Lucky_Luke

Πρόσεξε γιατί όταν θα γίνουν συστημικοί θα είναι πολύ αργά πλέον.
 
Και θα ευθύνεσαι εσύ γι αυτό.
 
Και θα έχεις υποστεί τέτοια μετάλλαξη που δε θα το καταλάβεις καν.
 
(Εννοείται ότι δε σου τη λέω προσωπικά σε σένα, ούτε καν σε ξέρω
 
Απλά προβάλλω ιστορικά  αυτά που έγραψες πάνω στον τρόπο που αναδύθηκε ο χιτλερισμός.)

Πρόσεξε γιατί όταν θα γίνουν συστημικοί θα είναι πολύ αργά πλέον.
 
Και θα ευθύνεσαι εσύ γι αυτό.
 
Και θα έχεις υποστεί τέτοια μετάλλαξη που δε θα το καταλάβεις καν.
 
(Εννοείται ότι δε σου τη λέω προσωπικά σε σένα, ούτε καν σε ξέρω
 
Απλά προβάλλω ιστορικά  αυτά που έγραψες πάνω στον τρόπο που αναδύθηκε ο χιτλερισμός.)

Πές μου σε παρακαλώ, υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος για να αισθανόμαστε το έθνος, και εσύ θεωρείς οτι κατέχεις την απόλυτη αλήθεια για το πως πρέπει να γίνεται αυτό;
 
Στη δημοκρατία ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράσει την εθνική του συνείδηση όπως αυτός την αισθάνεται. Θέλει να κάνει παρέλαση με τη σημαία, ας κάνει. Θέλει να κάψει τη σημαία, ας την κάψει. Θέλει να εκφράσει την αντίθεση σε μια συγκεκριμένη πράξη όπως η παραπάνω,ε έιναι ελεύθερος να το κάνει. Γιατή στη δημοκρατία κατ΄αρχήν ανεχόμαστε ο ένας τον άλλο. Κάθε τι άλλο είναι όντως φασισμός.
 
Για να μη προχωρήσουμε στο τι είναι έθνος τελικά και μπερδευτούμε ακόμα περισσότερο.
 
Είναι έθνος η Δημοκρατία του Περικλή;
 
Είναι έθνος τα μαύρα χρόνια μεταξύ 10ου και 15ου αιώνα;
 
Είναι έθνος ο Καραισκάκης, ο Ρήγας Φεραίος, η Φιλική Εταιρεία;
 
Για ζητήματα λοιπόν που άπτονται προσωπικές εσωτερικές ιδεολογικές τοποθετήσεις δε μπορούν να μπουν μέτρα και σταθμά, ούτε να οριστεί ο "σωστός" τρόπος και να αφοριστούν όλοι οι άλλοι.
 
Οι σύγχρονες μορφές οργάνωσης της κοινωνίας έχουν ξεπεράσει προ πολλού τέτοια παρωχημένα σχήματα και στηρίζονται στη διαφυλετική και διεθνική πολιτειακή ισοτιμία, άσχετα με τα προσωπικά πιστεύω και την προέλευση του καθενός.

Αγαπητέ KERMEN,
 
θεωρώ την παρέμβασή σου πολύ ουσιαστική και διδακτική διότι κατά τη γνώμη μου εκφράζει το μέσο ψηφοφόρο της Χ.Α.
 
Το πρόβλημά, καλέ μου φίλε, είναι ότι με τη στήριξη που παρέχεις σε αυτό το φασιστικό μόρφωμα υποθηκεύεις το μέλλον όλων μας. Και αυτό διότι θεωρώντας ότι τιμωρείς το σύστημα, ανοίγεις το δρόμο για ένα άλλο σύστημα, άκρως απάνθρωπο, το οποίο μάλιστα το έχει διακηρύξει ανοικτά στους σκοπούς της η πολιτική παράταξη την οποία ψηφίζεις.
 
Προφανώς δε μπορώ να σου επιβάλω την αποψή μου, αν το προσπαθούσα δε θα διέφερα και πολύ από αυτούς τους οποίους κατηγορώ.
 
Οφείλω όμως μέσα από ένα ελεύθερο και δημοκρατικό διάλογο, μια μέθοδο δηλαδή την οποία η Χ.Α. απορρίπτει αξιακά, να σου επιστήσω την προσοχή στους κινδύνους τους οποίους βάζει την κοινωνία μας αυτή η τυφλή ψήφο διαμαρτυρίας, και τους οποίους κινδύνους μας διδάσκει ιστορικά η τραγική ομοιοτητα καταστάσεων με την κοινωνία της μεσοπολεμικής Γερμανίας.
 
Το σύνταγμα της χώρας μας έχει κατακτηθεί με αιματηρούς αγώνες ελευθερίας, και είναι μάλλον επικίνδυνο να το εμπιστευθούμε στους φασίστες δίνοντάς τους πολιτική δύναμη.
 
Μέσω εσένα κάνω έκκληση σε όσους βρίσκουν διέξοδο διαμαρτυρίας στη ρητορική της Χ.Α. να το ξανασκεφθούν. Υπάρχει πάντα η πολιτική επιλογή κομμάτων τα οποία κινούνται μέσα στα πλαίσια αυτού του συντάγματος σε όλο το φάσμα από αριστερά έως δεξιά, και επίσης υπάρχει πάντα η δυνατότητα του διαλόγου και της προώθησης των διεκδικήσεων-δικαιωμάτων-απαιτήσεων μας ελεύθερα, δημοκρατικά και προς όφελος όλης της κοινωνίας μέσα από τη συμμετοχή σε θεσμούς που εκτείνονται σε όλο το ύψος της δημοκρατικής διάρθρωσης της χώρας μας, όπως συνδικάτα, φορείς, σύλλογοι, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Κοινοβούλιο κλπ.
 
Κατά τη γνώμη μου αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για την εξάλειψη των φαινομένων τα οποία σε οδήγησαν να στηρίξεις εκλογικά τη Χ.Α.
 
Φιλικά

Αγαπητέ KERMEN,
 
θεωρώ την παρέμβασή σου πολύ ουσιαστική και διδακτική διότι κατά τη γνώμη μου εκφράζει το μέσο ψηφοφόρο της Χ.Α.
 
Το πρόβλημά, καλέ μου φίλε, είναι ότι με τη στήριξη που παρέχεις σε αυτό το φασιστικό μόρφωμα υποθηκεύεις το μέλλον όλων μας. Και αυτό διότι θεωρώντας ότι τιμωρείς το σύστημα, ανοίγεις το δρόμο για ένα άλλο σύστημα, άκρως απάνθρωπο, το οποίο μάλιστα το έχει διακηρύξει ανοικτά στους σκοπούς της η πολιτική παράταξη την οποία ψηφίζεις.
 
Προφανώς δε μπορώ να σου επιβάλω την αποψή μου, αν το προσπαθούσα δε θα διέφερα και πολύ από αυτούς τους οποίους κατηγορώ.
 
Οφείλω όμως μέσα από ένα ελεύθερο και δημοκρατικό διάλογο, μια μέθοδο δηλαδή την οποία η Χ.Α. απορρίπτει αξιακά, να σου επιστήσω την προσοχή στους κινδύνους τους οποίους βάζει την κοινωνία μας αυτή η τυφλή ψήφο διαμαρτυρίας, και τους οποίους κινδύνους μας διδάσκει ιστορικά η τραγική ομοιοτητα καταστάσεων με την κοινωνία της μεσοπολεμικής Γερμανίας.
 
Το σύνταγμα της χώρας μας έχει κατακτηθεί με αιματηρούς αγώνες ελευθερίας, και είναι μάλλον επικίνδυνο να το εμπιστευθούμε στους φασίστες δίνοντάς τους πολιτική δύναμη.
 
Μέσω εσένα κάνω έκκληση σε όσους βρίσκουν διέξοδο διαμαρτυρίας στη ρητορική της Χ.Α. να το ξανασκεφθούν. Υπάρχει πάντα η πολιτική επιλογή κομμάτων τα οποία κινούνται μέσα στα πλαίσια αυτού του συντάγματος σε όλο το φάσμα από αριστερά έως δεξιά, και επίσης υπάρχει πάντα η δυνατότητα του διαλόγου και της προώθησης των διεκδικήσεων-δικαιωμάτων-απαιτήσεων μας ελεύθερα, δημοκρατικά και προς όφελος όλης της κοινωνίας μέσα από τη συμμετοχή σε θεσμούς που εκτείνονται σε όλο το ύψος της δημοκρατικής διάρθρωσης της χώρας μας, όπως συνδικάτα, φορείς, σύλλογοι, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Κοινοβούλιο κλπ.
 
Κατά τη γνώμη μου αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για την εξάλειψη των φαινομένων τα οποία σε οδήγησαν να στηρίξεις εκλογικά τη Χ.Α.
 
Φιλικά

Ωχχχχ ...
Ζητώ συγγνώμη ... :(

Γνωστός ο Αισώπειος μύθος περί της αλεπούς που έκοψε την ουρά της και προσπαθούσε να πείσει τις άλλες αλεπούδες ότι είναι μόδα να είναι όλες κολοβές.

Αγαπητέ KERMEN,
 
θεωρώ την παρέμβασή σου πολύ ουσιαστική και διδακτική διότι κατά τη γνώμη μου εκφράζει το μέσο ψηφοφόρο της Χ.Α.
 
Το πρόβλημά, καλέ μου φίλε, είναι ότι με τη στήριξη που παρέχεις σε αυτό το φασιστικό μόρφωμα υποθηκεύεις το μέλλον όλων μας. Και αυτό διότι θεωρώντας ότι τιμωρείς το σύστημα, ανοίγεις το δρόμο για ένα άλλο σύστημα, άκρως απάνθρωπο, το οποίο μάλιστα το έχει διακηρύξει ανοικτά στους σκοπούς της η πολιτική παράταξη την οποία ψηφίζεις.
 
Προφανώς δε μπορώ να σου επιβάλω την αποψή μου, αν το προσπαθούσα δε θα διέφερα και πολύ από αυτούς τους οποίους κατηγορώ.
 
Οφείλω όμως μέσα από ένα ελεύθερο και δημοκρατικό διάλογο, μια μέθοδο δηλαδή την οποία η Χ.Α. απορρίπτει αξιακά, να σου επιστήσω την προσοχή στους κινδύνους τους οποίους βάζει την κοινωνία μας αυτή η τυφλή ψήφο διαμαρτυρίας, και τους οποίους κινδύνους μας διδάσκει ιστορικά η τραγική ομοιοτητα καταστάσεων με την κοινωνία της μεσοπολεμικής Γερμανίας.
 
Το σύνταγμα της χώρας μας έχει κατακτηθεί με αιματηρούς αγώνες ελευθερίας, και είναι μάλλον επικίνδυνο να το εμπιστευθούμε στους φασίστες δίνοντάς τους πολιτική δύναμη.
 
Μέσω εσένα κάνω έκκληση σε όσους βρίσκουν διέξοδο διαμαρτυρίας στη ρητορική της Χ.Α. να το ξανασκεφθούν. Υπάρχει πάντα η πολιτική επιλογή κομμάτων τα οποία κινούνται μέσα στα πλαίσια αυτού του συντάγματος σε όλο το φάσμα από αριστερά έως δεξιά, και επίσης υπάρχει πάντα η δυνατότητα του διαλόγου και της προώθησης των διεκδικήσεων-δικαιωμάτων-απαιτήσεων μας ελεύθερα, δημοκρατικά και προς όφελος όλης της κοινωνίας μέσα από τη συμμετοχή σε θεσμούς που εκτείνονται σε όλο το ύψος της δημοκρατικής διάρθρωσης της χώρας μας, όπως συνδικάτα, φορείς, σύλλογοι, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Κοινοβούλιο κλπ.
 
Κατά τη γνώμη μου αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για την εξάλειψη των φαινομένων τα οποία σε οδήγησαν να στηρίξεις εκλογικά τη Χ.Α.
 
Φιλικά

Είμαστε ένα κίνημα που κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει.... 
Μια γνωστή ομιλία, διαχρονική, προς πάσα χρήση απο "πατριώτες", "αριστερούς", εθνικόφρονες, εκφραστές του "λαού".
Ποιός είναι ο ομιλών;

“ Οι αντίπαλοί μας μας κατηγορούν, και ειδικά εμένα προσωπικά, ότι δεν είμαστε συναινετικοί, ότι είμαστε εριστικοί. Λένε ότι αρνούμαστε το διάλογο με τα άλλα κόμματα. Λένε ότι δεν είμαστε δημοκρατικοί, ότι θέλουμε να τα διαλύσουμε όλα (...) Πρέπει να παραδεχθώ το εξής- αυτοί οι κύριοι έχουν δίκιο. Εμείς δεν είμαστε ανεκτικοί. Έχουμε ένα στόχο, να καθαρίσουμε τη βουλή από αυτά τα κόμματα. Οι αγρότες, οι εργάτες, οι έμποροι, η μεσαία τάξη, όλοι είναι μάρτυρες...αυτοί όμως
προτιμούν να μη μιλάνε για τα προηγούμενα χρόνια...ποιος είναι ο υπεύθυνος; Αυτοί! Τα κόμματα! Επί δεκαετίες έδειξαν τι ήταν ικανοί να κάνουν. Έχουμε ένα έθνος οικονομικά κατεστραμμένο, οι αγρότες διαλυμένοι, η μεσαία τάξη γονατισμένη, σχεδόν μηδενικές επενδύσεις, εκατομμύρια ανέργους...αυτοί είναι οι υπεύθυνοι!
Μια με λένε σοσιαλιστή, μια κομμουνιστή, μια συνδικαλιστή, έχουνε σύγχυση, νομίζουν ότι είμαστε σαν αυτούς. Εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς! Αυτοί είναι τελειωμένοι, θέλουμε να τους δούμε όλους στον τάφο! (...) μου πρότειναν συμμαχία. Αυτή είναι η συλλογιστική τους. Δεν κατάλαβαν ακόμη ότι έχουν να κάνουν με ένα κίνημα εντελώς διαφορετικό από ένα πολιτικό κόμμα...εμείς θα αντισταθούμε σε οποιαδήποτε πίεση μας κάνουν. Είμαστε ένα κίνημα που κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει....δεν καταλαβαίνουν ότι ο συνεκτικός δεσμός αυτού του κινήματος είναι μια δύναμη που δεν μπορεί να αναχαιτιστεί δεν μπορεί να καταστραφεί...εμείς δεν είμαστε ένα κόμμα, εκπροσωπούμε όλον το λαό, τον νέο λαό»

Oμιλια Α.Χιτλερ -1932 http://oallosgr.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8034.html

Η αντιπαραβολή των άκρων είναι αποπροσανατολιστική διότι αυτή τη στιγμή το πρόβλημά μας είναι ο εξαπλούμενος φασισμός.
 
Γνώμη μου είναι ο δρόμος για την αντιμετώπισή του έχει δυο παράλληλες λωρίδες κυκλοφορίας.
 
Η πρώτη είναι η ενίσχυση της αξιοπιστίας των δημοκρατικών θεσμών σε όλα τα επίπεδα, όπου μέσα από αυτούς ο κάθε πολίτης θα μπορεί ελεύθερα να συμμετέχει και να αποφασίζει. Έτσι εξαλείφεται η ανάγκη της αποδοχής "προστασίας" από τη Χρυσή Αυγή μαφιόζικου τύπου.
 
Η δεύτερη είναι η οργάνωση της παιδείας με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε και οι δημοκρατικές πρακτικές να αφομοιώνονται, αλλά και να γίνεται η κτήμα η νεώτερη και παλαιότερη ελληνική γραμματεία, η οποία είναι γεμάτη από έννοιες που προωθούν τη δημοκρατία και την ελευθερία.

e-mail [email protected]
Τηλ 2421035453
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
 
Με δελτίο τύπου ο Υπουργός Εργασίας μας ενημερώνει ότι από την 1/3/13 αρχίζει η «υποχρεωτική ηλεκτρονική υποβολή των εντύπων αρμοδιότητας ΣΕΠΕ και ΟΑΕΔ, στο Πληροφοριακό Σύστημα, από εργοδότες που είναι εγγεγραμμέ­νοι στα μητρώα εργοδοτών του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ.»
 
Ο Σύλλογος Οικονομολόγων Λογιστών Ν. Μαγνησίας, αισθάνεται την υποχρέωση να ενημερώσει τους εργοδότες ότι από 1/3/13 θα πρέπει να οπλιστούν με πολύ μεγάλη υπομονή όταν θα πρέπει να αποστείλουν ηλεκτρονικά την πρόσληψη ή τον πίνακα ωραρίου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα χρειαστούν περί των 3 ωρών. Έχουν δε, σημειωθεί και περιπτώσεις που απαιτήθηκε έως και 2 ημέρες για να ολοκληρωθεί η αποστολή τους. Άλλωστε, η Ελλάδα δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα ανεργίας για να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην απλοποίηση των διαδικασιών.
 
Μάλιστα, όπως μας πληροφορεί ο Υπουργός «το εν λόγω Πληροφοριακό σύστημα, η υλοποίηση του οποίου ξεκίνησε το 2003 και παρελήφθη το 2006» και είναι ότι ποιο μοντέρνο έχει να επιδείξει η ανθρώπινη διάνοια: Απλά μετέφερε το καρμπόν στην οθόνη!!!!. Οπότε θα πρέπει και ο Η/Υ να μάθει από …. καρμπόν.
 
Τέτοια γονατογραφήματα δεν προάγουν την όποια προσπάθεια ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, αλλά μας πάνε χρόνια πίσω.

Η αντιπαραβολή των άκρων είναι αποπροσανατολιστική διότι αυτή τη στιγμή το πρόβλημά μας είναι ο εξαπλούμενος φασισμός.
 
Γνώμη μου είναι ο δρόμος για την αντιμετώπισή του έχει δυο παράλληλες λωρίδες κυκλοφορίας.
 
Η πρώτη είναι η ενίσχυση της αξιοπιστίας των δημοκρατικών θεσμών σε όλα τα επίπεδα, όπου μέσα από αυτούς ο κάθε πολίτης θα μπορεί ελεύθερα να συμμετέχει και να αποφασίζει. Έτσι εξαλείφεται η ανάγκη της αποδοχής "προστασίας" από τη Χρυσή Αυγή μαφιόζικου τύπου.
 
Η δεύτερη είναι η οργάνωση της παιδείας με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε και οι δημοκρατικές πρακτικές να αφομοιώνονται, αλλά και να γίνεται η κτήμα η νεώτερη και παλαιότερη ελληνική γραμματεία, η οποία είναι γεμάτη από έννοιες που προωθούν τη δημοκρατία και την ελευθερία.

Η αντιπαραβολή των άκρων είναι αποπροσανατολιστική διότι αυτή τη στιγμή το πρόβλημά μας είναι ο εξαπλούμενος φασισμός.
 
Γνώμη μου είναι ο δρόμος για την αντιμετώπισή του έχει δυο παράλληλες λωρίδες κυκλοφορίας.
 
Η πρώτη είναι η ενίσχυση της αξιοπιστίας των δημοκρατικών θεσμών σε όλα τα επίπεδα, όπου μέσα από αυτούς ο κάθε πολίτης θα μπορεί ελεύθερα να συμμετέχει και να αποφασίζει. Έτσι εξαλείφεται η ανάγκη της αποδοχής "προστασίας" από τη Χρυσή Αυγή μαφιόζικου τύπου.
 
Η δεύτερη είναι η οργάνωση της παιδείας με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε και οι δημοκρατικές πρακτικές να αφομοιώνονται, αλλά και να γίνεται η κτήμα η νεώτερη και παλαιότερη ελληνική γραμματεία, η οποία είναι γεμάτη από έννοιες που προωθούν τη δημοκρατία και την ελευθερία.

Η αντιπαραβολή των άκρων είναι αποπροσανατολιστική διότι αυτή τη στιγμή το πρόβλημά μας είναι ο εξαπλούμενος φασισμός.
 
Γνώμη μου είναι ο δρόμος για την αντιμετώπισή του έχει δυο παράλληλες λωρίδες κυκλοφορίας.
 
Η πρώτη είναι η ενίσχυση της αξιοπιστίας των δημοκρατικών θεσμών σε όλα τα επίπεδα, όπου μέσα από αυτούς ο κάθε πολίτης θα μπορεί ελεύθερα να συμμετέχει και να αποφασίζει. Έτσι εξαλείφεται η ανάγκη της αποδοχής "προστασίας" από τη Χρυσή Αυγή μαφιόζικου τύπου.
 
Η δεύτερη είναι η οργάνωση της παιδείας με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε και οι δημοκρατικές πρακτικές να αφομοιώνονται, αλλά και να γίνεται η κτήμα η νεώτερη και παλαιότερη ελληνική γραμματεία, η οποία είναι γεμάτη από έννοιες που προωθούν τη δημοκρατία και την ελευθερία.

ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ Προκαλεί το χρυσαυγίτικο φροντιστήριο  
Αντιδράσεις προκαλεί η, πρωτοφανής για κοινοβουλευτικό κόμμα, πρωτοβουλία της Χρυσής Αυγής να διοργανώσει φροντιστήριο... «πνευματικής αφύπνισης» για μικρά παιδιά.
Η πρωτοβουλία περιγράφεται από τους εμπνευστές της ως «κύκλος πνευματικής αφύπνισης», κατα τη διάρκερια του οποίου Συναγωνίστριες Παιδαγωγοί (δηλαδή μέλη της Χ.Α) εμφυσούν τα ελληνικά ιδεώδη και τις ηθικές αξίες του ελληνισμού, όπως τουλάχιστον η Χρυσή Αυγή τα καταλαβαίνει.
Αναγράφεται στο σχετικό δελτίο Τύπου:
«Το Σάββατο 23-02-2013 στα γραφεία της Τ.Ο Αν. Αττικής στην Αρτέμιδα άνοιξε ένας νέος κύκλος πνευματικής αφύπνισης με την ονομασία Διάπλαση των Παίδων, που αφορά το πιο υγιές κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας: τα νέα παιδιά! 20 και πλέον μικρά Ελληνόπουλα ηλικίας 6-10 ετών ήρθαν με τους γονείς τους και απόλαυσαν ένα υπέροχο διαδραστικό ταξίδι με οδηγούς τις 2 παιδαγωγούς της Τ.Ο. Οι Συναγωνίστριες εμφύσησαν τα Ελληνικά ιδεώδη στους μικρούς μας φίλους με προβολή παιδαγωγικού βίντεο και τα παιδιά συμμετείχαν στην συζήτηση για την γέννηση του αρχαίου κόσμου σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική σκέψη, έμαθαν για τους Ολύμπιους Θεούς, το αρχαίο Ελληνικό Πάνθεον και τη Χριστιανική Πίστη.
Αφού έπαιξαν και διασκέδασαν με την ψυχή τους, έφαγαν λιχουδιές και έφυγαν ανανεώνοντας το ραντεβού τους με τις παιδαγωγούς τους! Τα μέλη της Τ.Ο Αν. Αττικής, απόλυτα πιστά στις αρχές και στις ηθικές αξίες του Ελληνισμού, κάνουν πράξη το πρώτο μισό του εκ των προγόνων μας ρηθέντος: 'ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ' ! Αυτή η διαδραστική πνευματική αφύπνιση θα συνεχισθεί, καθώς οι γονείς θα ενημερώνονται απο τις παιδαγωγούς της Τ.Ο και θα προσέρχονται με τα παιδιά σε καθορισμένες ημέρες και ώρες, συμμετέχοντας σε αυτή την προσπάθεια αναγέννησης του Ελληνικού πνεύματος».
 
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63788940
 
 

Η Βαλεντίνη, Σωτήρης Παστάκας    Ήταν δεν ήταν δεκαοκτώ χρόνων, όταν μου την έφεραν οι γονείς της στο ιατρείο. Μελαχρινή, ζουμερή, με δυο βυζιά που μόλις και μετά βίας συγκρατιόνταν στο απύθμενο ντεκολτέ της. Είχε τις μυώδεις γάμπες και τους τορνευτούς γοφούς που χαρακτηρίζουν τα λαϊκά κορίτσια από τις δυτικές συνοικίες –και πράγματι η Βαλεντίνη ζούσε με τους γονείς της στην Αγία Βαρβάρα– τυλιγμένους σε ένα πολύ κοντό φουστανάκι. Έπασχε τον τελευταίο χρόνο, αλλά για κακή της τύχη δεν την αναλάμβανε κανένας: οι παιδοψυχίατροι την έδιωχναν γιατί ήταν πάνω από δεκαέξι χρόνων, κι οι ψυχίατροι περίμεναν να γίνει δεκαοκτώ για να ασχοληθούν μαζί της. Μόλις πρόσφατα καλύφθηκε αυτό το κενό με τη δημιουργία Κέντρων Εφήβων. Για πάρα πολλά χρόνια, απ’ τα δεκαεπτά μέχρι τα δεκαοκτώ τα παιδιά έμεναν ακάλυπτα από ψυχιατρική φροντίδα, χάρη σ’ αυτό το κενό του νόμου. Η Βαλεντίνη, εντωμεταξύ, δεν είχε αφήσει αγόρι γι’ αγόρι στη γειτονιά. Ο πατέρας της μου την έφερε απελπισμένος, γιατί τώρα τελευταία η Βαλεντίνη επιδιδόταν και σε ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις με πολύ μεγαλύτερους· ως και μ’ έναν πενηντάρη, φίλο του πατέρα της, είχε πάει. Οι γονείς της, γεμάτοι κατανόηση, δε φοβόνταν ούτε τι θα πει η μικρή γειτονιά (που έτσι κι αλλιώς έλεγε), ούτε για την κακή φήμη και την υπόληψη της κόρης τους ανησυχούσαν. Φοβόνταν απλώς για εκείνη, μην τυχόν και μείνει έγκυος ή πέσει θύμα διάφορων καταστάσεων κι απασχολήσει πλέον το αστυνομικό δελτίο. Κατά την πρώτη μας εξέταση λοιπόν, η Βαλεντίνη αντέκρουσε πάραυτα τις κατηγορίες των γονέων της: παραδέχθηκε πως πηγαίνει με διάφορους άντρες αλλά δε φταίει αυτή. Φταίει ο Βασίλης, ο σχολικός της έρωτας, ένας συμμαθητής της στην πρώτη λυκείου, ο οποίος για να την εκδικηθεί επειδή «τον παράτησε» παίρνει διάφορες μορφές κι αρέσκεται κάθε τόσο να εμφανίζεται με το παρουσιαστικό άλλων ανδρών, διαφορετικού χρώματος ματιών, ενδυμασίας και ηλικίας. Αλλά εκείνη δεν μπορούσε να την ξεγελάσει: όσα ονόματα κι αν επινοούσε, όσες μεταμφιέσεις κι αν ήταν ικανός να αλλάξει, εκείνη ήξερε βαθιά μέσα της πως «παραδιδόταν στην αγκαλιά κι έκανε έρωτα μόνο με τον Βασίλη». Φεύγοντας με εκλιπάρησε να την πιστέψω. Συγκατένευσα. Της είπα πως την πιστεύω απόλυτα, με τον όρο πως κι αυτή θα κάνει κάτι για μένα: θα πάρει τα χάπια που της έγραψα. Δέχθηκε πρόθυμα την ανταλλαγή. Συνεργάστηκε να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή με αντιψυχωσικά γιατί ήμουν αυτός που συμμερίστηκε τον πόνο της, που παραδέχθηκε μπροστά στους γονείς της πόσο κατεργάρης και καταφερτζής ήταν ο σχολικός της έρωτας, ο Βασίλης.  
http://giorgosmixos.blogspot.gr/2013/02/blog-post_3602.html

Η Βαλεντίνη, Σωτήρης Παστάκας    Ήταν δεν ήταν δεκαοκτώ χρόνων, όταν μου την έφεραν οι γονείς της στο ιατρείο. Μελαχρινή, ζουμερή, με δυο βυζιά που μόλις και μετά βίας συγκρατιόνταν στο απύθμενο ντεκολτέ της. Είχε τις μυώδεις γάμπες και τους τορνευτούς γοφούς που χαρακτηρίζουν τα λαϊκά κορίτσια από τις δυτικές συνοικίες –και πράγματι η Βαλεντίνη ζούσε με τους γονείς της στην Αγία Βαρβάρα– τυλιγμένους σε ένα πολύ κοντό φουστανάκι. Έπασχε τον τελευταίο χρόνο, αλλά για κακή της τύχη δεν την αναλάμβανε κανένας: οι παιδοψυχίατροι την έδιωχναν γιατί ήταν πάνω από δεκαέξι χρόνων, κι οι ψυχίατροι περίμεναν να γίνει δεκαοκτώ για να ασχοληθούν μαζί της. Μόλις πρόσφατα καλύφθηκε αυτό το κενό με τη δημιουργία Κέντρων Εφήβων. Για πάρα πολλά χρόνια, απ’ τα δεκαεπτά μέχρι τα δεκαοκτώ τα παιδιά έμεναν ακάλυπτα από ψυχιατρική φροντίδα, χάρη σ’ αυτό το κενό του νόμου. Η Βαλεντίνη, εντωμεταξύ, δεν είχε αφήσει αγόρι γι’ αγόρι στη γειτονιά. Ο πατέρας της μου την έφερε απελπισμένος, γιατί τώρα τελευταία η Βαλεντίνη επιδιδόταν και σε ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις με πολύ μεγαλύτερους· ως και μ’ έναν πενηντάρη, φίλο του πατέρα της, είχε πάει. Οι γονείς της, γεμάτοι κατανόηση, δε φοβόνταν ούτε τι θα πει η μικρή γειτονιά (που έτσι κι αλλιώς έλεγε), ούτε για την κακή φήμη και την υπόληψη της κόρης τους ανησυχούσαν. Φοβόνταν απλώς για εκείνη, μην τυχόν και μείνει έγκυος ή πέσει θύμα διάφορων καταστάσεων κι απασχολήσει πλέον το αστυνομικό δελτίο. Κατά την πρώτη μας εξέταση λοιπόν, η Βαλεντίνη αντέκρουσε πάραυτα τις κατηγορίες των γονέων της: παραδέχθηκε πως πηγαίνει με διάφορους άντρες αλλά δε φταίει αυτή. Φταίει ο Βασίλης, ο σχολικός της έρωτας, ένας συμμαθητής της στην πρώτη λυκείου, ο οποίος για να την εκδικηθεί επειδή «τον παράτησε» παίρνει διάφορες μορφές κι αρέσκεται κάθε τόσο να εμφανίζεται με το παρουσιαστικό άλλων ανδρών, διαφορετικού χρώματος ματιών, ενδυμασίας και ηλικίας. Αλλά εκείνη δεν μπορούσε να την ξεγελάσει: όσα ονόματα κι αν επινοούσε, όσες μεταμφιέσεις κι αν ήταν ικανός να αλλάξει, εκείνη ήξερε βαθιά μέσα της πως «παραδιδόταν στην αγκαλιά κι έκανε έρωτα μόνο με τον Βασίλη». Φεύγοντας με εκλιπάρησε να την πιστέψω. Συγκατένευσα. Της είπα πως την πιστεύω απόλυτα, με τον όρο πως κι αυτή θα κάνει κάτι για μένα: θα πάρει τα χάπια που της έγραψα. Δέχθηκε πρόθυμα την ανταλλαγή. Συνεργάστηκε να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή με αντιψυχωσικά γιατί ήμουν αυτός που συμμερίστηκε τον πόνο της, που παραδέχθηκε μπροστά στους γονείς της πόσο κατεργάρης και καταφερτζής ήταν ο σχολικός της έρωτας, ο Βασίλης.  
http://giorgosmixos.blogspot.gr/2013/02/blog-post_3602.html

Κλέβω ένα ανέκδοτο από ένα φιλαράκι στο facebook ,
 
Ήταν μια φορά ο Βάιος και η παρέα του στη θάλασσα.
Σε κάποια φάση και ενώ όλοι κάνανε το μπανάκι τους αμέριμνοι, ο Βάιος, που είχε ξανοιχτεί, παθαίνει κράμπα και αρχίζει να καλεί σε βοήθεια.
Η παρέα σάστισε...
Ένας από την παρέα αμέσως επιχειρεί να του πετάξει ένα σχοινί το οποίο, όμως, αποδεικνύεται μικρό.
O Βάιος συνεχίζει να πνίγεται και να καλεί σε βοήθεια.
Κάποιος άλλος προσπαθεί να του πετάξει ένα στρώμα.
Ο αέρας όμως ήταν δυνατός και το στρώμα καταλήγει αλλού για αλλού...
Η κατάσταση είχε ζορίσει.
Ο Βάιος που δεν είχε πολλές δυνάμεις ακόμα άρχισε να βουλιάζει!
Ξαφνικά ένας τρίτος από την παρέα αποφασίζει να πάρει την ευθύνη πάνω του και να σώσει τον Βάιο!
Βγάζει, λοιπόν, ένα λάπτοπ από την τσάντα του, το ανοίγει, πατάει alt+f5+shift+tab+page up+f11+caps lock και από το λάπτοπ βγαίνουν, ως δια μαγείας, πέντε ακτίνες oι οποίες πέφτουν πάνω στον Βάιο.
Μετά όπως οι ακτίνες ακουμπάνε τον Βάιο ξαναπατάει ο τύποςnum lock+insert+f9+f4+scroll+escapeκαι οι ακτίνες σηκώνουν τον Βάιο και τον βγάζουν στην παραλία.
Η γυναίκα του Βάιου, με δάκρυα ευγνωμοσύνης αγκαλιάζει τον λουόμενο και του λέει:
- Να σαι καλά ανθρωπέ μου, έσωσες τον άντρα μου! Αλλά πες μου τι μηχάνημα είναι αυτό που έχεις και τον έσωσες?
- Σώνει Βάιο

Παιδες, βιαζεστε......
Τοσα χρονια που διδασκανε μηχανοργανωση με eurofasma ή κεφαλαιο, τωρα σας χαλασε..??
Μπορει να υπαρχει συμβαση με την εταιρια, μπορει μπορει μπορει.....
Μπορει βεβαια ο καθηγητης να εχει μονο αυτο το προγραμμα κ να μπορει να ελεγξει το στησιμο....
Εγω παντως κακο δεν το βρισκω....
Υγ: σε καμια περιπτωση δεν υποννοω οτι τα αλλα προγραμματα ειναι για πεταμα... Ο καθενας προφανως επιλεγει αναλογα τη τσεπη κ τα χουγια του....

Το ανεβάζω, πιστεύω να μπορείτε να το διαβάσετε, γιατί έκανα κάτι αλχημείες στο format και εύχομαι να βοηθήσει
ΚΦΑΣ-Αρθρο 10.pdf

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι πια Κόμμα. Απο χθες είναι πνεύμα...





Αντισυνταγματικός κρίθηκε ομόφωνα από την ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ο «νόμος Ραγκούση» για την ιθαγένεια. Ο Νόμος στην ουσία δεν εφαρμόστηκε ποτέ γιατί εκείνοι που τον διαχειρίστηκαν ήταν αχρείοι. Απλά ένα πολύ μικρό ποσοστό μεταναστών που είχαν γεννηθεί εδώ κατάφεραν και έγιναν Έλληνες πολίτες. Μετά ήρθε η Νέα Δημοκρατία και είπε ότι ο Νόμος είναι χαλαρός και πως θα τον κάνει πιο αυστηρό. Προπαντός δεν θα το εφαρμόσει ποτέ. Δηλαδή η ίδια τακτική που ακολουθούν και με τους "κακούς Ευρωπαίους" τρία χρόνια τώρα. Ψηφίζουν "μεταρρυθμίσεις" που δεν εφαρμόζουν ποτέ και τσακίζουν τους πιο αδύναμους. Γιατί αυτό το κρατικό σύστημα έχει ιδρυθεί πάνω στην φιλοσοφία "ο δυνατός τσακίζει τον αδύναμο". Και ο αδύναμος είναι πάντα αυτός που δεν ανήκει στο συνάφι μας, στο κόμμα μας, στο σόι μας. Αυτή είναι η "φιλοσοφία" που οδήγησε την Ελλάδα στην χρεοκοπία και που την έχει κάνει περίγελη και δυστυχισμένη. Αυτή είναι η φιλοσοφία που κάνει αυτή την κοινωνία να μαραζώνει, να μιζεριάζει, να καταστρέφει και να αυτοκαταστρέφεται, που κάνει τους πολίτες πελάτες που τώρα δεν βλέπουν κανένα μέλλον μπροστά τους. Η χθεσινή απόφαση του ΣτΕ δεν ακύρωσε τον "Νόμο για την ιθαγένεια" στην ουσία. Επικύρωσε την "φιλοσοφία της σύγχρονης εθνικής χρεοκοπίας". Το κοινωνικό και συνταγματικό πρότυπο που πρότεινε το ΣτΕ είναι και επίσημα εκείνο του Απαρτχάιντ.
Απορεί, λοιπόν, κανείς γιατί πετσοκόβει και σκίζει η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα; Εκτός το ότι υπάρχει σημαντική πελατεία για λαθρεμπόριο βίας ενάντια στους «Άλλους», θεωρώ ότι η ιδεολογική αφήγηση της Χρυσής Αυγής είναι έντονα "ενσωματωμένη" στην επικρατούσα εθνική αφήγηση. Σε μια χώρα όπου τα παιδιά μαθαίνουν ότι «Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι» και αυτό είναι διατυπωμένο και στο Σύνταγμα της χώρας σύμφωνα με το ΣτΕ, είναι αυτονόητο, σε περιόδους κρίσεων, να έχει αντίκρισμα η ιδεολογία της Χρυσής Αυγής για την «καθαρότητα της φυλής», τα γονίδια και το «περιούσιο έθνος». Απο εκεί και πέρα όσοι θέλουν να δουν την πραγματικότητα έτσι όπως είναι μπορούν, δυστυχώς, να καταλάβουν προς τα που έχει βάλει πλώρη η χώρα. Εκτός και αν καταφέρει να μεταρρυθμίσει εκτός απο την κλειστή οικονομία που δεν παράγει τίποτα και μια επικρατούσα αντίληψη που βλέπει την εθνική ταυτότητα σαν ένδοξο νεκροταφείο...




http://gazikapllani.blogspot.gr/2012/11/blog-post_14.html

Ρε φίλε, σε παραδέχομαι! Έχεις γίνει εξπέρ στις "παραθέσεις"!
 
Εγώ με δεκαεπτά χρόνια συμμετοχής στο φόρουμ τέτοια παράθεση δε μπόρεσα να κάνω!
 

Με λένε Μιχάλη…

«Με λένε Μιχάλη. Γεννήθηκα το 1980 στην Αθήνα, στο «Μητέρα». Οι γονείς μου τότε έμεναν στο Παγκράτι. Μετά τη γέννα μου μετακομίσαμε στα Πατήσια. Οι γονείς μου είναι από τη Νιγηρία. Ο πατέρας μου ήρθε στην Ελλάδα για να σπουδάσει, τη δεκαετία του ΄70. Ύστερα από κάποια χρόνια έφερε και τη μητέρα μου. Από τα παιδικά μου χρόνια δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Στο δημοτικό τα πήγαινα μια χαρά με τα άλλα παιδιά. Μόνο όταν τσακωνόμασταν στο ποδόσφαιρο με στολίζανε με βρισιές του τύπου «αράπης» και τα σχετικά. Ήμουν ο μόνος μαύρος στο σχολείο μου. Θυμάμαι επίσης ένα σκηνικό. Μια μέρα, έπειτα από τσακωμό, κάποια παιδιά με είχαν βάλει στη μέση και με έβριζαν. Τότε ένα παιδί που τον έλεγαν Ηλία όρμησε εναντίον τους για να με υπερασπιστεί. Από τότε γίναμε κολλητοί φίλοι. Τα πρώτα χρόνια στο σπίτι μιλούσαμε νιγηριανά και αγγλικά. Αυτό όμως με εμπόδιζε για τα μαθήματα. Μέχρι που ο δάσκαλος κάλεσε τους γονείς μου και τους είπε ότι έπρεπε να μιλήσουμε ελληνικά στο σπίτι.

Με τα χρόνια επικράτησαν τα ελληνικά στο σπίτι μας. Ελληνικά και hiphop. Από εννέα χρόνων μιλώ μόνο ελληνικά. Μιλώ επίσης άψογα αγγλικά, ενώ τα νιγηριανά τα καταλαβαίνω αλλά δεν τα μιλώ πια. Το πάθος για τη μουσική το «κόλλησα», ίσως, επειδή μεγάλωσα ανάμεσα σε διάφορους γλωσσικούς ήχους. Στο γυμνάσιο παθιάστηκα με τα γκράφιτι, τη hip-hop και τη Dram΄Ν΄ Βase. Είναι χρόνια που περνούν διοργανώνοντας πάρτι και ανταλλάσσοντας κασέτες με τα φιλαράκια. Εκείνη την περίοδο μπήκε έντονα η θρησκεία στη ζωή μου. Μαζί της και η πρώτη υπαρξιακή σύγκρουση. Γιατί η θρησκεία έλεγε «ειρήνη υμίν», ενώ το hip-hop μιλούσε για εξέγερση. Η θρησκεία ήταν ευχή, το hip-hop δράση. Το hip-hop και τα γκράφιτι ήταν για μένα ένα είδος ξεσπάσματος. Τότε, για πρώτη φορά, άρχισα να γράφω στίχους. Έγραφα και για τον ρατσισμό. Ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι που είχα απωθήσει: το χρώμα της επιδερμίδας μου.

Το να είσαι μαύρος. Εγώ είμαι περήφανος που είμαι μαύρος. Το να είσαι μαύρος όμως σημαίνει ότι συναντάς μπροστά σου έναν τοίχο. Σημαίνει ότι πρέπει να ξοδεύεις πολλή ενέργεια για να πείσεις τους γύρω σου ότι δεν είσαι γεννημένος μόνο για να πουλάς CD και να παίξεις μπάσκετ. Ότι μπορείς να γίνεις γιατρός, λογοτέχνης, σχεδιαστής μόδας, οτιδήποτε. Το να είσαι μαύρος σημαίνει ότι ζεις με αυτό το χρώμα, το αναπνέεις, ότι δεν σε αφήνουν ποτέ να νιώσεις αόρατος. Τη μεγαλύτερη έκπληξη την προκαλείς όταν μιλάς ελληνικά χωρίς προφορά. Παθαίνουν πλάκα. Μερικοί κάθονται με το στόμα ανοιχτό και σε κοιτάνε σαν εξωγήινο. Τέλος πάντων… Ένα καλοκαίρι στη Σύρο. Η ανατροπή στη ζωή μου συνέβη ένα καλοκαίρι στη Σύρο.

Μόλις είχα τελειώσει το λύκειο. Ήθελα τότε να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών και άρχισα να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα ελευθέρου σχεδίου. Το καλοκαίρι πήγα στη Σύρο για να δουλέψω στο εργαστήριο της δασκάλας μου. Έκανα βόλτα ένα απόγευμα, όταν ξαφνικά μπροστά στα πόδια μου σταμάτησε ένα αστυνομικό τζιπ. Βγήκαν έξω δυο αστυνομικοί και μου ζήτησαν τα χαρτιά. Είχα μαζί μου τη ληξιαρχική πράξη γέννησης. Θεωρούσα ότι ήταν αρκετή, αφού είχα γεννηθεί στην Ελλάδα. Με πήγαν στο Τμήμα. Μου είπαν ότι τα χαρτιά μου είναι ελλιπή. Ένας από τους αστυνομικούς μού είπε ότι θα με απελάσουν. «Πού θα με απελάσετε;» ρώτησα. «Στα σύνορα και να πας από εκεί που ήρθες», μου απάντησε. «Εγώ δεν ήρθα από πουθενά. Έχω γεννηθεί στην Ελλάδα», είπα. Δεν πήρα απάντηση. Απέλαση, σύνορα, όλα αυτά μου φαίνονταν σαν ταινία. Έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου και είχα κατατρομάξει. Έμεινα εκεί τρεις μέρες, στο σκοτάδι, κοιμόμουν χάμω, σε ένα μικροσκοπικό κελί με δυο Πακιστανούς που δεν μιλούσαν ούτε ελληνικά ούτε αγγλικά. Αυτές οι τρεις μέρες ανέτρεψαν τα πάντα μέσα μου. Με τη μεσολάβηση φίλων και δικηγόρων με άφησαν ελεύθερο. Τότε άρχισαν να με βασανίζουν τα ερωτήματα.

Ποιος ήμουν; Τώρα καταλάβαινα γιατί δεν με καλούσαν φαντάρο, όπως συνέβαινε με όλους τους φίλους μου. «Φίλε μου, εσύ είσαι ξένος», έλεγα στον εαυτό μου. Και πάλι δεν ήθελα να το πιστέψω όμως. Σκεφτόμουν ότι οι αστυνομικοί είχαν κάνει λάθος. Ήταν ένας μηχανισμός άμυνας για να μη διαλυθώ. Τα χαρτιά, τα χαρτιά, τα χαρτιά. Όταν εισέβαλε στη ζωή μου η λέξη χαρτιά και αλλοδαπός όλα καθάρισαν πλέον. Ρώτησα τους υπαλλήλους στον δήμο εάν μπορώ να βγάλω ελληνική ταυτότητα επειδή έχω γεννηθεί εδώ. Μου απάντησαν κοφτά: «όχι». Μετά ήρθαν οι ουρές, οι βεβαιώσεις, τα ένσημα, τα γραφεία, οι υπάλληλοι, η ατελείωτη αναμονή. Και όταν βγαίνει η άδεια παραμονής είναι ληγμένη. Ξανά ουρές, βεβαιώσεις, ένσημα, γραφεία, υπάλληλοι, ατελείωτη αναμονή. Με αυτά θα φας όλη τη ζωή σου.

Τα καλύτερα χρόνια σου φεύγουν κυνηγώντας τα χαρτιά. Δεν μπορείς να πας πουθενά. Τα όνειρα για το πανεπιστήμιο τα εγκατέλειψα γιατί κυνηγούσα τα χαρτιά. Με κάλεσαν το 2002 στη Γαλλία για να εκπροσωπήσω την Ελλάδα σε ένα φεστιβάλ θεάτρου δρόμου. Δεν πήγα γιατί δεν είχα χαρτιά. Ήθελα να ανοίξω μια δική μου δουλειά, δεν μπόρεσα γιατί δεν είχα χαρτιά. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου… Νιώθεις σιγά σιγά να ανοίγει ένα χαντάκι ανάμεσα σε σένα και στους φίλους σου. Εκείνοι προχωράνε, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Αυτό που για σένα αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου, γι΄ αυτούς είναι ένα τίποτα. Επειδή δεν έχεις κανονικά χαρτιά δεν μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Σκέψου τι κατάπτωση. Να είσαι είκοσι χρόνων και να μη μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Φθείρεσαι ανεπαίσθητα, γίνεσαι μικρός, κλείνεσαι στον εαυτό σου. Πρέπει να προσέχεις πολύ για να μη γίνεις ανθρωπάκι.

Για να μη δεις όλους τους γύρω σου ως εν δυνάμει εχθρούς. Ύστερα έρχονται άλλες ερωτήσεις. Τι είσαι; Γεννήθηκες εδώ, τραγουδάς τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας, στο σχολείο είπες ποιήματα για την 25η Μαρτίου. Και όμως σε θεωρούν αλλοδαπό. Στη Νιγηρία εσύ δεν έχεις πάει ποτέ. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου. Τι είσαι λοιπόν; Πρέπει να είσαι τρεις φορές τρελός για να μην τρελαθείς. Πρέπει να παλέψεις με νύχια και με δόντια για να μην αφήσεις την πραγματικότητα να σε ξεκάνει. Τι κάνω αυτή τη στιγμή; Ασχολούμαι πολύ με τη μουσική και με το θέατρο του δρόμου. Τώρα δουλεύω στον «Κοσμοπολιτισμό», ένα πολιτιστικό κέντρο που διοργανώνει και πολλά ενδιαφέροντα event με μετανάστες καλλιτέχνες. Τα χαρτιά; Τα περιμένω ακόμα, εδώ και δυο χρόνια. Το μέλλον; Το μέλλον, φίλε μου, είναι τα όνειρά μου. Αυτά είναι η ασπίδα και η ελευθερία μου…»

του Gazmend Kapllani

πηγή: στην απέναντι όχθη

Πάει καθυστερημένο το Γιωργιό στο σχολειό και του λέει η δασκάλα:
-Γιάντα 'ργησες μωρέ Γιωργιό
-Επήγα την αίγα στον τράγο κυρία. (Η δασκάλα δεν το σχολίασε)
Σε μερικές μέρες εξανάργησε το Γιωργιό και η δασκάλα πάλι το ρωτά,
-Γιάντα 'ργησες μωρέ Γιωργιό
-Ε κυρία.... εξαναπήγα την αίγα στον τράγο.
Και η δασκάλα:
Δεν εμπόριε μωρέ Γιωργιό να την κάνει αυτή τη δουλειά ο πατέρας σου;
και απαντά το Γιωργιό .......
Εμπόριε κυρία μα πρέπει πως ο τράγος τηνε κάνει πιό καλά!!

Ρε φίλε, σε παραδέχομαι! Έχεις γίνει εξπέρ στις "παραθέσεις"!
 
Εγώ με δεκαεπτά χρόνια συμμετοχής στο φόρουμ τέτοια παράθεση δε μπόρεσα να κάνω!