μέθοδο της "συμμετοχής στα κοινά";

    Ειλικρινά ήθελα μια θέση μια που αυτό αποτελεί - ελικρινά - και προσωπική μου ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ.

  8. Συμμετοχή στα κοινά:

    "Όποιος πλένει πιάτα σπάει πιάτα"

    ή

    "Ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει

    λάθος, είναι αυτός

    που δεν κάνει τίποτα".

    Η ενασχόληση με τα κοινά

    απαιτεί γερό στομάχι,

    διπλωματία,

    συναίνεση,

    διορατικότητα.

    Η συμμετοχή όμως στα κοινά,

    ο συνδικαλισμός απαιτεί

    και σύγχρονη ματιά.

    Ορίστε μια γεύση,

    πέρα από το

    δικό μας τέλμα,

    ένα παράθυρο λογικής:

    Το Βήμα,

    Γράφει ο Γ.Μαρίνος

    Σουηδία

    Ο ιδιωτικός τομέας είναι συγκροτημένος

    σε ανταγωνιστική βάση,

    διεθνοποιημένος, με ευελιξία στην αγορά εργασίας,

    υψηλές απαιτήσεις ως προς την παραγωγικότητα

    και ελευθερία στις απολύσεις.

    Δεν προστατεύονται οι φθίνοντες επιχειρηματικοί κλάδοι,

    ούτε οι συνδικαλιστές δείχνουν διάθεση

    να κρατήσουν εν ζωή ζημιογόνες.

    Αντίθετα ευνοείται η εκκαθάριση αντιπαραγωγικών

    μονάδων που είναι αθεράπευτα ζημιογόνες

    και η μεταφορά πόρων σε κλάδους

    σύγχρονους και αποδοτικούς.

    H τόσο προσφιλής στην Ελλάδα

    πάλη των τάξεων έχει παραχωρήσει

    τη θέση της σε συνεχή συνεργασία

    εργοδοτών και εργαζομένων ώστε να υπάρχουν

    μόνο υγιείς και κερδοφόρες

    επιχειρήσεις και ευημερούντες εργαζόμενοι,

    αλλά και μη δυστυχούντες άνεργοι.

    Το ΒΗΜΑ, 16/10/2005 , Σελ.: B63

    Κωδικός άρθρου: B14592B631

    ID: 273079

    Δημήτρη ναι.

    Μακάρι να ήταν έτσι εδώ στην Ελλάδα.

    Μόνον που αυτό είναι πάλι κάποιο άλλο επίπεδο συζήτησης.

    Το θέτεις:

    "Ωραία ...να συμμετέχουμε στα κοινά... αλλά ποιά κοινά ; Αυτά που το αντικείμενο τους αποτελούν θετικό στοιχείο για την ευημερία του τόπου μας και όχι αρνητικό.."

    Αλλο πρόβλημα και αυτό...

    Το θέμα-πρόβλημα όμως έχει τεθεί ως εξής:

    ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΕΚΕΙ ΔΙΟΤΙ ΒΡΩΜΑΕΙ.

    Μου λές εάν αυτό το ΕΚΕΙ δεν είναι όφελος για τον τόπο μας ας το πάρει ο διάολος..

    Συμφωνώ..

    Αλλά ας απαντήσουμε το αρχικό ερώτημα και μετά πάμε σε αυτό.

  9. To sandwich τι περιέχει Κώστα;

    Και αφού το έχεις γιατί πας στο εστιατόριο;

    Γροθιές στο μαχαίρι ρίχνεις;

    Κι όμως Δημήτρη..

    Ολοι μας τρώμε σάντουιτς εδώ στην Ελλάδα.

    Ολοι έχουμε βρε παιδί μου το ελάχιστο..

    Δεν είμαστε ευτυχώς ή δυστυχώς Σιέρα Λεόνε..

    Αλλά και εμεις που τρώμε το "σάντουιτς" γιατί να μη τρώμε κανονικά..

    Σου θυμίζω ότι "σάντουιτς" τρώνε οι εργάτες στα γιαπίά..

    Για να πιάσεις καλύτερα τον συλλογισμό μου...

    Μην το θέτεις από την πλευρά του "τί έχει το "σάντουιτς" ...

    Καταλαβαίνεις λοιπόν που το σπρώχνω το θέμα Δημήτρη έτσι;

  10. (Υ.Γ. Το θέμα αποτελεί μια "διαφωνία" που είχαμε με τον Θεόφιλο.)

    Εχει μια λογική ότι πολύ δύσκολα διορθώνονται τα πράγματα στον κόσμο. Κυρίως στον τομέα της συμμετοχής στα κοινά όπου τα πάντα είναι απαράδεκτα...

    Γιατί να συμμετέχουμε λοιπόν - κατά την άποψη του - σε ένα λάκο με..

  11. To sandwich τι περιέχει Κώστα;

    Και αφού το έχεις γιατί πας στο εστιατόριο;

    Γροθιές στο μαχαίρι ρίχνεις;

    Μην ξεχνάς όμως:

    “Μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα

    αλλ΄ αχρείον νομίζομεν"

    (Θουκυδίδης-Περικλέους Επιτάφιος Κεφ. 40).

    Εγκωμιάζοντας ο Περικλής το Πολίτευμα της

    Αθηναϊκής Δημοκρατίας στον Επιτάφιο λόγο του

    για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου

    και θέλοντας να τονίσει την υποχρεωτικότητα της συμμετοχής

    των Αθηναίων στα κοινά είπε μεταξύ άλλων

    και τα παραπάνω που σημαίνουν

    στην σύγχρονη γλώσσα μας:

    "Γιατί μονάχα εμείς (οι Αθηναίοι)

    αυτόν που δεν ασχολείται με αυτά (τα κοινά)

    δεν θεωρούμε απλώς τεμπέλη αλλά άχρηστον".

    doctor

    Δημήτρη συμφωνούμε απόλυτα.

    Απλώς εάν πρόσεξες το γραπτό μου, δεν κάνω ουδεμία αναφορά κριτικής ούτε αρνητικής ούτε θετικής σε αυτούς που δεν συμμετέχουν. Αντίθετα επιχειρηματολογώ προς όφελος της συμμετοχής μας στα κοινά. Δεν λέω τίποτα για αυτούς που δεν συμμετέχουν. Δίνω μπράβο όμως σε αυτούς που προσπαθούν. Με μια λεπτομέρια: ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥς ΚΑΛΟ.(ή και όχι)...

    Πιστεύω ότι συμφωνούμε απόλυτα Δημήτρη;

    (Υ.Γ. Το θέμα αποτελεί μια "διαφωνία" που είχαμε με τον Θεόφιλο.)

  12. Η ιστορία τελικά είναι μια άβυσσος:

    http://www.phys.uoa.gr/~nektar/history/3co...makronissos.htm

    Ακριβώς...

    Μήπως τελικά ιστορία είναι αυτό που νοιώθει ο καθένας μας μέσα του..

    Μήπως η ιστορία είναι ιστορίες... οι ιστορίες του καθένα μας...

  13. Μα ο Θεόφιλος (ΚΡΗΘΕΑΣ) λέει ότι προσπάθησαν όλοι οι ΕΛΛΗΝΕΣ και όχι οι μισοί από αυτούς. Δεν προσπάθησε, δεν αντιστάθηκε, δεν έχασε την ζωή του μόνο το κόκκινο αλλά όλα τα χρώματα (εκτός από το γκρι…).

    Αντιστάθηκαν όλοι όσοι γράφονται έτσι «ΕΛΛΗΝΕΣ» και δεν αντιστάθηκαν όσοι γράφονται έτσι «αίλινες».

    Η αντίσταση και ο θάνατος δεν είχε χρώμα…Έτσι το εξέλαβα εγώ Δημήτρη (DOCTOR)…

    Απλώς όταν έβαφε ο Θεόφιλος τον τοίχο του θέματος έβαψε «πολλά χέρια» και η βαφή του βγήκε έντονη…

    Εν τη ουσία εκεί συμπλέετε...

  14. Και αυτό Βούλα.... αν πλέω στην ίδια θάλασσα σκέψης...

    Και εμείς..

    τα μέλη της μορφωμένης τάξης...η νόηση...

    δεν είμαστε τέρατα ...

    Η αποτυχία μας είναι αποτυχία φαντασίας, αποτυχία συμμετοχής:

    Αποτύχαμε να λάβουμε υπόψη μας αυτή τη πραγματικότητα...

    Βιρτζινια Γουλφ μέσω Susan Sontag. Ο πόλεμος

  15. μερικές φορές σκεφτομαι κατι γερους που έδωσαν τα παντα γι αυτη την ιδέα.

    φυλακες εξορίες βασανιστήρια...

    αναρωτιέμαι πως νιωθουν ...

    αν σκεφτονται ποτε πως προδόθηκαν...

    ευχομαι μεσα μου να μη το νιωσουν ποτε αυτό.

    να ζησουν με την ουτοπία τους...

    ξερεις τι ειναι μια στιγμη στα 70 στα 80 του να αντιληφθει κανείς ότι αναλωσε όλη του τη ζωή

    έτσι....για ενα ωραίο ίσως ιδανικό αλλα που επεσε σε....κακά χερια...

    Poppy, αυτό το αίσθημα ίσως να έχει χειρότερη γεύση και από το θάνατο..

  16. "Ολπίδες μου, μην πάψετε, παρακαλώ σταθείτε, να δείτε ομπρός το τέλος μου και ύστερα τραβηχτείτε".

    Μαντινάδα της Ανατολικής Κρήτης

    Κρηθέας

    Πολύ "όμορφη" μαντινάδα Θεόφιλε.

×
×
  • Δημιουργία νέου...