Προς το περιεχόμενο
  • entries
    75
  • comments
    323
  • views
    7.985

Ανθρώπινα λάθη.... μας ακολουθούν


KAROLOS

1.878 views

Ο καλλιτέχνης ώς το τέλος μπορεί να διορθώνει το έργο του, ακόμη μπορεί και να το καταστρέψει αν δεν το βρεί καλό. Ο άνθρωπος τη ζωή που έζησε δεν μπορεί πιά να την διορθώσει .

Είναι χαραγμένη ανέκκλιτα.

Και όταν έχει όλη του τη ζωή πίσω του και την κρίνει, είναι καταδικασμένος να την δεχθεί όπως την έζησε, με όλα τα λάθη της και όλες τις αστοχίες της.

Η μετάνοια ίσως να τακτοποιεί τη θέση του απέναντι του Θεού. Απέναντι των ανθρώπων είναι αυτός που υπήρξε, αναλλοίωτα, ασυγχώρητος...

62 Σχόλια


Recommended Comments



Μπορει και οφειλει, ομως, ο ανθρωπος να βελτιωνεται μεχρι το τελος.

Μπορει και οφειλει, να κραταει το περιβολι της ψυχης του καθαρο απο αγκαθια και τριβολια.

Να φροντιζει να ειναι χαρουμενο το σεργιανι και ξεκουραστο για οσους το επιθυμησουν να την περιδιαβουν.

Να κερνα γλυκο του κουταλιου και δροσερο νερο και οχι πικρες και λυπηση.

Την ζωη του, δεν ειναι καταδικη να τη δεχτει ο ανθρωπος, οπως την εζησε. Ζωη ειναι οι επιλογες του, ειναι τα λαθη του τα ιδια.

Απεναντι στους ανθρωπους υπηρξε απλα ανθρωπος. Δικαιουται την επιηκεια, την κατανοηση και την συμπαθεια υπαρξεων που πλαστηκαν απο το ιδιο υλικο με αυτον.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα όπως τα περιγράφεις Χρύσα.... Δυστυχώς δεν είναι έτσι όμως

Ισως να τα περιγραφω οπως θα ηθελα να ειναι.

Παντως δεν περιγραφω απλα πραγματα.

Περιγραφω μια διαδικασια δυσκολη και επιπονη.

Μη σε ξεγελουν τα ωραια λογια, Κωνσταντινε ...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Ισως εκπέμπουμε σε διαφορετικά μήκη κύματος ....

Λογικο δεν ειναι?

Πολλα πραγματα που εχεις εσυ μπροστα σου, εγω ηδη τα εχω αφησει πισω μου και μπορω, απο δω που ειμαι, να τα κρινω, οπως λεει το κειμενο που παραθετεις. Αλλα παλι που εζησες εσυ, εγω ισως να μην τα προλαβα καν.

Αρκει, παντως, που κατι εκπεμπουμε ...

Τα ωραία λόγια πάντως δύσκολα με ξεγελούν ...

Μιλησα για τα ωραια λογια, με τα οποια περιγραφω την αυτοκριτικη και την αυτογνωσια, πραγματα καθολου απλα.

Αυτα, τουλαχιστον, ειχα στο μυαλο μου.

Δεν μιλησα γενικα :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Ο πιο δύσκολος κριτής .. ο εαυτός μας.. που δεν είναι μόνο ο εαυτός μας..

που έχει διαμορφωθεί στην πορεία του και μέσα από το "εμείς" και το "αυτοί"

Να αποδεχτούμε την ανθρώπινη φύση μας.. να μπορέσουμε να μας συγχωρήσουμε..

δύσκολο.. επίπονο..

βασανιστικό μερικές φορές.. κυρίως για όσους καταφέρνουν να ξεφύγουν από το

διαμορφωμένο "εγώ" τους..

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Οπως ο χαράκτης πελεκάει το ξύλο και δίνει τις μορφές που αυτός επιθυμεί , έτσι και τα ανθρώπινα λάθη στην πορεία του βίου μας πολλές φορές "χαράζουν" τις ψυχές των ανθρώπων γύρω μας.... Η ψυχή όμως είναι φτιαγμένη απο τέτοιο "υλικό" που δύσκολα μπορεί να επουλώσει τις πληγές της . Τις πληγές που προκάλεσα εγω , εσυ , ο άλλος.... Τα δικά μου λάθη στην πορεία της ζωής , ίσως προκάλεσαν μια ανεπανόρθωτη "χαρακιά" στην ψυχή κάποιου , γι αυτό και θα παραμείνω ασυγχώρητος απο εκείνον.... Οι ψυχες αν πληγωθούν βαθειά δύσκολα "συγχωρούν"

Γι αυτό μιλώ για την διαφορά που έχω εγω , εσυ , ο άλλος με τον καλλιτέχνη .....

Δύσκολο πράγμα η αυτοκριτική , σωστά...

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Εγραψα ....αλλα τα εσβησα...

δεν μου βγηκαν οπως ηθελα

Μου αρεσει πολυ το θεμα και θα φροντισω συντομα αυτο να αντικατασταθει με οσα ηθελα να πω.

Ελπιζω και συ να θελεις την αποψη μου κι ας ειναι σε αλλο μηκος κυματος :)

Επιστρεφω στις συγκεντρωτικες :angry:

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Εγραψα ....αλλα τα εσβησα...

Ελπιζω και συ να θελεις την αποψη μου κι ας ειναι σε αλλο μηκος κυματος :)

Αν δεν ήθελα τις απόψεις σας Χρύσα , η καταχώρηση θα ήταν κλειδωμένη απ την αρχή ...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Οπως ο χαράκτης πελεκάει το ξύλο και δίνει τις μορφές που αυτός επιθυμεί , έτσι και τα ανθρώπινα λάθη στην πορεία του βίου μας πολλές φορές "χαράζουν" τις ψυχές των ανθρώπων γύρω μας.... Η ψυχή όμως είναι φτιαγμένη απο τέτοιο "υλικό" που δύσκολα μπορεί να επουλώσει τις πληγές της . Τις πληγές που προκάλεσα εγω , εσυ , ο άλλος.... Τα δικά μου λάθη στην πορεία της ζωής , ίσως προκάλεσαν μια ανεπανόρθωτη "χαρακιά" στην ψυχή κάποιου , γι αυτό και θα παραμείνω ασυγχώρητος απο εκείνον.... Οι ψυχες αν πληγωθούν βαθειά δύσκολα "συγχωρούν"

Γι αυτό μιλώ για την διαφορά που έχω εγω , εσυ , ο άλλος με τον καλλιτέχνη .....

Δύσκολο πράγμα η αυτοκριτική , σωστά...

Προσπαθησες ποτε να φανταστεις την ψυχη φτιαγμενη απο αλλο υλικο ?

Απο κατι που εχει την ταση να επανερχεται με το περασμα του χρονου, στην αρχικη του κατασταση, οτι κι αν εχει παθει.

¨Η καλυτερα απο καποιο υλικο, που μπορεις εσυ ο ιδιος να το πλαθεις οπως θελεις.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Οπως ο χαράκτης πελεκάει το ξύλο και δίνει τις μορφές που αυτός επιθυμεί , έτσι και τα ανθρώπινα λάθη στην πορεία του βίου μας πολλές φορές "χαράζουν" τις ψυχές των ανθρώπων γύρω μας.... Η ψυχή όμως είναι φτιαγμένη απο τέτοιο "υλικό" που δύσκολα μπορεί να επουλώσει τις πληγές της . Τις πληγές που προκάλεσα εγω , εσυ , ο άλλος.... Τα δικά μου λάθη στην πορεία της ζωής , ίσως προκάλεσαν μια ανεπανόρθωτη "χαρακιά" στην ψυχή κάποιου , γι αυτό και θα παραμείνω ασυγχώρητος απο εκείνον.... Οι ψυχες αν πληγωθούν βαθειά δύσκολα "συγχωρούν"

Γι αυτό μιλώ για την διαφορά που έχω εγω , εσυ , ο άλλος με τον καλλιτέχνη .....

Δύσκολο πράγμα η αυτοκριτική , σωστά...

Σωστά! Δύσκολο πράγμα η αυτοκριτική..... Ομως ασυγχώρητος πρέπει να είναι κάποιος από τον ιδιο του τον εαυτό, για τις πληγές που μπορεί να προκάλεσε..... Σκέψου οτι κάποιος ίσως εχει προκαλέσει πληγές και σε σένα, σε μένα, ... με τη λογική σου δεν θα πρέπει να τον συγχωρήσουμε ποτέ! ΄Αυτό εννοείς??

Εγώ προσωπικά μπόρεσα να συνεχίσω, μόνο όταν κατάφερα να συγχωρήσω ανθρώπους που με πλήγωσαν.... Εκείνοι μπόρεσαν να βρουν γαλήνη ξέροντας τι έχουν πράξει??

Συνδέστε για να σχολιάσετε

......Και όταν έχει όλη του τη ζωή πίσω του και την κρίνει, είναι καταδικασμένος να την δεχθεί όπως την έζησε, με όλα τα λάθη της και όλες τις αστοχίες της.

Η μετάνοια ίσως να τακτοποιεί τη θέση του απέναντι του Θεού. Απέναντι των ανθρώπων είναι αυτός που υπήρξε, αναλλοίωτα, ασυγχώρητος...

-------------------------------------------------------

Αλλο πράγμα είναι η αυτοκριτική και άλλο το πως σε αντιμετωπίζει εκείνος ο οποίος μετά το λάθος σου , μετράει τις χαρακιές που του προξένησες στην ψυχή του ...

Το να μπορώ να συγχωρώ εγώ τους άλλους που σημαίνει κατ επέκταση ότι έχω κάνει και την αυτοκριτική μου , σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι την ίδια αντιμετώπιση θα έχω έγω απο τους άλλους...

Για τους άλλους ( ίσως όχι όλους) θα είμαι ασυγχώρητος για τα λάθη που διέπραξα .. Για να φτάσεις στο επίπεδο του "γνώθι σαυτόν" ο δρόμος είναι ανηφορικός ...

Το δικαίωμα που περιγράφει ο Ραίχ και μας παρέθεσε ο Σούλης «"Εχω δικαίωμα στην κρίση ανθρώπων ικανών να με κρίνουν και στο καλοπροαίρετο ανιδιοτελές λάθος" , απαιτεί κρίση ανθρώπων που έχουν ανέβει τον ανηφορικό δρόμο πρός το "γνώθι σαυτόν"...

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς

ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου

ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου

γενηθήτω τὸ θέλημά Σου,

ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς

τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον

καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφελήματα ἡμῶν,

ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν

καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,

ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Ίσως η τοποθέτηση της γυναίκας μου να δίνει μια κάποια διέξοδο-ίσως λύση- στην τοποθέτησή σου Κώστα.

Η απόψή μου έιναι πως θα πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε τους άλλους μεν...κάτι που το θεωρώ σχετικά εύκολο..

Αλλά...

Το πιο επίπονο και βασανιστικό είναι το να μπορούμε να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας..στα όσα άσχημα έχουμε κάνει στους

συνανθρώπους μας αλλά και στον εαυτό μας...όταν δεν έχεις μπορέσει να σε συγχωρέσεις ... πώς να μαλακώσει η ψυχή σου

και να καταφέρεις να σε κάνεις άνθρωπο? εκεί στην άκρη του κρεβατιού θα στέκει και θα μας κρίνει ο αυστηρότερος κριτής..

ο εαυτός μας..

Καθώς λέει και ο Καζαντζάκης... στην "αναφορά του στον Γκρέκο"

"Πως να περάσεις από το Κύριε.............................................................στο Ελέησον..χάσμα, άβυσσος τα χωρίζει.."

ειδικά όταν δεν έχεις καταφέρει να γνωρίσεις τον εαυτό σου.. την ανθρώπινη φύση σου.. τις αδυναμίες και τα πάθη σου..

για να μπορέσεις να σε συγχωρέσεις όχι εγωϊστικώ τω τρόπω... αλλά μέσα από μια επίπονη και βασανιστική διαδικασία

αποδοχής του εσώτερου και βαθύτερου εαυτού σου.. Πρώτα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τον πρωτόγονο που μουγκανίζει

στα σπλάχνα μας, για να παλέψουμε μήπως και τον κάνουμε άνθρωπο.. που κραυγάζει και θέλει να λυτρωθεί..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
......Και όταν έχει όλη του τη ζωή πίσω του και την κρίνει, είναι καταδικασμένος να την δεχθεί όπως την έζησε, με όλα τα λάθη της και όλες τις αστοχίες της.

Η μετάνοια ίσως να τακτοποιεί τη θέση του απέναντι του Θεού. Απέναντι των ανθρώπων είναι αυτός που υπήρξε, αναλλοίωτα, ασυγχώρητος...

-------------------------------------------------------

Αλλο πράγμα είναι η αυτοκριτική και άλλο το πως σε αντιμετωπίζει εκείνος ο οποίος μετά το λάθος σου , μετράει τις χαρακιές που του προξένησες στην ψυχή του ...

Το να μπορώ να συγχωρώ εγώ τους άλλους που σημαίνει κατ επέκταση ότι έχω κάνει και την αυτοκριτική μου , σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι την ίδια αντιμετώπιση θα έχω έγω απο τους άλλους...

Για τους άλλους ( ίσως όχι όλους) θα είμαι ασυγχώρητος για τα λάθη που διέπραξα .. Για να φτάσεις στο επίπεδο του "γνώθι σαυτόν" ο δρόμος είναι ανηφορικός ...

Το δικαίωμα που περιγράφει ο Ραίχ και μας παρέθεσε ο Σούλης «"Εχω δικαίωμα στην κρίση ανθρώπων ικανών να με κρίνουν και στο καλοπροαίρετο ανιδιοτελές λάθος" , απαιτεί κρίση ανθρώπων που έχουν ανέβει τον ανηφορικό δρόμο πρός το "γνώθι σαυτόν"...

Ίσως η τοποθέτηση της γυναίκας μου να δίνει μια κάποια διέξοδο-ίσως λύση- στην τοποθέτησή σου Κώστα.

Η άποψή μου είναι πως θα πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε τους άλλους μεν...κάτι που το θεωρώ σχετικά εύκολο..

Αλλά...

Το πιο επίπονο και βασανιστικό είναι το να μπορούμε να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας..στα όσα άσχημα έχουμε κάνει στους

συνανθρώπους μας αλλά και στον εαυτό μας...όταν δεν έχεις μπορέσει να σε συγχωρέσεις ... πώς να μαλακώσει η ψυχή σου

και να καταφέρεις να σε κάνεις άνθρωπο? εκεί στην άκρη του κρεβατιού θα στέκει και θα μας κρίνει ο αυστηρότερος κριτής..

ο εαυτός μας..

Καθώς λέει και ο Καζαντζάκης... στην "αναφορά του στον Γκρέκο"

"Πως να περάσεις από το Κύριε.............................................................στο Ελέησον..χάσμα, άβυσσος τα χωρίζει.."

ειδικά όταν δεν έχεις καταφέρει να γνωρίσεις τον εαυτό σου.. την ανθρώπινη φύση σου.. τις αδυναμίες και τα πάθη σου..

για να μπορέσεις να σε συγχωρέσεις όχι εγωϊστικώ τω τρόπω... αλλά μέσα από μια επίπονη και βασανιστική διαδικασία

αποδοχής του εσώτερου και βαθύτερου εαυτού σου.. Πρώτα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τον πρωτόγονο που μουγκανίζει

στα σπλάχνα μας, για να παλέψουμε μήπως και τον κάνουμε άνθρωπο.. που κραυγάζει και θέλει να λυτρωθεί..

Θεόφιλε , ας υποθέσουμε πως εγω έχω φτάσει στο επίπεδο του "γνώθι σαυτόν" . Εχω κάνει την αυτοκριτική μου . Αν εσυ δεν έχεις φτάσει στο επίπεδο αυτό , πώς θα μπορέσεις να μου συγχωρέσεις τα λάθη μου με τα οποία σου προξένησα "ανήκεστη βλάβη" στην ψυχή σου ?

Δεν θα παραμείνω στην συνείδησή σου αναλοίωτα ασυγχώρητος?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Προσπαθησες ποτε να φανταστεις την ψυχη φτιαγμενη απο αλλο υλικο ?

Απο κατι που εχει την ταση να επανερχεται με το περασμα του χρονου, στην αρχικη του κατασταση, οτι κι αν εχει παθει.

¨Η καλυτερα απο καποιο υλικο, που μπορεις εσυ ο ιδιος να το πλαθεις οπως θελεις.

Τι λες ???

δεν ειναι πιο παρηγορο και πιο αισιοδοξο, να νιωθεις εσυ ο κυριαρχος του παιχνιδιου ?

να εισαι εσυ ο υπευθυνος, για το πως θα πλασεις την ψυχη σου ?

Πως θα διαμορφωσεις τον εσωτερικο σου κοσμο ?

Εγω το προτιμω.

Γιατι, αν εγω δεν προστατεψω ο,τι πιο πολυτιμο εχω, τοτε ποιος θα το κανει ?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Τι λες ???

δεν ειναι πιο παρηγορο και πιο αισιοδοξο, να νιωθεις εσυ ο κυριαρχος του παιχνιδιου ?

να εισαι εσυ ο υπευθυνος, για το πως θα πλασεις την ψυχη σου ?

Πως θα διαμορφωσεις τον εσωτερικο σου κοσμο ?

Εγω το προτιμω.

Γιατι, αν εγω δεν προστατεψω ο,τι πιο πολυτιμο εχω, τοτε ποιος θα το κανει ?

H ψυχή μας είναι ευάλωτη και δύσκολα μπορούμε απόλυτα να την προστατεύουμε .. Ενίοτε την αφήνουμε να παρασυρθεί σε πράξεις άσχημες , κολασμένες ... Είναι τότε που το ατίθασο και άγριο α-λογο , τραβάει το άρμα της προς τα κάτω ...

Αλλες φορές , ενω γνωρίζουμε πως η ψυχή μας ίσως πληγωθεί ,απο κάτι όχι απαραίτητα άσχημο ( έναν νέο έρωτα ας πούμε) , παρόλο που είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε , την αφήνουμε και πληγώνεται ....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
......Και όταν έχει όλη του τη ζωή πίσω του και την κρίνει, είναι καταδικασμένος να την δεχθεί όπως την έζησε, με όλα τα λάθη της και όλες τις αστοχίες της.

Η μετάνοια ίσως να τακτοποιεί τη θέση του απέναντι του Θεού. Απέναντι των ανθρώπων είναι αυτός που υπήρξε, αναλλοίωτα, ασυγχώρητος...

-------------------------------------------------------

Αλλο πράγμα είναι η αυτοκριτική και άλλο το πως σε αντιμετωπίζει εκείνος ο οποίος μετά το λάθος σου , μετράει τις χαρακιές που του προξένησες στην ψυχή του ...

Το να μπορώ να συγχωρώ εγώ τους άλλους που σημαίνει κατ επέκταση ότι έχω κάνει και την αυτοκριτική μου , σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι την ίδια αντιμετώπιση θα έχω έγω απο τους άλλους...

Για τους άλλους ( ίσως όχι όλους) θα είμαι ασυγχώρητος για τα λάθη που διέπραξα .. Για να φτάσεις στο επίπεδο του "γνώθι σαυτόν" ο δρόμος είναι ανηφορικός ...

Το δικαίωμα που περιγράφει ο Ραίχ και μας παρέθεσε ο Σούλης «"Εχω δικαίωμα στην κρίση ανθρώπων ικανών να με κρίνουν και στο καλοπροαίρετο ανιδιοτελές λάθος" , απαιτεί κρίση ανθρώπων που έχουν ανέβει τον ανηφορικό δρόμο πρός το "γνώθι σαυτόν"...

Ίσως η τοποθέτηση της γυναίκας μου να δίνει μια κάποια διέξοδο-ίσως λύση- στην τοποθέτησή σου Κώστα.

Η άποψή μου είναι πως θα πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε τους άλλους μεν...κάτι που το θεωρώ σχετικά εύκολο..

Αλλά...

Το πιο επίπονο και βασανιστικό είναι το να μπορούμε να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας..στα όσα άσχημα έχουμε κάνει στους

συνανθρώπους μας αλλά και στον εαυτό μας...όταν δεν έχεις μπορέσει να σε συγχωρέσεις ... πώς να μαλακώσει η ψυχή σου

και να καταφέρεις να σε κάνεις άνθρωπο? εκεί στην άκρη του κρεβατιού θα στέκει και θα μας κρίνει ο αυστηρότερος κριτής..

ο εαυτός μας..

Καθώς λέει και ο Καζαντζάκης... στην "αναφορά του στον Γκρέκο"

"Πως να περάσεις από το Κύριε.............................................................στο Ελέησον..χάσμα, άβυσσος τα χωρίζει.."

ειδικά όταν δεν έχεις καταφέρει να γνωρίσεις τον εαυτό σου.. την ανθρώπινη φύση σου.. τις αδυναμίες και τα πάθη σου..

για να μπορέσεις να σε συγχωρέσεις όχι εγωϊστικώ τω τρόπω... αλλά μέσα από μια επίπονη και βασανιστική διαδικασία

αποδοχής του εσώτερου και βαθύτερου εαυτού σου.. Πρώτα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τον πρωτόγονο που μουγκανίζει

στα σπλάχνα μας, για να παλέψουμε μήπως και τον κάνουμε άνθρωπο.. που κραυγάζει και θέλει να λυτρωθεί..

Θεόφιλε , ας υποθέσουμε πως εγω έχω φτάσει στο επίπεδο του "γνώθι σαυτόν" . Εχω κάνει την αυτοκριτική μου . Αν εσυ δεν έχεις φτάσει στο επίπεδο αυτό , πώς θα μπορέσεις να μου συγχωρέσεις τα λάθη μου με τα οποία σου προξένησα "ανήκεστη βλάβη" στην ψυχή σου ?

Δεν θα παραμείνω στην συνείδησή σου αναλοίωτα ασυγχώρητος?

Σημασία έχει η συνείδηση των άλλων ή η δική μας συνείδηση και πως μέσω αυτής (της δικής μας..) πορευόμαστε...?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Δεν θα παραμείνω στην συνείδησή σου αναλοίωτα ασυγχώρητος?

Η δύναμη της δικής μας συνείδησης, μέσω μιας εσώτερης διαδικασίας,

είναι αυτή που θα μας επιτρέψει, να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη φύση

μας και να συγχωρέσουμε..

Αυτό που μου έχει μείνει και με βαραίνει δεν είναι τα όσα οι άλλοι έκαναν εις βάρος

μου, αλλά τα όσα εγώ με τις πράξεις μου και τη συμπεριφορά μου, εκούσια και μερικές

φορές και ακούσια, έκανα σ' αυτούς και τα κατάλαβα στη συνέχεια.

Κυρίως όμως αισθάνομαι άσχημα για όσα θα μπορούσα να κάνω και δεν έκανα..

Για τη ζωή που πέρασε από μπροστά μου και δεν την βίωσα ή την βίωσα ως απών...

Α-μαρτίες..οι μεγαλύτερες αυτές που αν και παρών, ήμουν απών στην

πραγματικότητα...

Η ζωή είναι Θείο δώρο.. έχουν δίκιο όσοι λένε πως θα πρέπει να είμαστε με το όλο

μας ΕΚΕΙ για ότι κάνουμε... και όχι παρόντες απόντες... γιατί διαφορετικά όποιος

δεν θέλει να κάνει λάθη (να ζήσει .....) καλά θα κάνει να κάτσει σπίτι του...(να

περιχαρακωθεί..)

Και πίστεψέ με Κώστα είναι η μεγαλύτερη αμαρτία που θα μπορούσε να κάνει

κανείς στον εαυτό του..και στη ζωή την ίδια.. Μας χαρίστηκε και δεν έχουμε

το δικαίωμα να την στερούμαστε... και φυσικά θα κάνουμε και λάθη...

Το τι θα κάνουν οι άλλοι.. είναι δικό τους θέμα .. η ζωή τους ανήκει .. ας την

παλέψουν όπως αυτοί νομίζουν.. δεν ευθυνόμαστε εμείς για τη δική τους ζωή..

ο καθένας επιλέγει..

Το μόνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε θα ήταν το να προτείνουμε.. και μέχρι

εκεί... όχι να επιβάλλουμε..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κυρίως όμως αισθάνομαι άσχημα για όσα θα μπορούσα να κάνω και δεν έκανα..

Για τη ζωή που πέρασε από μπροστά μου και δεν την βίωσα ή την βίωσα ως απών...

Α-μαρτίες... οι μεγαλύτερες αυτές που ήμουν παρών, απών στην πραγματικότητα...

Θεόφιλε , στριφογυρίζει πολλές φορές στο μυαλό μου το εξής :Επραξα πολλά δεν έπραξα το ένα ...

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Το ενα ειναι αυτο που θα σε κυνηγαει παντα και θα ειναι παντα αυτο που δεν εκανες....

Ομως σαν λογικοι, επιλεκτικοι ανθρωποι, με αξιες και ορια και ιδανικα, παντα δεν θα υπαρχει αυτο το ενα που θα αποφευγουμε ?

Και μηπως τελικα εχει αξια αυτο το ενα, επειδη ακριβως δεν πραγματοποιηθηκε?

Μαλλον ομως, μιλας για το ενα που θα "επρεπε" να ειχες κανει και δεν εκανες.

Και ετσι ακομα ειναι ενα πολυτιμο εφοδιο για να προχωρησουμε πιο συνειδητοποιημενοι.

Πιστευω αρκει αυτα που καναμε ή δεν καναμε να μας πανε μπροστα οχι να μας κρατανε δεσμιους στο παρελθον.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Το ενα ειναι αυτο που θα σε κυνηγαει παντα και θα ειναι παντα αυτο που δεν εκανες....

Ομως σαν λογικοι, επιλεκτικοι ανθρωποι, με αξιες και ορια και ιδανικα, παντα δεν θα υπαρχει αυτο το ενα που θα αποφευγουμε ?

Και μηπως τελικα εχει αξια αυτο το ενα, επειδη ακριβως δεν πραγματοποιηθηκε?

Μαλλον ομως, μιλας για το ενα που θα "επρεπε" να ειχες κανει και δεν εκανες.

Και ετσι ακομα ειναι ενα πολυτιμο εφοδιο για να προχωρησουμε πιο συνειδητοποιημενοι.

Πιστευω αρκει αυτα που καναμε ή δεν καναμε να μας πανε μπροστα οχι να μας κρατανε δεσμιους στο παρελθον.

Συμφωνώ μαζί σου Χρύσα,

Αν συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας και μάθουμε απο αυτά, τότε πάμε μπροστά. Αν εγκλωβιστούμε στο τι θα "έπρεπε" να έχουμε κάνει, τότε μένουμε στάσιμοι... Μήπως το να προχωρήσουμε και να μην κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη είναι και η ουσία της ζωής....

Χωρίς λάθη δε ζείς!!! Κάνοντας λάθη και αναγνωρίζοντάς τα βελτιώνεσαι....

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...