Πάει καιρός πολύς που άκουσα κάποιον να μου λέει… «εύχομαι να πληρώσω το κακό που σου έκανα»… Και να πούρθε το πλήρωμα του χρόνου, και το θυμήθηκα. Θυμήθηκα την πρώτη σκέψη που πλημμύρισε το νου μου σαν άκουσα αυτά τα λόγια.. Να ένας ανώδυνος τρόπος «διαφυγής» από την αλήθεια, σκέφτηκα. Η μετατόπιση του βάρους από την ενοχή στην «εξιλέωση». Λες και ο πόνος θα αμβλυνθεί ως δια μαγείας με την τιμωρία του υπαίτιου! Άραγε αφορά κάποιον άλλο, εκτός από τον ίδιο τον «ένοχο», η «πληρωμή» της κάθε έ
Πως σκέφτομαι εγώ μια αλλαγή της κοινωνίας και πως την θέλω. Τώρα μιλάω εγώ, έτσι.. Όποιος θέλει συμφωνεί, όποιος δεν θέλει διαφωνεί ή τραβάει το ρεβόλβερ του, σύμφωνοι..; Λοιπόν τι είναι αυτή η κοινωνία "η άλλη"; Η λέξη που παίζει τον κεντρικό ρόλο είναι η λέξη αυτονομία. Αυτονομία κοινωνική και αυτονομία ατομική. Αμέσως φυσικά πρόβλημα.. Ως που πάει η αυτονομία η ατομική σε σχέση με τους κοινωνικούς κανόνες και τι θα πει κοινωνική αυτονομία; Παρένθεση, όπως όλες οι άλλες λέξεις και ιδέες της ε
"... Ποιά ήταν η πρωτοβουλία της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα; Πού είναι η αλληλεγγύη; Γνωρίζετε ότι ένα μέρος των προβληματικών δημοσιονομικών της χώρας οφείλεται στις υψηλές αμυντικές δαπάνες που τρώνε το 4,3% του ΑΕΠ λόγω τεταμένων σχέσεων με την Τουρκία και το Κυπριακό; ..." Τάδε έφη ο καλύτερος ...Έλληνας ευρωβουλευτής στην ολομέλεια του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου Ντανιέλ Κον Μπετίντ.....
Ο Νέλσον Μαντέλα ανέβαζε ελληνικές τραγωδίες στη φυλακή «Ο Νέλσον Μαντέλα εμπνεόταν από τη φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων. Στη φυλακή ανέβαζε και αρχαίες ελληνικές τραγωδίες μαζί με τους συγκατηγορούμενούς του.Η πρώτη του παράσταση ήταν αυτή της 'Αντιγόνης' του Σοφοκλή όπου ο Μαντέλα ερμήνευσε τον ρόλο του Κρέοντα» . Αυτό αποκάλυψε ο ομογενής νομικός της Νότιας Αφρικής, Γιώργος Μπίζος, σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα της «SBS» στην Αυστραλία, όπου μίλησε και για άγνωστες πτυχές του
Στις 04/02/2010 έφυγε από τη ζωή ένας μεγάλος Έλληνας Διανοητής και Φιλόσοφος. Κώστας Αξελός Ανήκε σ' αυτούς που σκέφτηκαν διαφορετικά το "Αυτό", το είναι μέσα στο γίγνεσθαι της ολότητας του πολυδιάστατου και ανοιχτού κόσμου. Το γίγνεσθαι σκέψη του κόσμου - γίγνεσθαι κόσμος της σκέψης.
Πρόσφατα ένας φίλος μου μίλησε για μαϊντανούς. Και το μυαλό μου αυτόματα άρχισε να κάνει συνειρμούς. Σαν να άναψε ξάφνου ένα φως στην άκρη του τούνελ. Και είπα λες να εθελοτυφλώ, η σάμπως να μετακίνησα σε λάθος θέση την πολυθρόνα, όπως κάνει και ο Κωστής; Ναι η θέα είναι συνάρτηση της οπτικής γωνίας, της αίσθησης του χώρου και του χρόνου, των συναισθημάτων και των καταβολών. Και είναι φορές που βλέπουμε αυτό που θέλουμε να βλέπουμε, αυτό που οραματιζόμαστε η λαχταράμε. Και σκέφτομαι, να αλλάξω
Οπως ο Κερεμ
Στιχοι:Ναζίμ Χικμέτ & Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος
Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι
Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
Να λειώσουμε το μολύβι
Κάποιος μου λέει
Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή
Θα γίνεις στάχτη
Στάχτη σαν τον Κερέμ
Που κάηκε απ’ τον έρωτά του
Και εγώ του λέω
Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ
Αν δεν καώ εγώ
Αν δεν καείς εσύ
Αν δεν καούμε εμείς
Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λά
''...Να μου χάριζαν όλους τους θυσαυρούς του κόσμου δεν θα δινα σ'αντάλλαγμα το γέλιο της καρδιάς μου. Μήτε θα θελα σπρωγμένος απ' την αγωνία μου να χάσω τα Δάκρυα μου, για μια άγονη ηρεμία. Κι ελπίζω πως ολόκληρη η ζωή μου πάνω στη γή να'ναι Δάκρυα και Γέλιο. Δάκρυα που εξαγνίζουν την καρδιά μου και μου φανερώνουν το μυστικό της ζωής και του μυστηρίου της. Γέλιο που με φέρνει κοντά σε σένα. Δάκρυα που μ'ενώνουν με σένα.Γέλιο που συμβολίζει την χαρά για την ίδια μου την ύπαρξη, Χίλιες φορές ο θά
Πάμπλο Νερούδα - Ἀργοπεθαίνει Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει. Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την κ
Προσπάθησα τα τείχη να γκρεμίσω μα ήτανε βράχια σμιλεμένα από πόνο. Οι κόχες τους τρυπήσαν την ψυχή μου και ο φάρος έπαψε να με φωτίζει Πίσω από σύννεφα πυκνά ο ήλιος βασιλεύει, Κι είναιτο ηλιοβασίλεμα αυτό η θλίψη των ματιών σου. Ξάφνου σαν να σωπάσαν οι λυγμοί, μες στη καρδιά μου άφωνη η αγάπη. Και έγινε το ταξίδι της μοναχικό φουρτουνιασμένο Είναι φορές που ονειρεύομαι τα χείλη και την αγκαλιά σου. Μα είν το ξύπνημα ψυχρό, πετάρισμα αδόκιμης αγάπης.
Είναι φορές που γεγονότα και καταστάσεις, σε αναγκάζουν να ταξιδέψεις βαθιά μες στην ψυχή σου. Και εγώ βρέθηκα μπροστά σε χίμαιρες αυτό το διάστημα, μπροστά σε ίχνη που σφραγίσαν την ψυχή και τη ζωή μου. Είναι ο άγριος πόνος , αυτός που ερεθίζει το εγώ μας, και μας προκαλεί να νικήσουμε η να νικηθούμε από τον ύψιστο εγωισμό μας. Είναι δύσκολο να βλέπεις τον καθρέπτη, μπορεί να δείχνει και φαντάσματα δικά σου η αυτών που είναι απέναντι σου. Λειτούργησα σαν καθρέπτης, και τα είδωλα γκρεμίστηκαν. Ε
Δεν πρέπει να κλαίς, Τι κι αν μαντεύεις τα μέλλοντα; Αφού τόξερες ότι έτσι θα γίνουν τα πράγματα γιατί τώρα σούρχεται ξαφνικό; Πάψε να κοιτάς την ώρα. Δεν έχει σημασία αν είναι 1,2,3 η 5 ώρες, μια μέρα ολόκληρη. Η ουσία μετράει. Ότι κι αν πείς τα πράγματα δεν αλλάζουν. Κάποτε είπες σε ένα φίλο να γεμίσει μια κάμαρη με γέλια. Γιατί δεν κάνεις και συ το ίδιο; Ξέχνα, ξέχνα και γέλα. Κι οι σταυροί! Μη τους ξεχνάς. Φτιάξε μπόλικους και κουβάλα τους μαζί σου. Κάθε σου βήμα και σταυρός, κάθε φθόγγος κι
Κάποτε έγραφα πολύ, μα σαν μαζέψανε οι μέρες ήρθε και στέρεψε η γλώσσα. Ξεκίνησε θαρρώ όταν πρωτοαντίκρυσα το κενό μέσα σε κύκλους φιλοσοφικούς,καλλιτεχνικούς και επαρμένους. Τότε που τα λόγια φάνηκαν τόσο μικρά μπροστά στα γεγονότα. Ήταν οι φίλοι πούρθαν συγχώρεση να ζητήσουν πριν το τέλος, η το χειρουργείο που περίμενε; Ακόμα δεν τόχω ξεκαθαρίσει μέσα μου... Αυτό που ξέρω είναι πως τα λόγια είναι περιττά στη ζωή, αυτό που μετράει είναι η παρουσία. Τι να τα κάνεις τα ιδεατά όμορφα λόγια, όταν
Η ματιά μου πλανιέται στα δωμάτια, στα οράματα και τις σκιές που παρελαύνουν, χρώματα πασχίζοντας να βρώ τη φορεσιά μου να υφάνω. Λέξεις εσωστρεφείς, μηχανικά γραμμένες, χωρίς σημάδια αναγνώρισης , τη φωνή μου εμποδίζουν να ακούσω… Ο χρόνος και οι στιγμές με καθορίζουνε, δύναμη ζητώντας μου να δείξω. Οι νύχτες αδιάκοπα πληθαίνουν με ήχους και εικόνες καφκικές, σε άχρονα ψεγαδιασμένα όνειρα. Και το μυαλό σταμάτησε να ψάχνει αφορμές και παραλήψεις. Το ΤΩΡΑ ακλόνητη ανάγκη, θελήσεις και πάθη παρα
Το να είμαι αληθινός απέναντι στον εαυτό μου ήταν πιο σπουδαίο από το να είμαι τίμιος με τον εαυτό μου.Η τιμιότητα έχει μια εδώ-τώρα αξία, αλλά η αλήθεια αντιπροσωπεύει κάτι βασικό και ανθεκτικό, κάτι που φέρνει συνάφεια και ενότητα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Η τιμιότητα της στιγμής έχει μια σημασία μέσα στο δικό της δίκιο' αλλά μια τιμιότητα που επι πλέον αντέχει και συνδέεται με την ακεραιότητα μέσα μου μάλλον παρά με το περιφερειακό είναι πολύ πιο ικανοποιητική και προκαλεί ανάπτυξ
ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ Θα πεθάνω απ΄το βάρος της ταυτότητας μου, από κατολίσθηση βιωμάτων και συγκρατημένης μνήμης Θα πεθάνω ανεπαίσθητα, χωρίς την αίσθηση του χρόνου, μέσα σε λήθη αλκοολική ανίσχυρης αφύπνισης Θα πεθάνω βαμμένη με το αίμα φυλής αφορισμένης, αναμασώντας την εκδίκηση πρησμένων σωθικών Θα πεθάνω ηδονικά χορεύοντας σε ήχους ροκ και τζαζ μαστουρωμένη με ομίχλη και μαύρο ήλιο Θα πεθάνω από χρόνια ασφυξία σκουριασμένης αναπνοής, κουβαλώντας μαυρισμένα λείψανα περασμένης εποχής Θα πεθάνω χειροπ
Τα βήματα σε δρόμους σκοτεινούς με οδηγήσανε. Κ' ήτανε με λάσπη και αίμα φορτωμένοι. Ο γέροντας σε μια γωνιά με πρόσμενε την έξοδο στη λήθη να φωτίσει. Λόγια παραδομένα στη σιωπή, μάσκες τυραννισμένες... Η νύχτα το μυαλό ξεστράτισε σε άγαρμπες και πονεμένες σκέψεις. Σχέσεις εγκλωβισμένες σε οδύνη αδύναμο σε κάνανε να ζήσεις... Και γω ανήμπορη στέκω εμπρός σου με χείλη σφραγισμένα από λύπη. Ποιό χέρι ήρθε και έκλεψε το φώς απ τη ψυχή σου, και τα πουλιά σωπάσανε στο δέντρο της ζωής σου; Ίσως ν
ΣΩΠΑ Φεύγεις κ έρχεσαι σα φιγούρα από Θέατρο σκιών ένας απ΄τους νεκρούς σου μάρτυρας της άγνοιας Πές σε αυτόν που μαντεύει το αύριο να σωπάσει Τραγούδα του σταυρούς φτιάξε και συ ΄χους γέμισε μια κάμαρη με γέλια ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ Έδιωξα το γέρο με τις λίρες σε μέρες με λύπη ποτισμένες Τούπα τ ονομά μου να ξεγράψει απ το κατάλογο του κέρδους Και κείνος απλώνοντας το χέρι μου έδειξε εσένα ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Τον ευατό σου εκλαικεύοντας τις ενοχές σου παρακάμπτεις Διαλλακτικότητα και άνεση το σύνθημα σου είναι την
........... Γιατι; Γιατι κατι που υπήρξε ωραίο θρυμματίζεται στην ανασκόπηση, επειδή έκρυβε άσχημες αλήθειες; Γιατί καταστρέφεται η ανάμνηση των ευτυχισμένων ετών ενός γάμου, όταν αποκαλύπτεται πως ο άλλος είχε ολ' αυτά τα χρόνια εραστή; Μήπως επειδή σε μια τέτοια κατάσταση δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος; Μα αφού ήσουν ευτυχισμένος! Μερικές φορές η ανάμνηση κάνει απιστίες στην ευτυχία, κι αυτό συμβαίνει, όταν το τέλος υπήρξε οδυνηρό. Μήπως επειδή η ευτυχία είναι σωστή, μόνο όταν κρατάει αιώνι
