Προς το περιεχόμενο
  • entries
    32
  • comments
    92
  • views
    10.100

«Κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιο αδύναμους ανάμεσά της.»


ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

848 views

«Κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιο αδύναμους ανάμεσά της.»

Για να προσδιορίσουμε την ποιότητα της κοινωνίας που ζούμε δεν χρειάζεται να κάνουμε οποιαδήποτε άλλον συλλογισμό.. Είναι βέβαιο πως κάθε κοινωνία κρίνεται από το πώς μεταχειρίζεται τους πιο αδύναμους ανάμεσά της…

Αν προσπαθούσαμε να μετρήσουμε την ποιότητα της κοινωνίας μας βασιζόμενοι στην στον προαναφερόμενο ισχυρισμό θα είχαμε δυστυχώς, απογοητευτικά αποτελέσματα…

Η κοινωνία μας σίγουρα θα έπρεπε να απορριφθεί..

Δεν είναι δύσκολο να το διαπιστώσουμε.

Κοιτάμε τους αδύναμους γύρω μας…

Είναι εκεί…

Βγαίνουν στους δρόμους…

Επαιτούν..

Ξανά περνάμε την επόμενη μέρα.

Είναι ξανά εκεί…

Περπατούν χωρίς προορισμό στους δρόμους..

Μα δεν γίνεται αλλιώς …

Ίσως η κοινωνία μας τελικά να πρέπει να απορριφθεί.. Πως αλλιώς να σας το πω.. Να μείνει στην ίδια τάξη βρε αδερφέ…

Και συ – μαζί με μένα - πονηρέ…

Προσπαθείς να αποφύγεις το πρόβλημα…

Σκέφτηκες να μην περάσεις από κείνο το δρόμο έτσι..; Ωραία ιδέα αφού έτσι με αυτό το κόλπο μπορεί να αποφύγεις να τους συναντήσεις…

Δεν θα σου χαλάσουν αυτοί την μέρα σου…

Μα τι ατυχία….

Από όπου και να περνάς είναι εκεί…

Και εκεί..

Και παραπέρα…

Είναι αδύνατο να τους αποφύγεις…

Αναγκάζεσαι μετά…

Υποκύπτεις…

Τι να κάνεις…

Στα πόδια σου βρίσκονται συνέχεια…

Αναγκάζεσαι να τους κοιτάξεις στα μάτια…

Σε αυτό το σημείο αρχίζει και το μαρτύριο…

Συγκεκριμένα που τα μάτια έρχονται σε επικοινωνία… Ναι… Τότε αρχίζει το μαρτύριο…

Διότι τα μάτια δεν έχουν ξένες γλώσσες ώστε να μπορείς να δικαιολογηθείς ότι δεν τις καταλαβαίνεις…

Και μην νομίζεις πως το μαρτύριο έγκειται στο γεγονός ότι στα μάτια τους βλέπεις σκιές διάλυσης, υποταγής ή επαιτείας…

Όχι όχι…

Αντίθετα – που να πάρει και να σηκώσει- το μαρτύριο είναι ότι βλέπεις στα μάτια τους την δική σου την σκιά ….

Σταυρουλάκης Αρτεμ. Κωνσταντίνος

Οικονομολόγος Πανεπιστημίου Μακεδονίας

E-mail : [email protected]

Άρθρο υπ’ αρ. 222 Χανιώτικα Νέα / Παρασκευή 08 Οκτώμβρη 2010

5 Σχόλια


Recommended Comments

Οι πιο αδύναμοι δεν είναι μόνο στο δρόμο. Είναι και ανάμεσα στους φίλους μας, στην οικογένεια,μέσα στα σπίτια μας.

Είναι το "αυτιστικό" παιδί του γείτονα, ο παππούς με το "αλτσχάιμερ", ο φίλος που βυθίζεται στην κατάθλιψη, ο αδελφός με κινητικά προβλήματα κοκ.

Εμείς προσπερνάμε σπρώχνοντας, αδιάφοροι μέσα στον ναρκισισμό μας, ελπίζοντας να πάψουν να υπάρχουν, να μην τους βλέπουμε.

Τους περιθωριοποιούμε, γιατί θέλουμε να ξορκίσουμε τη σκιά που μας ακολουθεί.

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Ποσες φορες, ομως, ζηλεψαμε τη δυναμη ανθρωπων, που με τα δικα μας κριτηρια κατατασσονται στους αδυναμους και ποσες φορες εχουμε δει "δυνατους" να καταρρεουν ?

Ποσες φορες εμεις οι ιδιοι , καθολα αρτιμελεις και δυνατοι , βρεθηκαμε σε θεση αδυναμιας....

κι αλλοιμονο τοτε, αν συμπεσει και οι ανθρωποι οπου προστρεχεις για βοηθεια , μη βρεθουν σε στιγμη οπου υπερτερει το ζωον που κρυβουν μεσα τους....

Ποσες φορες εμεις οι δυνατοι, ζητησαμε μια φωνη παρηγοριας, αλλα εμεινε βουβη η γραμμη στην αλλη ακρη, ισως επειδη δεν καταλαβαν την στιγμη αδυναμιας μας...

Δεν θελω να βλεπω τους ανθρωπους , περιοριζει πολυ η αισθηση αυτη, θελω να ειμαι σε θεση να τους νιωθω, οπως θα ηθελα κι αυτοι να νιωθουν την δικη μου αδυναμια ....

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Ποσες φορες, ομως, ζηλεψαμε τη δυναμη ανθρωπων, που με τα δικα μας κριτηρια κατατασσονται στους αδυναμους και ποσες φορες εχουμε δει "δυνατους" να καταρρεουν ?

Ποσες φορες εμεις οι ιδιοι , καθολα αρτιμελεις και δυνατοι , βρεθηκαμε σε θεση αδυναμιας....

κι αλλοιμονο τοτε, αν συμπεσει και οι ανθρωποι οπου προστρεχεις για βοηθεια , μη βρεθουν σε στιγμη οπου υπερτερει το ζωον που κρυβουν μεσα τους....

Ποσες φορες εμεις οι δυνατοι, ζητησαμε μια φωνη παρηγοριας, αλλα εμεινε βουβη η γραμμη στην αλλη ακρη, ισως επειδη δεν καταλαβαν την στιγμη αδυναμιας μας...

Δεν θελω να βλεπω τους ανθρωπους , περιοριζει πολυ η αισθηση αυτη, θελω να ειμαι σε θεση να τους νιωθω, οπως θα ηθελα κι αυτοι να νιωθουν την δικη μου αδυναμια ....

Έχεις δίκοιο, το σημαντικότερο είναι να νοιώθεις. Μόνο που για να μπορέσεις να νοιώσεις θα πρέπει να είσαι σε θέση να "βλέπεις", όχι απλά να κοιττάς και να παρατηρείς...

Και φυσικά να μην είσαι εγωιστής. Γιατί ο εγωισμός εγκλωβίζει τη ψυχή,και βγάζει προς τα έξω το ζώο...

Εξάλλου ο εγωισμός δεν είναι παρά ένας καλά καλυμμένος φόβος, μια κρυφή αδυναμία του "δυνατού" ...

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Και να συμπληρώσω στα όμορφα γραπτά σας:

Το "Νιώθω" και το "δρώ" πάνε μαζί.

Ετσι;

Φυσικά μαζί. Στην αντίθετη περίπτωση, η αίσθηση και το συναίσθημα δεν είναι παρά ναρκισιστικές εκδηλώσεις της αδυναμίας μας...

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...