Προς το περιεχόμενο

ΕΙΡΗΝΗ

Silver members
  • Αριθμός μηνυμάτων

    2.041
  • ΜΕΛΟΣ

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Ημέρες που κέρδισε

    7

Δραστηριότητα φήμης

  1. Upvote
    ΕΙΡΗΝΗ reacted to HARYK for a blog entry, Οι καραμέλες της ζωής μας...   
    Ο πολύτιμος χρόνος της ωριμότητας...
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…
    Έχω πολύ περισσότερο παρελθόν, παρά μέλλον…
    Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες.
    Τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
    Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
    Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
    Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
    Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
    Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
    Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματά τους.
    Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.
    Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
    Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…
    Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…
    Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
    Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
    Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
    Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
    Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
    Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
    Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
    Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
    Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…
    Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
    Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
    Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…
    Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απʼ όσες έχω ήδη "φάει".
    Σκοπός μου είναι, να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
    Εύχομαι και ο δικός σου σκοπός να είναι ο ίδιος, γιατί με κάποιον τρόπο, θα φτάσεις κι εσύ εκεί…
    Mario de Andrade
  2. Upvote
    ΕΙΡΗΝΗ got a reaction from SOTIRIOS for a blog entry, Το Πιόνι   
    Πολλάκις βλέποντας να παίζουν σκάκι
    ακολουθεί το μάτι μου ένα Πιόνι
    οπού σιγά, σιγά τον δρόμο βρίσκει
    και στην υστερινή γραμμή προφθαίνει.
    Με τέτοια προθυμία πάει στην άκρη
    οπού θαρρείς πως βέβαια εδώ θ' αρχίσουν
    η απολαύσεις του κ' η αμοιβές του.
    Πολλαίς στον δρόμο κακουχίαις βρίσκει.
    Λόγχαις λοξά το ρίχνουν πεζοδρόμοι·
    τα κάστρα το χτυπούν με ταις πλατειαίς των
    γραμμαίς· μέσα στα δυο τετράγωνά των
    γρήγοροι καβαλλάρηδες γυρεύουν
    με δόλο να το κάμουν να σκαλώση·
    κ' εδώ κ' εκεί με γωνιακή φοβέρα
    μπαίνει στον δρόμο του κανένα πιόνι
    απ' το στρατόπεδο του εχθρού σταλμένο.
    Αλλά γλυτώνει απ' τους κινδύνους όλους
    και στην υστερινή γραμμή προφθαίνει.
    Τι θριαμβευτικά που εδώ προφθαίνει,
    στην φοβερή γραμμή την τελευταία·
    τι πρόθυμα στον θάνατό του αγγίζει!
    Γιατί εδώ το Πιόνι θα πεθάνη
    κ' ήσαν οι κόποι του προς τούτο μόνο.
    Για την βασίλισσα, που θα μας σώση,
    για να την αναστήση από τον τάφο
    ήλθε να πέση στου σκακιού τον άδη.
    Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
  3. Upvote
    ΕΙΡΗΝΗ reacted to Lucky_Luke for a blog entry, Αν...   
    Αν μπορείς να σαι ατάραχος όταν τριγύρω οι άλλοι,
    σε σένα ρίχνουν τ άδικο μέσα στην παραζάλη.
    Αν μπορείς όταν δισταγμούς για σε θα 'χουν εκείνοι,
    Να 'χεις στη δύναμή σου εσύ κρυφή εμπιστοσύνη.
    Αν μπορείς να σαι ακούραστος όταν προσμένεις κάτι,
    Με ψέμα να μην απαντάς στων άλλων την απάτη,
    Αν σε μισούν να μη μισείς κι ας είσαι πληγωμένος
    Να μην είσαι ευκολόπιστος μήτε πονηρεμένος.

    Αν μπορείς να ονειρεύεσαι και τα όνειρα να ορίζεις,
    να σκέπτεσαι χωρίς ζωή στη σκέψη να χαρίζεις.
    Αν στον Θρίαμβο και στη Καταστροφή έχεις την ίδια γνώμη,
    Κι άσειστη θέληση να λες "βάστα καρδιά μου ακόμη".
    Αν μπορείς την αλήθεια που 'χεις πει να δεις σακατεμένη,
    Μια παγίδα για αφελής μα συ να επιμένεις.
    Αν ότι αγάπησες μπορείς ρημάδι ν' αντικρίσεις,
    με χαλασμένα σύνεργα το έργο να ξαναρχίσεις.
    Αν όσα πλούτη κέρδισες μπορείς να τα σωριάσεις,
    σ' ένα παιγνίδι τολμηρό να μη τα λογαριάσεις,
    κι όταν χαθούν αχάλαστη να 'ναι η ζωή σου εσένα,
    χωρίς να παραπονεθείς ποτέ για τα χαμένα.
    Αν σκλάβα σου ν' έχεις μπορείς στη πράξη την καρδιά σου
    Να βρεις το θάρρος που έμεινε πολύ καιρό μακριά σου.
    Αν μες το πλήθος είσαι αγνός χωρίς να φεύγεις πέρα,
    Κι αν όταν συναντάς και βασιλείς είναι μια ίδια μέρα.
    Κι αν δεν μπορεί φίλος η εχθρός πίκρες να σε ποτίζει,
    Κι αν εκτιμάς κάθε άνθρωπο μονάχα όσο αξίζει.
    Κι αν το γοργό καιρό μπορείς σωστά να τον μετρήσεις
    Και μέσα του κάθε στιγμή τους θησαυρούς να κλείσεις.
    Όλα δικά σου γίνονται τότε σ΄ αυτή τη πλάση
    κι είσαι άντρας άξιος που κανείς ποτέ δεν θα σε ξεπεράσει.
    Ελλ. Απόδοση: Μαρίνος Σιγούρος
  4. Upvote
    ΕΙΡΗΝΗ reacted to Lucky_Luke for a blog entry, Σε ποια γλώσσα έγραφε ο Newton;   
    http://margaritaschool.blogspot.com/2011/12/blog-post_31.html
    http://cudl.lib.cam.ac.uk/view/MS-ADD-03996/9
  5. Upvote
    ΕΙΡΗΝΗ got a reaction from EIRHTHEOD for a blog entry, Η προσευχή του ταπεινού - Καρχαρίας Παπαφαταούλας   
    Κύριε, σαν ήρθεν η βραδιά και μάτι δεν μας βλέπει
    βρέχε σωρό διορισμούς στην ταπεινή μου τσέπη.
    Την προσευχή μου, Κύριε, σου λέω με προθυμία
    καμιά ψυχή δεν έβλαψα, μονάχα τα Ταμεία.

    Εκείνοι που με πλήγωσαν ήσαν αγαπημένοι.
    Που να μην την εβούτηξα θέση καμιά δε μένει.
    Ήσυχα εγώ κι αθόρυβα τα έργα μου έχω πράξει
    κι από Γραικύλους και Γραικούς το σύμπαν έχω αρπάξει

    Στην πόρτα μου άλλος δεν χτυπά κανείς απ’ τον αέρα
    κι όλες εγώ τις χτύπησα (δουλειά μου κάθε μέρα).
    Ήμουνα των μικρών παιδιών και των σκυλιών ο φίλος
    κι όλων εγώ των αρχηγών πιστός χαδιάρης σκύλος.

    Σ’ ευχαριστώ για τα βουνά και για τους κάμπους που είδα.
    Αφού το κράτος πλήρωνε, ζήτω η γλυκειά Πατρίδα!
    Σ’ ευχαριστώ που μου’ δωκες χωρίς να μου ανήκει
    τη θέση της Εκδοτικής και την Πινακοθήκη.

    Για την καπατσοσύνη μου οι εχθροί θα με μισήσουν.
    Ευδόκησε ν’ αφανιστούν χωρίς να ξαναζήσουν.
    Με τρόπο της Ποιήσεως δώσε μου, Κύριε, τώρα
    τα πενήντα χιλιάρικα, τ’ αληθινά «θεία δώρα».

    Ένα ποίημα παρωδία γραμμένο το 1931 από τον Κώστα Βάρναλη το οποίο δημοσίευσε με το ψευδώνυμο Καρχαρίας Παπαφαταούλας, με αφορμή το ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου «Προσευχή του ταπεινού».
    http://www.sarantakos.com/liter/barnalis/parwdia.html
  6. Upvote
    ΕΙΡΗΝΗ got a reaction from xoroxronos for a blog entry, Φοβᾶμαι...   
    Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
    καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
    βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».
    Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
    πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
    Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
    μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
    τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.
    Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
    καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
    ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».
    Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
    καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
    Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.
    Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.
    Νοέμβρης 1983
    Μανόλης Ἀναγνωστάκης
×
×
  • Δημιουργία νέου...