cypascal

ΣτΕ Ολ 2531/2013 [Συνταγματικότητα επιβολής τέλους επιτηδεύματος], Συνταγματικότητα επιβολής τέλους επιτηδεύματος ΣτΕ Ολ 2531/2013 Η επίδικη οικονομική επιβάρυνση επιβλήθηκε για την αύξηση των δημοσίων εσόδων και, επομένως, προς εξυπηρέτηση κρατικών εν γένει σκοπών (αντιμετώπιση των γενικών δημοσιονομικών αναγκών της χώρας) και δεν καταβάλλεται έναντι ειδικής αντιπαροχής, ήτοι έναντι ειδικώς παρεχόμενης δημόσιας υπηρεσίας προς τους βαρυνομένους με αυτό, παρά τον χαρακτηρισμό της ως τέλος αποτελεί φόρο κατά την έννοια του άρθρου 78 του Συντάγματος. Αντικείμενο, της επίμαχης φορολογικής επιβάρυνσης είναι, το ελάχιστο εισόδημα, πραγματικό ή τεκμαρτό, το οποίο αποκτά όποιος ασκεί εμπορική ή επαγγελματική δραστηριότητα υπό τις ανωτέρω διακρίσεις, υπό τις οποίες και υποχρεούται στην καταβολή τέλους αναλόγου ύψους. Με τα δεδομένα αυτά, προσδιορίζεται εν προκειμένω το αντικείμενο του φόρου, όπως απαιτείται από το άρθρο 78 παρ. 1 του Συντάγματος, από το νόμο. Ειδικότερα, ο ισχυρισμός των αιτούντων ότι ο επίδικος φόρος είναι κεφαλικός διότι με την επίμαχη διάταξη του άρθρου 31 του Ν 3986/2011 ταυτίζεται το υποκείμενο με το αντικείμενο του φόρου, στηρίζεται στην προϋπόθεση ότι αντικείμενο του φόρου είναι το πρόσωπο του επιτηδευματία ή του ελεύθερου επαγγελματία, ενώ η ιδιότητα του επιτηδευματία ή ελεύθερου επαγγελματία και η λόγω αυτής άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας αποτελεί, σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη, το κριτήριο επιβολής του φόρου, ο οποίος όμως έχει ως αντικείμενο το εισόδημα των βαρυνομένων. Επίσης, το επιβαλλόμενο με την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 31 του Ν 3986/2011 τέλος επιτηδεύματος έχει τον χαρακτήρα φόρου ο οποίος επιβάλλεται όχι επί του εισοδήματος αλλά επί των συναλλαγών, καθόσον αντικείμενο του φόρου είναι, κατά την έννοια της διάταξης αυτής, οι συναλλαγές, που τεκμαίρεται ότι διενεργούνται κατά την άσκηση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων των επιτηδευματιών και ελεύθερων επαγγελματιών. Κατά τη μειοψηφία, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 78 παρ. 1 του Συντάγματος, ο φόρος πρέπει σε κάθε περίπτωση να αναφέρεται σε συγκεκριμένα στοιχεία από εκείνα που περιοριστικώς ορίζονται στη διάταξη αυτή ως δυνάμενα να αποτελέσουν το αντικείμενό του: εισόδημα, περιουσία, δαπάνες ή συναλλαγές. Τα στοιχεία αυτά, από την ύπαρξη των οποίων και μόνον επιτρέπεται η συναγωγή φοροδοτικής ικανότητας, πρέπει να καθορίζονται επακριβώς στο φορολογικό νόμο, έτσι ώστε να αποτελούν αυτά τα ίδια τη βάση επιβολής του φόρου, και, συνακόλουθα, το αντικείμενο της κρίσης κατά πόσον υφίστανται πράγματι σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση με τις διατάξεις του άρθρου 31 του Ν 3986/2011, δεν καθορίζεται -ούτε καν τεκμαρτώς- ως βάση επιβολής τού επίδικου τέλους συγκεκριμένο στοιχείο από τα περιοριστικώς ως άνω αναφερόμενα. Δεν συναρτάται δηλαδή το τέλος ούτε με ορισμένο εισόδημα ή περιουσία ούτε με συγκεκριμένες δαπάνες ή συναλλαγές. Ως μόνη προϋπόθεση επιβολής του τίθεται ανεπίτρεπτα η ίδια η ιδιότητα του υποκειμένου του ως επιτηδευματία ή ελεύθερου επαγγελματία, συνεπαγόμενη, κατά τις ειδικότερες διακρίσεις του νόμου, την «κατ΄ αποκοπήν» φορολόγηση με ορισμένο ήδη στο νόμο χρηματικό ποσό.

ΘEMA: «Έκδοση στοιχείων πώλησης εφημερίδων, περιοδικών, τηλεκαρτών» ΑΠΟΦΑΣΗ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ Έχοντας υπόψη: 1. Τις διατάξεις των περιπτώσεων β’, γ΄ (υποπεριπτώσεις γστ΄ και γη’ ) και ζ΄ του άρθρου 38 του Κ.Β.Σ. (π.δ. 186/1992 - ΦΕΚ 84 Α΄). 2. Τις διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 1 του Ν.1809/1988 (ΦΕΚ 222/Α’), όπως ισχύουν. 3. Τις διατάξεις της με αριθμ. 1100772/1474/ΠΟΛ.1135/0015/26.10.2005 (ΦΕΚ 1592 Β΄/17.11.2005) απόφασης του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών «Τεχνικές προδιαγραφές ηλεκτρονικών μηχανισμών και συστημάτων». 4. Την αναγκαιότητα λογιστικού προσδιορισμού του εισοδήματος όλων των επιτηδευματιών για τη διασφάλιση των εσόδων του Δημοσίου. 5. Την εφαρμογή του μέτρου της θέσπισης αφορολόγητου ορίου με αποδείξεις στη Φορολογία Εισοδήματος. 6. Ότι από την απόφαση αυτή δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού. ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ 1. Από 1ης Ιουλίου 2010 οι επιτηδευματίες που διαθέτουν λιανικώς στο κοινό εφημερίδες, περιοδικά, κάρτες σταθερής τηλεφωνίας και κάρτες ανανέωσης χρόνου κινητής τηλεφωνίας υποχρεούνται να εκδίδουν αποδείξεις λιανικής πώλησης αγαθών ή αποδείξεις παροχής υπηρεσιών κατά περίπτωση με τη χρήση φορολογικού μηχανισμού του ν.1809/1988 (ΦΕΚ 222 Α΄/5.10.1998) σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις των άρθρων 13 και 18 του Κ.Β.Σ. (π.δ. 186/1992) καθώς και του ν.1809/1988. 2. Για τις εισπράξεις συνδρομών εφημερίδων και περιοδικών από τους συνδρομητές φυσικά πρόσωπα, επιτηδευματίες και πρόσωπα της παραγράφου 3 του άρθρου 2 του ΚΒΣ, εκδίδεται διπλότυπη αθεώρητη απόδειξη είσπραξης συνδρομών σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις του άρθρου 18 του ΚΒΣ, στην οποία αναγράφονται το ονοματεπώνυμο ή η επωνυμία, το επάγγελμα, η διεύθυνση, ο Α.Φ.Μ. και η αρμόδια Δ.Ο.Υ. του πελάτη και για πωλήσεις σε ιδιώτες μόνο το ονοματεπώνυμο και η διεύθυνσή τους καθώς και ο τίτλος των εντύπων και το χρονικό διάστημα που αφορά η συνδρομή. 3. Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Συνάδελφοι Μέχρι πρότινος στο τέλος του χρόνου (ή του μήνα ανάλογα με το πότε εκδίδουν τα πρακτορεία την εκκαθάριση) καταχωρούσαμε την εκκαθάριση στα βιβλία μας με τις συνολικές πωλήσεις και την προμήθεια που παρακρατήσαμε. Από τώρα και στο εξής θα πρέπει να εκδίδουμε αποδείξεις από την ταμειακή και στο τέλος του χρόνου θα πρέπει τα βιβλία μας να "συμφωνούν" με την εκκαθάριση που εκδίδεται από τα πρακτορεία; Δεν βρήκα ανάλογο ερώτημα στον κόμβο, ελπίζω να μην μου διέφυγε, Ευχαριστώ εκ των προτέρων