Το ζήτημα είναι εάν η Δευτέρα θα είναι Νέα Ημέρα για μας ή θα είναι ακριβώς ίδια με την προηγούμενη Δευτέρα…

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

«Το αλλήθωρο μάτι του πολίτη»

Την Κυριακή – με το καλό - θα έχουμε την ανάδειξη των εκπροσώπων μας στους Δήμους και στις Κοινότητες.

Το ζήτημα που κυριαρχεί στο μυαλό μου δεν είναι το ποιος θα είναι ο νικητής. Το ζήτημα είναι εάν η Δευτέρα θα είναι Νέα Ημέρα για μας ή θα είναι ακριβώς ίδια με την προηγούμενη Δευτέρα…

Εκεί είναι το ζήτημα.

Πως μπορούμε όμως να διαπιστώνουμε την αποτελεσματικότητα των εκπροσώπων μας;

Ίσως σας φαίνεται γελοία η ερώτηση και πολύ πιθανών να μου απαντήσετε :« Μα έχω μάτια και βλέπω». Δεν είναι όμως έτσι.

Τα «ματάκια του πολίτη» – δυστυχώς – δεν έχουν ασκηθεί. Βαριούνται την γυμναστική και είναι τόσο χαλαρά όσο δεν φαντάζεστε. Κατ’ επέκταση η αδυναμία του πολίτη μεταφράζεται σε αδυναμία και του εκπροσώπου του. Η χαλαρότητα λοιπόν, των «ματιών του πολίτη» τον οδηγεί να βλέπει – δυστυχώς - μόνο δρόμους και πεζοδρόμια. Από αυτό δυστυχώς «βλέπει» ποιος είναι άξιος εκπρόσωπος. Αυτό βέβαια το έχουν καταλάβει και όλοι οι εκπρόσωποι τους και έτσι τους προσφέρουν αφειδώς έργα στον …. τομέα αυτόν. Σου λένε : Πολίτη βλέπεις μόνο τους δρόμους; Πάρε λοιπόν δρόμους. Πολίτη βλέπεις μόνο τα πεζοδρόμια; Πάρε λοιπόν τα πεζοδρόμια.

Όταν ο ψηφοφόρος είναι λοιπόν σχεδόν τυφλός τότε αυτό οδηγεί σε τυφλή εκπροσώπηση.

Είναι μια περίεργη προσέγγιση στη σχέση του πολίτη και των εκπροσώπων του αλλά αξίζει να την μελετήσουμε.

Προσπαθήστε να σκεφτείτε: Εάν ένας εκπρόσωπος των πολιτών κάνει μια αλλαγή στον τρόπο διδασκαλίας θα το δει το «μάτι του πολίτη»; Η απάντηση είναι όχι. Εάν ένας Δήμαρχος ή ένας Νομάρχης ή ένας Υπουργός δημιουργήσει π.χ. ένα φορέα που θα παρέχει υπηρεσίες βοήθειας σε άπορους θα το δει το «μάτι του πολίτη»; Η απάντηση είναι όχι. Εάν ένας εκπρόσωπος των πολιτών κάνει μια αλλαγή στον τομέα Υγείας και π.χ. αυξήσει το προσωπικό ενός νοσοκομείου ή πάρει νέα μηχανήματα θα το δει το «μάτι του πολίτη»; Η απάντηση είναι όχι.

Τώρα θα μου πείτε ότι αρχίζω και γίνομαι υπερβολικά σκληρός. Ίσως να έχετε δίκιο και γι’ αυτό ας το δούμε πιο ήρεμα. Κατ’ αρχήν ένας συνειδητοποιημένος πολίτης παρατηρεί τα πάντα και μπορεί να δει αρκετά ώστε να μπορεί να κρίνει και σωστά τους εκπροσώπους του. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και έργα όπως π.χ. η δημιουργία ενός νοσοκομείου που αναμφισβήτητα το βλέπουν όλοι. Υπάρχουν όμως και εκατοντάδες θέματα που δεν τα «βλέπει» το μεγάλο πλήθος των πολιτών. Δεν το θέτω αρνητικά. Θέτω ακριβώς το πρόβλημα: « Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΑΙ» και συνεπώς δεν μπορεί να «δει» σωστά. Κατ’ επέκταση, δεν μπορεί να κρίνει σωστά, ή να το θέσουμε καλύτερα : «Θα μπορούσε – με συνθήκες ενημέρωσης - να κρίνει πολύ καλύτερα.»

Αυτή η πρόταση δηλαδή : « Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΑΙ», είναι όλο το κακό διότι εξ αυτού, αρχίζει το γαϊτανάκι : Οι αποφάσεις του ψηφοφόρου θα είναι πιθανόν λανθασμένες. Αρα και οι εκλεγμένοι θα είναι πιθανόν λανθασμένη επιλογή. Κατ’ επέκταση οι αποφάσεις των εκπροσώπων θα είναι λανθασμένες διότι γνωρίζουν ότι «το μάτι του πολίτη» βλέπει την Α’ κίνηση και αυτήν θα επιλέξουν έστω και αν η κίνηση Β’ ήταν καλύτερη.

Υπεύθυνοι για την επίλυση αυτού του προβλήματος είναι οι εκλεγμένοι. Πρέπει να βάλουν βασικό στόχο της θητείας τους την «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ».

Οι Δήμαρχοι και οι Νομάρχες θα μπορούσαν για παράδειγμα να έχουν εκπομπή στα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια όπου ο «εκπρόσωπος τύπου» τους θα ανακοινώνει λέξη προς λέξη τα πρακτικά τους. Θα ανακοινώνουν κάθε έργο και κάθε κίνηση που έχουν κάνει. Θα κάνει αναφορά κάθε εβδομάδα. Αυτό μπορεί να γίνει και από τον τοπικό τύπο. Να υπάρχει ένα ένθετο 4σέλιδο που θα βρίσκεται εντός του τοπικού τύπου και έτσι μέσω αυτού θα φτάνει στα χέρια του κάθε πολίτη. Επίσης να υπάρχουν όλες αυτές οι ανακοινώσεις σε ειδικό χώρο ανάγνωσης εντός του Δήμου ή της Νομαρχίας ώστε κάθε ενδιαφερόμενος να μπορεί χωρίς πίεση χρόνου να αναγνώσει τα πεπραγμένα των εκπροσώπων μας. (Η σε ηλεκτρονική μορφή ώστε μέσω internet να γίνεται ελεύθερα η ανάγνωση)

Τυχόν έξοδα που θα δημιουργηθούν από αυτήν την κίνηση να επιδοτούνται από το Κράτος. Δεν νομίζω για την «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ» η οποιαδήποτε κυβέρνηση να πει «Όχι. Δεν βοηθώ».

Μην πει κανένας ότι τα πρακτικά αυτά είναι «απόρρητα» και δεν πρέπει να δημοσιεύονται γιατί αυτό είναι αστείο. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Οι εκλεγμένοι είναι υπάλληλοι του λαού και πρέπει να ενημερώνουν το αφεντικό τους…

Με αυτόν τον τρόπο, ο πολίτης, θα έχει στην διάθεση του οποιαδήποτε πληροφορία με απώτερο σκοπό να μπορεί να έχει καλύτερη κρίση. Δεν θα έχει για κρίση μόνο το «αλλήθωρο μάτι του» - όπως το αναλύσαμε παραπάνω – και ούτε θα περιμένει ένα μήνα προ των εκλογών να ακούσει από τις τηλεοπτικές εκπομπές τους υποψηφίους να απολογούνται αοριστολογώντας στο έπακρο περί του τι έχουν κάνει και τι δεν έχουν κάνει. Και δεν φτάνει η αοριστολογία τους , έχουμε και τα τερτίπια των απαντήσεων σε 1,5 λεπτά ή σε 30 δευτερόλεπτα και κάτι τέτοια τρελά…

Ο πολίτης χρειάζεται πλήρη ενημέρωση και όχι δείγμα αυτής. Με καλή ενημέρωση μπορεί να μην πετύχουμε το τέλειο, αλλά όμως η επιλογή των ψηφοφόρων θα γίνεται με πολύ καλύτερες προϋποθέσεις. Μια καλύτερη εκλογή φέρνει καλύτερους εκπροσώπους στους Δήμους, τις Νομαρχίες και στην Βουλή. Η βελτίωση της ποιότητας των εκπροσώπων θα δημιουργήσει ποιότητα και οφέλη που θα επιστραφούν ξανά στον πολίτη. Εκεί είναι και η ουσία του σημερινού θέματος.

Κλείνοντας θα ήθελα να μην υποχωρήσουμε κρυμμένοι πίσω από το γνωστό πανό « Δεν έχουμε ελπίδα. Όσοι ψηφίζουμε, μας ξεχνούν και κάνουν ότι θέλουν» Όχι σε αυτήν την λογική. Όλα διορθώνονται. Όλα βελτιώνονται. Επιμένω ότι όλα ξεκινούν από εμάς τους πολίτες.

Εύχομαι καλή δύναμη σε όλους τους νικητές της Κυριακής (ή της επόμενης !!!) και είμαι σίγουρος ότι θα προσπαθήσουν για κάτι καλύτερο. Το πρόβλημα είμαστε εμείς οι πολίτες. Από εμάς και σε μας τελειώνουν όλα. Θα μπορέσουμε επιτέλους να το καταλάβουμε;

Αρθρο υπ’αρ. 110

Σαββ. 14 Οκτ 2006.

[Κρηθέας]

«Το αλλήθωρο μάτι του πολίτη»

Κλείνοντας θα ήθελα να μην υποχωρήσουμε κρυμμένοι πίσω από το γνωστό πανό « Δεν έχουμε ελπίδα. Όσοι ψηφίζουμε, μας ξεχνούν και κάνουν ότι θέλουν» Όχι σε αυτήν την λογική. Όλα διορθώνονται. Όλα βελτιώνονται. Επιμένω ότι όλα ξεκινούν από εμάς τους πολίτες.

Εύχομαι καλή δύναμη σε όλους τους νικητές της Κυριακής (ή της επόμενης !!!) και είμαι σίγουρος ότι θα προσπαθήσουν για κάτι καλύτερο. Το πρόβλημα είμαστε εμείς οι πολίτες. Από εμάς και σε μας τελειώνουν όλα. Θα μπορέσουμε επιτέλους να το καταλάβουμε;

Αρθρο υπ’αρ. 110

Σαββ. 14 Οκτ 2006.

Έχουμε ελπίδα? Εφόσον δώσουμε ουσία και περιεχόμενο στην έννοια Δημοκρατία, έχουμε.

Πήγα στο Χωριό μου, για να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα. Η αίσθηση που αποκόμισα, τραγική! Οι εκπρόσωποι των διαφόρων συνδυασμών πάλευαν για το ποιος θα μπορεί να λυμαίνεται τα κονδύλια για την επόμενη τετραετία. Ο αγώνας τους για την "κουτάλα", όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε. Στην προσπάθειά τους για εκλογή αγωνίζονταν να πείσουν για το γνήσιο των προθέσεών τους καθώς και για την θέλησή τους να προσφέρουν στο κοινό καλό. Θα μπορούσαν βέβαια να προσφέρουν οικειοθελή εργασία καμιά δεκαριά χρόνια σε διάφορες δραστηριότητες και μετά να έρθουν να μας πείσουν περί της αγνότητας των προθέσεών τους (βλέπε αγνές προθέσεις διαφόρων "επώνυμων" κλπ….).

Η προηγούμενη δημοτική αρχή έλαβε κάποιες αποφάσεις για το "κοινό καλό":

- Κατάστρεψε τον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου που είχε το χωριό φτιάχνοντας δρόμο,

- "αποδέχτηκε" την εγκατάσταση κεραίας κινητής τηλεφωνίας πλησίον του χωριού

- καθώς και την δημιουργία χωματερής στα όρια μεν του Δήμου πλην όμως καθοριστικής σημασίας εκ του γεγονότος ότι εκεί βρίσκονται οι πηγές του πόσιμου ύδατος του Χωριού μου.

Όπως ήταν φυσικό καταψηφίστηκε από τους Δημότες. Το αποτέλεσμα ωστόσο παραμένει και είναι συγκλονιστικό!!!!! Μέσα σε μια τετραετία έγιναν τόσο σημαντικά έργα που αλλοίωσαν την εικόνα που είχε το Χωριό στο όνομα μιας ανάπτυξης προβληματικής όπως τουλάχιστον εγώ την αντιλαμβάνομαι.

Και έρχομαι να ρωτήσω… είναι δημοκρατική εκπροσώπηση αυτή? Δηλαδή μια χούφτα άνθρωποι να διαχειρίζονται, με την ψήφο δεν διαφωνώ, αλλά στο όνομα των πολιτών? τόσο σημαντικά θέματα?

Το ζητούμενο λοιπόν βρίσκεται στο πως θα πλατύνουμε και θα βαθύνουμε την δημοκρατία με την συμμετοχή των πολιτών, που αν μη τι άλλο, έτσι όπως έχουν τα πράγματα αισθάνονται παραγκωνισμένοι και έξω από την λήψη των αποφάσεων. Τουλάχιστον στους μικρούς δήμους και στις κοινότητες η άμεση δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει. Ας ξεκινήσουμε από εκεί και σιγά-σιγά ίσως κάτι αλλάξει ως πρόταση διακυβέρνησης και ευρύτερα.

Θα πρότεινα να υπάρχει ένα διαχειριστικό πλαίσιο αναφοράς, από τα πλαίσια του οποίου δεν θα μπορεί να ξεφύγει η εκάστοτε κυβερνώσα δημοτική αρχή, η οποία και θα δίνει αναφορά στα πεπραγμένα της μέσω κάποιων διαδικασιών όπως της πρότεινε παραπάνω ο Κωνσταντίνος κλπ.

Στη συνέχεια, για την λήψη σημαντικών και ουσιωδών αποφάσεων, να απαιτείται η σύμφωνη γνώμη των δημοτών μέσω δημοψηφίσματος, αφού πρώτα ακουστούν όλες οι προτάσεις και γίνουν γνωστές στους πολίτες. Εκεί πλέον ο πολίτης θα αισθάνεται ότι η ψήφος του έχει νόημα και ότι συμμετέχει ενεργά στη λήψη των αποφάσεων που τον αφορούν άμεσα.

Υπάρχουν δυο τρόποι για να συμβεί αυτό.

- Από την εξουσία που θα το προτείνει και θα το εφαρμόσει

- και από την βάση των πολιτών ως καθολικό αίτημα.

Στην πρώτη περίπτωση το θεωρώ απίθανο έως και αδιανόητο η εξουσία να παραδώσει οικειοθελώς τα ηνία. Στη δεύτερη περίπτωση θα πρέπει οι πολίτες να είναι συνειδητοποιημένοι. Για να συμβεί όμως αυτό απαιτείται η κατάλληλη κουλτούρα-παιδεία, κάτι που και πάλι ως ζητούμενο είναι καθοδηγούμενο από την εξουσία.

Κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις πολιτών, όσο και ενεργοί να είναι, δεν θα μπορέσουν να το κάνουν πράξη. Αλλά ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωση θα ήθελα να αποφύγω την αυθαιρεσία ακόμη και αυτών των φωτεινών εξαιρέσεων, διότι σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα μιλάμε για δημοκρατία άμεση αλλά θα αναφερόμαστε σε μια δημοκρατία των αρίστων με την οποία διαφωνώ.

Και για να προλάβω ορισμένους που θα ισχυριστούν ότι μπορεί μια ικανή ηγέτιδα ομάδα να δώσει λύσεις στο πρόβλημα, όπως εδώ το προσδιορίζω.

Το να ισχυριζόμαστε ότι οι ηγέτιδες ομάδες "οφείλουν" να ανοίγουν νέους δρόμους είναι σωστό μεν αλλά σε πολλές περιπτώσεις οδηγεί σε φαινόμενα αυθαιρεσίας και αυταρχικότητας θεωρώντας τον πολίτη ως Β’ κατηγορίας και μη έχοντα τα κατάλληλα εφόδια για να κρίνει, υποτιμώντας τον επί της ουσίας. Και ποιος είναι αυτός που μπορεί να μας βεβαιώσει για την "αυθεντία" της "αυθεντίας" τους και να μας πείσει ότι αυτό που κάθε φορά προτείνουν είναι και το καταλληλότερο.

Ναι λοιπόν στους νέους δρόμους που οφείλουν (εδώ χωρίς εισαγωγικά…) ν’ ανοίγουν οι πολιτικοί ταγοί μας ωστόσο με μια έμφαση προς τον βαθύτερο εκδημοκρατισμό της χώρας που είναι πλέον θεωρώ ΤΟ ζητούμενο μήπως και βγούμε από την αφασία της πολιτικής μας μιζέριας…

Η τελευταία (θεωρώ….) περίπτωση είναι αυτή όπου οι συνθήκες θα είναι ώριμες και απλά θα βρεθούν κάποιοι καθοδηγητές-"ηγέτες" για να εφαρμόσουν μια τέτοια μορφή άμεσης διακυβέρνησης. Ας την ονομάσω ως αυτήν του "ώριμου φρούτου" και εμείς απλά θα πρέπει να περιμένουμε να πέσει για να απολαύσουμε τους καρπούς της. Όμως το πιθανότερο είναι ότι αν δεν κάνουμε τα παραπάνω τότε έχω την αίσθηση ότι το "ώριμο φρούτο" θα σαπίζει και θα πέφτει διαρκώς πάνω στα κεφάλια μας, μ’ ότι αυτό συνεπάγεται…

Δεν θα το πάω πολύ μακριά σε επαναστατικές μορφές τύπου Οκτωβριανής επανάστασης ή ακόμη της πιο πρόσφατης πρότασης του Ιταλού διανοούμενου Νέγκρι (μέσα από το βιβλίο του "Αυτοκρατορία") γιατί εκεί θα οδηγηθούμε σε μορφές βίας (είμαι κάθετα αντίθετος…) που το αποτέλεσμά τους στην μεν πρώτη περίπτωση είναι γνωστό, στη δε δεύτερη εκτός της βίας και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, αν και θα συμφωνήσω μαζί του ότι και η όποια μορφή επιβολής πάνω στον πολίτη, βία είναι.

Υ.Γ. με αφορμή τον πόνο και την οδύνη που ένοιωσα βλέποντας να έχουν καταστρέψει ότι πιο όμορφο και πολύτιμο είχε το χωριό μου καθώς και η ψυχή μου βαθειά χαραγμένο μέσα της σαν παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις…

Μπορεί να είμαι εγώ αυτός που κάνει λάθος, ας μου έδιναν όμως την δυνατότητα να συμμετέχω απλά ως πολίτης γιατί ποτέ δεν υπέγραψα να διαχειρίζονται άλλοι τις υποθέσεις μου εν λευκώ, μέσω της ψήφου μου.

Θέλω, επιθυμώ να είμαι πολίτης και να με σέβονται για τη γνώμη μου και ας είναι λάθος, όπως κι εγώ θα σέβομαι τη γνώμη των περισσοτέρων, όμως με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και όχι αυτής των τρωκτικών της λοβιτούρας και της αρπαχτής.

Καληνύχτα Κωνσταντίνε…

Καληνύχτα Θεόφιλε…

(κατά το καληνύχτα Σεβάχ…)

[SOULIS]

Καληνυχτα Μαίρυ Λου...

Καληνυχτα johny boy.....

Καλως ηρθες Θεοφιλε......

Υ.Γ soulis sorry για την αντιγραφη

Βούλα ελεύθερα...

Καλώς ήρθες Θεόφιλε

[ΑΝΘΗ]

Κωστή συγγνώμη αν σου αλλοιώνουμε το θέμα...

Θεόφιλε καλωσόρισες πίσω στο φόρουμ μας.

[Κρηθέας]

Ευχαριστώ συνάδελφοι.

Καλώς σας βρήκα και πάλι.

Υ.Γ. Κωνσταντίνε.... γι' αλλού το ξεκίνησα και αλλού η ζωή το πήγε...

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Ευχαριστώ συνάδελφοι.

Καλώς σας βρήκα και πάλι.

Υ.Γ. Κωνσταντίνε.... γι' αλλού το ξεκίνησα και αλλού η ζωή το πήγε...

Μα το "Θεό..φίλε" χάρηκα που είσαι στην παρέα μας...

Βέβαια θα το μετανιώσεις γιατί έχω ενα πολιτικο - όχι κομματικό- αδιέξοδο και ήθελα την γνώμη σου μαζί με την γνώμη των άλλων παιδιών (!!!)(αχ τα καημένα τα μικρούλικα...!!!) της παρέας εδώ...

Το θα το μετανιώσεις κολλάει στο ότι θα κατεβάσω δύο δυσέλιδα άρθρα που έχω γράψει (άρα θα σου φύγει ο... να τα διαβάσεις ή θα τους φύγει ο .. να τα διαβάσουν) τα οποία με εκφράζουν απόλυτα...

Ομως πρέπει να έχω κάνει κάποιο λάθος...

Πως είναι δυνατόν να με εκφράζουν απόλυτα και ταυτόχρονα το ένα να απορρίπτει το άλλο ...

Κάποιο λάθος έχω κάνει...

(..Και λάθη κάνω αρκετά συχνά και αυτό μου δίνει αφάνταστη αισιοδοξία...)

Μπορεις Θεόφιλε ή μπορέιτε συναδελφοι να με βγάλετε από το πολιτικό αδιέξοδο με συγκεκριμένες λύσεις;

Παραθέτω με την σειρά τα δύο άρθρα:

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Σίγουρα κρίνονται οι υποψήφιοι στις δημοτικές εκλογές ή μήπως κρίνονται οι ίδιοι οι δημότες;

Ας βάλουμε λίγο κάτω το κεφάλι μας και ας συλλογισθούμε…

(Λέω να βάλουμε κάτω το κεφάλι μας διότι έτσι δεν βλέπεις τι γίνεται τριγύρω σου και δύσκολα ακούς… Έτσι μονάχα μπορείς να συζητήσεις με τον εαυτό σου….)

Τι να σκεφτούμε; Ας σκεφτούμε λοιπόν ότι έρχονται οι δημοτικές εκλογές και κάποτε θα έρθουν και οι βουλευτικές.. Βγαίνουν οι υποψήφιοι και αρχίζουν να λένε τις προγραμματικές τους δηλώσεις. Αναφέρονται στο τι σκοπεύουν να κάνουν, τι οραματίζονται για τον τόπο μας και πως θα το καταφέρουν..

Υπό μια έννοια λοιπόν βρίσκονται πάνω σε μια σκηνή όπου ο λαός - ως θεατής - τους κρίνει από τα λεγόμενα και τις πράξεις τους..

Κρίνονται λοιπόν οι υποψήφιοι…

Καθώς όμως έπινα τον καφέ μου, σκέφτηκα μήπως είναι λάθος σκέψη ότι κρίνονται οι υποψήφιοι. Σκέφτηκα μήπως τελικά κρίνονται κάποιοι άλλοι… Σκέφτηκα πως ακριβώς αυτές τις μέρες ίσως να κρίνεται αντί των υποψηφίων – όπως όλοι έχουμε στο μυαλό - αυτοί που ψηφίζουν, δηλαδή ο ίδιος ο λαός.

Και μην νομίζεται πως ο λαός κρίνεται μόνον την ημέρα της ψηφοφορίας….

Α…όχι φίλοι μου…!!!

Ο λαός δεν κρίνεται μόνον την ημέρα που θα ψηφίσει αλλά και τις ημέρες της προεκλογικής περιόδου. Αναφέρομαι βέβαια στην συμπεριφορά του Έλληνα ψηφοφόρου κατά την προεκλογική περίοδο καθώς και στην τελική του επιλογή. Μην κάνετε πως δεν ξέρεται τι εννοώ…

Προσπαθήστε να δείτε και να σκιαγραφήσετε την συμπεριφορά των ψηφοφόρων στην προεκλογική περίοδο… Είμαι σίγουρος πως θα γελάτε και θα κλαίτε συνάμα για μεγάλο χρονικό διάστημα..!!!

Δεν θέλω να κάνω αναλύσεις για το τι εννοώ. Είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνεται…

Τελικά δηλαδή, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε, για την ποιότητα των υποψηφίων μα και για την ποιότητα των ψηφοφόρων….

Με λίγα λόγια έχουμε δύο στρατόπεδα… Το πρώτο στρατόπεδο των υποψηφίων και το δεύτερο στρατόπεδο των ψηφοφόρων…

Και εάν λοιπόν αγαπητοί μου αναγνώστες είστε απογοητευμένοι – ίσως - από το πρώτο στρατόπεδο – των υποψηφίων – δεν έχετε φαντασθεί τι συμβαίνει στο δεύτερο στρατόπεδο των ψηφοφόρων….

Θα προσπαθήσω λίγο να σας βάλω στο … κλίμα… !!!

Το στρατόπεδο των ψηφοφόρων χωρίζεται σε κάποιες κατηγορίες τις οποίες θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε για να δούμε από πια κατηγορία ψηφοφόρων έχουμε βρε αδερφέ μια ελπίδα σωτηρίας…

Έχουμε λοιπόν:

Α’ Κατηγορία: Τα «καθάρματα». Ζουν για να δημιουργούν το κακό στον υπόλοιπο λαό. Χαίρονται με το κέρδος τους μα το χειρότερο είναι ότι χαίρονται ακόμα και με την ζημιά του διπλανού τους έστω και εάν δεν κερδίζουν τίποτα. Ευτυχώς είναι λίγοι. Καμία ελπίδα για σωτηρία δεν περιμένουμε από αυτήν την κατηγορία των ψηφοφόρων λόγω της «αδύνατης» ηθικής τους.

Β’ Κατηγορία: Τα «κομματόσκυλλα». Μην το πάρουμε τόσο αρνητικά την λέξη. «Κομματόσκυλλο» σημαίνει ότι δουλεύει σαν σκυλί για το κόμμα του…. Καμία ελπίδα σωτηρίας δεν περιμένουμε και από αυτήν την κατηγορία των ψηφοφόρων λόγω της «αδυναμίας τους για κριτική σκέψη». Κολλημένοι σε μια γραμμή… που να βρουν καιρό να σκεφτούν έστω… και εάν έχουν ελεύθερο ολόκληρο το … 24ωρο !!!

Γ’ Κατηγορία: Οι «Ο. Φ. Α. Ε.» (Πρόκειται για τα αρχικά των λέξεων : «Όπου Φυσάει Άνεμος Ευνοϊκός». Έχουν πρόβλημα στην πλοήγηση. Το τιμόνι τους την μία στρίβει δεξιά την άλλη αριστερά και πότε-πότε πάει και προς το κέντρο… Καμία ελπίδα σωτηρίας δεν περιμένουμε και από αυτήν την κατηγορία των ψηφοφόρων λόγω της «αδυναμίας τους στην ψυχή».

Δ’ Κατηγορία: Οι «αυτάρεσκοι πολίτες». Οι μη έχοντες ενδιαφέρον στα κοινά. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα. Ας καεί το σύμπαν .. καρφί δεν τους καίγεται… Καμία ελπίδα σωτηρίας δεν περιμένουμε και από αυτήν την κατηγορία των ψηφοφόρων λόγω της αδυναμίας κατανόησης ότι πέρα από το σπίτι τους και την δουλεία τους υπάρχει και το «εμείς».. Υπάρχει και η ζωή...

Ε’ Κατηγορία: Οι «υποκύπτοντες πολίτες». Αυτοί που αρχικά ενδιαφέρονται αλλά τελικά υποκύπτουν…. Υποκύπτουν διότι π.χ. αποφασίζουν ότι πρέπει να διορίσουν το παιδί τους στο δημόσιο ή να βρουν χρήματα με οποιονδήποτε τρόπο για να τα σπουδάσουν ή να πληρώσουν νοσηλεία για τους γονείς τους κ.τ.λ. Αρχικά – για αυτήν την κατηγορία ψηφοφόρων – υπήρχε ελπίδα σωτηρίας… Αργότερα όμως χάνεται και αυτή λόγω Ηθικής Παραίτησης ή και Ανάγκης. .…( γιατί όχι..;. )

ΣΤ’ Κατηγορία: Μένει η κατηγορία των «συνειδητοποιημένων πολιτών» οι οποίοι από την πολύ … συνείδηση καταλήγουν – δυστυχώς - στην Β’ κατηγορία… Τι κρίμα … Πάει και η τελευταία μας ευκαιρία; Ίσως… Μπορεί ναι … μπορεί όχι…

Λέτε να υπάρχει άλλη κατηγορία πολίτη; Λέτε να υπάρχει ελπίδα…

Το σίγουρο είναι ότι προτού κάνουμε κριτική στο Α’ στρατόπεδο… ας ρίξουμε μια ματιά τι γίνεται στο Β’ …

Έτσι να..

για μια στιγμή…

σκύβοντας το κεφάλι..

για να μπορούμε να μιλήσουμε με τον πλέον ένοχο…

ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.

Υ.Γ. Ο φίλος μου ο Κίμωνας μου είπε ότι υπάρχει άλλη μια κατηγορία πολιτών όπου υπάρχει ελπίδα.. Τον ρώτησα ποια είναι αυτή και μου είπε «Τα παιδιά μας…»

Αρθρο υπ’αρ. 105 ---- Σαββ. 02 Σεπτ 2006.

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι η τελευταία μας ελπίδα για μια «πιο άμεση δημοκρατία». Με την συμπεριφορά της ή θα μας σώσει… ή θα μας ρίξει την χαριστική βολή….

«Η τοπική αυτοδιοίκηση με τους Δημάρχους και τους Συμβούλους είναι η τελευταία ελπίδα για την Ελλάδα…. Αυτή θα μας γλιτώσει από το χάος που διαφαίνεται ή αυτή θα μας σπρώξει στο τέλος…»

Περίεργη τοποθέτηση….

Η πρόταση αυτή βάζει την Τοπική αυτοδιοίκηση ως το «Α» και το «Ω» της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής μας επιβίωσης !!! Και οι βουλευτές μας σε δεύτερη μοίρα;; Θα μου πείτε… «Αμάν βρε Κωστάκη …. Τι λες πάλι…»..

Θα προσπαθήσω να σας τεκμηριώσω την εν λόγω πρόταση με όσο πιο απλό τρόπο γίνεται….

Ξεκινώ με τους αγαπητούς βουλευτές… Γνωστοί και ως «οι αντιπρόσωποι του λαού». Για αυτόν τον λόγο – επειδή μας αντιπροσωπεύουν - λέμε ότι έχουμε «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία» και όχι Δημοκρατία «σκέτο»…. Ψηφίζουμε λοιπόν τον βουλευτή και του αναθέτουμε - με την ψήφο μας – να μας αντιπροσωπεύσει… Ότι θέλουμε να κάνουμε εμείς για την ζωή μας θα μας το κάνει αυτός για χάρη μας… (Ηρεμία ….)

Εάν προσέξουμε όμως εδώ θα διαπιστώσουμε κάτι τρομερό.

Οι αντιπρόσωποι μας, από όλα τα κόμματα, λόγω της φύση τους, απέχουν τρομακτικά από την σκέψη του λαό που αντιπροσωπεύουν. Λέτε αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι το 90% των αντιπροσώπων μας (βουλευτές) έχουν υψηλή μόρφωση κάτι που δεν αντιστοιχεί με τον ίδιο τον λαό; Λέτε να έχουν άλλον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των προβλημάτων; Μπορείς επίσης να πεις ότι το 90% των αντιπροσώπων μας (βουλευτές) δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ζωής, την φτώχεια, την κακοπέραση, την ασιτία, την ανεργία κ.τ.λ. όπως ο λαός…Για αυτό σκέπτονται τόσο διαφορετικά…

Τελικά λοιπόν τι συμπέρασμα βγάζουμε;

Μα το τρομακτικό: «Βάζουμε ανθρώπους να μας αντιπροσωπεύουν που έχουν διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων από εμάς που τους ορίσαμε..»

Μήπως θέλετε να το δούμε και στην πράξη με ορισμένα παραδείγματα;

Ας ξεκινήσουμε από την ανεργία: Πως θα την αντιμετώπιζε ο λαός εάν αποφάσιζε ο ίδιος; Οι αντιπρόσωποι του λαού (βουλευτές) αποφάσισαν να δώσουν λύση με το να προωθήσουν την ημιαπασχόληση και το ελαστικό ωράριο !!!. Δεν υπήρχε περίπτωση όμως ο ίδιος ο λαός - αν μπορούσε να αποφασίσει - να επέλεγε αυτό !!!

Ας πάμε σε θέματα προτεραιοτήτων : Οι αντιπρόσωποι του λαού έχουν βάλει σε υψηλή προτεραιότητα την «τρομοκρατία». Δεν υπήρχε περίπτωση εάν αποφάσιζε ο λαός να είχε αυτό το θέμα ως προτεραιότητα.

Ας πάμε στην υγεία και την παιδεία, όπου οι αντιπρόσωποι του λαού αποφάσισαν ότι για την βελτίωση τους απαιτούνται ιδιωτικά νοσοκομεία και ιδιωτικά σχολεία-πανεπιστήμια. Θα επέλεγε όμως αυτό ο λαός; Δεν νομίζω να επέλεγε μια τέτοια λύση που βολεύει μόνον όσους το παραδάκι ρέει στα μπατζάκια τους…

Ας πάμε σε μια κουβέντα που είχα με τον φίλο Κρηθέα… Οι.. αντιπρόσωποι του λαού αποφάσισαν – στο χωρίο του – να κόψουν το μισό δάσος για να φτιάξουν κάτι ( δεν θυμάμαι ακριβώς τι). Αν αποφάσιζε ο λαός θα έδινε πράσινο φως σε μια τέτοια πράξη ;

Τελικά τι συμβαίνει; Υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων από τον λαό και τους αντιπροσώπους του. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί σαν μια τρομακτική σκέψη…

Οι λόγοι που έθεσα πριν - για την εκ διαμέτρου αντίθετη τακτική, λαού και αντιπροσώπων αυτού, είναι δυστυχώς επιφανειακοί. Μήπως ο πραγματικός λόγος είναι ότι το «ΑΟΡΑΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΜΑΥΡΟ ΧΕΡΙ » καθοδηγεί όλες τις ηγεσίες του κόσμου όπως αυτό θέλει;

Πλησιάζω περισσότερο στο στόχο μου:

Έχουμε πρόβλημα με την «αντιπροσωπευτική δημοκρατία». Μας χρειάζεται μια πιο «άμεση δημοκρατία» Χρειάζεται να έχει μεγαλύτερη επαφή ο λαός με τους αντιπροσώπους. Και δεν το πάω το θέμα από αριστερής πλευράς. Προς θεού. Το «ΑΟΡΑΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΜΑΥΡΟ ΧΕΡΙ » έχει σώμα σε ότι χρωματισμό θές… πράσινο, μπλε, κόκκινο, κίτρινο, ροζ… αλλάζει συνεχώς χρώμα…το σταθερό του χαρακτηριστικό είναι ότι στάζει πάντα αίμα.. διαφορετικής εθνικότητας …Την μια είναι Αβγανού άλλοτε Ιρακινού ή ακόμα και Αμερικάνου -γιατί όχι-, κάποτε Έλληνα, τώρα Παλαιστίνιου ή Εβραίου..

Δεν μας κάνει λοιπόν η «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» που έχουμε…

Χρειαζόμαστε λοιπόν μια «ΠΙΟ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ». Λέω μια «πιο άμεση» γιατί «άμεση» δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ..

Εκεί είναι και ο στόχος μου:

«Πιο άμεση Δημοκρατία» μπορούμε να έχουμε στους Δήμους. Εκεί που ο δημότης είναι κοντά στον δημοτικό σύμβουλο και τον Δήμαρχο, εκεί που το πρόβλημα του δημότη το ζει και ο Δήμαρχος, εκεί που τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, την κουλτούρα, τον πολιτισμό του δημότη τα έχει στο αίμα του και ο δημοτικός σύμβουλος..

Αχ και να γινόταν και ακόμα καλύτερα. Να γινόταν δημοψηφίσματα για οτιδήποτε σοβαρή απόφαση έπαιρνε μια δημοτική αρχή ώστε να ερχόταν ο δημότης κοντά στην εξουσία.

Αχ και να είχε ο δημότης ισχυρή ενημέρωση για τα καθημερινά πεπραγμένα των εκπροσώπων του (Βλέπε προηγούμενο άρθρο Σάββατο 15 Οκτ 06) και οι αντιπρόσωποι στον Δήμο να «ξέφευγαν» από τις κομματικές αλυσίδες… Και μετά από αυτά να κέρδιζε και ο Δήμος εξουσία ή οποία θα αφαιρούνταν από την Βουλή..

Τότε θα είχαμε μια «ΠΙΟ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»…

Μοναδική ελπίδα για αυτό οι Δημοτικοί μας Σύμβουλοι , Δήμαρχοι και Νομάρχες.

Αυτοί μόνο μπορούν να μας σώσουν φέρνοντας μας μια «ΠΙΟ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» αλλά οι ίδιοι είναι και αυτοί που μπορούν να μας αποτελειώσουν με την χαριστική βολή του ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟΥ που κρατάει αυτό το προαναφερθέν «ΑΟΡΑΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΜΑΥΡΟ ΧΕΡΙ»….

Παρακαλώ τους νεοεκλεγείς για μια πιο άμεση δημοκρατία.

Σαββ. 21 Οκτ 2006.

Αρθρο υπ’αρ. 111

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Θα ήθελα να παραθέσω και το γεγονός του πόσο επηρεάζομαι από την παρέα του forum και πόσο με ευχαριστεί αυτό.. . Και τα δύο παραπάνω θέματα έχουν προκύψει από προβληματισμούς ύστερα από συζήτηση με Κίμωνα και Θεόφιλο αντίστοιχα...

Ξανά έρχομαι στο προβληματισμό μου:

Το πρώτο άρθρο (Νο 105) διαχέει την απαισιοδοξία στο τι μπορεί να προσφέρει ο πολίτης..

Το δεύτερο άρθρο (Νο111) διαχέει την ελπίδα από την συνεισφορά του πολίτη..

Εκεί είναι το πολιτικό κενό μου…

Ποιά είναι η μέθοδος που να ισχύσει το άρθρο 111 χωρίς έναν πολίτη του άρθρου 105 και πως μπορεί πρακτικά να εφαρμοσθεί;...

Χρησιμοποιώ την λέξη "άρθρο 111" ή "άρθρο 105" για να σας παρασύρω στη συζήτηση ώς λογιστές...

[DAS]

Στους εθνικούς σου δρόμους λάστιχα σκασμένα και ζώα σκοτωμένα

στου κράτους σου τους νόμους όνειρα κλεμμένα χαρτιά σημαδεμένα

πολίτες δίχως πόλη οπλίτες δίχως βόλι

οι λίγοι ψυχωμένοι κι οι άλλοι ξοφλημένοι

Πού ‘ναι το φως σου το κρυμμένο αυτό που χρόνια περιμένω

εσύ που λες πως δεν πεθαίνεις μόνο για λίγο ξαποσταίνεις

άντε κουνήσου και νυχτώνει κι έχουμε μείνει πάλι μόνοι

Τα μαγικά σου βράδια σκουπίδια και ρημάδια σκυλάδικα σκοτάδια

της ψήφου τα στραβάδια του γήπεδου κοπάδια σου κλέβουνε τα χάδια

αρχαία μεγαλεία ερείπια σχολεία

τα αγάλματα σωπαίνουν κι οι ποιητές πεθαίνουν....

Πού ‘ναι το φως σου το κρυμμένο αυτό που χρόνια περιμένω

εσύ που λες πως δεν πεθαίνεις μόνο για λίγο ξαποσταίνεις

άντε κουνήσου και νυχτώνει κι έχουμε μείνει πάλι μόνοι

και μη μου πεις ξανά ποιος φταίει κι έχουμε μείνει τελευταίοι

Καληνύχτα Σεβάχ

Τα υπόλοιπα άυριο

πρέπει να πάω

να δώ το αύριο

[Κρηθέας]

Μοναδική ελπίδα για αυτό οι Δημοτικοί μας Σύμβουλοι , Δήμαρχοι και Νομάρχες.

Αυτοί μόνο μπορούν να μας σώσουν φέρνοντας μας μια «ΠΙΟ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» αλλά οι ίδιοι είναι και αυτοί που μπορούν να μας αποτελειώσουν με την χαριστική βολή του ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟΥ που κρατάει αυτό το προαναφερθέν «ΑΟΡΑΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΜΑΥΡΟ ΧΕΡΙ»….

Παρακαλώ τους νεοεκλεγείς για μια πιο άμεση δημοκρατία.

Σαββ. 21 Οκτ 2006.

Αρθρο υπ’αρ. 111

"Δεν υπάρχει, δεν θα υπάρξει ελεύθερη κοινωνία.

Από τότε που εμφανίστηκε ο άνθρωπος στη γη, ξεχωρίζοντας από τα υπόλοιπα θηλαστικά, προσπάθησε να επεκτείνει τη δράση του, να δημιουργήσει και το δικό του περιβάλλον.

Αυτό δεν είναι καινούριο, είναι παμπάλαιο, φαινόμενο που το βλέπουμε όχι μόνο στον άνθρωπο αλλά και στα φυτά, και στα ζώα και στην άψυχη ύλη ακόμα.

Ένα κοσμικό σύννεφο έχει τις δικές του εσωτερικές νομοτέλειες. Επεκτείνεται, εξαιτίας της δράσης της βαρύτητας και άλλων φυσικών δυνάμεων. Αλλά αυτή η εσωτερική νομοτέλεια βρίσκει αντιμέτωπες άλλες νομοτέλειες άλλων παραγόντων.

Υπάρχουν καταστάσεις ισορροπίας αλλά είναι πάντοτε προσωρινές. Θα έλεγα ότι το δόγμα του Ηράκλειτου υπάρχει παντού, όπως και το δόγμα του Παρμενίδη, της ακινησίας του Όντος.

Δεν μπορώ να φανταστώ πώς ο άνθρωπος μπορεί ξαφνικά να γίνει τόσο σοφός, ώστε να αφήσει και τον άλλο να ζήσει. Ποτέ δεν έχει γίνει, αν και το αίτημα της ισοτιμίας είναι πανάρχαιο."

ΙΑΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ

Kαι για την αντιγραφή Κρηθέας

Παρ' ότι υπάρχει μια διάχυτη απαισιοδοξία... Κωνσταντίνε, μη σταματήσεις να μας μιλάς για τον

"παράδεισο" και ας γνωρίζουμε πως δεν θα υπάρξει ποτέ, ως ανθρώπινο δημιούργημα.

[doctor]

Καταρχήν να καλωσορίσω τον Θεόφιλο (Κρηθέα).

Η απουσία σου αισθητή και σημαντική, η επάνοδός σου εύχομαι μόνιμη.

Επί του θέματος έχω ήδη τοποθετηθεί.

Φαύλος κύκλος Κωστή, μόνο οι καμπάνες της Ε.Ε. στυλ Κουρουπητού μπορούν να μας συνεφέρουν από το ωχαδερφικό μας τέλμα...

doctor

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Οι απαντήσεις σας (συν του π.μ. της Βούλας) ήταν ποτισμένες με έντονη απαισιοδοξία…

Μα ακόμα και από τα συντρίμμια της λέξης «απαισιοδοξία» ένα παιδί που θα παίζει με τα γράμματα θα βγάλει π.χ. την λέξη «αίσιο» ή την λέξη «δόξα»…

Τίποτα δεν είναι «νεκρό»..

Ακόμα και από τα συντρίμμια της λέξης «νεκρό» ένα παιδί που θα παίζει με τα γράμματα θα βγάλει π.χ. τη λέξη «νερό» κάτι το απέραντα ζωντανό…

Μπορούμε, έστω και σε επίπεδο συζήτησης, να παίξουμε και εμείς με τα γράμματα των λέξεων, σαν τα παιδιά, και να βγάλουμε μια άλλη λέξη πιότερο αισιόδοξη;

Μήπως η απαισιοδοξία είναι το μια «λευκή» ψήφος;

Εκεί προβληματίζομαι και λέω …έστω και σε επίπεδο συζήτησης.. να το ψάξουμε το τραπέζι…

Να το γυρίσουμε ανάποδα μπας και αυτό που θέλουμε είναι γραμμένο από κάτω…

Να το γυρίσουμε και πλάγια μπας και αυτό που ψάχνουμε είναι γραμμένο στο σανίδι που κρατάει τα πόδια..

Να το ψάξουμε μπας και είναι γραμμένο κάτω από την επαφή του ποδαριού με την οριζόντια τάβλα…

Να ξηλώσουμε και την φορμάικα…

Να δεις πως αυτό που ψάχνουμε είναι γραμμένο εκεί…το έχουν κρύψει καλά…

Καληνύχτα..

Έχω να υποβάλλω και τα Φ. Π. Α…

[Κρηθέας]

Μπορούμε, έστω και σε επίπεδο συζήτησης, να παίξουμε και εμείς με τα γράμματα των λέξεων, σαν τα παιδιά, και να βγάλουμε μια άλλη λέξη πιότερο αισιόδοξη;

Μήπως η απαισιοδοξία είναι το μια «λευκή» ψήφος;

Εκεί προβληματίζομαι και λέω …έστω και σε επίπεδο συζήτησης.. να το ψάξουμε ...

................................................................................

....................................

Να δεις πως αυτό που ψάχνουμε είναι γραμμένο εκεί…το έχουν κρύψει καλά…

Η "λευκή" ψήφος? Πιστεύω, πως δεν έχει νόημα να το συζητήσουμε. Απλά, αναπαράγει το ήδη υφιστάμενο "αντιπροσωπευτικό" σύστημα. Παρ’ ότι μπορεί να είναι "θετική" σ’ αυτά που επικαλείται, δείχνοντας την απογοήτευση προς το

υφιστάμενο και οδηγώντας μέσω της διαλεκτικής που αναπτύσσει στο καινούργιο.

Ας πάμε λίγο πιο πέρα τη συλλογιστική μας.

Κωνσταντίνε, σκέφτομαι ότι, το ζητούμενο δεν είναι η άμεση συμμετοχική δημοκρατία, αλλά κάτι

βαθύτερο και ουσιαστικότερο...

Ποιο είναι λοιπόν αυτό το ζητούμενο?

[xaroula]

Οι απαντήσεις σας (συν του π.μ. της Βούλας) ήταν ποτισμένες με έντονη απαισιοδοξία…

Μα ακόμα και από τα συντρίμμια της λέξης «απαισιοδοξία» ένα παιδί που θα παίζει με τα γράμματα θα βγάλει π.χ. την λέξη «αίσιο» ή την λέξη «δόξα»…

Τίποτα δεν είναι «νεκρό»..

Ακόμα και από τα συντρίμμια της λέξης «νεκρό» ένα παιδί που θα παίζει με τα γράμματα θα βγάλει π.χ. τη λέξη «νερό» κάτι το απέραντα ζωντανό…

Μπορούμε, έστω και σε επίπεδο συζήτησης, να παίξουμε και εμείς με τα γράμματα των λέξεων, σαν τα παιδιά, και να βγάλουμε μια άλλη λέξη πιότερο αισιόδοξη;

Μήπως η απαισιοδοξία είναι το μια «λευκή» ψήφος;

Εκεί προβληματίζομαι και λέω …έστω και σε επίπεδο συζήτησης.. να το ψάξουμε το τραπέζι…

Να το γυρίσουμε ανάποδα μπας και αυτό που θέλουμε είναι γραμμένο από κάτω…

Να το γυρίσουμε και πλάγια μπας και αυτό που ψάχνουμε είναι γραμμένο στο σανίδι που κρατάει τα πόδια..

Να το ψάξουμε μπας και είναι γραμμένο κάτω από την επαφή του ποδαριού με την οριζόντια τάβλα…

Να ξηλώσουμε και την φορμάικα…

Να δεις πως αυτό που ψάχνουμε είναι γραμμένο εκεί…το έχουν κρύψει καλά…

Καληνύχτα..

Έχω να υποβάλλω και τα Φ. Π. Α…

Κωνσταντίνε....Το αρθρ 105 είναι καθαρά Αριστοτελικό.

Το αρθρ 111 είναι καθαρά Πλατωνικό.

Το κενό γενικά προέκυψε από την μη συμβατότητα των δύο άρθρων....ανήκουν σε διαφορετικό "κώδικα".

Η επιφανειακότητα είναι η μόνη Βασίλισσα....

Απέναντί της υπάρχει μόνο ο καθρέπτης......

Πίσω και απο τα δύο υπάρχει το μικρό παιδί...ένα "παιδί" που το τάζουνε γλυκά, καραμέλες,γλυφειτζούρια.,ζαχαρωτά .....(το ζαχαρωτό σπιτάκι...πάντα μέσα κρύβει μια κακιά μάγισσα)

Το "παιδι"είναι το μέλλον του ανθρώπου? Πως μπορεί να αντισταθεί στην έμφυτη τάση του προς τα γλυκά?

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Η "λευκή" ψήφος? Πιστεύω, πως δεν έχει νόημα να το συζητήσουμε. Απλά, αναπαράγει το ήδη υφιστάμενο "αντιπροσωπευτικό" σύστημα.

Η απαισιοδοξία μας οδηγεί στην μη συμμετοχή.

Η "λευκή" ψήφος οδηγεί στην μη συμμετοχή.

Αρα "απαισιοδοξία" = " λευκή ψήφος"

Ομως δεν το θέτεις και άσχημα πως:

Παρ' ότι μπορεί να είναι "θετική" σ' αυτά που επικαλείται, δείχνοντας την απογοήτευση προς το

υφιστάμενο και οδηγώντας μέσω της διαλεκτικής που αναπτύσσει στο καινούργιο.

Λες, η "λευκή" ψήφος ή η απαισιοδοξία μπορέι να εκφραστεί κατά τέτοιον τρόπο που να δώσει σπόρο για κάτι καινούργιο...

Θα το δεχτώ ώς "δεύτερη λύση"...και δεν θα το απορρίψω..

Ας πάμε λίγο πιο πέρα τη συλλογιστική μας.

Ας πάμε βρε Θεόφιλε..

Κωνσταντίνε, σκέφτομαι ότι, το ζητούμενο δεν είναι η άμεση συμμετοχική δημοκρατία,

Σωστά. Νοιώθω ότι το λές από την πλευρά του ουτοπικού. Δεν είναι το ζητούμενο η άμεση συμμετοχική δημοκρατία διότι δεν μπορεί να υπάρξει..

αλλά κάτι

βαθύτερο και ουσιαστικότερο...

Ποιο είναι λοιπόν αυτό το ζητούμενο?

Να πούμε μια "ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΜΕΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ;

(Σχετικά=όχι ολοκληρωτικά, όχι τέλεια...)

Αυτή ίσως να είναι πιο προσιτή.

Πιό πρακτική.

Πιό εφαρμόσιμη...

Και πως μπορεί πρακτικά να δουλέψει μια "ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΜΕΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" σε αντίθεση με την αποτυχιμένη Ελληνική Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία;

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Κωνσταντίνε....Το αρθρ 105 είναι καθαρά Αριστοτελικό.

Το αρθρ 111 είναι καθαρά Πλατωνικό.

Το κενό γενικά προέκυψε από την μη συμβατότητα των δύο άρθρων....ανήκουν σε διαφορετικό "κώδικα".

Τώρα μου άναψες τεράστιες φωτιές.

Αναζητώ γιατί δεν συμφωνούν μέσα μου δύο φωνές...

Να αναζητήσω γιατί δε συμφώνισαν Αριστοτέλης και Πλάτωνας;

Σου λέω ..

Θα με βάλεις τώρα να μελετώ όλο το 2008 το θέμα αυτό...

Η επιφανειακότητα είναι η μόνη Βασίλισσα....

Απέναντί της υπάρχει μόνο ο καθρέπτης......

Πίσω και απο τα δύο υπάρχει το μικρό παιδί...ένα "παιδί" που το τάζουνε γλυκά, καραμέλες,γλυφειτζούρια.,ζαχαρωτά .....(το ζαχαρωτό σπιτάκι...πάντα μέσα κρύβει μια κακιά μάγισσα) Το "παιδι"είναι το μέλλον του ανθρώπου? Πως μπορεί να αντισταθεί στην έμφυτη τάση του προς τα γλυκά?

Κάθετη μα και ξεκάθαρη.

Μπορούμε να βρούμε μια ελπίδα σε αυτό;

Υπάρχει έστω και μια ελπίδα το γλυκό να του κάνει κακό μονάχα στα δόντια;

[επισκέπτη Eliask]

Διαβάστε το ως το τέλος, είναι πολύ ενδιαφέρον.

Στο κόμμα μας, πραγματοποιούμε αυτό που υποσχόμαστε.

Μόνο οι ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι

δεν αγωνιζόμαστε κατά της διαφθοράς.

Διότι, ένα είναι βέβαιο για μας:

Η τιμιότητα και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Αποδεικνύουμε ότι πλανάται όποιος πιστεύει πως

οι μαφιόζοι θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κυβέρνηση όπως στο παρελθόν.

Διασφαλίζουμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι

η κοινωνική δικαιοσύνη θα είναι ο κύριος σκοπός της διακυβέρνησής μας.

Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν πως

θα είναι δυνατόν να εξακολουθεί κανείς να κυβερνά με παλαιοπολιτικά τερτίπια.

Όταν αναλάβουμε την εξουσία, θα κάνουμε το παν ώστε

να τεθεί τέρμα στις προνομιακές καταστάσεις και στην ευνοιοκρατία

δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση

να πεθάνουν της πείνας τα παιδιά μας

Θα πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας ακόμα και

να στερέψουν πλήρως οι οικονομικοί πόροι

θα ασκήσουμε την εξουσία ώσπου

θα έχετε καταλάβει ότι από δω και πέρα

είμαστε η «ΝΕ.ΠΟ», η «Νέα Πολιτική».

Διαβάστε τώρα από κάτω προς τα πάνω αρχίζοντας από την τελευταία

γραμμή και ανεβαίνοντας γραμμή-γραμμή ως την αρχή.

Αναδημοσιευμένο απο καταχώρηση φίλου στο http://www.age-30-45.gr/index.php

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Προς Θεόφιλο:

Και πως μπορεί πρακτικά να δουλέψει μια "ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΜΕΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" σε αντίθεση με την αποτυχημένη Ελληνική Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία;

Προς Βούλα:

Μπορούμε να βρούμε μια ελπίδα σε αυτό;

Υπάρχει έστω και μια ελπίδα το γλυκό να του κάνει κακό μονάχα στα δόντια;

Α) Παιδεία με απεξάρτηση από την βουλή των αντιπροσώπων μας ( Αυτοδιοικητικά Ανοικτά Πανεπιστήμια. Βασική χρηματοδότηση από το κράτος. Επιπλέον χρηματοδότηση από το κράτος ύστερα από σχετική κατάθεση "αναλογιστικοκοινωνικής(!!!)" μελέτης από το αυτοδιοικούμενο πανεπιστήμιο. Πλαφόν στην χρηματοδότηση : Απεριόριστο (=αφού βάση της "αναλογιστικοκοινωνικής(!!!)" μελέτης θα προκύψει κέρδος...

Β) Τοπική Αυτοδιοίκηση με απεξάρτηση από την βουλή των αντιπροσώπων μας.

Γ) Προσωπικός αγώνας Απαραίτητος για να έχει ουσία η ύπαρξη του Α) και μετά του Β) …

Είναι με την πρώτη ματιά –και πάντα στο πλαίσιο μιας συζήτησης - ουτοπική σκέψη;

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Διαβάστε το ως το τέλος, είναι πολύ ενδιαφέρον.

Στο κόμμα μας, πραγματοποιούμε αυτό που υποσχόμαστε.

Μόνο οι ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι

δεν αγωνιζόμαστε κατά της διαφθοράς.

Διότι, ένα είναι βέβαιο για μας:

Η τιμιότητα και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Αποδεικνύουμε ότι πλανάται όποιος πιστεύει πως

οι μαφιόζοι θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κυβέρνηση όπως στο παρελθόν.

Διασφαλίζουμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι

η κοινωνική δικαιοσύνη θα είναι ο κύριος σκοπός της διακυβέρνησής μας.

Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν πως

θα είναι δυνατόν να εξακολουθεί κανείς να κυβερνά με παλαιοπολιτικά τερτίπια.

Όταν αναλάβουμε την εξουσία, θα κάνουμε το παν ώστε

να τεθεί τέρμα στις προνομιακές καταστάσεις και στην ευνοιοκρατία

δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση

να πεθάνουν της πείνας τα παιδιά μας

Θα πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας ακόμα και

να στερέψουν πλήρως οι οικονομικοί πόροι

θα ασκήσουμε την εξουσία ώσπου

θα έχετε καταλάβει ότι από δω και πέρα

είμαστε η «ΝΕ.ΠΟ», η «Νέα Πολιτική».

Διαβάστε τώρα από κάτω προς τα πάνω αρχίζοντας από την τελευταία

γραμμή και ανεβαίνοντας γραμμή-γραμμή ως την αρχή.

Αναδημοσιευμένο απο καταχώρηση φίλου στο http://www.age-30-45.gr/index.php

Ηλία ποιά είναι η γνώμη σου.

Αυτοί οι πολιτικοί λόγοι δεν μπορούν να σταματήσουν με τίποτα;

[επισκέπτη Eliask]

Απο μόνοι τους δεν θα σταματήσουν ποτέ αγαπητέ Κώστα.

Καθήκον μας είναι να τους σταματήσουμε εμείς με την στάση μας και με το μαύρισμα των "πολιτικάντηδων".

Ενας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, πλην όμως η άνοιξη θα έρθει είτε έρθουν είτε δεν έρθουν οι κούκοι.

[doctor]

Η περιπέτεια μιας φίλης:

"Το παρακάτω περιστατικό είναι το αποκορύφωμα απ' ότι ζω τελευταία στην Αθήνα.

Φιλοξενώ καλούς μου φίλους από Βερολίνο και Στοκχόλμη τις τελευταίες 5 μέρες.

Είμαστε στο αεροδρόμιο και περιμέναμε στην ατελείωτη ουρα για ταξί.

Ένας τροχονόμος μεσήλικας, εν εξάλλω, κοπανούσε τα καπώ των ταξι να προχωράνε γρήγορα σε τρεις λωρίδες, ούρλιαζε στους ταξιδιώτες να συντομεύουν (ποτέ δεν σιχάθηκα στην ζωή μου άλλη προσταγή όσο αυτή) και όλες του οι κινήσεις θύμιζαν χαλασμένο ρομποτάκι με επιθετικές διαθέσεις.

Όταν έφτασε η σειρά μας (εγώ και 3 ακόμα άτομα με ένα κάρο πράγματα) τρέξαμε αγχωμένοι να μπούμε στο ταξί που άραξε μπροστά μας, πρωτού ο τροχονόμος διακρίνει κάποια πιθανή αργοπορία στις κινήσεις μας και τσιτωθεί.

Οι ξένοι φίλοι μου με ερωτηματικά να πλανώνται πάνω απ το κεφάλι τους, πρώτα κοιτούσαν εμένα και στη συνέχεια έκανα ότι έκανα, ακολουθώντας με. Σαν lemmings ένα πράγμα...

Ο τροχονόμος μας βλέπει και ξεκινάει ένα παραλήρημα ουρλιαχτών, να βγούμε αμέσως φωνάζοντας "καρέκλα ρε, καρέκλα δεν βλέπετε"???

Ανοίγω την πόρτα, κατεβαίνω και ζητάω εξηγήσεις.

Εν διαμέσω κραυγών μου δείχνει στην ευθεία ένα αναπηρικό καροτσάκι.

"Μα πως να καταλάβω, από τη φράση "καρέκλα" και μόνο, τι θέλει να μας πει το όργανον!

Ο φίλος από το Βερολίνο έχει βγει επίσης και μην αντέχοντας άλλο την τρέλα, απευθύνεται στον τροχονόμο: "this is crazy, what are you trying to solve here exactly"???

"Ποιον είπες ρε crazy?? Σε σένα μιλάω ρε φελλεεεέ"!!!

Εγώ έχω μείνει άγαλμα, να μην ξέρω από που να αρχίσω τις διευκρινήσεις.

Να απαντήσω στην ίδια γλώσσα??

Να επιμείνω ευγενικά??

Σαν να μην έφτανε αυτό, βγαίνει και ο οδηγός απ το ταξί με ύφος 20 καρδηναλίων και λέει στον Μαρκ: "WHEN YOU ARE IN MY COUNTRY YOU WILL LEARN TO TALK NICE, OK"??!

Τρέχω κατευθείαν μέσα στο αεροδρόμιο, καταγγέλω το περιστατικό με όποιες δυνάμεις μου έχουν απομείνει στους υπεύθυνους του αερολιμένα, καθώς και την τροχαία που άνηκε ο ... τροχονόμος.

Υπό κατάρρευση, γεμάτη ντροπή για την χώρα που φιλοξενώ τους αγαπημένους μου φίλους, μετράω μέχρι σήμερα τουλάχιστον 10 παρόμοια περιστατικά, αγένειας, ύβρεων και ανείπωτης εξάντλησης στις καθημερινές μας μετακινήσεις με το αυτοκίνητο.

Μετάνιωσα την ώρα και την στιγμή που η συνάντηση μας έπρεπε να γίνει στην Αθήνα.

Ορκίστηκα στον εαυτό μου να μην καλέσω ποτέ ξανά άνθρωπο στην πόλη αυτή, παρά μόνο όταν έχω χρόνο, διάθεση και χρήμα να πηγαίνω εγώ στις πόλεις τους, έτσι ώστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε ΟΛΑ αυτά τα διαφορετικά, τα "εξωγήινα" που προφανώς ποτέ δεν θα είμαστε ικανοί να παρέχουμε στους συνανθρώπους μας.

Δεν ψήφισα για πρώτη φορά.

Δεν με απασχολεί πλέον το παρόν της Αθήνας, αδιαφορώ για το μέλλον της. Όσοι επιθυμούν να παλέψουν και να ονειρευτούν εδώ, τους εύχομαι υπομονή και καλή τύχη.

Οι δεσμοί μου με τον τόπο αυτό λύνονται σχετικά σύντομα.

Είναι ό,τι πιο αισιόδοξο ένοιωσα τα τελευταία χρόνια, με όλη μου την ειλικρίνεια.

Και χαίρομαι που το μοιράζομαι μαζί σας".

**********

Μήπως κύριοι συνάδελφοι ζητάμε ανέφικτα πράγματα από έναν αδιάφορο λαό;

Μήπως κάποιοι σπέρνουν την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό για να κυβερνάνε ανενόχλητα;

Μήπως πρέπει επιτέλους να διαισθανθούμε την γύμνια μας ως λαός και να αρχίσουμε από την αρχή;

Έχω διαβάσει πολλές φορές την παρακάτω ωραία συζήτηση που κάναμε πέρυσι και πραγματικά χαίρομαι που όλο και περισσότεροι αρχίζουν και προβληματίζονται, ειδικά βλέποντας την καταφάνερη ανεπάρκεια των κυβερνώντων, νυν και αεί...

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?...amp;hl=σουηδικό

doctor

[ROSE78]

Η περιπέτεια μιας φίλης:

"Το παρακάτω περιστατικό είναι το αποκορύφωμα απ' ότι ζω τελευταία στην Αθήνα.

Φιλοξενώ καλούς μου φίλους από Βερολίνο και Στοκχόλμη τις τελευταίες 5 μέρες.

Είμαστε στο αεροδρόμιο και περιμέναμε στην ατελείωτη ουρα για ταξί.

Ένας τροχονόμος μεσήλικας, εν εξάλλω, κοπανούσε τα καπώ των ταξι να προχωράνε γρήγορα σε τρεις λωρίδες, ούρλιαζε στους ταξιδιώτες να συντομεύουν (ποτέ δεν σιχάθηκα στην ζωή μου άλλη προσταγή όσο αυτή) και όλες του οι κινήσεις θύμιζαν χαλασμένο ρομποτάκι με επιθετικές διαθέσεις.

Όταν έφτασε η σειρά μας (εγώ και 3 ακόμα άτομα με ένα κάρο πράγματα) τρέξαμε αγχωμένοι να μπούμε στο ταξί που άραξε μπροστά μας, πρωτού ο τροχονόμος διακρίνει κάποια πιθανή αργοπορία στις κινήσεις μας και τσιτωθεί.

Οι ξένοι φίλοι μου με ερωτηματικά να πλανώνται πάνω απ το κεφάλι τους, πρώτα κοιτούσαν εμένα και στη συνέχεια έκανα ότι έκανα, ακολουθώντας με. Σαν lemmings ένα πράγμα...

Ο τροχονόμος μας βλέπει και ξεκινάει ένα παραλήρημα ουρλιαχτών, να βγούμε αμέσως φωνάζοντας "καρέκλα ρε, καρέκλα δεν βλέπετε"???

Ανοίγω την πόρτα, κατεβαίνω και ζητάω εξηγήσεις.

Εν διαμέσω κραυγών μου δείχνει στην ευθεία ένα αναπηρικό καροτσάκι.

"Μα πως να καταλάβω, από τη φράση "καρέκλα" και μόνο, τι θέλει να μας πει το όργανον!

Ο φίλος από το Βερολίνο έχει βγει επίσης και μην αντέχοντας άλλο την τρέλα, απευθύνεται στον τροχονόμο: "this is crazy, what are you trying to solve here exactly"???

"Ποιον είπες ρε crazy?? Σε σένα μιλάω ρε φελλεεεέ"!!!

Εγώ έχω μείνει άγαλμα, να μην ξέρω από που να αρχίσω τις διευκρινήσεις.

Να απαντήσω στην ίδια γλώσσα??

Να επιμείνω ευγενικά??

Σαν να μην έφτανε αυτό, βγαίνει και ο οδηγός απ το ταξί με ύφος 20 καρδηναλίων και λέει στον Μαρκ: "WHEN YOU ARE IN MY COUNTRY YOU WILL LEARN TO TALK NICE, OK"??!

Τρέχω κατευθείαν μέσα στο αεροδρόμιο, καταγγέλω το περιστατικό με όποιες δυνάμεις μου έχουν απομείνει στους υπεύθυνους του αερολιμένα, καθώς και την τροχαία που άνηκε ο ... τροχονόμος.

Υπό κατάρρευση, γεμάτη ντροπή για την χώρα που φιλοξενώ τους αγαπημένους μου φίλους, μετράω μέχρι σήμερα τουλάχιστον 10 παρόμοια περιστατικά, αγένειας, ύβρεων και ανείπωτης εξάντλησης στις καθημερινές μας μετακινήσεις με το αυτοκίνητο.

Μετάνιωσα την ώρα και την στιγμή που η συνάντηση μας έπρεπε να γίνει στην Αθήνα.

Ορκίστηκα στον εαυτό μου να μην καλέσω ποτέ ξανά άνθρωπο στην πόλη αυτή, παρά μόνο όταν έχω χρόνο, διάθεση και χρήμα να πηγαίνω εγώ στις πόλεις τους, έτσι ώστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε ΟΛΑ αυτά τα διαφορετικά, τα "εξωγήινα" που προφανώς ποτέ δεν θα είμαστε ικανοί να παρέχουμε στους συνανθρώπους μας.

Δεν ψήφισα για πρώτη φορά.

Δεν με απασχολεί πλέον το παρόν της Αθήνας, αδιαφορώ για το μέλλον της. Όσοι επιθυμούν να παλέψουν και να ονειρευτούν εδώ, τους εύχομαι υπομονή και καλή τύχη.

Οι δεσμοί μου με τον τόπο αυτό λύνονται σχετικά σύντομα.

Είναι ό,τι πιο αισιόδοξο ένοιωσα τα τελευταία χρόνια, με όλη μου την ειλικρίνεια.

Και χαίρομαι που το μοιράζομαι μαζί σας".

**********

Μήπως κύριοι συνάδελφοι ζητάμε ανέφικτα πράγματα από έναν αδιάφορο λαό;

Μήπως κάποιοι σπέρνουν την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό για να κυβερνάνε ανενόχλητα;

Μήπως πρέπει επιτέλους να διαισθανθούμε την γύμνια μας ως λαός και να αρχίσουμε από την αρχή;

Έχω διαβάσει πολλές φορές την παρακάτω ωραία συζήτηση που κάναμε πέρυσι και πραγματικά χαίρομαι που όλο και περισσότεροι αρχίζουν και προβληματίζονται, ειδικά βλέποντας την καταφάνερη ανεπάρκεια των κυβερνώντων, νυν και αεί...

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?...amp;hl=σουηδικό

doctor

NO COMMENTS!!!!

[Κρηθέας]

Ας πάμε βρε Θεόφιλε..

Σωστά. Νοιώθω ότι το λές από την πλευρά του ουτοπικού. Δεν είναι το ζητούμενο η άμεση συμμετοχική δημοκρατία διότι δεν μπορεί να υπάρξει..

Να πούμε μια "ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΜΕΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ;

(Σχετικά=όχι ολοκληρωτικά, όχι τέλεια...)

Αυτή ίσως να είναι πιο προσιτή.

Πιό πρακτική.

Πιό εφαρμόσιμη...

Και πως μπορεί πρακτικά να δουλέψει μια "ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΜΕΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" σε αντίθεση με την αποτυχιμένη Ελληνική Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία;

Ευχαριστώ Κωνσταντίνε και Δημήτρη (doctor), χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω φίλοι μου.

Κωνσταντίνε, χάσαμε το ζητούμενο...

Να βοηθήσω λίγο, είτε άμεση συμμετοχική είτε σχετικά άμεση, πιο πρακτική, πιο προσιτή και πιο

εφαρμόσιμη, όπως λες, επιδιώκει έναν σκοπό, ένα ζητούμενο...

Διότι, έτσι όπως τοποθετηθήκαμε μέχρι τώρα, φαίνεται το μέσο να γίνεται αυτοσκοπός.

Το ζητούμενο λοιπόν?

[xaroula]

Τώρα μου άναψες τεράστιες φωτιές.

Αναζητώ γιατί δεν συμφωνούν μέσα μου δύο φωνές...

Να αναζητήσω γιατί δε συμφώνισαν Αριστοτέλης και Πλάτωνας;

Σου λέω ..

Θα με βάλεις τώρα να μελετώ όλο το 2008 το θέμα αυτό...

Sos , λόγω των μεγάλων πυρκαγιών που ξέσπασαν και κατέστρεψαν το δάσος , με την πολ έλεος του 2008 διευκρινίζουμε ότι: το αρθρ 105 είναι η πραγματικότητα που δεν μπορεί να αλλάξει πλην αν, εκτός από το δάσος χάσουμε και το δένδρο. Όσο για το αρθ 111 μπορεί να εφαρμοσθεί μόνον σε έναν ιδεατό κόσμο.

Ας πάμε λίγο πιο πέρα τη συλλογιστική μας……

Το βαθύτερο και ουσιαστικότερο λοιπόν είναι το δέντρο που μας έμεινε ….πρέπει να το μεταφυτεύσουμε…..να το πολλαπλασιάσουμε και αφού κάνουμε αναδάσωση να φτιάξουμε πάλι το δάσος.

Το ερώτημα όμως είναι ….το δέντρο…θα μας βγει ίσιο? Το δάσος θα παραμείνει παρθένο?

Εξαρτάται …αν ποτέ το παιδί…αποφασίσει να αποφύγει τα γλυκά (ίσως βοηθήσει και ο φόβος του οδοντιάτρου σ αυτό )….τότε μπορεί και να φθάσουμε στο ποθούμενο…Πως ένα παιδί μαθαίνει τι είναι καλό και τι όχι και πώς να αποφεύγει τους πειρασμούς? Πρώτον, μέσω της οικογένειας. και δεύτερον μέσω της ΠΑΙΔΕΙΑΣ..

Αν λειτουργήσουν αυτά ως πρέπει, τότε το παιδί θα εξελιχθεί σε ένα συνειδητοποιημένο πολίτη που σέβεται τον εαυτό του, τον συνάνθρωπο του , το φυσικό του περιβάλλον.

Τότε το αρθρ 105 με την κατηγορία Η θα εφαρμοσθεί κατάλληλα …τα στρατόπεδα και οι μάχες θα καταργηθούν και το αρθρ 111 θα παίξει τον ρόλο του βοηθού στην επικράτηση της «ειρήνης».

…. Άλλη πολ δεν…έχει και όποιος κατάλαβε…κατάλαβε…..