POPPY.

Έχουν ανοίξει  εδω και εναν μήνα με καθυστέρηση 3 μηνών και ακόμα δεν δουλεύει ορθα...
Με λίγα λόγια ...τα κλασικά  .
Υ.σ το βλέπω μετα της 15/07 να δουλεύει σωστά το taxisnet .
 
 

ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Υπό Γ. ΨΗΛΟΥ
Το παρόν θέμα μας είχε απασχολήσει και στο παρελθόν.(παρ. 1) Έκτοτε ψηφίσθηκαν διάφοροι ειδικοί νόμοι, οι οποίοι αναφέρονται κατωτέρω και οι οποίοι θεσμοθέτησαν γιά πρώτη φορά το νομικό πλαίσιο στο οποίο εδράζεται ο θεσμός αυτός. Συγκεκριμένα, με τον Ν. 1892/90 (ΔΕΝ 1990 σελ. 876), ο νομοθέτης καθιέρωσε τη μερική απασχόληση ως θεσμό του εργατικού δικαίου (άρθρο 38)(παρ. 2) και το υποχρεωτικό της ασφαλίσεως των ούτως εργαζομένων (άρθρο 39). Ως προς το ΙΚΑ και ΙΚΑ-ΤΕΑΜ η τελευταία αυτή διάταξη έχει καθαρά επιβεβαιωτικό χαρακτήρα.(παρ. 3) Για τα λοιπά Ταμεία, ίσως η διάταξη να αποτελεί αφετηρία προς ασφάλιση.
Κυρίαρχο στοιχείο στο όλο θέμα συνιστά ο τρόπος συστάσεως της συμβάσεως εργασίας μερικής απασχολήσεως και η προκύπτουσα εξ αυτής έννοια του όρου.
Το άρθρο 38, λοιπόν, του Ν. 1892/ 90, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 του Ν. 2639/98 (ΔΕΝ 1998 σελ. 1174), ορίζει ότι:
<<Κατά τη σύσταση της σύμβασης εργασίας ή κατά τη διάρκειά της ο εργοδότης και ο μισθωτός μπορεί με έγγραφη ατομική σύμβαση να συμφωνήσουν,(παρ. 4) για ορισμένο ή αόριστο χρόνο, ημερήσια ή εβδομαδιαία ή δεκαπενθήμερη ή μηνιαία εργασία, η οποία θα είναι μικρότερης διάρκειας από την κανονική (μερική απασχόληση).
Η συμφωνία, εφ' όσον μέσα σε δεκαπέντε (15) ημέρες από την κατάρτισή της δεν γνωστοποιηθεί στην οικεία Επιθεώρηση Εργασίας, τεκμαίρεται ότι καλύπτει σχέση εργασίας με πλήρη απασχόληση>>.
Επομένως, μερική είναι η απασχόληση που υπολείπεται σε διάρκεια έναντι της κανονικής. Ωστόσο, η διάρκεια της <<κανονικής>> εργασίας διαφέρει από κατηγορία σε κατηγορία εργαζομένων με βάση τους Νόμους, Κανονισμούς Εργασίας, ΣΣΕ κλπ. που ισχύουν κατά περίπτωση (εκπαιδευτικοί, προσωπικό ΑΕ κλπ.).
Για όσες συμφωνίες μερικής απασχολήσεως είχαν συναφθεί πριν από τη δημοσίευση του Ν. 2639/98 (2.9.98), ο νομοθέτης παρέσχε προθεσμία στον εργοδότη εννέα μηνών από την ως άνω ημερομηνία να αναγγείλει στην οικεία Επιθεώρηση Εργασίας τις συναφθείσες συμφωνίες, άλλως, κατά πλάσμα του νόμου <<...η σχετική σύμβαση καλύπτει σχέση εργασίας με πλήρη απασχόληση>> (άρθρο 2 παράγρ. 16).
Τα ως άνω εφαρμόζονται και στο Δημόσιο και ΝΠΔΔ που προσλαμβάνουν πρόσωπα με σχέση εξηρτημένης εργασίας, καθώς και στους Οργανισμούς και τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Ως προς την ασφάλιση, το άρθρο 39 του Ν. 2892/90 ορίζει τα εξής:
<<Η υποχρεωτική ασφάλιση των μερικώς απασχολουμένων, στους οικείους Οργανισμούς κύριας και επικουρικής ασφάλισης, καθώς και στον ΟΑΕΔ και τον ΟΕΚ χωρεί με βάση τις ισχύουσες διατάξεις>> (παράγρ. 1).
Από την άλλη πλευρά, σε ό,τι αφορά στο ΙΚΑ, η ασφάλιση παντός απασχολουμένου μισθωτού ρυθμίζεται από τον ΑΝ 1846/51 άρθρο 2 παράγρ. 1, όπου ορίζεται ότι στην υποχρεωτική και αυτοδίκαιη ασφάλιση υπάγονται τα πρόσωπα που <<...παρέχουν κατά κύριο επάγγελμα εξηρτημένη εργασία έναντι αμοιβής...>>. Περαιτέρω, η αυτή διάταξη, όπως αντικαταστάθηκε με τον Ν. 4476/65 άρθρο 2 παράγρ. 1, διαλαμβάνει ότι <<η έννοια του κυρίου επαγγέλματος δεν αποκλείει την ασφάλιση προσώπων με μειωμένη απασχόληση...>>.
Καθίσταται φανερό, λοιπόν, με όρους αδιαφιλονικήτου εννοίας, ότι οι μερικώς απασχολούμενοι υπάγονται στην ασφάλιση του ΙΚΑ αδιαφόρως, όπως θα αποδειχθεί κατωτέρω, της διαρκείας της καθ' ημέραν εργασίας.
Το ερώτημα, όμως, που ανακύπτει και έδωσε την αφορμή για το παρόν σημείωμα είναι: Πόσες Ημέρες Εργασίας (Η.Ε.) αναγνωρίζονται στην ασφάλιση του Ιδρύματος κατά μισθολογική περίοδο;
Στο θέμα αυτό ο Κανονισμός Ασφαλίσεως του ΙΚΑ (ΚΑ-ΙΚΑ) είναι σαφής ως προς τους έχοντες πλήρη απασχόληση. Το άρθρο 18 αυτού ορίζει ως εξής την εξεύρεση των Η.Ε. στην ασφάλιση:
• 1. Εάν για την παροχή εργασίας συμφωνήθηκε η καταβολή μηνιαίου μισθού, αναγνωρίζονται 25 Η.Ε. στην ασφάλιση.
Εάν ο ασφαλισμένος δεν απασχολήθηκε όλο το μήνα, και για τις ημέρες που δεν απασχολήθηκε δεν εδικαιούτο αποδοχές, ο αριθμός 25 μειώνεται κατά τον αριθμό των ημερών για τις οποίες δεν έλαβε μισθό.
Μάλιστα, προς επίρρωση της τάσεως του Κανονιστικού νομοθέτη για τη σύνδεση των 25 Η.Ε. με το μηνιαίο μισθό, στο τέλος της παραγρ. 1 του άρθρου 18 ο Κανονισμός διαλαμβάνει τα εξής:
<<Εάν όμως στην ανωτέρω περίπτωση ο ασφαλισμένος, ως εκ των ειδικών συνθηκών του επαγγγέλματός του, απασχολείται συνήθως επί τινας μόνον ημέρας του μηνός, κατά τις υπόλοιπες όμως τελεί ωσαύτως στη διάθεση του εργοδότου του, ο ημερήσιος μισθός αυτού (ήτοι οι Η.Ε. στην ασφάλιση) εξευρίσκεται διαιρουμένου του μηνιαίου μισθού με το 25>>.
Τέτοιες περιπτώσεις δυνατόν να απαντώνται σε πρόσωπα που προσλαμβάνονται ως εφεδρικοί μισθωτοί για να καλύψουν ενδεχόμενα κενά εργασίας από έκτακτη απουσία άλλων μισθωτών, σε εκπαιδευτικούς που ίσως μία ημέρα κατά το εβδομαδιαίο πρόγραμμα διδασκαλίας δεν έχουν παράδοση κλπ.
• 2. Εάν για την παροχή της εργασίας συμφωνήθηκε η καταβολή αποδοχών κατά ημέρα εργασίας (ημερομίσθιο) ή κατά εβδομάδα, δεκαήμερο, εικοσαήμερο κλπ., στην ασφάλιση αναγνωρίζονται τόσες Η.Ε., όσες ημέρες παρασχέθηκε εργασία ή όσες ημέρες ο μισθωτός δικαιούται αποδοχές.
Για πρόσωπα που εργάζονται με σύστημα 5νθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας και απασχολούνται ανελλιπώς κατά τη διάρκεια του μηνός ή εβδομάδος, αναγνωρίζονται 25 ή 6 Η.Ε. αντίστοιχα. Στις περιπτώσεις αυτές, εάν δεν παρασχέθηκε εργασία καθ' όλη τη διάρκεια του μηνός ή της εβδομάδος, λόγω ενδιαμέσου προσλήψεως ή απολύσεως ή εξ άλλου λόγου, οπότε οφείλονται λιγότερες αποδοχές κατά τις περιπτώσεις 1 και 2 ανωτέρω, οι πραγματικές ημέρες εργασίας αυξάνονται, αποκλειστικά μόνο για την ασφάλιση, κατά μία Η.Ε. για κάθε εβδομάδα μη πλήρους απασχολήσεως εφ' όσον εντός αυτής πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον τρία (3) ημερομίσθια.
Παράδειγμα: Έστω ότι ο μισθωτός προσελήφθη ενδιαμέσως της εβδομάδος, φερ' ειπείν ημέρα Τετάρτη, και εργάσθηκε μέχρι και την Παρασκευή, ημέρες τρείς (3). Γιά την εβδομάδα αυτή αναγνωρίζονται τέσσερις Η.Ε., με βάση τις αποδοχές των τριών ημερών εργασίας, αδιαφόρως τρόπου αμοιβής (με μηνιαίο μισθό ή ημερομίσθιο).
Το αυτό συμβαίνει και εάν η απόλυση συντελείται ενδιαμέσως της εβδομάδος. Γιά τους οικοδόμους, η προσαύξηση της μιάς ημέρας υπολογίζεται άλλως, απ' ευθείας από τις υπηρεσίες του ΙΚΑ.
• 3. Για τη μερική απασχόληση, υπήρξαν δύο αλληλοδιάδοχες ρυθμίσεις, από τις οποίες η δεύτερη χρονικώς είναι επικρατέστερη της πρώτης.
Για την πλήρη κατανόηση του θέματος, το οποίο καταπονεί αρκούντως εργοδότες - ασφαλιζομένους αφ' ενός και Υπηρεσίες του ΙΚΑ αφ' ετέρου, κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε τις ρυθμίσεις αμφοτέρων των διατάξεων γιά να καταδειχθεί η τελικώς, κατά την άποψή μας, ισχύουσα. Σε κάθε περίπτωση οι σχετικές ρυθμίσεις αναφέρονται σε έγγραφη σύμβαση μερικής απασχολήσεως και προκειμένου για συμβάσεις που ήταν σε ισχύ κατά τη δημοσίευση του Ν. 2639/98 (2.9.98) ή συνήφθησαν έκτοτε, εφ' όσον αρμοδίως και εγκαίρως γνωστοποιήθηκαν στην οικεία Επιθεώρηση Εργασίας.
• α) Η πρώτη αντιμετώπιση επιτεύχθηκε με την παράγρ. 3 του άρθρου 18 του ΚΑ-ΙΚΑ. Η διάταξη αυτή διέκρινε, εμμέσως πλην σαφώς, τη μερική απασχόληση:
- Στην παροχή εργασίας καθ' ημέραν μικρότερης του 1/2 του νομίμου ωραρίου της πλήρους απασχολήσεως και
- Στην παροχή μειωμένης εργασίας καθ' ημέραν, που υπερέβαινε το 1/2 του νομίμου ωραρίου της πλήρους απασχολήσεως.
Στην πρώτη περίπτωση, με μικρότερη απασχόληση του 1/2 του νομίμου ωραρίου, οριζόταν ότι όταν ο εξευρισκόμενος <<ημερήσιος μισθός>>, δηλαδή το 1/25 επί αμειβομένου με μηνιαίο μισθό ή το 1/6 επί εβδομαδιαίου τοιούτου, υπολειπόταν του Τεκμαρτού Ημερομισθίου (Τ.Η.) της εκάστοτε ισχύουσας 1ης ασφαλιστικής κλάσεως του ΙΚΑ, οι Η.Ε. στην ασφάλιση κατά μήνα εξευρίσκονταν δια της διαιρέσεως του συνόλου των μηνιαίων αποδοχών διά του Τ.Η. της 1ης ασφαλιστικής κλάσεως. Το τυχόν προκύπτον από τη διαίρεση κλάσμα εθεωρείτο πλήρης Η.Ε.
Κατ' αντιδιαστολήν των ανωτέρω, όταν η καθ' ημέραν απασχόληση υπερέβαινε το 1/2 του νομίμου ωραρίου πλήρους απασχολήσεως, που ίσχυε σε κάθε κατηγορία εργαζομένων, εφαρμόζονταν, αντί των αμέσως ανωτέρω, οι ρυθμίσεις των περιπτώσεων 1 και 2 ανωτέρω, ωσάν να επρόκειτο για μισθωτό πλήρους απασχολήσεως.
• β) Μετά τον Ν. 1892/90 οι ως άνω ρυθμίσεις, έχουμε τη γνώμη ότι έπαυσαν να ισχύουν. Το άρθρο 39 αυτού, τιτλοφορούμενο <<Κοινωνική ασφάλιση μερικώς απασχολουμένων>>, ενώ στην παράγρ. 1 καθιστά υποχρεωτική την ασφάλιση τούτων, όπως ήδη σημειώσαμε, στις παραγρ. 2-5 και 7 ρυθμίζει το αντίστοιχο θέμα ως ακολούθως:
Πρώτον. Στην παράγρ. 2 διαλαμβάνει ότι:
<<2. Κατ' εξαίρεση, στην ασφάλιση του μερικώς απασχολούμενου, ανεξαρτήτως του εάν αμείβεται με μισθό ή ημερομίσθιο, αναγνωρίζονται όλες οι ημέρες εργασίας που πραγματοποιεί σε κάθε μισθολογική περίοδο, εφαρμοζομένων αναλόγως και των διατάξεων για την αναγνώριση περισσοτέρων ημερών εργασίας επί πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας>>.
Δεύτερον. Ως προς τις εισφορές, καθορίζει ότι αυτές υπολογίζονται στις καταβαλλόμενες αποδοχές, σε καμμια όμως περίπτωση για τον υπολογισμό τούτων για κάθε Η.Ε. που αναγνωρίζεται στην ασφάλιση δεν μπορούν να ληφθούν υπ' όψη αποδοχές μικρότερες των αντιστοιχουσών στο εκάστοτε Τ.Η. της ειδικής 1ης ασφαλιστικής κλάσεως, την οποία καθιέρωσε η παράγρ. 3 του αυτού άρθρου και νόμου και το οποίο γιά το έτος 2001 ορίσθηκε σε 2.050 δρχ. (βλ. ΔΕΝ 2001 σελ. 311).
Τρίτον. Οι περί πολλαπλής ασφαλίσεως διατάξεις εφαρμόζονται και στους μερικώς απασχολουμένους.
Τέταρτον. Πάντα τα ανωτέρω, ορίζει η παράγρ. 7 του αυτού άρθρου, δεν εφαρμόζονται για τους μερικώς απασχολουμένους:
- Κατ' οίκον του εργοδότη.
- Για τους συγγενείς του εργοδότη που ασφαλίζονται στην ατομική επιχείρησή του.
Για όλους αυτούς ισχύουν οι κείμενες περί ασφαλίσεως για πλήρη απασχόληση διατάξεις.
Επί πλέον έχει κριθεί ότι δεν εντάσσονται στη μειωμένη απασχόληση και οι αμειβόμενοι με κυμαινόμενες αποδοχές, (σερβιτόροι, κουρείς, οδηγοί ταξί, πλασιέ κλπ.) τους οποίους το ΔΣ του ΙΚΑ κατ' έτος κατατάσσει σε ασφαλιστικές κλάσεις, επί του 25πλασίου του Τ.Η. της οποίας υπολογίζονται οι εισφορές (ΚΑ-ΙΚΑ αρθρ. 18 παράγρ. 4).
4. Τα συμπεράσματα που αναδύονται από τα εκτεθέντα είναι τα ακόλουθα:
Α. Με την επιφύλαξη των αμέσως ανωτέρω εξαιρέσεων, στον ασφαλισμένο που εργάζεται με έγγραφη σύμβαση μερικής απασχολήσεως αναγνωρίζονται στην ασφάλιση τόσες Η.Ε. κατά μισθολογική περίοδο, όσες οι ημέρες πραγματικής απασχολήσεως, αδιαφόρως της διάρκειας της καθ' ημέραν εργασίας.
Γι' αυτούς που διέπονται από σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, αναγνωρίζεται στην ασφάλιση και η ημέρα του Σαββάτου, υπό τους όρους και προϋποθέσεις που αναλύονται ανωτέρω στο σημείο 2.
Β. Οι εισφορές υπολογίζονται στο σύνολο των αποδοχών που καταβάλλονται. Όταν όμως η ημερήσια αμοιβή, δηλαδή το πηλίκον της διαιρέσεως του συνόλου των αποδοχών της μισθολογικής περιόδου (π.χ. μηνός) δια του αριθμού των Η.Ε. στην ασφάλιση (πραγματικών συν την ημέρα του Σαββάτου γι' αυτούς που έχουν 5θήμερη εβδομαδιαία εργασία) υπολείπεται του Τ.Η. της ειδικής 1ης ασφαλιστικής κλάσεως (για το έτος 2001 δρχ. 2.050), οι εισφορές ασφαλίσεως υπολογίζονται στο πολλαπλάσιο του ημερήσιου αυτού ποσού επί τις Η.Ε. που αναγνωρίζονται στην ασφάλιση. Εκ του υπολογισμού αυτού, χρησιμεύοντος μόνον για την ασφάλιση, δεν οφείλονται διαφορές αποδοχών στον εργαζόμενο.
Γ. Μετά την ισχύ του άρθρου 39 του Ν. 1892/90 θεωρείται κατηργημένη, κατά την άποψή μας, η προαναφερθείσα παράγρ. 3 του άρθρου 18 του ΚΑ-ΙΚΑ, που ρύθμιζε άλλως τα της εξευρέσεως των Η.Ε. στην ασφάλιση των μερικώς απασχολουμένων.
Παραδόξως, οι Υπηρεσίες των Υποκ/των του ΙΚΑ, παρά τους ανωτέρω σαφείς και αδιαφιλονικήτου εννοίας ορισμούς και χωρίς την επίκληση κάποιου άλλου κανόνα δικαίου, δεν αναγνωρίζουν στον μερικώς απασχολούμενο περισσότερες από 21-22 Η.Ε. το μήνα, καίτοι διαπιστώνουν απασχόληση όλες τις εργάσιμες ημέρες του μηνός. Τούτο το πράττουν ακόμη και όταν η μερική απασχόληση υπολείπεται της πλήρους κατά μία μόνον ώρα εργασίας ημερησίως. Πολλές φορές μάλιστα, προβαίνουν και σε διαγραφές των περισσότερων Η.Ε. που αναγνωρίζει ο εργοδότης.
Οι πράξεις και ενέργειες αυτές των οργάνων ασφαλίσεως εφ' όσον φέρουν τον τύπο της έγγραφης αποφάσεως, μπορούν να προσβληθούν από τους θιγόμενους ασφαλισμένους ενώπιον των οικείων ΤΔΕ των Υποκ/των.
Ως κατακλείδα αξίζει να σημειώσουμε ότι οι ως άνω ρυθμίσεις δεν προσπορίζουν στους μερικώς απασχολούμενους οφέλη πλείονα εκείνων που αντιστοιχούν στα πραγματικά περιστατικά της απασχολήσεώς τους. Τουναντίον η ασφάλισή τους σε χαμηλό σχετικά ύψος αποδοχών τους οδηγεί σε μικρότερη προστασία έναντι εκείνων των ασφαλισμένων του ΙΚΑ που έχουν πλήρη απασχόληση (βλ. Ν. 1892/90 αρθρ. 39 παράγρ. 6 και ΠΔ 508/91 ΔΕΝ 1991 σελ. 87). Περί αυτών όμως σε άλλο σημείωμά μας.
(παρ. 1) Βλ. Γ. Ψηλού: Μερική απασχόληση και ασφάλιση, ΔΕΝ 1988 σελ. 161, όπου και παραπομπές στη θεωρία.
(παρ. 2) Μέχρι τότε το εργατικό δίκαιο των μερικώς απασχολουμένων είχε διαπλασθεί νομολογιακώς.
(παρ. 3) Για την κοινωνική ασφάλιση ίσχυε και ισχύει το ΝΔ 4476/65 άρθρο 2 παράγρ. 1.
(παρ. 4) Η έγγραφη κατάρτιση είχε καθιερωθεί και πριν από τους νόμους αυτούς από τη νομολογία (ΑΠ 116/90 ΔΕΝ 1991 σελ. 275, ΑΠ 316/93 - ΔΕΝ 1993 σελ. 987. Βλ. σχετ. Αλληλ. ΔΕΝ 1996 σελ. 384).

Συνάδελφοι και φίλοι ....
Κατά τη ταπεινή μου γνώμη θα δώσουν παράταση , το πρόβλημα όμως δεν είναι η παράταση αλλά γενικά οι ΜΥΦ , από εκεί και πέρα .... 
Έχουμε δεχθεί όλο τον όγκο εργασίας από σχεδόν ολόκληρο το φάσμα υπηρεσιών του Δημοσίου και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε κρασάρει όλοι . Να αναφέρω για εμάς πχ ότι μέχρι πριν 2-3-4 χρόνια είχαμε μια πολύ καλή κατάρτιση τόσο στα φορολογικά όσο και στα ασφαλιστικά και είχαμε και μια σαφή εικόνα άμεσα για τις επιχειρήσεις που παρακολουθούμε , από εκείνο το σημείο και μετά και τη μετάλλαξη μας σε γραφείο κοινωνικής εργασίας , έχουμε χάσει την επαφή (εννοώ τη γνώση και όχι τα πασαλείματα) με τη νομοθεσία , αλλά (το χειρότερο) πλέον δεν έχουμε σαφή εικόνα για τις επιχείρησεις που παρακολουθούμε .
Όσον αφορά τις ημερομηνίες , πλέον κάνω ότι μπορώ , βεβαίως και στεναχωριέμαι που βλέπω να φεύγουν κάποιες και να μην μπορώ να στειλώ στην ώρα τους τις υποχρεώσεις , αλλά σόρυ ως εκεί .

Το τέλος της πολιτικής.. ?
 
Eκλογές χωρίς αφήγημα.. Και τώρα τι θα γένουμε..?
Πως θα οδεύσομεν εις τα εκλογικά τμήματα άνευ παραμυθίας..?
Ήταν μία κάποια λύσις.. που θα έλεγε και ο ποιητής μας.
 
Και μια που θυμηθήκαμε τον ποιητή μας και τους "βαρβάρους"..
Στην εποχή τους δεν υφίσταται πλέον πολιτική που να νοηματοδοτεί
και να σηματοδοτεί παρά μόνο η μικροπολιτική διαχείρηση των πραγμάτων
που καραδοκεί ωσάν τους βαρβάρους.. Λέτε να είναι αυτή η μια κάποια λύσις..
ή μήπως να δώσει τη λύση ο αυτοκράτωρ.. υποδεχόμενος τους βαρβάρους ?
 
Από την άλλη πάλι σκέφτομαι τη ζωή χωρίς αφήγημα να μοιάζει με αγοραία ζωή..,
τον έρωτα χωρίς παραμυθία με αγοραίο έρωτα.. και την ύπαρξη χωρίς όνειρα στην
υλιστική ανυπαρξίας της, χωρίς κάτι τις το ανθρώπινο..
 
 
www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=153&cat=1
 
 
Υ.Γ. κάποιοι λένε πως η τέχνη μας παρηγορεί.. για την πολιτική λένε ότι μας κινητοποιεί,
Όσο για την μικροπολιτική θα έλεγα πως μας εξαναγκάζει.

Τεχνικός ασφαλείας και παπαριές. Όλα μούφα είναι. Υποχρεώνουν καφενεία και ψιλικατζίδικα να έχουν τεχνικό ασφαλείας την ώρα που σκοτώνονται εργάτες σε διυλιστήρια και εργοστάσια. Έλεος πια με τους γραφειοκράτες, ιδέα δεν έχουν τι γίνεται στην αγορά....

Άκουσα ότι την γράφουν την Εγκύκλιο σε πάπυρο και έχουν αναθέσει το έργο σε ειδικό καλλιτέχνη, οπότε μιλάμε για έργο τέχνης και είναι ντροπή να εκβιάζουμε την έμπνευση του δημιουργού. Μην γίνεστε χυδαίοι και πεζοί, εδώ οι κυβερνώντες χτίζουν τον νέο Παρθενώνα...

.

.

.

Πίσω από όλα αυτά κρύβεται μόνο ένα θέμα: Το ετήσιο "κλείδωμα" μας για να εισπράττει ομαλά το Ο.Ε.Ε.
Τα χρήματα αυτά είναι αναγκαία διότι το Ο.Ε.Ε. αποτελεί δίαυλο επικοινωνίας με τα βουλευτικά αξιώματα και πρέπει να συνεισφέρουμε όσο μπορούμε.
Μου έχουν υποσχεθεί ότι σε λίγες δεκαετίες θα τεθούν στο Ο.Ε.Ε. και επιστημονικά αλλά και επαγγελματικά θέματα για οικονομολόγους ή λογιστές και να μην παραπονιέμαι..
Και τους ... ευχαριστώ πολύ για αυτό...
Βρε δε γ..

η Πόπη ρώτησε για την softline κι όχι για την epsilon.. κάτι μπερδέψατε μάλλον στην απάντησή σας.
Με εκτίμηση

ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Υπό Γ. ΨΗΛΟΥ
Το παρόν θέμα μας είχε απασχολήσει και στο παρελθόν.(παρ. 1) Έκτοτε ψηφίσθηκαν διάφοροι ειδικοί νόμοι, οι οποίοι αναφέρονται κατωτέρω και οι οποίοι θεσμοθέτησαν γιά πρώτη φορά το νομικό πλαίσιο στο οποίο εδράζεται ο θεσμός αυτός. Συγκεκριμένα, με τον Ν. 1892/90 (ΔΕΝ 1990 σελ. 876), ο νομοθέτης καθιέρωσε τη μερική απασχόληση ως θεσμό του εργατικού δικαίου (άρθρο 38)(παρ. 2) και το υποχρεωτικό της ασφαλίσεως των ούτως εργαζομένων (άρθρο 39). Ως προς το ΙΚΑ και ΙΚΑ-ΤΕΑΜ η τελευταία αυτή διάταξη έχει καθαρά επιβεβαιωτικό χαρακτήρα.(παρ. 3) Για τα λοιπά Ταμεία, ίσως η διάταξη να αποτελεί αφετηρία προς ασφάλιση.
Κυρίαρχο στοιχείο στο όλο θέμα συνιστά ο τρόπος συστάσεως της συμβάσεως εργασίας μερικής απασχολήσεως και η προκύπτουσα εξ αυτής έννοια του όρου.
Το άρθρο 38, λοιπόν, του Ν. 1892/ 90, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 του Ν. 2639/98 (ΔΕΝ 1998 σελ. 1174), ορίζει ότι:
<<Κατά τη σύσταση της σύμβασης εργασίας ή κατά τη διάρκειά της ο εργοδότης και ο μισθωτός μπορεί με έγγραφη ατομική σύμβαση να συμφωνήσουν,(παρ. 4) για ορισμένο ή αόριστο χρόνο, ημερήσια ή εβδομαδιαία ή δεκαπενθήμερη ή μηνιαία εργασία, η οποία θα είναι μικρότερης διάρκειας από την κανονική (μερική απασχόληση).
Η συμφωνία, εφ' όσον μέσα σε δεκαπέντε (15) ημέρες από την κατάρτισή της δεν γνωστοποιηθεί στην οικεία Επιθεώρηση Εργασίας, τεκμαίρεται ότι καλύπτει σχέση εργασίας με πλήρη απασχόληση>>.
Επομένως, μερική είναι η απασχόληση που υπολείπεται σε διάρκεια έναντι της κανονικής. Ωστόσο, η διάρκεια της <<κανονικής>> εργασίας διαφέρει από κατηγορία σε κατηγορία εργαζομένων με βάση τους Νόμους, Κανονισμούς Εργασίας, ΣΣΕ κλπ. που ισχύουν κατά περίπτωση (εκπαιδευτικοί, προσωπικό ΑΕ κλπ.).
Για όσες συμφωνίες μερικής απασχολήσεως είχαν συναφθεί πριν από τη δημοσίευση του Ν. 2639/98 (2.9.98), ο νομοθέτης παρέσχε προθεσμία στον εργοδότη εννέα μηνών από την ως άνω ημερομηνία να αναγγείλει στην οικεία Επιθεώρηση Εργασίας τις συναφθείσες συμφωνίες, άλλως, κατά πλάσμα του νόμου <<...η σχετική σύμβαση καλύπτει σχέση εργασίας με πλήρη απασχόληση>> (άρθρο 2 παράγρ. 16).
Τα ως άνω εφαρμόζονται και στο Δημόσιο και ΝΠΔΔ που προσλαμβάνουν πρόσωπα με σχέση εξηρτημένης εργασίας, καθώς και στους Οργανισμούς και τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Ως προς την ασφάλιση, το άρθρο 39 του Ν. 2892/90 ορίζει τα εξής:
<<Η υποχρεωτική ασφάλιση των μερικώς απασχολουμένων, στους οικείους Οργανισμούς κύριας και επικουρικής ασφάλισης, καθώς και στον ΟΑΕΔ και τον ΟΕΚ χωρεί με βάση τις ισχύουσες διατάξεις>> (παράγρ. 1).
Από την άλλη πλευρά, σε ό,τι αφορά στο ΙΚΑ, η ασφάλιση παντός απασχολουμένου μισθωτού ρυθμίζεται από τον ΑΝ 1846/51 άρθρο 2 παράγρ. 1, όπου ορίζεται ότι στην υποχρεωτική και αυτοδίκαιη ασφάλιση υπάγονται τα πρόσωπα που <<...παρέχουν κατά κύριο επάγγελμα εξηρτημένη εργασία έναντι αμοιβής...>>. Περαιτέρω, η αυτή διάταξη, όπως αντικαταστάθηκε με τον Ν. 4476/65 άρθρο 2 παράγρ. 1, διαλαμβάνει ότι <<η έννοια του κυρίου επαγγέλματος δεν αποκλείει την ασφάλιση προσώπων με μειωμένη απασχόληση...>>.
Καθίσταται φανερό, λοιπόν, με όρους αδιαφιλονικήτου εννοίας, ότι οι μερικώς απασχολούμενοι υπάγονται στην ασφάλιση του ΙΚΑ αδιαφόρως, όπως θα αποδειχθεί κατωτέρω, της διαρκείας της καθ' ημέραν εργασίας.
Το ερώτημα, όμως, που ανακύπτει και έδωσε την αφορμή για το παρόν σημείωμα είναι: Πόσες Ημέρες Εργασίας (Η.Ε.) αναγνωρίζονται στην ασφάλιση του Ιδρύματος κατά μισθολογική περίοδο;
Στο θέμα αυτό ο Κανονισμός Ασφαλίσεως του ΙΚΑ (ΚΑ-ΙΚΑ) είναι σαφής ως προς τους έχοντες πλήρη απασχόληση. Το άρθρο 18 αυτού ορίζει ως εξής την εξεύρεση των Η.Ε. στην ασφάλιση:
• 1. Εάν για την παροχή εργασίας συμφωνήθηκε η καταβολή μηνιαίου μισθού, αναγνωρίζονται 25 Η.Ε. στην ασφάλιση.
Εάν ο ασφαλισμένος δεν απασχολήθηκε όλο το μήνα, και για τις ημέρες που δεν απασχολήθηκε δεν εδικαιούτο αποδοχές, ο αριθμός 25 μειώνεται κατά τον αριθμό των ημερών για τις οποίες δεν έλαβε μισθό.
Μάλιστα, προς επίρρωση της τάσεως του Κανονιστικού νομοθέτη για τη σύνδεση των 25 Η.Ε. με το μηνιαίο μισθό, στο τέλος της παραγρ. 1 του άρθρου 18 ο Κανονισμός διαλαμβάνει τα εξής:
<<Εάν όμως στην ανωτέρω περίπτωση ο ασφαλισμένος, ως εκ των ειδικών συνθηκών του επαγγγέλματός του, απασχολείται συνήθως επί τινας μόνον ημέρας του μηνός, κατά τις υπόλοιπες όμως τελεί ωσαύτως στη διάθεση του εργοδότου του, ο ημερήσιος μισθός αυτού (ήτοι οι Η.Ε. στην ασφάλιση) εξευρίσκεται διαιρουμένου του μηνιαίου μισθού με το 25>>.
Τέτοιες περιπτώσεις δυνατόν να απαντώνται σε πρόσωπα που προσλαμβάνονται ως εφεδρικοί μισθωτοί για να καλύψουν ενδεχόμενα κενά εργασίας από έκτακτη απουσία άλλων μισθωτών, σε εκπαιδευτικούς που ίσως μία ημέρα κατά το εβδομαδιαίο πρόγραμμα διδασκαλίας δεν έχουν παράδοση κλπ.
• 2. Εάν για την παροχή της εργασίας συμφωνήθηκε η καταβολή αποδοχών κατά ημέρα εργασίας (ημερομίσθιο) ή κατά εβδομάδα, δεκαήμερο, εικοσαήμερο κλπ., στην ασφάλιση αναγνωρίζονται τόσες Η.Ε., όσες ημέρες παρασχέθηκε εργασία ή όσες ημέρες ο μισθωτός δικαιούται αποδοχές.
Για πρόσωπα που εργάζονται με σύστημα 5νθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας και απασχολούνται ανελλιπώς κατά τη διάρκεια του μηνός ή εβδομάδος, αναγνωρίζονται 25 ή 6 Η.Ε. αντίστοιχα. Στις περιπτώσεις αυτές, εάν δεν παρασχέθηκε εργασία καθ' όλη τη διάρκεια του μηνός ή της εβδομάδος, λόγω ενδιαμέσου προσλήψεως ή απολύσεως ή εξ άλλου λόγου, οπότε οφείλονται λιγότερες αποδοχές κατά τις περιπτώσεις 1 και 2 ανωτέρω, οι πραγματικές ημέρες εργασίας αυξάνονται, αποκλειστικά μόνο για την ασφάλιση, κατά μία Η.Ε. για κάθε εβδομάδα μη πλήρους απασχολήσεως εφ' όσον εντός αυτής πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον τρία (3) ημερομίσθια.
Παράδειγμα: Έστω ότι ο μισθωτός προσελήφθη ενδιαμέσως της εβδομάδος, φερ' ειπείν ημέρα Τετάρτη, και εργάσθηκε μέχρι και την Παρασκευή, ημέρες τρείς (3). Γιά την εβδομάδα αυτή αναγνωρίζονται τέσσερις Η.Ε., με βάση τις αποδοχές των τριών ημερών εργασίας, αδιαφόρως τρόπου αμοιβής (με μηνιαίο μισθό ή ημερομίσθιο).
Το αυτό συμβαίνει και εάν η απόλυση συντελείται ενδιαμέσως της εβδομάδος. Γιά τους οικοδόμους, η προσαύξηση της μιάς ημέρας υπολογίζεται άλλως, απ' ευθείας από τις υπηρεσίες του ΙΚΑ.
• 3. Για τη μερική απασχόληση, υπήρξαν δύο αλληλοδιάδοχες ρυθμίσεις, από τις οποίες η δεύτερη χρονικώς είναι επικρατέστερη της πρώτης.
Για την πλήρη κατανόηση του θέματος, το οποίο καταπονεί αρκούντως εργοδότες - ασφαλιζομένους αφ' ενός και Υπηρεσίες του ΙΚΑ αφ' ετέρου, κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε τις ρυθμίσεις αμφοτέρων των διατάξεων γιά να καταδειχθεί η τελικώς, κατά την άποψή μας, ισχύουσα. Σε κάθε περίπτωση οι σχετικές ρυθμίσεις αναφέρονται σε έγγραφη σύμβαση μερικής απασχολήσεως και προκειμένου για συμβάσεις που ήταν σε ισχύ κατά τη δημοσίευση του Ν. 2639/98 (2.9.98) ή συνήφθησαν έκτοτε, εφ' όσον αρμοδίως και εγκαίρως γνωστοποιήθηκαν στην οικεία Επιθεώρηση Εργασίας.
• α) Η πρώτη αντιμετώπιση επιτεύχθηκε με την παράγρ. 3 του άρθρου 18 του ΚΑ-ΙΚΑ. Η διάταξη αυτή διέκρινε, εμμέσως πλην σαφώς, τη μερική απασχόληση:
- Στην παροχή εργασίας καθ' ημέραν μικρότερης του 1/2 του νομίμου ωραρίου της πλήρους απασχολήσεως και
- Στην παροχή μειωμένης εργασίας καθ' ημέραν, που υπερέβαινε το 1/2 του νομίμου ωραρίου της πλήρους απασχολήσεως.
Στην πρώτη περίπτωση, με μικρότερη απασχόληση του 1/2 του νομίμου ωραρίου, οριζόταν ότι όταν ο εξευρισκόμενος <<ημερήσιος μισθός>>, δηλαδή το 1/25 επί αμειβομένου με μηνιαίο μισθό ή το 1/6 επί εβδομαδιαίου τοιούτου, υπολειπόταν του Τεκμαρτού Ημερομισθίου (Τ.Η.) της εκάστοτε ισχύουσας 1ης ασφαλιστικής κλάσεως του ΙΚΑ, οι Η.Ε. στην ασφάλιση κατά μήνα εξευρίσκονταν δια της διαιρέσεως του συνόλου των μηνιαίων αποδοχών διά του Τ.Η. της 1ης ασφαλιστικής κλάσεως. Το τυχόν προκύπτον από τη διαίρεση κλάσμα εθεωρείτο πλήρης Η.Ε.
Κατ' αντιδιαστολήν των ανωτέρω, όταν η καθ' ημέραν απασχόληση υπερέβαινε το 1/2 του νομίμου ωραρίου πλήρους απασχολήσεως, που ίσχυε σε κάθε κατηγορία εργαζομένων, εφαρμόζονταν, αντί των αμέσως ανωτέρω, οι ρυθμίσεις των περιπτώσεων 1 και 2 ανωτέρω, ωσάν να επρόκειτο για μισθωτό πλήρους απασχολήσεως.
• β) Μετά τον Ν. 1892/90 οι ως άνω ρυθμίσεις, έχουμε τη γνώμη ότι έπαυσαν να ισχύουν. Το άρθρο 39 αυτού, τιτλοφορούμενο <<Κοινωνική ασφάλιση μερικώς απασχολουμένων>>, ενώ στην παράγρ. 1 καθιστά υποχρεωτική την ασφάλιση τούτων, όπως ήδη σημειώσαμε, στις παραγρ. 2-5 και 7 ρυθμίζει το αντίστοιχο θέμα ως ακολούθως:
Πρώτον. Στην παράγρ. 2 διαλαμβάνει ότι:
<<2. Κατ' εξαίρεση, στην ασφάλιση του μερικώς απασχολούμενου, ανεξαρτήτως του εάν αμείβεται με μισθό ή ημερομίσθιο, αναγνωρίζονται όλες οι ημέρες εργασίας που πραγματοποιεί σε κάθε μισθολογική περίοδο, εφαρμοζομένων αναλόγως και των διατάξεων για την αναγνώριση περισσοτέρων ημερών εργασίας επί πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας>>.
Δεύτερον. Ως προς τις εισφορές, καθορίζει ότι αυτές υπολογίζονται στις καταβαλλόμενες αποδοχές, σε καμμια όμως περίπτωση για τον υπολογισμό τούτων για κάθε Η.Ε. που αναγνωρίζεται στην ασφάλιση δεν μπορούν να ληφθούν υπ' όψη αποδοχές μικρότερες των αντιστοιχουσών στο εκάστοτε Τ.Η. της ειδικής 1ης ασφαλιστικής κλάσεως, την οποία καθιέρωσε η παράγρ. 3 του αυτού άρθρου και νόμου και το οποίο γιά το έτος 2001 ορίσθηκε σε 2.050 δρχ. (βλ. ΔΕΝ 2001 σελ. 311).
Τρίτον. Οι περί πολλαπλής ασφαλίσεως διατάξεις εφαρμόζονται και στους μερικώς απασχολουμένους.
Τέταρτον. Πάντα τα ανωτέρω, ορίζει η παράγρ. 7 του αυτού άρθρου, δεν εφαρμόζονται για τους μερικώς απασχολουμένους:
- Κατ' οίκον του εργοδότη.
- Για τους συγγενείς του εργοδότη που ασφαλίζονται στην ατομική επιχείρησή του.
Για όλους αυτούς ισχύουν οι κείμενες περί ασφαλίσεως για πλήρη απασχόληση διατάξεις.
Επί πλέον έχει κριθεί ότι δεν εντάσσονται στη μειωμένη απασχόληση και οι αμειβόμενοι με κυμαινόμενες αποδοχές, (σερβιτόροι, κουρείς, οδηγοί ταξί, πλασιέ κλπ.) τους οποίους το ΔΣ του ΙΚΑ κατ' έτος κατατάσσει σε ασφαλιστικές κλάσεις, επί του 25πλασίου του Τ.Η. της οποίας υπολογίζονται οι εισφορές (ΚΑ-ΙΚΑ αρθρ. 18 παράγρ. 4).
4. Τα συμπεράσματα που αναδύονται από τα εκτεθέντα είναι τα ακόλουθα:
Α. Με την επιφύλαξη των αμέσως ανωτέρω εξαιρέσεων, στον ασφαλισμένο που εργάζεται με έγγραφη σύμβαση μερικής απασχολήσεως αναγνωρίζονται στην ασφάλιση τόσες Η.Ε. κατά μισθολογική περίοδο, όσες οι ημέρες πραγματικής απασχολήσεως, αδιαφόρως της διάρκειας της καθ' ημέραν εργασίας.
Γι' αυτούς που διέπονται από σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, αναγνωρίζεται στην ασφάλιση και η ημέρα του Σαββάτου, υπό τους όρους και προϋποθέσεις που αναλύονται ανωτέρω στο σημείο 2.
Β. Οι εισφορές υπολογίζονται στο σύνολο των αποδοχών που καταβάλλονται. Όταν όμως η ημερήσια αμοιβή, δηλαδή το πηλίκον της διαιρέσεως του συνόλου των αποδοχών της μισθολογικής περιόδου (π.χ. μηνός) δια του αριθμού των Η.Ε. στην ασφάλιση (πραγματικών συν την ημέρα του Σαββάτου γι' αυτούς που έχουν 5θήμερη εβδομαδιαία εργασία) υπολείπεται του Τ.Η. της ειδικής 1ης ασφαλιστικής κλάσεως (για το έτος 2001 δρχ. 2.050), οι εισφορές ασφαλίσεως υπολογίζονται στο πολλαπλάσιο του ημερήσιου αυτού ποσού επί τις Η.Ε. που αναγνωρίζονται στην ασφάλιση. Εκ του υπολογισμού αυτού, χρησιμεύοντος μόνον για την ασφάλιση, δεν οφείλονται διαφορές αποδοχών στον εργαζόμενο.
Γ. Μετά την ισχύ του άρθρου 39 του Ν. 1892/90 θεωρείται κατηργημένη, κατά την άποψή μας, η προαναφερθείσα παράγρ. 3 του άρθρου 18 του ΚΑ-ΙΚΑ, που ρύθμιζε άλλως τα της εξευρέσεως των Η.Ε. στην ασφάλιση των μερικώς απασχολουμένων.
Παραδόξως, οι Υπηρεσίες των Υποκ/των του ΙΚΑ, παρά τους ανωτέρω σαφείς και αδιαφιλονικήτου εννοίας ορισμούς και χωρίς την επίκληση κάποιου άλλου κανόνα δικαίου, δεν αναγνωρίζουν στον μερικώς απασχολούμενο περισσότερες από 21-22 Η.Ε. το μήνα, καίτοι διαπιστώνουν απασχόληση όλες τις εργάσιμες ημέρες του μηνός. Τούτο το πράττουν ακόμη και όταν η μερική απασχόληση υπολείπεται της πλήρους κατά μία μόνον ώρα εργασίας ημερησίως. Πολλές φορές μάλιστα, προβαίνουν και σε διαγραφές των περισσότερων Η.Ε. που αναγνωρίζει ο εργοδότης.
Οι πράξεις και ενέργειες αυτές των οργάνων ασφαλίσεως εφ' όσον φέρουν τον τύπο της έγγραφης αποφάσεως, μπορούν να προσβληθούν από τους θιγόμενους ασφαλισμένους ενώπιον των οικείων ΤΔΕ των Υποκ/των.
Ως κατακλείδα αξίζει να σημειώσουμε ότι οι ως άνω ρυθμίσεις δεν προσπορίζουν στους μερικώς απασχολούμενους οφέλη πλείονα εκείνων που αντιστοιχούν στα πραγματικά περιστατικά της απασχολήσεώς τους. Τουναντίον η ασφάλισή τους σε χαμηλό σχετικά ύψος αποδοχών τους οδηγεί σε μικρότερη προστασία έναντι εκείνων των ασφαλισμένων του ΙΚΑ που έχουν πλήρη απασχόληση (βλ. Ν. 1892/90 αρθρ. 39 παράγρ. 6 και ΠΔ 508/91 ΔΕΝ 1991 σελ. 87). Περί αυτών όμως σε άλλο σημείωμά μας.
(παρ. 1) Βλ. Γ. Ψηλού: Μερική απασχόληση και ασφάλιση, ΔΕΝ 1988 σελ. 161, όπου και παραπομπές στη θεωρία.
(παρ. 2) Μέχρι τότε το εργατικό δίκαιο των μερικώς απασχολουμένων είχε διαπλασθεί νομολογιακώς.
(παρ. 3) Για την κοινωνική ασφάλιση ίσχυε και ισχύει το ΝΔ 4476/65 άρθρο 2 παράγρ. 1.
(παρ. 4) Η έγγραφη κατάρτιση είχε καθιερωθεί και πριν από τους νόμους αυτούς από τη νομολογία (ΑΠ 116/90 ΔΕΝ 1991 σελ. 275, ΑΠ 316/93 - ΔΕΝ 1993 σελ. 987. Βλ. σχετ. Αλληλ. ΔΕΝ 1996 σελ. 384).