Οι πιο αδύναμοι δεν είναι μόνο στο δρόμο. Είναι και ανάμεσα στους φίλους μας, στην οικογένεια,μέσα στα σπίτια μας.

Είναι το "αυτιστικό" παιδί του γείτονα, ο παππούς με το "αλτσχάιμερ", ο φίλος που βυθίζεται στην κατάθλιψη, ο αδελφός με κινητικά προβλήματα κοκ.

Εμείς προσπερνάμε σπρώχνοντας, αδιάφοροι μέσα στον ναρκισισμό μας, ελπίζοντας να πάψουν να υπάρχουν, να μην τους βλέπουμε.

Τους περιθωριοποιούμε, γιατί θέλουμε να ξορκίσουμε τη σκιά που μας ακολουθεί.

Ποσες φορες, ομως, ζηλεψαμε τη δυναμη ανθρωπων, που με τα δικα μας κριτηρια κατατασσονται στους αδυναμους και ποσες φορες εχουμε δει "δυνατους" να καταρρεουν ?

Ποσες φορες εμεις οι ιδιοι , καθολα αρτιμελεις και δυνατοι , βρεθηκαμε σε θεση αδυναμιας....

κι αλλοιμονο τοτε, αν συμπεσει και οι ανθρωποι οπου προστρεχεις για βοηθεια , μη βρεθουν σε στιγμη οπου υπερτερει το ζωον που κρυβουν μεσα τους....

Ποσες φορες εμεις οι δυνατοι, ζητησαμε μια φωνη παρηγοριας, αλλα εμεινε βουβη η γραμμη στην αλλη ακρη, ισως επειδη δεν καταλαβαν την στιγμη αδυναμιας μας...

Δεν θελω να βλεπω τους ανθρωπους , περιοριζει πολυ η αισθηση αυτη, θελω να ειμαι σε θεση να τους νιωθω, οπως θα ηθελα κι αυτοι να νιωθουν την δικη μου αδυναμια ....

Ποσες φορες, ομως, ζηλεψαμε τη δυναμη ανθρωπων, που με τα δικα μας κριτηρια κατατασσονται στους αδυναμους και ποσες φορες εχουμε δει "δυνατους" να καταρρεουν ?

Ποσες φορες εμεις οι ιδιοι , καθολα αρτιμελεις και δυνατοι , βρεθηκαμε σε θεση αδυναμιας....

κι αλλοιμονο τοτε, αν συμπεσει και οι ανθρωποι οπου προστρεχεις για βοηθεια , μη βρεθουν σε στιγμη οπου υπερτερει το ζωον που κρυβουν μεσα τους....

Ποσες φορες εμεις οι δυνατοι, ζητησαμε μια φωνη παρηγοριας, αλλα εμεινε βουβη η γραμμη στην αλλη ακρη, ισως επειδη δεν καταλαβαν την στιγμη αδυναμιας μας...

Δεν θελω να βλεπω τους ανθρωπους , περιοριζει πολυ η αισθηση αυτη, θελω να ειμαι σε θεση να τους νιωθω, οπως θα ηθελα κι αυτοι να νιωθουν την δικη μου αδυναμια ....

Έχεις δίκοιο, το σημαντικότερο είναι να νοιώθεις. Μόνο που για να μπορέσεις να νοιώσεις θα πρέπει να είσαι σε θέση να "βλέπεις", όχι απλά να κοιττάς και να παρατηρείς...

Και φυσικά να μην είσαι εγωιστής. Γιατί ο εγωισμός εγκλωβίζει τη ψυχή,και βγάζει προς τα έξω το ζώο...

Εξάλλου ο εγωισμός δεν είναι παρά ένας καλά καλυμμένος φόβος, μια κρυφή αδυναμία του "δυνατού" ...

Και να συμπληρώσω στα όμορφα γραπτά σας:

Το "Νιώθω" και το "δρώ" πάνε μαζί.

Ετσι;

Και να συμπληρώσω στα όμορφα γραπτά σας:

Το "Νιώθω" και το "δρώ" πάνε μαζί.

Ετσι;

Φυσικά μαζί. Στην αντίθετη περίπτωση, η αίσθηση και το συναίσθημα δεν είναι παρά ναρκισιστικές εκδηλώσεις της αδυναμίας μας...