σα μια σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω, με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρος κυττάζω τ'αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω, να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμη μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
- Read more...
- 0 comments
- 166 views