Προς το περιεχόμενο
  • entries
    38
  • comments
    31
  • views
    3.077

ΣΕΞ, ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ & ΑΥΤΟΪΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ


doctor

5.236 views

Ερώτηση: Είμαι και εγώ ένας νέος του 21ου πρώτου αιώνα και έχω κι εγώ ένα μεγάλο πρόβλημα όπως πολλοί άλλοι της ηλικίας μου το έχουν. Η διάφορα όμως είναι ότι αυτοί δεν γνωρίζουν την αλήθεια ενώ την γνωρίζω και εξακολουθώ να την πράττω. Μιλώ για την αυτοϊκανοποίηση ή τον αυνανισμό. Έχει χρόνια που προσπαθώ να νικήσω αυτόν τον πειρασμό και δεν τα καταφέρνω. Ίσως επειδή δεν το προσπάθησα όπως έπρεπε. Πάω εκκλησία κάθε Κυριακή. Νηστεύω όλες τις νηστείες του χρόνου, προσεύχομαι όμως πάλι δεν τα καταφέρνω. Μπορείτε να μου εισηγηθείτε μερικούς τρόπους έτσι ώστε να νικήσω αυτόν τον πειρασμό;

[ απαντάει ο Dr Ανανίας Καβάκας, Νευρολόγος-Ψυχίατρος ]

Απάντηση

Αγαπητέ φίλε,

Σε συγχαίρουμε για την τόλμη σου να αναφέρεις το πρόβλημα σου αυτό και να ζητήσεις βοήθεια. Υπάρχουν πολλοί άλλοι νέοι που έχουν το ίδιο πρόβλημα και δεν τολμούν να το αποκαλύψουν ή να ζητήσουν κάποια συμβουλή για να το ξεπεράσουν. Η τόλμη σου δείχνει την επιθυμία σου να το υπερνικήσεις.

Γράφεις: «Έχει χρόνια που προσπαθώ να νικήσω τον πειρασμό και δεν τα καταφέρνω». Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς και τώρα να τα καταφέρεις. Τα δυστύχημα είναι ότι όσο πιο εύκολα αποκτιέται μια κακή συνήθεια, τόσο δύσκολά αποβάλλεται.

Ίσως δεν έχεις καταλάβει τι σημαίνει να είσαι ένα γνήσιο παιδί του Θεού και πως ένας πιστός μπορεί να ζήσει μια καθαρή ζωή, χωρίς κάθε λίγο να πέφτει στον ίδιο πειρασμό.

....

Πρακτικά μέτρα. Ποια είναι τα μέτρα αυτά που πρέπει να πάρω στη συγκεκριμένη περίπτωση, ίσως ρωτήσεις. Αυτά δεν μπορούμε να τα ξέρουμε ακριβώς, επειδή αγνοούμε τις πραγματικές συνθήκες της ζωής σου. Μπορείς όμως εσύ να τα εντοπίσεις, αν υποβάλλεις στον αυτό σου μερικές ερωτήσεις σαν κι αυτές:

Πότε παρασύρομαι στην κακή αυτή συνήθεια; Όταν νιώθω στεναχωρημένος, όταν είμαι απογοητευμένος, όταν είμαι αργόσχολος, όταν νιώθω ανία;

Ποιες ώρες γίνεται συνήθως αυτό; Το πρωί όταν, λόγω αργίας δεν χρειάζεται να ξυπνήσω νωρίς για να πάω στη σχολή μου, ή στη δουλειά μου; Τα μεσημέρι μετά από μια ή δύο ώρες ύπνου; Το βράδυ όταν πέφτω νωρίς στο κρεβάτι, επειδή δεν έχω κάτι να κάνω;

Επίσης, κάτω από ποιες συνθήκες γίνεται συνήθως; Όταν διαβάζω ή βλέπω κάτι στην τηλεόραση που με ερεθίζει σεξουαλικά; Όταν φαντάζομαι κάτι;

Η απάντηση σε τέτοιες ερωτήσεις θα σε βοηθήσουν να πάρεις ορισμένα πρακτικά μέτρα, ώστε να μην υποκύψεις εύκολα στον πειρασμό αυτό. Για παράδειγμα, αν γίνεται όταν είσαι στεναχωρημένος ή απογοητευμένος από κάτι, φρόντισε να αντιμετωπίσεις την απογοήτευση σου με τρόπο θετικό, όπως είναι μια τηλεφωνική συνομιλία με κάποιο έμπιστο σε σένα άτομο για να συμμεριστείς την αιτία της απογοήτευσής σου και να ζητήσεις τη συμβουλή του.

Αν συμβαίνει καθώς βλέπεις τηλεόραση κάτι που σε ερεθίζει άλλαξε αμέσως κανάλι. Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να βρεθεί σε μια κατάσταση υψηλού κινδύνου σε σχέση με την αδυναμία μας. Τα απλά αυτά μέτρα ή οτιδήποτε άλλο που μπορεί να ενεργήσει σαν ένας φραγμός για σένα, μπορεί να σε προφυλάξουν από παγίδες του εχθρού.

Ας μη ξεχνούμε ότι από τη στιγμή που έρχεται μια κακή επιθυμία μέσα μας μέχρι τη εκτέλεσή της, παρεμβάλλονται συνήθως μερικοί ή άλλοτε πιο πολλοί κρίκοι μιας αλυσίδας σκέψεων, αποφάσεων ή πράξεων. Σπάζοντας έναν από τους κρίκους αυτούς και προτιμότερο από τους πρώτους, εμποδίζουμε την περαιτέρω πορεία μας προς την εκτέλεση της κακής επιθυμίας μας.

Μην πεις αυτό που συχνά λένε άλλοι νέοι: «Ο πειρασμός αυτός είναι πολύ μεγάλος. Ξεπερνάει τη δύναμή μου. Δεν μπορώ να αντισταθώ».

Έχεις τη δύναμη να αντισταθείς, επειδή η δύναμη της θέλησής μας που μας έχει χαρίσει ο Θεός είναι πολύ μεγάλη. Ας υποθέσουμε το εξής: « Αν τη στιγμή που εσύ είσαι έτοιμος να ενδώσεις στον πειρασμό της αυτοϊκανοποίησης, εμφανιστεί μπροστά σου ένας άντρας με ένα πιστόλι στο χέρι και σου πει: Αν ενδώσεις στον πειρασμό αυτό θα σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα, τι λες; Θα βρεις ή όχι τη δύναμη να μην υποκύψεις στον πειρασμό; (σ.σ.: πόιιιν) :blink:

Η θέλησή μας είναι μια ισχυρή δύναμή που μπορεί να αντιτεθεί σε κάθε πειρασμό, ιδιαίτερα για μας που ακολουθούμε το Θεό.

*******************

Αυτάάάά!

Τι ταμπού και αυτό, τι ενοχές, τι προκατάληψη για μια φυσική λειτουργία του ανθρώπινου σώματος.

Ο θυμόσοφος λαός μας λέει:

1) Τράβα μια για να συνέλθεις! :lol: Λειτουργεί δηλαδή και ως αγχολυτικό, ως παυσίπονο!

2) Το πολύ το τάκα-τάκα κάνει το παιδί μ..... (το γνωστόν "Παν μέτρον Άριστον")

3) Τι είναι ένα άσπρο πράγμα με μαστίγιο;

4) Η χήρα με τα πέντε ορφανά.

Και το θεϊκό, ανακοίνωση εντός τσοντοκινηματογράφου:

"Παρακαλείσθε όπως αυνανίζεσθε κοσμίως και με σεβασμό προς τον περιβάλλοντα χώρον. Τηρείτε τας αποστάσεις μεταξύ σας και μην εκσπερματίζετε επί του τάπητος διότι δημιουργούνται κηλίδες" :lol::lol:

doctor

7 Σχόλια


Recommended Comments

Ο Μεσαίωνας των αισθήσεων

Ήταν ο Μεσαίωνας των αισθησιακών απολαύσεων. Η Βικτοριανή εποχή, με τα ψηλά σκληρά κολάρα και τις μακριές ποδήρεις φούστες. Ούτε ένας πόντος επιδερμίδας ακάλυπτος - η θέα αστραγάλου αποτελούσε είδηση. Ο πουριτανισμός στην μεγάλη του ακμή: δόξα σε ό,τι κουράζει, καταπονεί και παράγει - ντροπή στην ραθυμία, την ευχαρίστηση, την διασκέδαση. Όσο για την λαγνεία και την ηδονή, μόνον ένας χαρακτηρισμός: θανάσιμες αμαρτίες.

Ήταν η εποχή όπου έντυναν με φραμπαλάδες τα τορνευτά πόδια ενός πιάνου με ουρά, διότι ήσαν άσεμνα. Η εποχή όπου όχι μόνον οι πράξεις αλλά και οι λέξεις ήταν επικίνδυνες. Ήταν shocking (σόκιν) - κάτι που δονεί, ταράζει, προκαλεί ψυχικό ηλεκτροσόκ.

Ήταν η εποχή που ο έρωτας υπήρχε είτε σαν αμάρτημα, είτε σαν συζυγικό καθήκον. Ιδιαίτερα για τις γυναίκες, που σε μια κλειστή πατριαρχική κοινωνία δεν είχαν ερωτικά δικαιώματα.

"Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου την Αγγλία" ήταν η παραίνεση της Αγγλίδας μητέρας στην νεόνυμφη κόρη.

Κι αν κατά τύχη, την ώρα του καθήκοντος, η κυρία ένοιωθε ηδονή, ο πνευματικός της θα της όριζε πολλές μετάνοιες. Άλλωστε, σύμφωνα με σοβαρό ιατρικό σύγγραμμα της εποχής (W. Acton: "Οι λειτουργίες και οι παθήσεις των οργάνων αναπαραγωγής") η άποψη ότι οι γυναίκες είχαν την δυνατότητα σεξουαλικής διέγερσης ήταν "χυδαία συκοφαντία".

'Ηδονή ένιωθαν μόνον οι `κακές' γυναίκες, οι επιλεγόμενες και ‘παστρικές' επειδή έπλεναν και καλλώπιζαν το σώμα τους. (Η βρώμα ήταν δείγμα αρετής). Υπήρχε ένας μανιχαϊκός διαχωρισμός ανάμεσα στις σεμνές και τις άσεμνες. Ανάμεσά τους, χάσμα αγεφύρωτο. Η κοινωνία φρόντιζε, αν μια γυναίκα έβγαινε από τον καλό δρόμο (`παραστρατημένη'), να μην μπορεί εύκολα να ξαναγυρίσει στην αρετή (`της βγήκε το όνομα'). Έτσι εξασφάλιζε τη συνεχή προμήθειά της σε πόρνες - για να καλύπτει τις ακόρεστες ανάγκες της.

.

"Η αμαρτία ως καρύκευμα του βίου

Θα ήταν περιττό (και κοινότοπο) να τονιστεί πόσο πιο ελκυστικό είναι το απαγορευμένο, το λαθραίο, το αμαρτωλό. Με τις απαγορεύσεις οι ασκητικές θρησκείες έδωσαν μια νέα διάσταση στην ηδονή. Που στην δυτική Ευρώπη κορυφώθηκε τον δέκατο ένατο αιώνα.

Ήταν μια νέα κατάσταση. Ποτέ δεν είχε κυριαρχήσει, σε όλη την Ευρώπη, μια τόσο αντιδραστική και καταπιεστική νοοτροπία. Μετά την Γαλλική Επανάσταση ήρθε η Παλινόρθωση. Μαζί με τους μονάρχες επέστρεψε και η σεμνοτυφία. (Ο ολοκληρωτισμός και ο πουριτανισμός πάνε πάντα χέρι-χέρι!) Ούτε ο Μεσαίωνας δεν υπήρξε τόσο περιοριστικός και συνεσταλμένος.

Ιδιαίτερα η αντίθεση με τον προηγούμενο αιώνα είναι εντυπωσιακή. Ο ακόλαστος δέκατος όγδοος - εποχή των de Sade, de la Bretonne, Nerciat, Cleland, Casanova - ήταν ίσως ο πιο ελεύθερος (και ελευθεριάζων). Στη Γαλλία, ο δέκατος ένατος καταδίκασε ως άσεμνους τον Baudelaire και τον Flaubert - ενώ ο Θείος Μαρκήσιος δεν κλείστηκε στην φυλακή τόσο για τα φοβερά κείμενά του όσο για την (όχι αποδεδειγμένη) εγκληματική συμπεριφορά του. Ο ‘αιώνας των φώτων', του Βολταίρου, του Ρουσώ και των ‘εγκυκλοπαιδιστών' που προετοίμασε και ολοκλήρωσε την Γαλλική Επανάσταση, ήταν μια εποχή ανεξάρτητης σκέψης και δράσης. Χαρακτηριστικός του τύπος ο `libertin'. Λέξη αμετάφραστη που υποδηλώνει ταυτόχρονα τον ακόλαστο, τον άθεο - αλλά και τον ελευθερόφρονα.

Ο αιώνας γύρισε και, ξαφνικά, με την αλλαγή στο κοινωνικό κλίμα, ερωτική σκέψη και πράξη πέρασαν στην παρανομία. Η πιο αθώα επαφή με το άλλο φύλο έγινε `πονηρή'. Ακόμη και το ζωγραφικό γυμνό ενοχλούσε - εκτός αν ήταν `ιστορικό' ή `συμβολικό'. (Σκάνδαλο η Olympia του Manet!) Κάθε απεικόνιση ερωτικής στιγμής έμοιαζε κατασκοπευτική και λαθραία, μια και δεν ήταν δυνατόν να επιδίδεται κανείς δημόσια ούτε καν σε ασπασμούς. ( Έστω και "αγγέλων προς τα άστρα" όπως τους ήθελε ο Victor Hugo, ρομαντικός ποιητής και βικτοριανός μουρντάρης).

Η κλειδαρότρυπα καθιερώθηκε σαν το πλαίσιο του ερωτισμού - και όλοι οι παρατηρητές του βρέθηκαν να είναι οφθαλμοπόρνοι, voyeurs.

Η ενοχή, η αμαρτία, επινοήσεις του Ισραήλ, μπήκαν στη ζωή μας με τον Χριστιανισμό. Τον Χριστιανισμό ως οργανωμένη θρησκεία - όχι την διδασκαλία του Ιησού. Οι περισσότερες από τις περί αμαρτίας δοξασίες δεν υπάρχουν σε αυτή τη διδασκαλία - και σίγουρα όχι οι πουριτανικές υπερβολές. Μάλιστα, σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, οι θέσεις του Χριστού ήταν πολύ πιο ελεύθερες - και παραλλάχθηκαν από τους κατοπινούς. Ήδη οι ερευνητές εντοπίζουν μεγάλες διαφορές από το αρχαιότερο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, στο μεταγενέστερο κατά Ματθαίον.

Ως τότε δεν είχε σκεφθεί κανείς να νιώσει τύψεις επειδή χαιρόταν - τον έρωτα ή την γεύση ή την ομορφιά. Μάλιστα, αν λάβουμε υπ' όψιν και το προπατορικό αμάρτημα - αυτήν την μαζοχιστική εφεύρεση άρρωστης σκέψης - θα έπρεπε να νιώθει κανείς ένοχος και μόνον επειδή υπήρχε, επειδή γεννήθηκε!

Θα μπορούσε να πει κανείς πως η πορνογραφία είναι έμμεσο δημιούργημα του Χριστιανισμού - διότι προϋποθέτει την έννοια του ρυπαρού και του αμαρτωλού. Η Κάμα-Σούτρα δεν ήταν πορνογραφία, ήταν μέρος μιας παράδοσης. Ούτε τα αρχαία αγγεία και οι λύχνοι, ούτε τα ινδικά γλυπτά και τα κινέζικα ερωτικά παραβάν. Και ο ευρωπαϊκός δέκατος ένατος αιώνας που κυριαρχήθηκε από τους ευσεβιστές (pietists) και κορύφωσε τον χριστιανικό πουριτανισμό, όξυνε στο έπακρο αυτή την αίσθηση του ρυπαρού, βδελυρού και ασελγούς.

Να κάτι που αγνοούσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Την ενοχή ως αφροδισιακό σκεύασμα, την αμαρτία ως καρύκευμα. Ο χριστιανισμός, μετατρέποντας την γενετήσια ηδονή σε αμάρτημα, έδωσε στην ερωτική τέχνη την διάσταση της χυδαιότητας. Την έκανε άπειρα πιο ερεθιστική.

Ακόμα, απαγορεύοντας, πρόσθεσε και την γοητεία του κρυφού.

Η φαινομενολογία του ρυπαρού

Η πορνογραφία (έντυπη οφθαλμοπορνεία) είναι, συνήθως, ενασχόληση μοναχική. Οδηγεί στον αυνανισμό περισσότερο από όσο στην συνουσία. Κι αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος που την καταδίωκε το ηθικό ιερατείο της Βικτοριανής εποχής. Γι αυτούς η μοναχική απόλαυση ήταν η χειρότερη αμαρτία. Διότι, αν η συνεύρεση είναι κάτι το `ποταπό και κτηνώδες' (έτσι την αποκαλούσαν όταν δεν την έλεγαν `βρώμικη'), πάντως (υπό όρους) βρίσκεται μέσα στην Θεία Οικονομία. Χρειάζεται για την αναπαραγωγή! Ενώ ο αυνανισμός - η ηδονή για την ηδονή - είναι η μέγιστη ασέλγεια. Και το φάντασμά του, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, στοίχειωσε όλον τον δέκατο ένατο αιώνα.

Το τι είχαν μηχανευτεί οι Βικτοριανοί για να αποτρέψουν τα παιδιά τους από την "κατά μόνας ακολασίαν" δεν λέγεται. Μέχρι μικρά συρμάτινα κλουβιά (και με αγκάθια) που προστάτευαν την νύχτα το πέος των αγοριών από τα χέρια τους!

Απόηχος αυτής της πουριτανικής υστερίας, το τρομοκρατικό βιβλίο του προτεστάντη πάστορα Tihamer Toth "Τα Αγνά Νειάτα" που τόσο παραστατικά περιγράφει ο Χρήστος Γιανναράς στο "Καταφύγιο Ιδεών". Το ίδιο βιβλίο μου είχαν χαρίσει κι εμένα στην εφηβεία μου - διαβάζοντας δε τα αποσπάσματα που παραθέτει ο Γιανναράς, ξαναθυμήθηκα όλο αυτό το κλίμα φοβίας και ενοχής από το οποίο έκανα χρόνια πολλά να λυτρωθώ.

Εδώ να θυμηθούμε τους σοφούς πολιτισμούς που χάριζαν στους νέους ανθρώπους - και τα νέα ζευγάρια - βιβλία και αντικείμενα με εικόνες ερωτικές για να τους γυμνάζουν τις αισθήσεις, να τους δείχνουν τον τρόπο της μέγιστης απόλαυσης, να διευκολύνουν τις προσβάσεις στην έκσταση.

Eμείς, παρ' όλο που δεν είμαστε πια Βικτοριανοί, επιμένουμε να βάζουμε ακόμα τον θάνατο πάνω από τον έρωτα. Σε μία διάλεξη που έδωσε το 1947 με τίτλο "Χρησιμότητα μιας ερωτικής (erotique) λογοτεχνίας" o Boris Vian γράφει: "Bέβαια όλοι είναι εναντίον του πολέμου. Αλλά τα πολεμικά απομνημονεύματα είναι καλόδεχτα, κι όποιος σκότωσε εκατό χιλιάδες άτομα είναι ήρωας. Όλοι είναι εναντίον του αλκοολισμού... αλλά όποιος κερδίζει ένα δις με εμπόριο κρασιού, είναι μέγας σοσιαλιστής. Όλοι είναι υπέρ του έρωτα, μας το είπαν συχνά ‘αυξάνεσθε και πληθύνεσθε'... Eπιμύθιον; μπαίνετε αμέσως φυλακή εάν..." Το εάν εικονογραφείται με πολλά παραδείγματα, από τις ερωτικές εικόνες ή περιγραφές ως την αποπλάνηση νεαράς υπάρξεως.

"Και εφ' όσον," γράφει σε άλλο σημείο ο Vian, "ο έρωτας που, επαναλαμβάνω, είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος της πλειοψηφίας των υγιών ανθρώπων, είναι απαγορευμένος και εμποδισμένος από το Κράτος, πρέπει άραγε να μας ξαφνιάζει πως η σημερινή μορφή του επαναστατικού κινήματος, είναι η ερωτική λογοτεχνία;" Και συνεχίζει με μία παράγραφο προφητικής οξυδέρκειας (θυμηθείτε: γράφει το 1947!):

"Διότι δεν πρέπει να κοροϊδευόμαστε. Ο κομμουνισμός είναι πολύ χαριτωμένος, αλλά έχει μεταβληθεί σε ένα είδος εθνικιστικού κομφορμισμού. Ο σοσιαλισμός έχει βάλει τόσο νερό στο κρασί του που το γύρισε στην αφθονία... όσο για τα υπόλοιπα, δεν θα μιλήσω, γιατί αγνοώ τι είναι η πολιτική – κι ούτε μ' ενδιαφέρει περισσότερο από τον ταμπάκο... Ναι οι αληθινοί προπαγανδιστές μιας νέας τάξης, οι αληθινοί απόστολοι της μελλοντικής επανάστασης, μελλοντικής και διαλεκτικής... είναι οι συγγραφείς οι λεγόμενοι άσεμνοι. Το να διαβάζεις ερωτικά βιβλία, να τα προβάλεις, να τα γράφεις, σημαίνει να ετοιμάζεις τον κόσμο του αύριο και να ανοίγεις τον δρόμο στην αληθινή επανάσταση."

Ας επιστρέψουμε στους πρώτους επαναστάτες, τους πρωταγωνιστές των εικόνων μας.

Οι αντιστασιακοί της ηδονής

Στα σκοτεινά χρόνια, όπου η οργανωμένη κοινωνία προσπαθούσε να αλλοτριώσει τον άνθρωπο, να τον αποξενώσει από την πραγματική φύση του, η τύχη της ομορφιάς και της δύναμης των ενστίκτων είχε επαφεθεί - τι περίεργο - στους πορνογράφους! Χωρίς να το ξέρουν, αγωνίζονταν για την αλήθεια και την ελευθερία. Σίγουρα οι περισσότεροι απ' αυτούς δεν είχαν τέτοια υψηλά ιδανικά. Προσπαθούσαν απλώς να κερδίσουν χρήματα. Όμως και η τέχνη και η ζωή ξέρουν να ξεπερνάνε τον βιοπορισμό. [Πόσα αριστουργήματα δεν έγιναν με παραγγελία;] Πίσω από τις ταπεινές προθέσεις, μπορεί να ξεφυτρώσουν υψηλά επιτεύγματα. Έτσι, αντί για μία έδιναν δύο μάχες - και με τι ρίσκο!

Σήμερα πια δεν φυλακίζεται κανένας για πορνογραφία. Τότε όμως... Οι ποινές ήταν βαριές - πολυετείς και στα κάτεργα. Ίσως γι αυτό οι πρωταγωνιστές των εικόνων μας έχουν ύφος συνωμοτικό και ατίθασο. Που η μπλαζέ άνεση και ελευθερία των μοντέρνων πορνογραφικών συνθέσεων! Τώρα κυνικοί επαγγελματίες κερδίζουν τη ζωή τους παίζοντας τον έρωτα. Τότε συγκινητικοί ερασιτέχνες ρισκάρουν, κάνοντας πράξεις υπονομευτικές του συστήματος. Κινδυνεύουν όχι μόνο από τον νόμο - αλλά και από το πυρ το εξώτερον. Και γι αυτό είναι όχι μόνο πιο συμπαθείς, αλλά και πιο πειστικοί.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμα και σήμερα, οι φωτογραφίες αυτές κατορθώνουν να ερεθίζουν περισσότερο από τις - πολύ τελειότερες - σύγχρονες πορνογραφικές λήψεις. Μια πρόχειρη σφυγμομέτρηση (όχι κυριολεκτική, αν και θα μπορούσε) έδειξε πως οι περισσότεροι θεατές τις θεώρησαν πιο αποτελεσματικές. Γιατί άραγε;

Σίγουρα είναι πιο ευρηματικές. Μέσα στην στέρηση οι άνθρωποι φαντασίωναν περισσότερο - και σκηνοθετούσαν τις φαντασιώσεις τους. Είναι ακόμα πιο ρεαλιστικές - δηλαδή πιο πειστικές. (Στην τέχνη δεν υπάρχει πραγματικό - πρόκειται για αναβαθμό πειθούς). Επειδή όλα είναι τεχνητά και δεν υπάρχει η ευκολία του ενσταντανέ (το `πρόχειρο' και το `στιγμιαίο', το `ατημέλητο' και το `βιαστικό' είναι ανύπαρκτα σε μια πόζα) άρα απαιτείται πολύ επιμελέστερη προετοιμασία και σκηνοθεσία.

Σκηνοθεσία - και σκηνογραφία. Στα πρώτα της βήματα η φωτογραφία μιμείται την ζωγραφική. (Την υπηρετεί άλλωστε - ο Delacroix συνεργάζεται από το 1854 με τον επίσης Ευγένιο Durieu). Το στήσιμο κάθε σκηνής, τα ντεκόρ, τα αντικείμενα (πόσες χρήσεις για ένα σκαλιστό τραπεζάκι!) όλα θυμίζουν ζωγραφικές συνθέσεις. Αλλά και ο φωτισμός, πιο θεατρικός από φωτογραφικός, αναδεικνύει πλαστικά τα σώματα και τις σκιές. Μερικές φορές πετυχαίνει τόσο, που να θυμίζει καλή ζωγραφική. (Η λήψη του εξωφύλλου δεν ανακαλεί Goya;)

'Οσο για την κίνηση, παρατηρούμε ότι πολλές φωτογραφίες έχουν ένα καθαρά περίτεχνο χορογραφικό στήσιμο - με μια κομψότητα αδιανόητη για τους σημερινούς ερωτοφωτογράφους. (Σκεφθείτε ότι στις παλιότερες λήψεις η `πόζα' κρατούσε 5 ως 10 λεπτά - για να σεβαστείτε το επίτευγμα!) Καμιά φορά υπάρχει και `υπόθεση' (όπως στην σκηνή ζηλοτυπίας, με το μαχαίρι). Κληρονομιές του tableau vivant όπου οι συμβολικά στημένοι έπαιζαν ακίνητο και βουβό θέατρο.

Ζωγραφική, θέατρο, χορός - μέσα σε αφάνταστα κοπιώδεις και δύσκολες συνθήκες. Είναι λοιπόν αξιοθαύμαστο πόσες φορές πετυχαίνουν να μεταμορφώνουν το άκρως τεχνητό σε καλλιτεχνικά πειστικό (δηλ. σε απόλυτα φυσικό).

Από την άλλη πλευρά οι φωτογραφίες αυτές είναι τεχνολογικά πιο `αφελείς' από τις σημερινές, όπου νιώθεις τους τηλεφακούς, τα αυτόματα φλας και τους μηχανισμούς του στούντιο. Επιπλέον τότε υπήρχε πολύ μικρότερη δυνατότητα παρέμβασης εκ των υστέρων - τρυκ ή μοντάζ. Μόνον, καμιά φορά, λίγο ρετούς. Όλα ήταν πιο άμεσα.

Κι αναρωτιέσαι - μετά από όλα αυτά: Πως κατορθώνουν να κυριαρχεί σε πολλές από αυτές τις κάρτες μια αφοπλιστική ειλικρίνεια, σχεδόν αθωότητα; Έχεις την αίσθηση πως οι πρωταγωνιστές τους δεν υποκρίνονται, αλλά χαίρονται πραγματικά τον έρωτα. Είναι οι Πρωτόπλαστοι, πριν από την αμαρτία, μέσα σε βαριές στόφες και περίτεχνες ανθοστήλες. Έχουν κατορθώσει να βγουν από το βαρύ καταθλιπτικό κλίμα της εποχής τους και να ανακαλύψουν ξανά την χαρά των αισθήσεων.

Σίγουρα, η αμαρτία καιροφυλακτεί γύρω τους. (Είναι το πλαίσιο που αναδεικνύει και τονίζει). Όμως στο κέντρο της εικόνας, εκεί που σμίγουν τα σώματα, υπάρχει μια νησίδα αθωότητας.

Κοιτάζοντάς τις καρτ ποστάλ ξαφνικά σκέφθηκα: "O Mέγας Ανατολικός"! Πόσο μου τον θύμιζαν! Θα μπορούσαν θαυμάσια να χρησιμεύσουν για την εικονογράφηση του εκτενέστερου ερωτογραφήματος της Ελληνικής (και ίσως της παγκόσμιας) ερωτογραφίας. Του ταιριάζουν και σαν κλίμα και σαν διακόσμηση. (Έτσι θα ήταν επιπλωμένες οι καμπίνες του ερωτικού υπερωκεάνειου). Αλλά ταιριάζουν περισσότερο σε κάτι άλλο: την σχεδόν παραδείσια αγαθότητα.

Γι αυτή την αγαθότητα έχει γράψει ο Ελύτης: " η αξία η απώτερη [του βιβλίου] βρίσκεται στην παναγαθωσύνη του ποιητή που διαχέεται πάνω στους χαρακτήρες και τις πράξεις των πλέον διαφορετικών τύπων του έργου, πρωταγωνιστών ή κομπάρσων και αναεκπέμπεται αδιάκοπα στον αναγνώστη σαν ένα είδος ευλογίας. [] ένας αέρας παραδείσιος πνέει σ' όλη την διάρκεια της παράξενης αυτής ποντοπορίας... Η αγαθότητα του Εμπειρίκου έρχεται από - και τραβάει για - πολύ μακριά. Δεν είναι η δεοντολογική των θρησκευόμενων ή η βλακώδης των αδυνάτων. Υποδηλώνει μια πίστη: ότι τα υλικά και οι προϋποθέσεις για το καλό έχουν δοθεί στον άνθρωπο που αν δεν τα εκμεταλλεύεται είναι απλώς από δικό του λάθος, από την ανικανότητά του να υπερνικήσει τις μακραίωνες προλήψεις και τα χωρίς λόγο κατατυρρανισμένα στο σκότος της ψυχής του συμπλέγματα. Διόλου άσχετο λοιπόν ότι ο `Μέγας Ανατολικός' ναυπηγήθηκε με τα υλικά του ψυχαναλυτή στις δεξαμενές ενός οραματιστή και προφήτη."

Ο "Μέγας Ανατολικός", όσο κι αν άρχισε να γράφεται την δεκαετία του 40, είναι τυπικό έργο της Βικτοριανής εποχής. Διαδραματίζεται άλλωστε στην ακμή της (1867). Αποτελεί μια κλασική αντίδραση στην ερωτική καταπίεση και σεμνοτυφία εκείνης της κοινωνίας. Χωρίς αυτή ίσως και να μην είχε λόγο ύπαρξης - όπως και η σκέψη του Freud, μεγάλου δάσκαλου του Εμπειρίκου. Πρόκειται για ένα βιβλίο που και ο συγγραφέας του και οι σχολιαστές του θεωρούν επαναστατικό και απελευθερωτικό. Στο επίμετρο του πρώτου τόμου ο επιμελητής της έκδοσης Γιώργης Γιατρομανωλάκης γράφει: "αποτελεί μια ανώτατη έκφραση λογοτεχνίας που διαπνέεται από φιλελεύθερο και ουμανιστικό φρόνημα και από μετασχηματιστική και απελευθερωτική διάθεση".

Ο Εμπειρίκος είναι - θα έλεγα - ο αντίποδας του de Sade. Επαναστατεί κι αυτός αλλά με αντίθετο τρόπο. Δεν μισεί τον κόσμο, ούτε θέλει να τον καταστρέψει. Στο δαιμονικό πάθος του κολασμένου Μαρκήσιου αντιτάσσει μια αισθησιακή πραότητα και καλοσύνη. Η λύτρωση μπορεί να είναι και ερωτική.

Επίλογος

"Όλοι οι ηλίθιοι της αστικής τάξης που προφέρουν συνεχώς τις λέξεις: ‘ανήθικο, ανηθικότης, ηθική στην Τέχνη' και άλλες βλακείες", γράφει ο Baudelaire, "με κάνουν να σκέπτομαι την Luise Villedieu, πουτάνα των πέντε φράγκων, που, συνοδεύοντάς με μια φορά στο Λούβρο, όπου δεν είχε πάει ποτέ της, άρχισε να κοκκινίζει, να κρύβει το πρόσωπό της, και, τραβώντας με κάθε πέντε λεπτά από το μανίκι, με ρωτούσε μπροστά σε πολλά αθάνατα αγάλματα και πίνακες, πως ήταν δυνατόν να εκθέτει κανείς δημόσια παρόμοιες χυδαιότητες".

Ο Baudelaire έβαζε την πορνεία (και τις πόρνες) πάνω από την αστική ηθική. Η εκπόρνευση δεν ήταν γι αυτόν μόνον συναλλαγή αλλά και δόσιμο, και γενναιοδωρία και φιλευσπλαχνία. "Τι είναι η Τέχνη;" ρωτάει. "Πορνεία". "Ο Έρωτας είναι η κλίση για εκπόρνευση. Δεν υπάρχει ευγενής απόλαυση, που να μην μπορεί να αναχθεί στην Πορνεία". Ακόμα και ο Θεός αποκαλείται: "το πλέον εκπορνευμένο όν... αφού είναι ο ύψιστος φίλος για κάθε άτομο, αφού είναι η κοινή, ανεξάντλητη δεξαμενή της αγάπης."

Περίεργες κλίμακες αξιών: η πόρνη Luise θεωρεί άσεμνο αυτό που δείχνουμε στα παιδιά μας. Εμείς θεωρούμε άσεμνο αυτό που εκείνη πράττει (και την απεικόνισή του). Ο ποιητής το θεωρεί πράξη ευγενική - σχεδόν θεία.

Έτσι, λοιπόν, και οι κάρτες αυτού του βιβλίου δεν είναι μόνο το ενδιαφέρον ντοκουμέντο μιας εποχής. Καταγράφουν ουσιαστικές στιγμές (ίσως και θείες) του ανθρώπινου όντος. Τις στιγμές που ο κάθε άνθρωπος υπερβαίνει - και ξεχνάει - τον θάνατο.

Καταλαβαίνουμε τώρα τι ρόλο έπαιξαν στα χρόνια τους. Θύμιζαν ουσία. Υπόγεια υπαινίσσονταν ότι η πραγματική κατάνυξη δεν είναι εκείνη των πουριτανών και θρησκόληπτων. Πανηγύριζαν την ζωή, την αυθεντική. Ήταν το αποτελεσματικότερο αντίδοτο στα σκληρά κολάρα. Ξανάφερναν την αφή στο προσκήνιο. (Μόνο η αφή λυτρώνει!) Έδιωχναν μακριά την ψεύτικη Ηθική (Ελύτης: "μια κόρη σεμνά ενδεδυμένη, άκρως νευρωτική και μόλις βγαλμένη από κάποιο Κατηχητικό") και κόμιζαν το ουσιαστικό ήθος της σαρκωμένης ανθρώπινης ύπαρξης.

Μέσα σε ένα κόσμο τεχνητό και ψεύτικο, όλο απαγορεύσεις, ενοχές, υποκρισίες και συμβάσεις, οι ρυπαροί πορνογράφοι πολεμώντας για το χρήμα κέρδιζαν την ελευθερία του σώματος και την αλήθεια της ψυχής.

Κάτι παραπάνω: Θύμιζαν πως ο μόνος βέβαιος παράδεισος είναι εδώ: αυτός των αισθήσεων και των εκστάσεων. Που και αυτός (όπως και εμείς) είναι δημιούργημα του ίδιου Θεού.

http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?ca...78&cat_id=2

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Μάλιστα, αν λάβουμε υπ' όψιν και το προπατορικό αμάρτημα - αυτήν την μαζοχιστική εφεύρεση άρρωστης σκέψης - θα έπρεπε να νιώθει κανείς ένοχος και μόνον επειδή υπήρχε, επειδή γεννήθηκε!

Εγω προσωπικα πιστευω πως με το προπατορικο αμαρτημα ριχνει ευθεως την ευθυνη στην Γυναικα

Σχετικα εχω απαντησει και εκφρασει αποψη σε topic

Λοιπον ας μιλησουμε για το προπατορικο αμαρτημα Πιστευετε εσεις οτι πραγματι γιαυτο καταδικαστηκε η Ευα και φορτωθηκε την ευθυνη?? Εγω οχι Η Εκκλησια βασικα (δεν μιλω για ΘΡΗΣΚΕΙΑ) καταδικασε την Ευα και την αφορησε την εξεδιωξε απο την ιεραρχια δημιουργησε το Αβατο για εναν και μονο λογο.Δεν της συγχωρεσε που δεν μπορεσε να συγκρατησει τον Αδαμ και οχι για αποπλανηση του. Βλεπετε ηθελε να αποπλανηθει και αυτη μπορουσε να το αποτρεψει αλλα δεν το εκανε....

Δεν θα αναλυθω στην γενικη φιλοσοφια και που ηθελε να καταληξει-εμφυτευσει μ'αυτο

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Aπο την Ελευθεροτυπία :

http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=...amp;id=96151388

Μαραθώνιος αυνανισμού

ΛΟΝΔΙΝΟ

Τη... χάρη του Σαν Φρανσίσκο ζήλεψε η Βρετανία κι αποφάσισε να διοργανώσει τον πρώτο της «μαραθώνιο αυνανισμού» με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για έργα κοινής ωφελείας.

Η «έμπνευση» έρχεται από την αμερικανική μεγαλούπολη όπου την τελευταία πενταετία εκατοντάδες άνθρωποι μαζεύονται μια φορά το χρόνο σε μια μεγάλη δημοτική αίθουσα και αυνανίζονται όλοι μαζί.

Οι διαγωνιζόμενοι έχουν και χορηγούς : φίλους, συγγενείς, γείτονες και συναδέλφους που για να τους στηρίξουν συνεισφέρουν χρήματα για κοινωφελείς σκοπούς. Στη Βρετανία, ο τηλεοπτικός σταθμός Channel 4 θα αφιερώσει μια εκπομπή του στο ευφάνταστο γεγονός.

Στόχος είναι είτε να χτυπηθεί το αμερικανικό ρεκόρ των οκτώ ωρών και 30 λεπτών είτε απλώς να καταγραφεί ένα αξιοπρεπές βρετανικό.

Απλά το διάβασα και με πιάσαν τα γέλια ... Τελικά όντως μαλ....ται και οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί ..... :D:D . Ειδικά σε κάποια θέματα εξωτερικής πολιτικής ( βλέπε Ισραήλ και Λίβανος ή Παλαιστινη )

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Γέλασα και εγώ Κώστα με το δημοσίευμα. Η γελοιότητα περισσεύει στους Αγγλοσάξονες.

Με εξοργίζει που η κυράτσα στην Νέα Υόρκη κλαίει γοερά και απαρηγόρητα αν της ψοφήσει το χρυσόψαρο και δεν λέει κουβέντα για τον κόσμο που σκοτώνει η κυβέρνησή της.

Όσο για τον μαραθώνιο πεοκρουσίας υπήρξαν μερικές ωραίες δημοσιεύσεις στο παρακάτω θέμα:

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?...mp;#entry153302

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Το ξέρετε αυτό που λέει: "Καλη η μ...κία αλλά με το γ...σι γνωρίζεις κόσμο!" και η απάντησή του: "Καλό το γ...σι αλλά με τη μ...κία αυτοσυγκεντρώνεσαι!" :D

Λοιπόν, είναι πέρα για πέρα αληθινό!

Ο αυνανισμός δε λειτουργεί μόνο σα μια μέθοδος μηχανιστικής σεξουαλικής ικανοποίησης.

Καλώς ή κακώς η σεξουαλική έλξη είναι φυσική επιλογή με σαφείς κοινωνικές προεκτάσεις. Και η βασικότερη από αυτές είναι η αναζήτηση και η κατάκτηση ερωτικού συντρόφου. Η ζωή μας δείχνει ότι κάποιοι είναι δυνατότεροι σε αυτον τον τομέα και κάποιοι ασθενέστεροι.

Δυστυχώς ο αυνανισμός λειτουργεί σαν ένα είδος αποδοχής από το άτομο, αυτής του της αδυναμίας, να πετύχει στην αναζήτηση ερωτικού συντρόφου, έτσι ώστε να καταντά εμβληματική στάση ζωής του.

Και όταν ο λαός μας λέει: "αυτός είναι μαλάκας" αυτό ακριβώς εννοεί!

Φυσικά δεν υποστηρίζω, ούτε επαινώ την ταπεινωτική αντιμετώπιση ενός αυνάνα. Υποστηρίζω έντονα όμως ότι κάποιος που συστηματικά κάνει χρήση της συγκεκριμένης σεξουαλικής πρακτικής πιθανά χρειάζεται ιατρική ψυχολογική στήριξη, ώστε να δει τη ζωή με άλλο μάτι, και να αποκτήσει θάρρος στις διαπροσωπικές του σχέσεις, αυτοκυριαρχία και αυτοπεποίθηση.

Στο κάτω κάτω εμείς είμαστε κοινωνικοί τύποι, μας αρέσει να γνωρίζουμε κόσμο! ;):D (Ενίοτε δε, τον παντρευόμαστε κιόλας... <_< ) :lol::lol::lol:

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Καταρχήν Δημήτρη μην αυτολογοκρίνεσαι.

Ως οικοδεσπότης του blog επιτρέπω τις "κακές λέξεις".

Ο αυνανισμός δεν είναι πάθηση όπως διατείνονται οι θρησκόληπτοι.

Παν μέτρον άριστον όμως όπως σωστά αναφέρεις.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βρει τον ερωτικό τους σύντροφο, αλλά αυνανίζονται κιόλας.

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους του σεξ, ο αυνανισμός χαλαρώνει το άτομο και μάλιστα ενεργεί και ως υπνωτικό ενίοτε!

Πως λέμε το γάλα σου και ύπνο...

Οι αρχαίοι έλληνες, οι Ινδοί και τόσοι άλλοι λαοί ευχαριστιόντουσαν το σεξ, ακόμη και το ελεύθερο, το αγοραίο ή και το ομαδικό.

Δεν το είχαν δαιμονοποιήσει.

Τέλος, η μονογαμικότητα, αν παρατηρήσουμε την συμπεριφορά των ζώων είναι παρά φύσιν και έχει θεσπιστεί ενάντια στην φύση του ανθρώπου.

Το παραπάνω όμως είναι ένα ταμπού που μας έχει διαπεράσει ως ηλεκτρικό ρεύμα και είναι αδύνατον να εξουδετερωθεί.

Εδώ ακόμη συζητάμε για την ελευθερία στον σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό.

Οι ομοφυλόφιλοι ακόμη και σήμερα θεωρούνται κάποιοι με "κουσούρι", ενώ σε πολλές χώρες της Ε.Ε. η ομοφυλοφιλία θεωρείται -σωστά- κάτι το αποδεκτό, έστω και αν δεν είναι φυσιολογικό.

doctor

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Καταρχήν Δημήτρη μην αυτολογοκρίνεσαι.

Ως οικοδεσπότης του blog επιτρέπω τις "κακές λέξεις".

Ο αυνανισμός δεν είναι πάθηση όπως διατείνονται οι θρησκόληπτοι.

Παν μέτρον άριστον όμως όπως σωστά αναφέρεις.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βρει τον ερωτικό τους σύντροφο, αλλά αυνανίζονται κιόλας.

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους του σεξ, ο αυνανισμός χαλαρώνει το άτομο και μάλιστα ενεργεί και ως υπνωτικό ενίοτε!

Πως λέμε το γάλα σου και ύπνο...

Οι αρχαίοι έλληνες, οι Ινδοί και τόσοι άλλοι λαοί ευχαριστιόντουσαν το σεξ, ακόμη και το ελεύθερο, το αγοραίο ή και το ομαδικό.

Δεν το είχαν δαιμονοποιήσει.

Τέλος, η μονογαμικότητα, αν παρατηρήσουμε την συμπεριφορά των ζώων είναι παρά φύσιν και έχει θεσπιστεί ενάντια στην φύση του ανθρώπου.

Το παραπάνω όμως είναι ένα ταμπού που μας έχει διαπεράσει ως ηλεκτρικό ρεύμα και είναι αδύνατον να εξουδετερωθεί.

Εδώ ακόμη συζητάμε για την ελευθερία στον σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό.

Οι ομοφυλόφιλοι ακόμη και σήμερα θεωρούνται κάποιοι με "κουσούρι", ενώ σε πολλές χώρες της Ε.Ε. η ομοφυλοφιλία θεωρείται -σωστά- κάτι το αποδεκτό, έστω και αν δεν είναι φυσιολογικό.

doctor

αχ βρε γιατρε .... τι ειναι αυτα που λες.. δεν ειμαι πουρυτανη.........

αλλα ξέρεις τι είναι να εχεις απέναντι ενα "αιχμηρο κοπελι" οπως λεν΄κι οι κρητικοι και να πλησιαζει ενα αλλο "αιχμηρο κοπελι" και να ενδιδονται σε... να μη πω τωρα .........

παθαινεις λιγο σοκ....

θα σας πω μια ιστορια : καποια στιγμή βρεθηκα σ ενα μπαρ διχως να ξερω οτι ειναι γκει μπαρ ... ειδα πολλους κ ωραιους ανδρες , λεω εδω ημαστε πολυ ωραιο μαγαζι .. καποια στιγμη ομως κατι δεν μου πηγαινε καλα τα βλεματα ηταν πολυ ζεστα μεταξυ των ανδρων ... ωσπου ειδα το αναμενομενο ... αληθεια πως μπορει να νοιωσει μια γυναικα ξέρεις... ?

δεν ξερω αν ειναι τα ταμπου που ο καθενας φερει αλλα νομιζω οτι και γονιδιακα ο εγκεφαλος εχει μια εικονα για την σεξουαλικη του υπαρξη και συμπεριφορα , μπροστα σε μια τετοια εικονα και το μυαλο αντιδρα περιεργα....

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...