Προς το περιεχόμενο
  • entries
    75
  • comments
    323
  • views
    7.993

Επάγγελμα λογιστής – φοροτεχνικός…


KAROLOS

645 views

Σήμερα το πρωί με περιμένανε όπως πάντα άλλωστε, σωροί χαρτιών πάνω στο άχαρο γραφείο. Τα βιβλία υψώνονται απειλητικά γύρω μου ολοένα και περισσότερο. Φαίνομαι καλά προστατευμένος μέσα στους τέσσερις τοίχους, πίσω από το χάρτινο κάστρο μέσα στο οποίο ζω φυλακισμένος. Καθώς έξω ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά, πλήθος από μικρές, ανούσιες επαγγελματικές έννοιες τριβελίζουν το μυαλό μου. Σκέφτομαι τους νόμους, διαβάζω αποφάσεις, ψάχνω τη νομολογία προσπαθώντας να σπάσω το μυστικό κώδικα της «βούλησης του νομοθέτη»... Η βαθειά αναζήτηση με οδηγεί συχνά σε αδιέξοδο, στο έρεβος. Οι ώρες περνούν, ρίχνοντας μια ματιά απ το παράθυρο βλέπω πως έξω νύχτωσε. Ο θόρυβος του δρόμου κόπασε κάπως, κι εγώ ακόμη εδώ με μάτια θολωμένα και μυαλό ζαλισμένο να προσπαθώ...Απόκαμα τόσες ώρες γυρτός μες στο γραφείο. Σωστός και ικανός επαγγελματίας θα πούνε κάποιοι, καταρτισμένος, με ευρύ γνωστικό αντικείμενο κάποιοι άλλοι. Τι τα θές όμως...Οι πελάτες ψάχνουν αυτόν που θα τους ζητά τα λιγότερα.

Λογιστές - Φοροτεχνικοί, πάντα έρμαια των ορέξεων κάποιων υψηλόβαθμων χαρτογιακάδων που χωρίς να δουλέψουν ποτέ κρατούν τις τύχες όλων στα χέρια τους. Ανδρείκελα όλοι εμείς χορεύουμε στους σκοπούς που παίζουν οι καρεκλοκένταυροι προϊστάμενοι που νομοθετούν κατά το δοκούν. Απ΄ την άλλη, αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες των ανακοινώσεων διαφόρων συνδικαλιστικών φορέων που συνήθως επαίρονται και ξιφουλκούν δημόσια διεκδικώντας τις δάφνες για την ολιγοήμερη παράταση που δόθηκε, ενώ για τα καυτά θέματα του επαγγέλματος χρόνια τώρα «αναζητούν» μια λύση….

Σ αυτό το επάγγελμα πρέπει να διαθέτεις τεράστια αποθέματα υπομονής για να ανταπεξέρθεις, πρέπει να τσαλακώνεις καθημερινά τα αισθήματα και την ηθική σου, να συμβιβάζεσαι, να υποχωρείς, να σκύβεις το κεφάλι υποταγμένος. Οι ικανοί και τίμιοι χάνονται πίσω από ανίκανους, υπερφίαλους, και αριβίστες…..

Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς.

7 Σχόλια


Recommended Comments

Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς… Και αυτή η αλήθεια ήταν που με ώθησε να «ανακατευτώ» με το συνδικαλισμό… Μόνο που η ανικανότητα, και ο αριβισμός κυριαρχούν παντού, όχι μόνο στο λογιστικό επάγγελμα. Άρα πώς να αλλάξεις ταχτικές και αντιλήψεις, αν δεν αλλάξεις την «εκπαίδευση» των ανθρώπων πρώτα.

Από την άλλη πιστεύω πως όταν είσαι ικανός, τίμιος και ηθικός στη δουλειά και στη ζωή σου, όταν σέβεσαι τον συνάνθρωπό σου, αργά η γρήγορα θα δικαιωθείς. Μπορεί πλούσιος να μην γίνεις, μα έχει άραγε τόση μεγάλη σημασία αυτό;

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Οι ανθρωποι δεν μετριουνται με το ειδικο βαρος της υλης τους.

Οι ανθρωποι πανω απ ολα μετριουνται με το μεγεθος της ψυχης τους , οπως αυτη ο καθενας μπορει να την περιγραψει ή να την εννοησει. Αυτο το περιεχομενο, που περιλαμβανει συναισθηματα, αξιες , ορια , αυτοσκοπο και ο,τι αλλο για τον καθενα.

Αν κανεις τα χασει ολα αυτα, τοτε δεν μιλαμε για επαγγελμα , αλλα για ανθρωποθυσια....

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Ι. ΚΑΛΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ

Είναι ένας αγαθός γεροντάκος. Έπειτα από τριάντα χρόνων υπηρεσία, έχει να διατρέξει όλους τους βαθμούς. Γραφεύς στο πρωτόκολλο.

Πάντα έκανε τη δουλειά του ευσυνείδητα, σχεδόν με κέφι. Σκυμμένος από το πρωί ως το βράδυ στο παρθενικό βιβλίο του, περνούσε τους αριθμούς και αντέγραφε τις περιλήψεις. Κάποτε, μετά την καταχώριση ενός εισερχομένου ή ενός εξερχομένου, ετράβαγε μια γραμμή που έβγαινε από την τελευταία στήλη και προχωρούσε προς το περιθώριο, έτσι σαν απόπειρα φυγής. Αυτή η ουρά δεν είχε θέση εκειμέσα, όμως την τραβούσε βιαστικά, με πείσμα, θέλοντας να εκφράσει τον εαυτό του. Αν έσκυβε κανείς πάνω στην απλή και ίσια γραμμούλα, θα διάβαζε την ιστορία του καλού υπαλλήλου.

Νέος ακόμη, μπαίνοντας στην υπηρεσία, εχαιρέτησε με συγκαταβατικό χαμόγελο του συναδέλφους του. Έτυχε να καθίσει σ' αυτήν την καρέκλα. Κ' έμεινε εκεί. Ήρθαν άλλοι αργότερα, έφυγαν, επέθαναν. Αυτός έμεινε εκεί. Οι προϊστάμενοί του τον θεωρούσαν απαραίτητο. Είχε αποκτήσει μια φοβερή, μοιραία ειδικότητα.

Ελάχιστα πρακτικός άνθρωπος. Τίμιος, ιδεολόγος. Μ' όλη τη φτωχική του εμφάνιση, είχε αξιώσεις ευπατρίδου. Ένα πρωί, επειδή ο Διευθυντής του τού μίλησε κάπως φιλικότερα, επήρε το θάρρος, του απάντησε στον ενικό, εγέλασε μάλιστα ανοιχτόκαρδα και τον χτύπησε στον ώμο. Ο κύριος Διευθυντής τότε, μ' ένα παγωμένο βλέμμα, τον εκάρφωσε πάλι στη θέση του. Κ' έμεινε εκεί.

Τώρα, βγαίνοντας κάθε βράδυ από το γραφείο, παίρνοντας τον παραλιακό δρόμο, βιαστικός βιαστικός, γυρίζοντας δαιμονισμένα το μπαστούνι του με την ωραία, νικέλινη λαβή. Γράφει κύκλους μέσα στο άπειρο. Και μέσα στους κύκλους τα σημεία του απείρου. Όταν περάσει τα τελευταία σπίτια, θ' αφήσει πάντα να ξεφύγει ψηλά με ορμή το μπαστούνι του, έτσι σαν απόπειρα λυτρωμού.

Μετά τον περίπατο τρυπώνει σε μια ταβέρνα. Κάθεται μόνος, αντίκρυ στα μεγάλα, γφρεσκοβαμμένα βαρέλια. Όλα έχουν γραμμένο πάνω απ' την κάνουλα, με παχιά, μαύρα γράμματα, τ' όνομά τους: Πηνειός, Γάγγης,. Μισσισσιππής, Τάρταρος. Κοιτάζει εκστατικός μπροστά του. Το τέταρτο ποτηράκι γίνεται ποταμόπλοιο, με το οποίο ταξιδεύει σε θαυμάσιους, άγνωστους κόσμους. Από τα πυκνά δέντρα, πίθηκοι σκύβουν και τον χαιρετάνε. Είναι ευτυχής.

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...