mk83

ευρηκα !!!
δεν υπαρχει πονος ....
αυτο που ποναει ειναι ο εγωισμος , αυτος ο αθλιος πληγωνεται και εμεις τυφλωμενοι επιλεγουμε να ποναμε....
οσο πιο πολυ προσκολημενοι στον εγωισμο μας ειμαστε, τοσο περισσοτερο νιωθουμε οτι ποναμε...
η φιλοσοφια του Επικουρου μιλαει για ελευθερους και ωριμους ανθρωπους , που χωρις εγωπαθειες εχουν την ικανοτητα να αναπτυσσουν ανθρωπινες σχεσεις και μεσα απο αυτες να ψαχνουν την ευτυχια.
Και ανθρωπινες σχεσεις μπορουν να κανουν ανθρωποι, που τα εχουν βρει με τον ευατο τους και τον εχουν αγαπησει γι αυτο που ειναι και οχι γι αυτο που βλεπουν στον καθρεφτη .......
Οι περισσοτεροι ομως δεν ξερουμε την διαφορα αυτου που ειμαστε και της εικονας μας. Εκει χρειαζομαστε τη βοηθεια αλλων ανθρωπων , που ομως (και ετσι κλεινει ο κυκλος) ο εγωισμος μας δεν μας αφηνει να προσεγγισουμε....
Δυσκολα πραγματα ?
ναι, αλλα αξιζει ο κοπος να τα ψαχνει κανεις....

Οι άνθρωποι μεγαλώνουν μεσα σε μύθους τους οποίους συνήθως ακολουθούν με κάποιο τρόπο.
Μύθους κοινωνικούς , μυθους οικογενειακούς.
Χρειάζεται πολλή εσωτερική δουλειά, πρώτα απ 'ολα για να αναγνωρίσει κανείς αυτούς
τους μύθους κι ύστερα γα να τους προσπεράσει φτιάχνοντας τη δική του πραγματκότητα ,
το δικό του παραμύθι , τη δική του ζωή...

Χρύσα, συμφωνώ με το δημοσίευμά σου, όντως θα πρέπει να μάθουμε.. να μας κατανοήσουμε.. να μας ξεπεράσουμε..
"Θρησκευτική" η προσέγγισή σου..
Όμως.. όμως.. υπάρχει και η ζωή.. η ουσία της.. η παραφροσύνη της.. η φλόγα.. η πυράκτωση.. δεν θα ζήσουμε..? αυτή την παράμετρο δεν θα πρέπει να την προσεγγίσουμε..?
Το ίδιο το σύμπαν.. ο ρυθμός του.. αείζωον πυρ.. δεν θα πρέπει και μεις να εναρμονιστούμε στο βαθμό που μας επιτρέπεται από την ίδια τη φύση μας.. και όσοι τα καταφέρουν και πέρα απ' αυτήν, ξεπερνώντας τα όρια του ορίζοντα..?
Θα μου πεις ψευδαισθήσεις... και τι είναι η ζωή μας.. θα μπορούσα να απαντήσω.. αρκεί η επιλογή μας να είναι συνειδητή.. ή και ασυνείδητη καμιά φορά ..
δεν ξέρω.. να.. μου άρεσαν αυτά που διάβασα εδώ και ...
αλλά δεν με κάλυψαν σφαιρικά..

Και είναι καλό που είμαστε Και εδώ.. σ' αυτή την στιγμή του "ανοίγματος" προς τον κόσμο.
Ας προσπαθήσουμε να την προσεγγίσουμε "σφαιρικά", έστω και μέσα από το "εδώ".. και τις "δυνατότητες" που μας παρέχει, και ποιος ξέρει ίσως καταφέρουμε να μην λείπουμε και από το κάπου αλλού (από τη ζωή την ίδια..). Πρώτα μορφοποιούμε στο νου μας κάτι και μετά το υλοποιούμε. "Εδώ" θα μπορούσε να είναι ένας από τους χώρους της "μορφοποίησής του".., μέσω ψυχονοητικών διαδικασιών. Ας μην βάζουμε και "εδώ", σ' αυτό το matrix, όρια.
Έχει συμβεί σε πολλούς ανθρώπους, ένα βιβλίο να τους αλλάξει τη ζωή, πόσο μάλλον ένα ανοιχτό φόρουμ συζητήσεων, όπου η σχέση επικοινωνίας δεν είναι μονοεπίπεδη, αλλά πολύπλευρη και πολυεπίπεδα διαδραστική.. Θα μπορούσε να αποτελέσει μια φωτεινή στιγμή ανοίγματος προς τον κόσμο που μας αποκαλύπτεται, καθώς εμείς αποκαλυπτόμαστε προς αυτόν.
Υ.Γ. μην μου "γκρινιάξεις" για τον τρόπο που τα γράφω, άσε με να τα εκφράσω όπως τα "βιώνω" και μου βγαίνουν..
Δεν ξέρω πως αλλιώς να τα μεταφέρω, νομίζω πως αν προσπαθήσω σε άλλο τόνο γραφής, θα χάσουν την αξία τους, και τα θεωρώ πολύ σημαντικά, όλα αυτά που συζητάμε "εδώ".