Ο φόρος των «μικρών ξύλινων δοχείων» (1833) και το «τέλος» της πλαστικής σακούλας (2017) .

 Όταν οι νόμοι δημοσιοποιούνταν στις Εκκλησίες και όχι στο Διαδίκτυο - Ο φόρος των «μικρών ξύλινων δοχείων» ( 1833 ) και το «τέλος» της πλαστικής σακούλας ( 2017) .


«Μικρά Κατάστιχα» από την Ιστορία της Λογιστικής, της Φορολογίας & του Εμπορίου.

Κωνσταντίνος Ιωαν. Νιφορόπουλος
Ορκωτός Ελεγκτής – Λογιστής
 

Η ανωτέρω απόφαση ήταν « συμπληρωματική/διευκρινιστική » στο διάταγμα « Περί υλοτομίας κανονισμός» ( ΦΕΚ 40/12-12-1833 ) που μεταξύ άλλων όριζε ότι :

« Άρθρ.8 Διά την εις τα δάση κοπείσαν και μη εξεργασθείσαν ξυλείαν, αδιαφόρως ας ήναι προσδιωρισμένη διά καύσιμον, διά ναυπηγίαν, τορνείαν, ή δι’ άλλην τινά χρείαν, λαμβάνει η Κυβέρνησις ως δικαίωμα υλοτομίας εικοσιπέντε τα εκατόν επί της τρέχουσης τιμής. Αν δε η ξυλεία ήναι εξεργασμένη, π.χ. εις καμάρια, μαδέρια, σανίδας, στεφάνια, πεταυρα, κτλ. Πληρόνει μόνον είκοσι τοις εκατόν »

Ενδιαφέρον έχει η σύγκριση ορισμένων σημείων ( τότε και τώρα ) , όπως :

α) Η επίκληση του « δημοσίου συμφέροντος » και των « περιβαλλοντολογικών λόγων»

« Η ξύλευσις δεν συνεισέφερεν ολιγώτερον εις τον εξολοθρευμόν των εθνικών δασών. Οι ξυλευόμενοι κατέκοπταν είτε δι’ ανθρακοπιίαν, είτε διά καύσιμον, τα ωραιότερα διά την λειτουργικήν ή διά την ναυπηγίαν δένδρα, όχι σπανίως έκαιον την ρίζαν διά να ελαφρωθούν από τον κόπον του πριονίσματος ή της πελεκήσεως πολλάκις εκρήμνιζον δένδρα διά να λάβουν κλόνους. Οι χωρικοί και οι ποιμένες κατέκοπτον τα νεαράς ηλικίας δένδρα και τους βλαστούς διά κατασκευήν των καλυβών και σκηνωμάτων των, ενώ ευκόλως εδύναντο να οικονομηθούν με κλόνους γηραιών δένδρων. Τοιαύτη της εθνικής περιουσίας σπατάλη, ασυμβίβαστος με τας αρχάς της δικαιοσύνης, διότι προσβάλλεται η εθνική ιδιοκτησία, ασυμβίβαστος με τα συμφέροντα του Ταμείου….»

β) Ο τρόπος δημοσιοποίησης της απόφασης.

«Λαβόντες τα στελλόμενα ήδη εις υμάς αντίτυπα του περί υλοτομίας ως ανωτέρω κανονισμού, θέλετε σπεύσει να δώσετε εις αυτά την όσον ένεστι μεγαλητέραν δημοσιότητα, τοιχοκολλούντες αυτά εις τα πολυπληθέστερα μέρη και διατάττοντες να αναγνωσθώσιν επ’ εκκλησίας».

Εδώ δεν έχουμε φυσικά καμία διαφορά και η απόφαση για το «τέλος πλαστικής σακούλας», δημοσιεύτηκε πάλι στον πιο πολυσύχναστο τόπο συνάθροισης που σήμερα όμως είναι το internet και όχι η Εκκλησία.
 

γ) Οι κυρώσεις και οι συνυπεύθυνοι

« Άρθρ. 9………. Όστις όμως φωτοθεί έχων υπό το εκ τοιούτων χαμοκλάδων φορτίον του κεκρυμμένην ξυλείαν, χάνει όλον το φορτίον, το οποίον κρατείται διά λογαριασμόν του Ταμείου», « ‘Αρθρ.10 Αι δημογεροντίαι (ή αι αντικατασταθησόμεναι δημοτικαί αρχαί) δίδουσαι τας διά τη ξύλευσιν αδείας, είναι υπεύθυνοι διά τας από μέρους των χωρικών ή ποιμένων καταχρήσεις ..» και « Άρθρ.19. Όση ξυλεία κοπή εναντίον των ορισμών του παρόντος κανονισμού θεωρείται ως ανήκουσα εις το δημόσιον, συγκεντρόνεται εις εν μέρος της πόλεως ή κωμοπόλεως, και εις το τέλος εκάστου μηνός πωλείται επί δημοπρασίας δια λογαριασμόν του Ταμείου » .
 

Σχετικά με το τέλος της πλαστικής σακούλας δείτε το άρθρο :

(upd 3) «Περιβαλλοντικό τέλος» στις πλαστικές σακούλες - Λογιστικά και μηχανογραφικά θέματα

……………………………………………………………….

[ τέλος το (συνήθ. πληθ.) : χρηματικό ποσό που υποχρεώνεται ο πολίτης να καταβάλει σε δημόσιες υπηρεσίες για την παροχή ορισμένων υπηρεσιών· (πρβ. φόρος): Δημοτικά / ταχυδρομικά τέλη. Tέλη χαρτοσήμου. Tέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτου.

[λόγ. < αρχ. τέλος `κρατικός φόρος΄] ( Πηγή :   http://www.greek-language.gr ) ]