Ειπες:"Θα παγω σ'αλλη γη, θα παγω σ'αλλη θαλασσα.

Μια πολις αλλη θα βρεθει καλλιτερη απο αυτη.

Καθε προσπαθεια μου μια καταδικη ειναι γραφτη.

Κ'ειν'η καρδια μου-σα νεκρος-θαμενη.

Ο νους μου ως ποτε μες στον μαρασμον αυτον θα μεινει.

Οπου το ματι μου γυρισω, οπου κι αν δω

ερειπια μαυρα της ζωης μου βλεπω εδω,

που τοσα χρονια περασα και ρημαξα και χαλασα.

Καινουργιους τοπους δεν θα βρεις, δε θαβρεις αλλες θαλασσες.

Η πολις θα σε ακολουθει. Στους δρομους θα γυρνας

τους ιδιους. Και στες γειτονιες τες ιδιες θα γερνας

και μες στα ιδια σπιτια αυτα θ'ασπριζεις.

Παντα στην πολι αυτη θα φθανεις. Για τα αλλου-μη ελπιζεις-

δεν εχει πλοιο για σε, δεν εχει οδο.

Ετσι που τη ζωη σου ρημαξες εδω

στην κωχη τουτη τη μικρη, σ'ολην την γη την χαλασες.