To sandwich τι περιέχει Κώστα;

Και αφού το έχεις γιατί πας στο εστιατόριο;

Γροθιές στο μαχαίρι ρίχνεις;

Μην ξεχνάς όμως:

“Μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα

αλλ΄ αχρείον νομίζομεν"

(Θουκυδίδης-Περικλέους Επιτάφιος Κεφ. 40).

Εγκωμιάζοντας ο Περικλής το Πολίτευμα της

Αθηναϊκής Δημοκρατίας στον Επιτάφιο λόγο του

για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου

και θέλοντας να τονίσει την υποχρεωτικότητα της συμμετοχής

των Αθηναίων στα κοινά είπε μεταξύ άλλων

και τα παραπάνω που σημαίνουν

στην σύγχρονη γλώσσα μας:

"Γιατί μονάχα εμείς (οι Αθηναίοι)

αυτόν που δεν ασχολείται με αυτά (τα κοινά)

δεν θεωρούμε απλώς τεμπέλη αλλά άχρηστον".

doctor

To sandwich τι περιέχει Κώστα;

Και αφού το έχεις γιατί πας στο εστιατόριο;

Γροθιές στο μαχαίρι ρίχνεις;

Μην ξεχνάς όμως:

“Μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα

αλλ΄ αχρείον νομίζομεν"

(Θουκυδίδης-Περικλέους Επιτάφιος Κεφ. 40).

Εγκωμιάζοντας ο Περικλής το Πολίτευμα της

Αθηναϊκής Δημοκρατίας στον Επιτάφιο λόγο του

για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου

και θέλοντας να τονίσει την υποχρεωτικότητα της συμμετοχής

των Αθηναίων στα κοινά είπε μεταξύ άλλων

και τα παραπάνω που σημαίνουν

στην σύγχρονη γλώσσα μας:

"Γιατί μονάχα εμείς (οι Αθηναίοι)

αυτόν που δεν ασχολείται με αυτά (τα κοινά)

δεν θεωρούμε απλώς τεμπέλη αλλά άχρηστον".

doctor

Δημήτρη συμφωνούμε απόλυτα.

Απλώς εάν πρόσεξες το γραπτό μου, δεν κάνω ουδεμία αναφορά κριτικής ούτε αρνητικής ούτε θετικής σε αυτούς που δεν συμμετέχουν. Αντίθετα επιχειρηματολογώ προς όφελος της συμμετοχής μας στα κοινά. Δεν λέω τίποτα για αυτούς που δεν συμμετέχουν. Δίνω μπράβο όμως σε αυτούς που προσπαθούν. Με μια λεπτομέρια: ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥς ΚΑΛΟ.(ή και όχι)...

Πιστεύω ότι συμφωνούμε απόλυτα Δημήτρη;

(Υ.Γ. Το θέμα αποτελεί μια "διαφωνία" που είχαμε με τον Θεόφιλο.)

(Υ.Γ. Το θέμα αποτελεί μια "διαφωνία" που είχαμε με τον Θεόφιλο.)

Εχει μια λογική ότι πολύ δύσκολα διορθώνονται τα πράγματα στον κόσμο. Κυρίως στον τομέα της συμμετοχής στα κοινά όπου τα πάντα είναι απαράδεκτα...

Γιατί να συμμετέχουμε λοιπόν - κατά την άποψη του - σε ένα λάκο με..

To sandwich τι περιέχει Κώστα;

Και αφού το έχεις γιατί πας στο εστιατόριο;

Γροθιές στο μαχαίρι ρίχνεις;

Κι όμως Δημήτρη..

Ολοι μας τρώμε σάντουιτς εδώ στην Ελλάδα.

Ολοι έχουμε βρε παιδί μου το ελάχιστο..

Δεν είμαστε ευτυχώς ή δυστυχώς Σιέρα Λεόνε..

Αλλά και εμεις που τρώμε το "σάντουιτς" γιατί να μη τρώμε κανονικά..

Σου θυμίζω ότι "σάντουιτς" τρώνε οι εργάτες στα γιαπίά..

Για να πιάσεις καλύτερα τον συλλογισμό μου...

Μην το θέτεις από την πλευρά του "τί έχει το "σάντουιτς" ...

Καταλαβαίνεις λοιπόν που το σπρώχνω το θέμα Δημήτρη έτσι;

Συμμετοχή στα κοινά:

"Όποιος πλένει πιάτα σπάει πιάτα"

ή

"Ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει

λάθος, είναι αυτός

που δεν κάνει τίποτα".

Η ενασχόληση με τα κοινά

απαιτεί γερό στομάχι,

διπλωματία,

συναίνεση,

διορατικότητα.

Η συμμετοχή όμως στα κοινά,

ο συνδικαλισμός απαιτεί

και σύγχρονη ματιά.

Ορίστε μια γεύση,

πέρα από το

δικό μας τέλμα,

ένα παράθυρο λογικής:

Το Βήμα,

Γράφει ο Γ.Μαρίνος

Σουηδία

Ο ιδιωτικός τομέας είναι συγκροτημένος

σε ανταγωνιστική βάση,

διεθνοποιημένος, με ευελιξία στην αγορά εργασίας,

υψηλές απαιτήσεις ως προς την παραγωγικότητα

και ελευθερία στις απολύσεις.

Δεν προστατεύονται οι φθίνοντες επιχειρηματικοί κλάδοι,

ούτε οι συνδικαλιστές δείχνουν διάθεση

να κρατήσουν εν ζωή ζημιογόνες.

Αντίθετα ευνοείται η εκκαθάριση αντιπαραγωγικών

μονάδων που είναι αθεράπευτα ζημιογόνες

και η μεταφορά πόρων σε κλάδους

σύγχρονους και αποδοτικούς.

H τόσο προσφιλής στην Ελλάδα

πάλη των τάξεων έχει παραχωρήσει

τη θέση της σε συνεχή συνεργασία

εργοδοτών και εργαζομένων ώστε να υπάρχουν

μόνο υγιείς και κερδοφόρες

επιχειρήσεις και ευημερούντες εργαζόμενοι,

αλλά και μη δυστυχούντες άνεργοι.

Το ΒΗΜΑ, 16/10/2005 , Σελ.: B63

Κωδικός άρθρου: B14592B631

ID: 273079

Συμμετοχή στα κοινά:

"Όποιος πλένει πιάτα σπάει πιάτα"

ή

"Ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει

λάθος, είναι αυτός

που δεν κάνει τίποτα".

Η ενασχόληση με τα κοινά

απαιτεί γερό στομάχι,

διπλωματία,

συναίνεση,

διορατικότητα.

Η συμμετοχή όμως στα κοινά,

ο συνδικαλισμός απαιτεί

και σύγχρονη ματιά.

Ορίστε μια γεύση,

πέρα από το

δικό μας τέλμα,

ένα παράθυρο λογικής:

Το Βήμα,

Γράφει ο Γ.Μαρίνος

Σουηδία

Ο ιδιωτικός τομέας είναι συγκροτημένος

σε ανταγωνιστική βάση,

διεθνοποιημένος, με ευελιξία στην αγορά εργασίας,

υψηλές απαιτήσεις ως προς την παραγωγικότητα

και ελευθερία στις απολύσεις.

Δεν προστατεύονται οι φθίνοντες επιχειρηματικοί κλάδοι,

ούτε οι συνδικαλιστές δείχνουν διάθεση

να κρατήσουν εν ζωή ζημιογόνες.

Αντίθετα ευνοείται η εκκαθάριση αντιπαραγωγικών

μονάδων που είναι αθεράπευτα ζημιογόνες

και η μεταφορά πόρων σε κλάδους

σύγχρονους και αποδοτικούς.

H τόσο προσφιλής στην Ελλάδα

πάλη των τάξεων έχει παραχωρήσει

τη θέση της σε συνεχή συνεργασία

εργοδοτών και εργαζομένων ώστε να υπάρχουν

μόνο υγιείς και κερδοφόρες

επιχειρήσεις και ευημερούντες εργαζόμενοι,

αλλά και μη δυστυχούντες άνεργοι.

Το ΒΗΜΑ, 16/10/2005 , Σελ.: B63

Κωδικός άρθρου: B14592B631

ID: 273079

Δημήτρη ναι.

Μακάρι να ήταν έτσι εδώ στην Ελλάδα.

Μόνον που αυτό είναι πάλι κάποιο άλλο επίπεδο συζήτησης.

Το θέτεις:

"Ωραία ...να συμμετέχουμε στα κοινά... αλλά ποιά κοινά ; Αυτά που το αντικείμενο τους αποτελούν θετικό στοιχείο για την ευημερία του τόπου μας και όχι αρνητικό.."

Αλλο πρόβλημα και αυτό...

Το θέμα-πρόβλημα όμως έχει τεθεί ως εξής:

ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΕΚΕΙ ΔΙΟΤΙ ΒΡΩΜΑΕΙ.

Μου λές εάν αυτό το ΕΚΕΙ δεν είναι όφελος για τον τόπο μας ας το πάρει ο διάολος..

Συμφωνώ..

Αλλά ας απαντήσουμε το αρχικό ερώτημα και μετά πάμε σε αυτό.

Κώστα,

από την στιγμή που η ενασχόληση

με τα κοινά και στην προκειμένη περίπτωση

με τον συνδικαλισμό,

αποτελεί το εφαλτήριο για

την προσωπική ανάδειξη του

συνδικαλιστή,

αποτελεί τον προθάλαμο

για την είσοδο στην Βουλή,

και τέλος αποτελεί μια ευκαιρία

για συμμετοχή στο σάπιο σύστημα

και όχι

ένα μέσο για καλυτέρευση

της κατάστασης,

μία λαβή για προσπάθεια

διόρθωσης των κακώς κειμένων

και τέλος

μία απόδειξη

υποταγής του Εγώ

στο Εμείς,

τότε αυτή η χώρα δεν

πρόκειται να προκόψει ποτέ.

Δημήτρης

Κώστα,

από την στιγμή που η ενασχόληση

με τα κοινά

...

και τέλος αποτελεί μια ευκαιρία

για συμμετοχή στο σάπιο σύστημα

.....

τότε αυτή η χώρα δεν

πρόκειται να προκόψει ποτέ.

Δημήτρης

Και πως πιστεύεις ότι μπορέι να βελτιωθεί μια κατάσταση Δημήτρη, εάν αποκλέιεις την μέθοδο της "συμμετοχής στα κοινά";

Ειλικρινά ήθελα μια θέση μια που αυτό αποτελεί - ελικρινά - και προσωπική μου ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ.

Κώστα,

από την στιγμή που η ενασχόληση

με τα κοινά

...

και τέλος αποτελεί μια ευκαιρία

για συμμετοχή στο σάπιο σύστημα

.....

τότε αυτή η χώρα δεν

πρόκειται να προκόψει ποτέ.

Δημήτρης

Και πως πιστεύεις ότι μπορέι να βελτιωθεί μια κατάσταση Δημήτρη, εάν αποκλέιεις την μέθοδο της "συμμετοχής στα κοινά";

Ειλικρινά ήθελα μια θέση μια που αυτό αποτελεί - ελικρινά - και προσωπική μου ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ.

Δεν την αποκλείω Κώστα,

απλά γράφω ότι

για να έχει νόημα

η συμμετοχή στα κοινά,

πρέπει να κοιτάμε

το γενικό και όχι

το ατομικό συμφέρον.

Ξέρω ότι είναι δύσκολο.

Το μέλι, είναι τόσο κοντά.

Οι πειρασμοί πολλοί.

Στο λέω εγώ που

συμμετείχα στον

φοιτητικό συνδικαλισμό

και είδα

"ιδίοις όμμασι"

τι σημαίνει η λέξη

πειρασμός.

Δεν ενέδωσα

και κοιμάμαι ήσυχος.

Μου πρότειναν

(καθηγητές Παν/μιου και

Πρυτάνεις)

"γρήγορο πτυχίο"

αν ενεργούσα

(ως συνδικαλιστής)

για το

"σπάσιμο"

της κατάληψης.

Τότε, 22 χρονών,

τους απάντησα

σε άπταιστα ελληνικά:

"Άντε γαμηθείτε ρε

που θα προδώσω εγώ

800 ανθρώπους για

ένα κωλόχαρτο"

doctor

Y.Γ. Το ίδιο ακριβώς

θα απαντούσα και

σήμερα.

"Άντε γαμηθείτε ρε

που θα προδώσω εγώ

800 ανθρώπους για

ένα κωλόχαρτο"

doctor

Y.Γ. Το ίδιο ακριβώς

θα απαντούσα και

σήμερα.

Δημήτρη εγώ υα το πάω πιό βαθιά το θέμα.

Πιστεύω ότι δύο πράγματα είναι εύκολα και ένα δύσκολο.

Τα δύο εύκολα:

α) Να υποκύψεις στους πειρασμους - όπως ανέφερες - και

β) Να τους πεις "άντε γαμηθείτε¨- όπως ανέφερες -.

Το δύσκολο.

γ) Να μείνεις για να αντιμετώπίσεις όλα αυτά.

Δημήτρη δεν το λέω από τηη πλευρά ότι έπραξες λάθος.

Η συζήτηση πήγε ακριβώς στον προβληματισμό μου.

Καρφί που λένε..

Πως μπορείς να χειριστείς το γ).

Κώστα θα σου μιλήσω ειλικρινά.

Ποτέ μου δεν αποδέχτηκα

την ελληνική νοοτροπία,

και σε τέτοιο σημείο που

πολλές φορές νιώθω

ότι δεν έχω ζήσει ποτέ

σε αυτή τη χώρα.

Και για να μιλήσω ακόμη πιο "χύμα"

όσον αφορά τον συνδικαλισμό:

Πως συμβιβάζεται το να είναι

ο Πολυζωγόπουλος

Πρόεδρος της ΓΣΕΕ και ταυτόχρονα

μέλος της Κεντρικής Επιτροπής

του ΠΑΣΟΚ;

Δυστυχώς ο συνδικαλισμός

έχει χάσει προ πολλού τον βηματισμό του.

Έχει καταντήσει συντεχνιασμός.

doctor

γ) Να μείνεις για να αντιμετώπίσεις όλα αυτά.

Πως μπορείς να χειριστείς το γ).

Δηλαδή εντελώς αδύνατο..;

Δεν είναι αυτό βρε Δημήτρη παραίτηση;

γ) Να μείνεις για να αντιμετώπίσεις όλα αυτά.

Πως μπορείς να χειριστείς το γ).

Δηλαδή εντελώς αδύνατο..;

Δεν είναι αυτό βρε Δημήτρη παραίτηση;

Συμφωνώ.Για όσους μπορούν να μείνουν αυτό πρέπει να κάνουν.Και σας πληροφορώ πως είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι ασχολούνται με το συνδικαλισμό χωρίς προσωπικά οφέλη.

Για μένα κοινά δεν είναι μόνο να βρίσκεσαι σε κάποια θέση στη ΓΣΕΕ ή σε κάποιο ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο.Ακόμα και η συμμετοχή σε κάποιο σύλλογο για μένα είναι συνδικαλισμός.Κι εκεί ακόμα προσφέρεις πολιτισμό.Οσοι έχουν μπει σε αυτή τη διαδικασία πιστεύω ότι μεθάνε.Οποιος ασχοληθεί ,αν δεν το βλέπει πως κάτι πρέπει να κερδίσει από αυτό που κάνει,εννοώντας οικονομικά ,κολλάει και πορώνεται με αυτό.

Δεν νομίζω πως όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά είναι ιδιοτελείς.