Προς το περιεχόμενο
  • entries
    32
  • comments
    92
  • views
    10.842

Το θαυμαστικό της Poppy...


ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

815 views

Eίπα στην Poppy

Και γιατί Poppy εμείς που υποτίθεται ότι έχουμε «ζωή» δεν συζητάμε για αυτήν ως να είναι ένα γλύκισμα.

Πρέπει δηλαδή ο άνθρωπος να την «χάσει» για να το διαπιστώσει;

Και απαντάει:

«Υποτίθεται πως έχουμε "ζωή" ?

Και τι είναι άραγε αυτή η "ζωή "

κλεισμένη μεσα σε σημεία στίξης ?

Ασ έσερνε τουλαχιστον μαζι της ενα θαυμαστικό...

Αραγε αναζητάμε εκεινο το θαυμαστικό?

Αόριστο , συχνά και πολύπλοκο

σε δαιδαλώδεις διαδρομές

ώσπου

κοιταζοντας πίσω

δουμε το τρενο που ξεμακραίνει

ανεπίστρεφτα

παιρνοντας μακρυα

αυτό που δεν ζήσαμε...

Και θέτω το ερώτημα:

Kαι ποιό είναι αυτό το θαυμαστικό στη ζωή;

Θαυμαστικό 1ο = dolce vita; -----.----------------------------- ΟΧΙ.

Θαυμαστικό 2ο = Σεβασμός του εαυτού μου;-----------------ΟΧΙ

Θαυμαστικό 3ο = Σεβασμός σε όλους γύρω μου;------------ ΝΑΙ. Αν υπάρχει αυτό η ζωή μου θα λάβει θαυμαστικό…

Πάμε παρακάτω…

Ωραία ….

Αλλά σεβασμός σε όλους γύρω μου είναι το κάτωθι άθροισμα:

α) Σεβασμός στους γονείς μου…………..

Β) Σεβασμός στην οικογένεια μου……

β) Σεβασμός στους φίλους & συγγενείς μου.

γ) Σεβασμός στη φύση

δ) Σεβασμός (με υποστήριξη) στους συνανθρώπους που πονούν.

στ) Σεβασμός ακόμα και στην ίδια την δουλειά μου , στους πελάτες μου…

Το άθροισμα του α έως ε μπορεί να υπάρξει;

Αναφέρομαι στο χρόνο όπως αναφέρθηκε και η Κική Δημουλά (βλέπε My blog)

Δεν μπορεί να υπάρξει…

Διότι όποιος προσπαθήσει να σέβεται πρέπει να το πιστέψει.

Όποιος το πιστέψει θα σέβεται από το α) έως το στ) διότι δεν μπορεί (αφού το πίστεψε) να σέβεται επιλεκτικά…

Και ερωτώ; Υπάρχει αυτή η δυνατότητα ακόμα και σε αυτόν που το πίστεψε;

Εδώ το πιο απλό και «κρύο» (το «στ») δηλ. ο σεβασμός των πελατών του γραφείου για να επιτευχθεί εξαφανίζει όλη την μέρα.

Και ο σεβασμός προς τους γονείς; Πώς να είσαι συχνά δίπλα τους. Πώς να μην μένουν μόνοι τους στη σόμπα να σε περιμένουν;

Και ο σεβασμός προς την Οικογένεια; Γιατί να μη σε βλέπουν συχνότερα…

Και ο σεβασμός στη φύση; Γιατί να μην προλαβαίνεις ούτε να την δείς;

Και ο σεβασμός προς τους συνανθρώπους που πονούν ; Πώς να προλάβεις να τους δεις αφού εκεί στο πεζοδρόμιο που έχουν ξαπλώσει είναι ανάμεσα στη διαδρομή δουλειά - σπίτι …

Και ο σεβασμός στους φίλους και στους συγγενείς; Πώς να τους τον δείχνεις και εκτός της ημέρας της γιορτής τους….

Και μάλιστα σε αυτούς που πιστεύουν στο σεβασμό γίνεται και το εξής: Ο περιορισμός του χρόνου (όπως τον καταλαβαίνουν μόνο αυτοί) αποτελεί βρόγχος του ίδιου του πιστεύω τους. Ο βρόγχος αυτός αφαιρεί τούβλα από τον τοίχο του σεβασμού.. Διότι ο βρόγχος αυτός δημιουργεί πιέσεις που μετατρέπουν τον άνθρωπο σε οξύθυμο... έτσι μειώνεται η ένταση του σεβασμού...

....μειώνεται η ένταση του σεβασμού...

....μειώνεται η ένταση του σεβασμού...

....μειώνεται η ένταση του σεβασμού...

μέχρι που ξαναρχόμαστε στα ίδια....

Αρα ούτε το 3ο θαυμαστικό υπάρχει....

Δηλαδή… τόσο δύσκολο είναι να βρεθεί αυτό το θαυμαστικό της Poppy;

14 Σχόλια


Recommended Comments

Κωνσταντίνε, η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα

που λέει και το λαϊκόν άσμα...

Μερικά αποσπάσματα από το παρελθόν.

Εκεί όπου είχαν περισσότερο χρόνο για ψάξιμο.

Από ανθρώπους που έδιναν περισσότερη σημασία

στο πνεύμα και όχι στην ύλη.

Ψυχή ήτις κοσμείται υπό αρετής είναι αέναος πηγή ευτυχίας, καθαρά, γλυκεία, πλουσία και γενναιόδωρος μη βλάπτουσα μηδέ καταστρέφουσα.

Η ευτυχία βασίζεται ου μόνον επί της αρετής αλλά και επί της παιδείας.

Αλλά τι είναι αρετή;

Η αρετή είναι λέξις πολυσήμαντος, διότι αναφέρεται εις πλείστας ιδιότητας και διαθέσεις του ανθρώπου ή αξίας, διό και υπό του Αριστοτέλους ονομάζεται σύνθεσις αξιών.

Και υπό των πυθαγορείων τελειοποίησις της φύσεως του ανθρώπου.

Η μεγάλη αγάπη του Πυθαγόρου προς παν το καλόν, το αληθές και το ωραίον εν τη ζωή, εκφράζεται διά των κάτωθι:

"Παρατήρει, λέγει, και εξέταζε την θείαν Φύσιν, φώτιζε το πνεύμα σου, κυβέρνα την καρδίαν σου, βάδιζε εις τον δρόμον της δικαιοσύνης, ούτως ώστε ο Θεός του Ουρανού και της Γής να είναι παρών πάντοτε προ των οφθαλμών σου.

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Κωνσταντίνε, η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα

που λέει και το λαϊκόν άσμα...

Ωραία Θεόφιλε αλλά πρακτικά γίνεται;

Μερικά αποσπάσματα από το παρελθόν.

Εκεί όπου είχαν περισσότερο χρόνο για ψάξιμο.

Να την η απάντηση !!!!

Από ανθρώπους που έδιναν περισσότερη σημασία

στο πνεύμα και όχι στην ύλη.

Για κάντο αν σε βαστά τώρα...

Ψυχή ήτις κοσμείται υπό αρετής είναι αέναος πηγή ευτυχίας, καθαρά, γλυκεία, πλουσία και γενναιόδωρος μη βλάπτουσα μηδέ καταστρέφουσα.

Ωραία...

Η ευτυχία βασίζεται ου μόνον επί της αρετής αλλά και επί της παιδείας.

Και φαίνεται μέσα από τον σεβασμό στις αξίες δηλ στον κόσμο δηλ σε όλουυς γύρω μας. Αρα εν τέλει και στον ευατό μας. Ετσι όντως επέρχεται η "ευτυχία".

Αλλά τι είναι αρετή;

Η αρετή είναι λέξις πολυσήμαντος, διότι αναφέρεται εις πλείστας ιδιότητας και διαθέσεις του ανθρώπου ή αξίας, διό και υπό του Αριστοτέλους ονομάζεται σύνθεσις αξιών.

Και υπό των πυθαγορείων τελειοποίησις της φύσεως του ανθρώπου.

Η μεγάλη αγάπη του Πυθαγόρου προς παν το καλόν, το αληθές και το ωραίον εν τη ζωή, εκφράζεται διά των κάτωθι:

"Παρατήρει, λέγει, και εξέταζε την θείαν Φύσιν, φώτιζε το πνεύμα σου, κυβέρνα την καρδίαν σου, βάδιζε εις τον δρόμον της δικαιοσύνης, ούτως ώστε ο Θεός του Ουρανού και της Γής να είναι παρών πάντοτε προ των οφθαλμών σου.

Και πως πρακτικά γίνεται αυτό Θεόφιλε;

Με το εύκολο " Εγω να είμαι εντάξει και όλα τα άλλα έρχονται" (Που και αυτό είνια δύσκολο...)

Μα η αρετή - για να φανεί - χρειάζεται "εργασία με τόλμη".

Δεν μπορέις με το " Εγω να είμαι εντάξει και όλα τα άλλα έρχονται" (Που και αυτό είνια δύσκολο...) να καθαρίσεις...

Διότι σε αυτό δεν έχει "εργασία με τόλμη" ...

έχει απλά καλή διάθεση...

όχι όμως "εργασία με τόλμη" ώστε αυτή να αναδείξει την "αρετή" ...

και η οποία "αρετή" θα οδηγήσει στην ευτυχία...

Δεν είμαι και καλός στο συντακτικό...

Δεν ξέρω Θεόφιλε εάν καταλαβαίνεις τον προβληματισμό μου...

Τα βλέπω όλα πρακτικά αδύνατα...

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Κωνσταντίνε άνοιξες μεγάλο θέμα και καλά έκανες...

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας

να το πάω λίγο πιο κάτω στην πηγή του προβληματισμού σου

Ουσιαστικά ζητάς το γιατί της υπάρξεως και εγώ σου απάντησα

σχετικά με το πως της υπάρξεως.

Ας δούμε λοιπόν το γιατί από ανθρώπους που είχαν χρόνο για προβληματισμό

Πυθαγόρας έφα...

Ιδανικά και πίστη του ανθρώπου περί της θείας καταγωγής του και του υψηλού προορισμού του, όστις είναι η προσπάθεια αυτού προς ομοίωσιν προς τον Θεόν, δι' ασκήσεως των αρετών εν τω βίω του.

Κάτι ίσως σου θυμίζει που μοιάζει Χριστιανικό. Είχα γράψει κάποτε στο θέμα Ελληνισμός και Χριστιανισμός για μια συνέχεια ... αλλά για κάποιους λόγους το θέμα πάγωσε (είναι γνωστοί οι λόγοι).

Σχετικά με το γιατί της υπάρξεως ακόμη το ψάχνει ο Άνθρωπος, επομένως ας σταθούμε στο πως της υπάρξεως με γνώμονα τη βαθιά φιλοσοφική σκέψη μεγάλων και φωτεινών πνευμάτων που στη ροή του χρόνου πέρασαν από τον πλανήτη μας και άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους.

Πλάτων έφα...

Ο έχων την αρετήν έχει κάλλος ψυχής και επομένως ευδαιμονίαν.

Η σωτηρία (της ψυχής) αύτη δύναται να εξασφαλισθή δια γνώσεως της μεθόδου ασκήσεως και κτήσεως των αρετών, εξ ών αναβλύζουν ευγενή διαρκή συναισθήματα, βαθέα και ουχί εφήμερα και επέρχεται η ευδαιμονία

Αρμονία είναι και η αρετή, ως είναι και η υγεία παν αγαθόν και ο Θεός Αυτός.

Και για να μιλήσω με λογιστικούς όρους ισοζύγιο, μπαλάντζα το λέει ένας πελάτης μου,

ζυγαριά δηλαδή που πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα στις διάφορες εκφάνσεις (δραστηριότητες) του ανθρώπου.

Άφησα τελευταία την άποψή μου. Στη σημερινή εποχή δεν μπορεί ο άνθρωπος να ισορροπήσει εύκολα. Είναι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο που ακόμη και αν το καταφέρει σε προσωπικό επίπεδο τότε θα έρθει αντιμέτωπος με το γύρω χώρο που δεν βρίσκεται σε κατάσταση ισορροπίας (αρμονίας). Καταλήγει λοιπόν στο να θέτει προτεραιότητες (είναι αυτό που ακούμε όλο και πιο συχνά τελευταία ότι είναι θέμα προτεραιοτήτων του καθενός) και να επιλέγει στα πιό σημαντικά και πιο ουσιώδη που κατά την άποψή του τον αφορούν. πρωτίστως πρέπει να έχει δοθεί απάντηση στο ερώτημα του γιατί της υπάρξεως, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας θέτοντας τους δικούς του προβληματισμούς.

Το θέμα λοιπόν είναι πως επιλέγεις με πιά κριτήρια. Σαφώς και είναι απαραίτητη η παιδεία. Αλλά υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες και πάνε παρίπατο τα δικά σου θέλω. Ίσως αν ζούσε κανείς σε κάποιο ερημονήσι για καμμιά 10 χρόνια μόνος του και γεννημένος εκεί χωρίς επηρεασμούς να μπορούσε να διακρίνει τα πραγματικά δικά του θέλω. Θα μπούμε βέβαια και σε άλλες ατραπούς αν συνεχίσουμε τη συζήτηση για το συγκεκριμένο και το αφήνω μέχρι εδώ.

Υ.Γ. Ίσως μια επίσκεψη στον Κρότωνα (Ελληνική πόλη στη νότια Ιταλία κατά την αρχαιότητα), όπου είχε σχολή και δίδασκε ο Πυθαγόρας μας έκανε καλό όλους μας. Τώρα θα μου πεις η μηχανή του χρόνου δεν εφευρέθηκε ακόμη (για να γελάσουμε και λίγο).

Αναμένω...

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Δεν χρειαζεται να παμε μακρια...

Ερημονησι ειναι η ψυχη μας..

Μονη ερχεται , ερημη και μονη φευγει..

Ποιος την ρωταει τι θελει ?

Ποιος τολμαει να τη δει στα ματια??

Πιο ξενη κι απ τους ξενους...

Πώς να την αντιμετωπισει κανεις.....

Πώς να καταλαβει μια ψυχη, πως αλλιως λειτουργουμε εμεις οι ανθρωποι, αλλους κανονες ακολουθουμε, αλλες αρχες και ορια υπακουμε, σε αλλους θεους πιστευουμε...

Αχ, ψυχη μου, πώς να σηκωσω την ευθυνη, τωρα που αρχισα να σε γνωριζω....

Πώς θα σε σωσω, μπας και σωθω ...

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Ας δούμε λοιπόν το γιατί από ανθρώπους που είχαν χρόνο για προβληματισμό

Μπορεί να φαίνεται απλό αυτό αλλά πιστέψτε με ...

Η "έλειψη χρόνου" είναι μια σύγχρονη, τεχνιτή - από κάποιους - ασθένεια, ΙΣΟΔΥΝΑΜΗ αυτής του καρκίνου, του Aids κ.τ.λ.

Δεν είμαι καθόλου υπερβολικός...

Μα καθόλου...

Πλάτων έφα...

Ο έχων την αρετήν έχει κάλλος ψυχής και επομένως ευδαιμονίαν.

Η σωτηρία (της ψυχής) αύτη δύναται να εξασφαλισθή δια γνώσεως της μεθόδου ασκήσεως και κτήσεως των αρετών, εξ ών αναβλύζουν ευγενή διαρκή συναισθήματα, βαθέα και ουχί εφήμερα και επέρχεται η ευδαιμονία

Μα Θεόφιλε "δύναται να εξασφλισθή δια της γνώσεως της μεθόδου ασκήσεως και κτήσεως των αρετών" με την λογική ότι αφού γνωρίζεις την μέθοδο θα την εφαρμόσεις κι'όλας...

Δηλαδή θα εργασθείς πάνω σε αυτό...

Η προηγούμενη τρομακτική "ασθένεια" που σου ανέφερα δεν δίδει κανένα τέτοιο δικαίωμα... καμμία τέτοια ελπίδα....

Και είμαι κάθετα "Καρυωτακικός" σε αυτό το θέμα...

Άφησα τελευταία την άποψή μου. Στη σημερινή εποχή δεν μπορεί ο άνθρωπος να ισορροπήσει εύκολα. Είναι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο που ακόμη και αν το καταφέρει σε προσωπικό επίπεδο τότε θα έρθει αντιμέτωπος με το γύρω χώρο που δεν βρίσκεται σε κατάσταση ισορροπίας (αρμονίας). Καταλήγει λοιπόν στο να θέτει προτεραιότητες (είναι αυτό που ακούμε όλο και πιο συχνά τελευταία ότι είναι θέμα προτεραιοτήτων του καθενός) και να επιλέγει στα πιό σημαντικά και πιο ουσιώδη που κατά την άποψή του τον αφορούν. πρωτίστως πρέπει να έχει δοθεί απάντηση στο ερώτημα του γιατί της υπάρξεως, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας θέτοντας τους δικούς του προβληματισμούς.

Το θέμα λοιπόν είναι πως επιλέγεις με πιά κριτήρια. Σαφώς και είναι απαραίτητη η παιδεία. Αλλά υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες και πάνε παρίπατο τα δικά σου θέλω. Ίσως αν ζούσε κανείς σε κάποιο ερημονήσι για καμμιά 10 χρόνια μόνος του και γεννημένος εκεί χωρίς επηρεασμούς να μπορούσε να διακρίνει τα πραγματικά δικά του θέλω.....

Δηλαδή δέχεσαι και εσύ το αδιέξοδο;

Σου θυμίζω λόγια σου : "Ίσως αν ζούσε κανείς σε κάποιο ερημονήσι για καμμιά 10 χρόνια μόνος του και γεννημένος εκεί χωρίς επηρεασμούς να μπορούσε να διακρίνει τα πραγματικά δικά του θέλω....."

Και εσύ σε πληροφορώ είσαι "χειρότερος" .. Δήλαδή δέχεσαι ότι ούτε κάν διάκριση στα πραγματικά μας θέλω μπορούμε να κάνουμε...."

Εγώ λέω ότι "Μπορούμε να διακρίνουμε το σωστό αλλά δεν υπάρχει ο χρόνος (ως ασθένεια) να το εφαρμόσουμε" και το θέτω εν τέλει στη σφαίρα του αδύνατου.

Εαν Θεόφιλε λέω τον εαυτό μου "Καρυωτακικό" σε αυτό το θέμα τότε εσύ μάλλον θα είσαι "Καρυωτακικός στο "τετράγωνο"" !!!

Αναμένω...

Εγώ να δεις...

Και τη γνώμη σου Χρύσα και Poppy..

(Eαν η "ασθένεια του χρόνου" σας αφίσει ....)

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Δεν χρειαζεται να παμε μακρια...

Ερημονησι ειναι η ψυχη μας..

Μονη ερχεται , ερημη και μονη φευγει..

Ποιος την ρωταει τη θελει ?

Ποιος τολμαει να τη δει στα ματια??

Πιο ξενη κι απ τους ξενους...

Πως να την αντιμετωπισει κανεις.....

Πως να καταλαβει μια ψυχη, πως αλλιως λειτουργουμε εμεις οι ανθρωποι, αλλους κανονες ακολουθουμε, αλλες αρχες και ορια υπακουμε, σε αλλους θεους πιστευουμε...

Αχ, ψυχη μου, πως να σηκωσω την ευθυνη, τωρα που αρχισα να σε γνωριζω....

Πως θα σε σωσω, μπας και σωθω ...

ΑΧ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΠΩΣ ΝΑ ΣΗΚΩΣΩ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ,

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ...

ΠΩΣ ΘΑ ΣΕ ΣΩΣΩ,

ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΩΘΩ

Αχ Χρύσα τί μου κάνεις...

Φάρμακο λυτρωτικό οι στίχοι σου!

Η τέχνη, έγραφε ο Βάγνερ στο βασιλιά Λουδοβίκο,

παρουσιάζοντας τη ζωή σαν παιχνίδι, μετουσιώνει

σε εικόνες ωραίες τις τρομερότερες όψεις της ζωής,

κι έτσι μας εξυψώνει και μας παρηγορεί.

ή όπως έγραψε και ο Ν.Καζαντζάκης

Χτίζεται ο Θεός, έβαλα κι εγώ το δικό μου κόκκινο

πετραδάκι, μια στάλα αίμα, να τον στερεώσω, να μη

χαθεί, να με στερεώσει, να μη χαθώ, έκαμα το χρέος μου.

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Δηλαδή δέχεσαι και εσύ το αδιέξοδο;

Σου θυμίζω λόγια σου : "Ίσως αν ζούσε κανείς σε κάποιο ερημονήσι για καμμιά 10 χρόνια μόνος του και γεννημένος εκεί χωρίς επηρεασμούς να μπορούσε να διακρίνει τα πραγματικά δικά του θέλω....."

Και εσύ σε πληροφορώ είσαι "χειρότερος" .. Δήλαδή δέχεσαι ότι ούτε κάν διάκριση στα πραγματικά μας θέλω μπορούμε να κάνουμε...."

Εγώ λέω ότι "Μπορούμε να διακρίνουμε το σωστό αλλά δεν υπάρχει ο χρόνος (ως ασθένεια) να το εφαρμόσουμε" και το θέτω εν τέλει στη σφαίρα του αδύνατου.

Εαν Θεόφιλε λέω τον εαυτό μου "Καρυωτακικό" σε αυτό το θέμα τότε εσύ μάλλον θα είσαι "Καρυωτακικός στο "τετράγωνο"" !!!

(Eαν η "ασθένεια του χρόνου" σας αφίσει ....)

Σχετικά με το πως της υπάρξεως.

Κωνσταντίνε, εφόσον μπορέσουμε και ανακαλύψουμε τα πραγματικά μας θέλω τότε λόγω της ασθένειας του χρόνου μπορούμε να ορίσουμε προτεραιότητες να κάνουμε τις επιλογές μας, φυσικά πληρώνοντας και το ανάλογο τίμημα πάντα.

Σχετικά με το γιατί θα με καθηλώνει πάντα, αδιέξοδο!

"Καρυωτακικός στο "τετράγωνο"" !!!

Συνδέστε για να σχολιάσετε

[

Και θέτω το ερώτημα:

Kαι ποιό είναι αυτό το θαυμαστικό στη ζωή;

Και τη γνώμη σου Χρύσα και Poppy..

(Eαν η "ασθένεια του χρόνου" σας αφίσει ....)

Αναζήτησε το θαυμαστικό σ ένα χωράφι....

Ναι σ ένα χωράφι.

Μονο που πρεπει νασαι συναμα

καλιεργητής , σπορέας και συλέκτης καρπών...

να δίνεις και να παίρνεις και να καλιεργείς

( σχέσεις ανθρώπινες, χαραχτήρες , εξέλιξη ...)

Ετσι που ολοένα γύρω σου

να καρπούν και ν ανθίζουν οι αγροί.

και να πληθαίνουν οι καλιεργητάδες.

Κι όχι ποτέ πως θα μπορέσεις

να δεις καλιεργημενα

ολα τα χωράφια της γής

κι όλου του κόσμου τα τραπέζια στρωμένα...

Μόνο που καθε βραδυ ,

θα μπορείς να ονειρεύεσαι...

πως μια μερα,

αυτος ο κόσμος

μπορεί και ν αλλάξει...

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Τα βλέπω όλα πρακτικά αδύνατα...

Κι ύστερα μου πες...

"Το χωράφι ξερό και άγονο.

Πως να το οργώσουμε τρείς και πεντε

πρωτόγονοι άνθρωποι ?

Με τι μέσα ?

Και το νερό λιγοστό .

Και τους σπόρους τους κλεβουν

άγρια πουλιά .

Kι οι καιροί κι αυτοί εχθρικοί.

Ενας ένας εγκαταλείπει και φευγει...

Μενω μοναχός μου.

( αχ ψυχή μου ...)

μοναχός μου...

Τη σκληρη δουλειά την αντέχω.

Πως να την αντέξω τη μοναξιά ?

Και σε ποιόν να μιλήσω ??

Ετσι που βαβέλ γίνηκε

'ολος ο κόσμος ? "

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησι, στο χείλος

του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε από τη γη !

Καρυωτάκης (μονοτονικος δυστυχως)

Χρύσα μη μας ντουμπάρει ο Καρυωτάκης...

Μη μας ντουμπάρει σου λέω....

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Χρύσα μη μας ντουμπάρει ο Καρυωτάκης...

Μη μας ντουμπάρει σου λέω....

Τοσα χρονια δεν το καταφερε Κωνσταντινε.

Ομως ειναι απο τους αγαπημενους μου και μια και τον αναφερατε.......

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Την Αρχή και το Τέλος, και την παραδοχή που απορρέει απ' αυτή την αέναη εναλλαγή, ότι δηλαδή όλοι και όλα αποτελούμε μέρος ενός παιχνιδιού χωρίς να καταλάβουμε ποτέ το νόημά του, ίσως γιατί η ανθρώπινη νοημοσύνη σταματά μπροστά στο κατώφλι του Απείρου.

Παρ' όλα αυτά, μας μένει η χαρά να βιώσουμε τη Δωρεά της Ζωής. Και η κορύφωση αυτής της χαράς είναι η βιολογική, ψυχική και πνευματική μας ταύτιση με το Νόμο της Συμπαντικής Αρμονίας, που τόσο απλόχερα μπορεί να μας χαρίσουν, εάν και εφόσον γίνουμε άξιοί τους.

Μίκης Θεοδωράκης. Συνέντευξη από το Έθνος της Κυριακής στις 13-11-2005

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...