Το τέλος της πολιτικής, εν αναμονή των "βαρβάρων"..

[Κρηθέας]

Το τέλος της πολιτικής.. ?

 

Eκλογές χωρίς αφήγημα.. Και τώρα τι θα γένουμε..?

Πως θα οδεύσομεν εις τα εκλογικά τμήματα άνευ παραμυθίας..?

Ήταν μία κάποια λύσις.. που θα έλεγε και ο ποιητής μας.

 

Και μια που θυμηθήκαμε τον ποιητή μας και τους "βαρβάρους"..

Στην εποχή τους δεν υφίσταται πλέον πολιτική που να νοηματοδοτεί

και να σηματοδοτεί παρά μόνο η μικροπολιτική διαχείρηση των πραγμάτων

που καραδοκεί ωσάν τους βαρβάρους.. Λέτε να είναι αυτή η μια κάποια λύσις..

ή μήπως να δώσει τη λύση ο αυτοκράτωρ.. υποδεχόμενος τους βαρβάρους ?

 

Από την άλλη πάλι σκέφτομαι τη ζωή χωρίς αφήγημα να μοιάζει με αγοραία ζωή..,

τον έρωτα χωρίς παραμυθία με αγοραίο έρωτα.. και την ύπαρξη χωρίς όνειρα στην

υλιστική ανυπαρξίας της, χωρίς κάτι τις το ανθρώπινο..

 

 

www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=153&cat=1

 

 

Υ.Γ. κάποιοι λένε πως η τέχνη μας παρηγορεί.. για την πολιτική λένε ότι μας κινητοποιεί,

Όσο για την μικροπολιτική θα έλεγα πως μας εξαναγκάζει.

[235711]

Το τέλος των ψευδαισθήσεων;

 

"Δεν υπάρχουν ιδέες - υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες - κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τους κουβαλάει"

που λέει και ο Καζαντζάκης.

 

Μα να θέτε να συμπληρώσω οτι οι ιδέες αυτές που κουβαλάμε είναι αυτές μπορούν στο μπόι μας είτε να δώσουν μια δυο στάλες μποι παραπάνω είτε να παν μια δυο στάλες παρακάτω.

 

Είναι μια σχέση διαλεκτική, όπως φρονώ όλα σε τούτη την πλάση.

 

Και ερχόμαστε στο προκείμενο, που θαρρώ οτι δεν είναι άλλο από τον προσδιορισμό του νοήματος, του πρέποντος, του δέοντος, του ηθικού;

Έννοιες συγκοινωνούντες που εν τέλει  παλεύουν να καταδείξουν αυτό που θα μας πα παραπέρα, ως άτομα, ως κοινωνία, ως ανθρωπότητα.

 

Και κάπου εδώ έρχονται οι ιδέες ως άλλα φίλτρα οπτικά που καθορίζουν την οπτική του καθενός μας. Το προσωπικό μας πρίσμα προδιαγράφει και την αντίληψη μας για το δέον

(βλέπε και την ιστορία των 6 τυφλών κ του ελέφαντα: https://docs.google.com/document/d/1nQyNRnY80i8VPKys_MQJwnwmxF76rHcAKY7fyypEoAI/edit)

 

Και όλα αυτά έρχονται να συμπυκνωθούν ,στο δια ταύτα, στην απόφαση.

 

Εδώ  θα μου επιτρέψετε να σας κουράσω λίγο με την παράθεση ενός δύσκολου αλλά και ουσιαστικού κειμένου:

 

Στο Ισχύς και Απόφαση ο Κονδύλης ορίζει την απόφαση (de-cisio, Entscheidung http://www.etymonline.com/index.php?term=decide ) «ως την πράξη ή τη διαδικασία αποκοπής ή αποχωρισμού, από την οποία προκύπτει μια κοσμοεικόνα κατάλληλη να εγγυηθεί την ικανότητα προσανατολισμού την αναγκαία για την αυτοσυντήρηση».

 

Στο ίδιο βιβλίο στον επίλογο αναφέρει:

“Το περιεχόμενο της απόφασης, το οποίο προσδιορίζει λεπτομερέστερα το Δέον και επιτάσσει στο υποκείμενο τη συμπεριφορά του, επαφίεται λοιπόν, παρ” όλη την επήρεια των αμυντικών μηχανισμών της κοινωνίας, στο γούστο του ίδιου αυτού υποκειμένου -και λέγοντας εδώ «γούστο» δεν εννοούμε αστάθμητες επίνοιες και αρέσκειες, αλλά τις βαθύτερες κλίσεις και προσδοκίες της ύπαρξης, δηλαδή κάτι πολύ σοβαρό, παρά τα όσα υποδηλώνει η τρέχουσα χρήση της λέξης. Ακόμα και η απόφαση να μην υποκύψει κανείς στο άμεσο δέλεαρ του γούστου είναι ζήτημα («λεπτότερου» ή «ανώτερου») γούστου. Η διαφορά έγκειται απλώς στο αν κάποιος είναι διατεθειμένος να μετατρέψει ή όχι το γούστο του σε περισσότερο ή λιγότερο περιεκτική θεωρία για τον κόσμο και τον άνθρωπο.

 

Οφείλει πάντως να το κάμει οπωσδήποτε αν θέλει να συμμετάσχει στο παιγνίδι του κοινωνικού αγώνα για ισχύ. Με το γεγονός, ότι οι αξιολογήσεις και οι νοηματοδοσίες, οι ηθικές δεοντολογίες και καθηκοντολογίες αποτελούν σε έσχατη ανάλυση ζητήματα γούστου, μπορεί να συμφιλιωθεί μονάχα όποιος παραμένει ως παρατηρητής στο περιθώριο. Το ίδιο αυτό γεγονός όμως δεν μπορούν και δεν επιτρέπεται να το αναγνωρίσουν όσοι ενδιαφέρονται, με οποιαδήποτε (κατά κανόνα ηθικά) πρόσημα, να εξαντικειμενικεύσουν την απόφαση τους και να την παρουσιάσουν ως δεσμευτική για την κοινωνία.

 

Αν έτσι γίνονται ευτυχέστεροι από τους άλλους, αποτελεί επίσης ζήτημα γούστου, που δεν χρειάζεται να εξετασθεί εδώ. Εν πάση περιπτώσει η αξίωση τους γεννά αργά ή γρήγορα ανταγωνισμούς και έτσι η προβολή της, κι ακόμα και η ικανοποίηση της, απλώς διαιωνίζει την κατάσταση που μακροπρόθεσμα ήθελε να καταργήσει. Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά τελειωτική λύση και καμιά ευτυχία που να μη διατρέχει κινδύνους. Όποιος πιστεύει στην ύπαρξη τελειωτικών λύσεων φοβάται απλώς ότι θα χάσει τη βεβαιότητα μιας ευτυχίας χωρίς κινδύνους.

 

Αυτή είναι η «έσχατη πραγματικότητα», όπως τη συλλαμβάνει η αξιολογικά ελεύθερη περιγραφική θεωρία της απόφασης. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι αναμφίβολα δεν θα επιθυμούσαν να ζουν «σ” έναν τέτοιο κόσμο» μολονότι αυτό κάνουν στην πραγματικότητα. Η απέχθεια ενάντια σ’ έναν τέτοιο κόσμο πρέπει στ’ αλήθεια να είναι ζωηρή και ειλικρινής, αλλιώς οι άνθρωποι δεν θα είχαν επινοήσει την ηθική και τη μεταφυσική για να εξωραϊσουν τον κόσμο τους και να τον κάμουν κατοικήσιμο -και επί πλέον για να συμφιλιωθούν κάπως με τον θάνατο, ο οποίος δεν είναι κάτι που θα συμβεί μια φορά στο μέλλον, αλλά αποτελεί μέρος της καθημερινής ζωής, και δεν συνίσταται απλώς στο βιολογικό τέλος, αλλά και στον αμείλικτα πεπερασμένο και σχετικό χαρακτήρα όλων των ανθρώπινων εγχειρημάτων. Ωστόσο και η δυσφορία απέναντι σ’ έναν κόσμο δίχως αξία και νόημα παραμένει ζήτημα γούστου. Στα δικά μου μάτια και για τις δικές μου θεωρητικές περιέργειες ο κόσμος έτσι όπως είναι παρουσιάζει άπειρον ενδιαφέρον.

Βρίσκω συγκλονιστικό και συναρπαστικό το ότι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη η ύλη ή ενέργεια -όπως θέλει κανείς- απόκτησε συνείδηση του εαυτού της, ότι υπάρχουν όντα που επιδιώκοντας να διευρύνουν την ισχύ τους παράγουν το «πνεύμα» σ” όλη την ποικιλία των μορφών και των εκπληκτικών παιγνιδιών του και που αλληλοεξοντώνονται επικαλούμενα κατά προτίμηση άρθρα πίστεως και θεωρίες….”…

 

https://kondylis.wordpress.com/2013/07/01/sam08/

[doctor]

Οι εκλογές σε ένα κράτος που έχει χάσει το αυτεξούσιο (η απώλεια εθνικής κυριαρχίας είναι άλλωστε προ-απαιτούμενο της συμμετοχής στον υπερεθνικό οργανισμό της ΕΕ) είναι ένα γεγονός ήσσονος σημασίας στην πολιτική σκακιέρα.

Από τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δέχεται σε ποσοστό 70-75% το αξιακό πλαίσιο του υπερεθνικού οργανισμού (Ε.Ε.) και ό,τι αυτό πρεσβεύει (υπεροχή του κοινοτικού δικαίου έναντι του εθνικού, κοινό νόμισμα, πλήρης υποταγή στις κοινοτικές οδηγίες και αποφάσεις των αρμοδίων κοινοτικών οργάνων), τότε οι εθνικές εκλογές υποβιβάζονται είτε σε μία συλλογική αυταπάτη συμμετοχής στα κοινά, είτε σε μία άχαρη διαδικασία  ανάδειξης του καλύτερου διαχειριστή των έξωθεν οδηγιών και του καλύτερου τοποτηρητή των "συμφωνηθέντων". 

Η Ελλάδα συμμετέχει σε αυτό τον οργανισμό ως κομπάρσος, ως ένα πολύ αδύναμο και άρα ευάλωτο μέλος. Είναι η μικρή "Μήλος" απέναντι στην πανίσχυρη "Αθήνα" (Γερμανία). Είναι καταδικασμένη να ακολουθεί τις εξελίξεις και να δέχεται παθητικά ό,τι της λένε και της υποδεικνύουν.

 

Τι υπάρχει έξω από αυτό; Η κομμουνιστική αριστερά, βυθισμένη στις αντιφάσεις της, κατακερματισμένη ως είθισται, είτε προτείνει μία επιστροφή σε ένα ολοκληρωτικό παρελθόν-κόλαση (ΕΣΣΔ) που η ιστορία έκρινε αμείλικτα, είτε -στις πιο ακραίες εκφράσεις της- προτείνει πράγματα που ούτε φοιτητική οργάνωση θα πρότεινε.

Δεν μιλώ για την άκρα δεξιά (Χρυσή Αυγή) διότι το μόνο που προτείνει είναι μίσος, αίμα, θάνατο και αυτοκτονία της Ελλάδας- δεν θα περίμενε κανείς τίποτα περισσότερο από νοσταλγούς του Χίτλερ.

 

Οπότε;

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα;

Όντως Θεόφιλε, δεν υπάρχει αφήγημα. 

Μόνο ένα μούδιασμα και μία πλήρης απογοήτευση του κόσμου που κοιτάει αδιάφορα πλέον τους "σωτήρες" και τους πολιτικούς ταχυδακτυλουργούς.

 

Ευελπιστούμε όμως, μόνο εκ πεποιθήσεως διότι δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Ό,τι και να'ρθει θα το αντιμετωπίσουμε. Όρθιοι. Κατάματα. Και ό,τι βγει.

[Κρηθέας]

Γιάννη, ενδιαφέρουσα η προσέγγιση του Κονδύλη. Θα σταθώ σε δυο τρία σημεία:

 

Όποιος πιστεύει στην ύπαρξη τελειωτικών λύσεων φοβάται απλώς ότι θα χάσει τη βεβαιότητα μιας ευτυχίας χωρίς κινδύνους.

Σκέφτομαι έναν λούμπεν προλετάριο που πιστεύει στην ύπαρξη τελειωτικών λύσεων, στ’ αλήθεια ποιες θα μπορούσαν να είναι εκείνες οι βεβαιότητες μιας ευτυχίας χωρίς κινδύνους που θα φοβόταν ότι θα χάσει ?

 

 

Επίσης στο παρακάτω:

Η απέχθεια ενάντια σ’ έναν τέτοιο κόσμο πρέπει στ’ αλήθεια να είναι ζωηρή και ειλικρινής, αλλιώς οι άνθρωποι δεν θα είχαν επινοήσει την ηθική και τη μεταφυσική για να εξωραϊσουν τον κόσμο τους και να τον κάμουν κατοικήσιμο

 

Έχω την αίσθηση ότι και η μαρξιστική θεώρηση των πραγμάτων (ζωηρή και ειλικρινής) έκανε κάτι παρόμοιο. Για να κάνει τον κόσμο κατοικήσιμο μέσω μιας "ηθικής" και "μεταφυσικής" θεώρησης (θεολογικού χαρακτήρα εν τέλει) που θα οδηγούσε σε μια αταξική κοινωνία.

 

 

Τέλος βρίσκω και γω πράγματι
 

συγκλονιστικό και συναρπαστικό το ότι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη η ύλη ή ενέργεια -όπως θέλει κανείς- απόκτησε συνείδηση του εαυτού της, ότι υπάρχουν όντα που επιδιώκοντας να διευρύνουν την ισχύ τους παράγουν το «πνεύμα» σ” όλη την ποικιλία των μορφών και των εκπληκτικών παιγνιδιών του και που αλληλοεξοντώνονται επικαλούμενα κατά προτίμηση άρθρα πίστεως και θεωρίες….”…

 

Η ύλη και η ενέργεια εδώ προσεγγιζόμενες διαλεκτικά-υλιστικά, αλλά και ως δυνάμει παραγωγικές δυνάμεις μιας πνευματικής κοινωνικο-ατομικής υπερδομής παρ’ ότι θεωρώ ότι και η σχέση αυτή είναι δυναμική δούναι και λαβείν.

[Κρηθέας]

Οι εκλογές σε ένα κράτος που έχει χάσει το αυτεξούσιο (η απώλεια εθνικής κυριαρχίας είναι άλλωστε προ-απαιτούμενο της συμμετοχής στον υπερεθνικό οργανισμό της ΕΕ) είναι ένα γεγονός ήσσονος σημασίας στην πολιτική σκακιέρα.

Από τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δέχεται σε ποσοστό 70-75% το αξιακό πλαίσιο του υπερεθνικού οργανισμού (Ε.Ε.) και ό,τι αυτό πρεσβεύει (υπεροχή του κοινοτικού δικαίου έναντι του εθνικού, κοινό νόμισμα, πλήρης υποταγή στις κοινοτικές οδηγίες και αποφάσεις των αρμοδίων κοινοτικών οργάνων), τότε οι εθνικές εκλογές υποβιβάζονται είτε σε μία συλλογική αυταπάτη συμμετοχής στα κοινά, είτε σε μία άχαρη διαδικασία  ανάδειξης του καλύτερου διαχειριστή των έξωθεν οδηγιών και του καλύτερου τοποτηρητή των "συμφωνηθέντων". 

Η Ελλάδα συμμετέχει σε αυτό τον οργανισμό ως κομπάρσος, ως ένα πολύ αδύναμο και άρα ευάλωτο μέλος. Είναι η μικρή "Μήλος" απέναντι στην πανίσχυρη "Αθήνα" (Γερμανία). Είναι καταδικασμένη να ακολουθεί τις εξελίξεις και να δέχεται παθητικά ό,τι της λένε και της υποδεικνύουν.

 

Τι υπάρχει έξω από αυτό; Η κομμουνιστική αριστερά, βυθισμένη στις αντιφάσεις της, κατακερματισμένη ως είθισται, είτε προτείνει μία επιστροφή σε ένα ολοκληρωτικό παρελθόν-κόλαση (ΕΣΣΔ) που η ιστορία έκρινε αμείλικτα, είτε -στις πιο ακραίες εκφράσεις της- προτείνει πράγματα που ούτε φοιτητική οργάνωση θα πρότεινε.

Δεν μιλώ για την άκρα δεξιά (Χρυσή Αυγή) διότι το μόνο που προτείνει είναι μίσος, αίμα, θάνατο και αυτοκτονία της Ελλάδας- δεν θα περίμενε κανείς τίποτα περισσότερο από νοσταλγούς του Χίτλερ.

 

Οπότε;

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα;

Όντως Θεόφιλε, δεν υπάρχει αφήγημα. 

Μόνο ένα μούδιασμα και μία πλήρης απογοήτευση του κόσμου που κοιτάει αδιάφορα πλέον τους "σωτήρες" και τους πολιτικούς ταχυδακτυλουργούς.

 

Ευελπιστούμε όμως, μόνο εκ πεποιθήσεως διότι δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Ό,τι και να'ρθει θα το αντιμετωπίσουμε. Όρθιοι. Κατάματα. Και ό,τι βγει.

 

Δημήτρη, καλησπέρα..

 

Διακρίνω στη δημοσίευσή σου απογοήτευση.. μούδιασμα.. και ίσως σε μια άκρη και την παραίτηση..

 

Γι’ αυτό λοιπόν οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα να βγάλουνε τους λόγους τους, και να πούνε τα δικά τους, κατά πως θα ‘λεγε και ο ποιητής..?

 

Όμως εδώ μιλάμε για την παραγωγή πολιτικής.. Περιμένεις παθητικά τις επόμενες κινήσεις αυτών που γνωρίζεις ότι θα εισβάλλουν για να επιβάλλουν όπως σωστά γράφεις για την Μήλο (παρ' ότι θα διαφωνήσω στο ότι τήρησαν παθητική στάση). Τι θα πει μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.. πού είναι η διαλεκτική προσέγγιση των πραγμάτων. Ναι δεν υπάρχει αφήγημα.. παραμυθία.. έ.. και.. αυτό σημαίνει και ωρίμανση. Σε αναζήτηση νέου αφηγήματος.. αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. Και επειδή ο κόσμος δεν είναι, ούτε θα γίνει αλλά γίνεται διαρκώς, με κάποιο τρόπο πρέπει να προχωρήσει. Η πολιτική οφείλει να είναι παρούσα, να ανοίγει δρόμους, να κινητοποιεί.. Η Πολιτική δεν κρυβεται πίσω από τις λέξεις για να σε ποιάνει μελαγχολία..

 

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.

(...)

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

(...)

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

 

Υ.Γ. Δημήτρη, κάποιοι επέστρεψαν λέει από τα σύνορα και βεβαιώνουν πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.. να τους πιστέψουμε..?

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Δημήτρη,

αυτή τη φορά, σαν κάτι το διαφορετικό ζητά κωδικό πρόσβασης στους δέκτες μου..

 

Για πρώτη φορά, στις εκλογές αυτές,  δεν θα έχουν οι πολίτες πάνω στις πλάτες τους:

α. Ψευτοεκφοβισμούς (Από τους Μνημονιακούς)

β. Ψευτοϋποσχέσεις (Από τους Αντοιμνειμωνοιακούς) (σωστά το έγραψα έτσι)

γ. Ψευτοδιλήμματα (από τους "εκατέρωθεν")

 

Αποτέλεσμα του φαινομένου αυτού, είναι  οι Πολίτες να γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια ποιος είναι ποιός και τι σκοπεύει. Μπορεί να ξέρει τι είναι οι παλιοί, αλλά έμαθε και τι είναι οι καινούργιοι. Όχι ότι δεν τα έβλεπε πιο πριν. Τώρα όμως δεν έχει τα α, β, και γ. και έτσι λείπουν τα βαρίδια... Επίσης ξεχώρησε με σαφήνεια τους «ακραίους» ΛΑΕ, ΚΚΕ (με την καλή έννοια),  Χρυσή Αυγή (με την κακή έννοια)

 

 

Αυτό, νιώθω, σημαίνει ότι τώρα οι πολίτες, απελευθερωμένοι από όλα αυτά τα βαρίδια, θα πάρουν το θέμα στα χέρια τους.

Θα τους χορέψουν όλους στο ταψί.

 

Δεν θα δώσουν σε κανένα την δυνατότητα αυτοδυναμίας και ούτε θα δώσουν το δικαίωμα συνεργασίας στα «παρεάκια» για να κάνουν κυβέρνηση. Ίσως να μην αφήσουν και κανέναν από αυτούς πρωθυπουργό.  

 

Θα τους χορέψουν όλους στο ταψί.

 

Οι πολίτες θα τους αναγκάσουν να βγάλουν το παλαιοκομματικό. Θα δεις. Η αντίστροφη μέτρηση, απουσία βαριδιών, άρχισε. Θα τους βάλουν μέχρι και τα ονόματα να αλλάξουν.  Οι πολίτες δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα πια. Δίπλα στο φόβο υπάρχει η ανοσία.   Θα τους βάλει να παρκάρουν τους ανεκδιήγητους τους, και να πνεύσει ένας αγέρας ελείψει δυσοσμίας, τον οποίο, ίσως, δεχθούν νέοι ικανοί να τον αναπνεύσουν.

 

Και έτσι θα αλλάξει η μοίρα μας; 

 

Ε όχι βέβαια !!

 

Για μιαν ελπίδα ομιλώ ο καημένος. 

 

Υ.Γ. Γιάννη, Θεόφιλε την καλησπέρα μου !!

[SOULIS]

Το τέλος της πολιτικής.. ?

 

Eκλογές χωρίς αφήγημα.. Και τώρα τι θα γένουμε..?

Πως θα οδεύσομεν εις τα εκλογικά τμήματα άνευ παραμυθίας..?

Ήταν μία κάποια λύσις.. που θα έλεγε και ο ποιητής μας.

 

 

Χωρίς "αφήγημα" και άνευ "παραμυθίας" ?

 

Μακάρι..

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Χωρίς "αφήγημα" και άνευ "παραμυθίας" ?

 

Μακάρι..

 

Με χαρά να δούμε τα επόμενα επεισόδια του έργου..

Ξέρω ξέρω... Τα επεισόδια τα έφτιαξε Φωσκολικό dna και θα είναι πολλά έτσι;  

[Κρηθέας]

Δημήτρη,

αυτή τη φορά, σαν κάτι το διαφορετικό ζητά κωδικό πρόσβασης στους δέκτες μου..

 

Για πρώτη φορά, στις εκλογές αυτές,  δεν θα έχουν οι πολίτες πάνω στις πλάτες τους:

α. Ψευτοεκφοβισμούς (Από τους Μνημονιακούς)

β. Ψευτοϋποσχέσεις (Από τους Αντοιμνειμωνοιακούς) (σωστά το έγραψα έτσι)

γ. Ψευτοδιλήμματα (από τους "εκατέρωθεν")

 

Αποτέλεσμα του φαινομένου αυτού, είναι  οι Πολίτες να γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια ποιος είναι ποιός και τι σκοπεύει. Μπορεί να ξέρει τι είναι οι παλιοί, αλλά έμαθε και τι είναι οι καινούργιοι. Όχι ότι δεν τα έβλεπε πιο πριν. Τώρα όμως δεν έχει τα α, β, και γ. και έτσι λείπουν τα βαρίδια... Επίσης ξεχώρησε με σαφήνεια τους «ακραίους» ΛΑΕ, ΚΚΕ (με την καλή έννοια),  Χρυσή Αυγή (με την κακή έννοια)

 

 

Αυτό, νιώθω, σημαίνει ότι τώρα οι πολίτες, απελευθερωμένοι από όλα αυτά τα βαρίδια, θα πάρουν το θέμα στα χέρια τους.

Θα τους χορέψουν όλους στο ταψί.

 

Δεν θα δώσουν σε κανένα την δυνατότητα αυτοδυναμίας και ούτε θα δώσουν το δικαίωμα συνεργασίας στα «παρεάκια» για να κάνουν κυβέρνηση. Ίσως να μην αφήσουν και κανέναν από αυτούς πρωθυπουργό.  

 

Θα τους χορέψουν όλους στο ταψί.

 

Οι πολίτες θα τους αναγκάσουν να βγάλουν το παλαιοκομματικό. Θα δεις. Η αντίστροφη μέτρηση, απουσία βαριδιών, άρχισε. Θα τους βάλουν μέχρι και τα ονόματα να αλλάξουν.  Οι πολίτες δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα πια. Δίπλα στο φόβο υπάρχει η ανοσία.   Θα τους βάλει να παρκάρουν τους ανεκδιήγητους τους, και να πνεύσει ένας αγέρας ελείψει δυσοσμίας, τον οποίο, ίσως, δεχθούν νέοι ικανοί να τον αναπνεύσουν.

 

Και έτσι θα αλλάξει η μοίρα μας; 

 

Ε όχι βέβαια !!

 

Για μιαν ελπίδα ομιλώ ο καημένος. 

 

Υ.Γ. Γιάννη, Θεόφιλε την καλησπέρα μου !!

 

Καλησπέρα Κωνσταντίνε, έχω την αίσθηση ότι  αναφέρεσαι στους διαχειριστές της πολιτικής (με π μικρό).

 

Έχεις θυμό.. η γραφή  σου δείχνει ότι έχεις θυμό.. και σε κάποια σημεία του δεν διαφέρει από προσεγγίσεις

που οδηγούν αρκετούς ψηφοφόρους σε τιμωρητικές ακραίες λύσεις.

 

Η ελπίδα.. η Ελπίδα θα προκύψει μέσα από την αναζήτηση της πολιτικής (με Π κεφαλαίο). Είναι Ζητούμενο το γνωρίζω.

Διαφορετικά Ελπίδα με ψήφο διαμαρτυρίας δεν την βλέπω να βλασταίνει.

 

Τα τόσα βάρη που έχουν συσσωρευτεί στις πλάτες μας για τα επόμενα 50 χρόνια δεν είναι απλά βαρίδια για να

τα διαχειριστούν κάποιοι ηθικοί και έντιμοι πολιτικοί, θα γονατίσουν, θα τελματώσουν μέσα στη λάσπη χωρίς  

ελπίδα (έστω και με ε μικρό) και προοπτική.

 

Για να παραχθούν ανθοί μέσα από τη λάσπη χρειάζεται κάτι περισσότερο. Χρειάζονται πολλά και αυτά πρέπει να

αναζητηθούν από την Πολιτική (με Π κεφαλαίο) εφόσον θεωρούμε ότι ωριμάσαμε πλέον. Δύσκολο το εγχείρημα.

Μα γι' αυτό είναι η Πολιτική για να δίνει διέξοδο στα αδιέξοδα, διαφορετικά τι να την κάνω, μπορώ και χωρίς αυτήν.

Ακόμη και με διαχειριστή πολυκατοικίας θα κάνουμε τη δουλειά μας. Το πλαίσιο είναι ήδη δοσμένο.

 

 

Υ.Γ. Το ζητούμενο σ’ αυτές τις εκλογές δεν είναι ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα τις μνημονιακές επιταγές αλλά το γεγονός ότι οι

πολίτες με την ψήφο τους θα νομιμοποιήσουν αυτές τις επιλογές. Μ’ έναν τρόπο θα δώσουν συγχωροχάρτι σ’ όσους μας έφεραν μέχρι εδώ.

 

Δημήτρη, ζητώ την κατανόησή σου μιας και ο Κωνσταντίνος απευθύνεται σε σένα, αλλά να.. είπα να πω και γω..  Είχε και εκείνη την

"καλησπέρα Θεόφιλε" στο τέλος της δημοσίευσής του και παρασύρθηκα..

[Κρηθέας]

Χωρίς "αφήγημα" και άνευ "παραμυθίας" ?

 

Μακάρι..

 

Θανάση καλησπέρα

 

Αντιλαμβάνεσαι φυσικά το πνεύμα της δημοσίευσής μου. Δίνω έναν τόνο.. θέλοντας να δείξω πράγματα, να θίξω καταστάσεις,

μπας και σοβαρευτούμε επιτέλους και δεν τρέχουμε σαν τα πρόβατα πίσω από αφηγήματα.. κάθε λογής.

 

Θέλησα επίσης να θίξω την μικροπολιτική διαχείριση των πραγμάτων που θέλει να παίξει το ρόλο της Πολιτικής.

 

Τα διευκρινίζω μήπως και δεν έγινα κατανοητός.

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Κάτσε, κάτσε Θεόφιλε, για να πάμε σε μια Πολιτική (με κεφαλαίο Π) από κάπου βρε αδερφέ πρέπει να ξεκινήσουμε, έτσι δεν είναι; 

 

Και λέω.

 

Οι πολίτες απεγκλωβίστηκαν από αυτά που τους δημιουργούσαν αναστολές, για να κάνουν τώρα,  το πρώτο δειλό βήμα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας των προϋποθέσεων για την γέννηση μιας νέας Πολιτικής (με κεφαλαίο Π).

 

Πως μου έχει καρφωθεί αυτή η εντύπωση δεν ξέρω.

 

[Πίεσε με να καταλάβω γιατί.  ] 

 

[Κρηθέας]

Κάτσε, κάτσε Θεόφιλε, για να πάμε σε μια Πολιτική (με κεφαλαίο Π) από κάπου βρε αδερφέ πρέπει να ξεκινήσουμε, έτσι δεν είναι; 

 

Και λέω.

 

Οι πολίτες απεγκλωβίστηκαν από αυτά που τους δημιουργούσαν αναστολές, για να κάνουν τώρα,  το πρώτο δειλό βήμα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας των προϋποθέσεων για την γέννηση μιας νέας Πολιτικής (με κεφαλαίο Π).

 

Πως μου έχει καρφωθεί αυτή η εντύπωση δεν ξέρω.

 

[Πίεσε με να καταλάβω γιατί.  ] 

 

 

Εντάξει Κωνσταντίνε θα σε πιέσω..

 

Για να υπάρξει γέννα πρέπει να υπάρξει πρώτα κυοφορία που με τη σειρά της απαιτεί γονιμοποίηση..

 

Για να υπάρξει γονιμοποίηση απαραίτητες είναι φυσικά οι προϋποθέσεις.. αλλά και μια συν-εύρεση.. και εδώ είναι

το ζητούμενο ότι για να υπάρξει αυτή η ρημάδα η συν-εύρεση θέλει δύο τουλάχιστον συμμέτοχους (συν-μετέχω)

 

Δεν βλέπω πουθενά συμμέτοχους, μονολόγους και μπαλκόνια βλέπω.. (δεν είναι κακό έχουν κι αυτά τη χάρη τους).

Σωτήρες βλέπω και αυτό δεν είναι κακό, αλλά να.. ένα θέμα με τα σωτηριολογικά μηνύματα το έχει η ανθρωπότητα, έχει υποστεί αρκετά δεινά.

Και τέλος βλέπω αυτό το πηγαίνουμε μπροστά από τα πίσω ή το πίσω από τα μπροστά, που αυτό είναι κακό.

 

ΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ, Η ΜΑΡΜΙΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΙΑ.

 

Κωνσταντίνε με παρέσυραν οι αναστολές.. αλλά και δεν βλέπω συν-ευρέσεις και κυοφορίες. Ίσως να φταίνε και τα μέσα κοινωνικής

δικτύωσης που μ' έναν τρόπο αλλοτριώνουν απομακρύνοντας τους ανθρώπους μεταξύ τους, παρ' ότι δείχνουν να τους ενώνουν

σ' ένα νέο είδος homo-cyborgs.

 

Αν δεν σ' έπεισα θα το κάνεις μόνος σου κάποια στιγμή ίσως και μετά από χρόνια, αλλά θα το κάνεις και θα γεννήσεις παρά τις ωδίνες..

 

 

Υ.Γ. Κάποτε ένας υποψήφιος πολίτης Αθηναίος έταξε τρεις οβολούς στους ανήμπορους της πόλης ως επίδομα(έπαιρναν ήδη δύο) και επειδή δεν

το έπραξε καταδικάστηκε σε θάνατο από την εκκλησία του Δήμου.

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Τι λείπει λοιπόν; 

Η ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, όπως πολύ σωστά λες.

 

Και πότε Θεόφιλε δεν έχουμε ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στα κοινά; Μα όταν προσπαθήσει να συμμετέχει κάποιος στις υπάρχουσες δομές οι οποίες είναι δηλητηριασμένες παλαιοκομματικά.

 

Εντάξει.. Άρα μονόδρομος να συμμετέχει σε νέες δομές...

 

Πάμε να βρούμε ποιες μπορεί να είναι οι νέες δομές....

Μήπως αυτές που θα έχουν νέο ΑΦΜ ή απλά μια νέα ίδρυση;  Όχι βέβαια.

Θα είναι αυτές που δεν θα είναι παλαιοκομματικές.

 

Και ποιες είναι αυτές οι δομές που αν δημιουργηθούν δεν θα είναι παλαιοκομματικές.

 

Εύκολο Θεόφιλε.

 

Θα είναι οι δομές [οι πολύ μικρές για την αρχή]  που θα έχουν μέλη τα οποία θα προσπαθούν για την βελτίωση συγκεκριμένων καταστάσεων [εν αρχή μικροκαταστάσεων μεν, ουσιαστικών δε] χωρίς καμία κομματική αναφορά διότι δεν χρειάζεται. Αυτό που σου λέω. Διότι δεν χρειάζεται. 

 

Είναι λίγο δυσνόητο όπως το έφερα και για αυτό θα σου φέρω ένα παράδειγμα για να με καταλάβεις.

 

Έστω ότι η μικροομάδα [αυτή που φαντάζομαι] ασχολείται με την μελέτη ενός ουσιαστικού δείκτη μέτρησης της οικονομίας της Χώρας μας: Αναφέρομαι στο κατά κεφαλήν Α.Ε.Π. Πρόκειται για έναν δείκτη στον οποίο βασίζονται ολόκληρες πολιτικές (κυρίως ευρωπαϊκές) και μέσω της σύγκρισής του με άλλες Χώρες  βγάζουν συμπεράσματά και παράγουν πολιτικές αποφάσεις.

 

Το Α.Ε.Π.  - ως γνωστόν - προκύπτει  από το άθροισμα των εισοδημάτων  των πολιτών (μισθοί +ημερομίσθια) + τα έσοδα από τόκους + έσοδα από ενοίκια + κέρδη εταιρειών + αποσβέσεις + έμμεσοι φόροι μειωμένοι από τυχόν επιδοτήσεις).  Δηλαδή έτσι πρόχειρα - χάριν του γραπτοδιαλόγου -  αποτελεί το σύνολο των εισοδημάτων των πολιτών της Χώρας μας. Αμέσως μετά διαιρούμε δια των κατοίκων και έχουμε το Κατά κεφαλήν Α.Ε.Π..

 

Πάμε στην ουσία:

 

Υπάρχει και ένας δείκτης που λέγεται  Προσωπικό Εισόδημα το οποίο είναι το Κατά κεφαλήν ΑΕΠ [που είπαμε] μειωμένο με τα αδιανέμητα των εταιρειών και τις υποχρεωτικές εισφορές. (Δηλαδή είναι αυτά που παίρνει στο χέρι ο πολίτης - άρα δεν λογαριάζονται τα αδιανέμητα όπως γίνεται με το Κατα κεφαλήν ΑΕΠ - και αφαιρούνται  και όσα έχουν πληρώσει σε ΙΚΑ ΤΕΒΕ κτλ. 

 

Πάμε παρακάτω: 

 

Υπάρχει και άλλος ένας δείκτης (ο επίμαχος)  που λέγεται Προσωπικό Διαθέσιμο Εισόδημα  που είναι το «Προσωπικό Εισόδημα» μειωμένο πέραν των ανωτέρω και με τους φόρους που έχει υποστεί ο πολίτης..

 

Αυτό λοιπόν Θεόφιλε, το γαμημένο το «Προσωπικό Διαθέσιμο Εισόδημα» αφού είναι επίσημος δείκτης γιατί δεν καταγράφεται ή δεν αναφέρεται πουθενά; Διότι αυτός ο δείκτης θα έδειχνε την πραγματική κατάσταση της Χώρας. Κάτι τέτοιο  θα ανέτρεπε πιθανόν πολιτικές ή τουλάχιστον θα πρόσθετε περεταίρω επιχειρήματα στην προσπάθεια μας.

 

Και λέω:

 

Αν μια  μικροομάδα ασχολούταν με την ανάδειξη αυτού του θέματος, προσπαθώντας με επίσημες επιστολές και πρακτικές να εξάγει και να δημοσιεύσει τα αποτελέσματά της και να ΕΝΗΜΕΡΏΣΕΙ  (και όχι να συγκρουστεί) τα πολιτικά κόμματα στην υιοθέτηση του δείκτη αυτού και την σύγκρισή του με τους αντίστοιχους ευρωπαικούς δείκτες δεν θα έκανε κάτι ΜΗ ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΑΤΙΚΟ; Εννοείται με την προϋπόθεση να παλεύαμε για αυτό, και όχι απλά να κάναμε μια επιστολή χωρίς συνέχεια. Η μάχη μας θα ήταν όχι η αντιδικία με τις κομματικές γραμμές ούτε η απόδοση ευθυνών αλλά πως το θέμα αυτό να μην μείνει στα συρτάρια. Και αυτή η μάχη θα σταματήσει μόνον όταν αναγνωρισθεί και παγιωθεί η χρήση και η δημοσίευση του δείκτη αυτού.

 

Αυτό το θέμα Θεόφιλε δεν λέω ότι είναι το σπουδαίο.

 

Όμως... 

 

Και αν αυτό το συνέχιζε και με ένα άλλο θέμα;;;;

Και αν αυτό το έκανε και άλλη μια Ομάδα;;;

Και αν αυτό το έκαναν και άλλες Ομάδες ;;

 

Δεν θα είχαμε συνεύρεση;

Δεν θα είχαμε σπέρμα, εγκυμοσύνη και γεννητούρια;

 

Δεν θα είχαμε Θεόφιλε; 

Επεξεργασμένο 20 Σεπτεμβρίου 2015 από ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

[Κρηθέας]

Και αν αυτό το έκαναν και άλλες Ομάδες ;;

 

Δεν θα είχαμε συνεύρεση;

Δεν θα είχαμε σπέρμα, εγκυμοσύνη και γεννητούρια;

 

Δεν θα είχαμε Θεόφιλε; 

 

 

 

Δεν θα είχαμε Κωνσταντίνε και θα σου πω γιατί

 

Είναι σαν να προσπαθούμε να φτιάξουμε τα μπαλκόνια μας με πράσινο ενώ γύρω μας καίγεται το δάσος

 

Είναι σαν τα ψίχουλα (βλέπε επίδομα προς τις ασθενέστερες ομάδες, με το αιτιολογικό ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα

κονδύλια ) όταν σ’ έχουν καταστήσει ανήμπορο να ζήσεις.

 

Είναι σαν να σου λένε μείνε άνεργος αλλά από τώρα και στο εξής θα μας πληρώνεις τα τριπλάσια από  όσα πλήρωνες

όταν δούλευες. Και εμείς να προσπαθούμε να αναδείξουμε το θέμα με το επίδομα ανεργίας αν θα το παίρνουμε και κάτω

από ποιες προϋποθέσεις και αν εν τέλει αυτό θα είναι αρκετό για να μπορούμε να επιβιώσουμε στοιχειωδώς. Ενώ την

ίδια στιγμή οι στρατιές των ανέργων πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο.

 

Είναι σαν να έχει καταστραφεί γύρω μας το οικονομικό περιβάλλον, λες και έπεσε πυρηνική βόμβα και εμείς να μιλάμε για

επενδύσεις και την παραγωγικότητα και την ανάδειξη ευκαιριών μέσα από την κρίση, προτείνοντάς μας να πουλάμε ειδικές

μάσκες για την προστασία του πληθυσμού.

 

Είναι σαν το πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας της Ευρωπαικής Ένωσης την ίδια στιγμή που σαν οδοστρωτήρας μας

έχει ισοπεδώσει.. και συνεχίζει να το κάνει. Και το παράδοξο ξέρεις ποιο είναι ότι αυτό το πρόγραμμα δεν απευθύνεται καν

στους φτωχούς. Μπορείς να το ψάξεις και θα καταλάβεις τι εννοώ.

 

Είναι σαν την ομάδα παρέμβασης λογιστών που προσπαθεί (δεν απαξιώνω, αξιόλογη προσπάθεια και με

ουσιαστικές παρεμβάσεις το έργο της αλλά..) αλλά γύρω μας καιγόμαστε από την λαίλαπα πράξεων νομοθετικού

περιεχομένου των μνημονίων

 

 

Να γιατί δεν μπορεί να υπάρξει συν-εύρεση. Γιατί οι κοπέλες μας πλέον δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτά. Η ματαιοδοξία τους τα ξεπερνάει..

 

Αλλά δεν πρέπει να ανησυχούμε τα ΜΜΕ μας διαβεβαίωσαν πως οι βάρβαροι δεν θα έρθουν..

 

[THEOMI]

ο τσιπόλα στο "Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας"  (1976) γράφει:

 

«σε μια χώρα που έχει πάρει την κάτω βόλτα το ποσοστό των ηλίθιων είναι σταθερό, ωστόσο παρατηρείται μεταξύ αυτών που κατέχουν την εξουσία μια δραματική εξάπλωση των ληστών με καλπάζουσα ηλιθιότητα... και μεταξύ όσων δεν μετέχουν στην εξουσία μια εξίσου ανησυχητική αύξηση των φουκαράδων».

 

σταθερό ?!

 

[235711]

Καλημέρα σε όλους,

 

Παίρνοντας λαβή από τα γραφόμενα του Θεόφιλου...

 

"Είναι σαν να προσπαθούμε να φτιάξουμε τα μπαλκόνια μας με πράσινο ενώ γύρω μας καίγεται το δάσος"

- Είναι ένας τρόπο για να διαφυλαχθεί ο σπόρος, για να ξαναφυτέψουμε το δάσος

 

"Είναι σαν τα ψίχουλα (βλέπε επίδομα προς τις ασθενέστερες ομάδες, με το αιτιολογικό ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα

κονδύλια ) όταν σ’ έχουν καταστήσει ανήμπορο να ζήσεις.

Είναι σαν να σου λένε μείνε άνεργος αλλά από τώρα και στο εξής θα μας πληρώνεις τα τριπλάσια από  όσα πλήρωνες

όταν δούλευες. Και εμείς να προσπαθούμε να αναδείξουμε το θέμα με το επίδομα ανεργίας αν θα το παίρνουμε και κάτω

από ποιες προϋποθέσεις και αν εν τέλει αυτό θα είναι αρκετό για να μπορούμε να επιβιώσουμε στοιχειωδώς. Ενώ την

ίδια στιγμή οι στρατιές των ανέργων πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο."

- Το ζητούμενο είναι η ανασύσταση του κοινωνικού ιστού και της ανθρώπινης αλληλεγγύης, σε συνδυασμό πάντα με την διάλυση των ψευδαισθήσεων που μας θέλουν να γυρίζουμε και να ζούμε στην καταναλωτική ψευδοευημερία, που συντηρούνταν με δανεικά (και αγύριστα?). Αυτό μπορεί να λάβει χώρα με αλλαγή ατομικών συμπεριφορών και καθημερινών πρακτικών.

 

"Είναι σαν να έχει καταστραφεί γύρω μας το οικονομικό περιβάλλον, λες και έπεσε πυρηνική βόμβα και εμείς να μιλάμε για

επενδύσεις και την παραγωγικότητα και την ανάδειξη ευκαιριών μέσα από την κρίση, προτείνοντάς μας να πουλάμε ειδικές

μάσκες για την προστασία του πληθυσμού."

- Όντως όταν έχει πέσει πυρηνική βόμβα, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να εγκαταλείψεις το πεδίο και αυτό άλλωστε πράττουν πολλοί! Όσοι μένουν όμως (από συνήθεια; από παράλογη αισιοδοξία πρέπει να επιβιώσουν ακόμα και με μυθεύματα ( ας μην τα υποτιμούμε, πάντα βοηθούσαν και πάντα θα βοηθούν, είτε είναι συλλογικά είτε είναι προσωπικά) και που ξες μπορεί να λειτουργήσουν ως άλλος αυτοεπιβεβαιούμενος μύθος 

 

"Είναι σαν το πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας της Ευρωπαικής Ένωσης την ίδια στιγμή που σαν οδοστρωτήρας μας

έχει ισοπεδώσει.. και συνεχίζει να το κάνει. Και το παράδοξο ξέρεις ποιο είναι ότι αυτό το πρόγραμμα δεν απευθύνεται καν

στους φτωχούς. Μπορείς να το ψάξεις και θα καταλάβεις τι εννοώ."

- Είναι μια ακόμα Πολιτική που πιστεύει οτι αυτός είναι ο σωστός ο δρόμος. Ένα ακόμα άρθρο πίστης, έχουμε δοκιμάσει και άλλα (επί ΠΑΣΟΚ) ας δοκιμάσουμε και αυτό. Με αφορμή και τα εκλογικά αποτελέσματα, ίσως είναι η πρώτη φορά που ο ελληνικός λαός επενδύει σε μια προ-οπτική και δεν λακίζει με την πρώτη αναποδιά δίνοντας έτσι άφεση αμαρτιών εν τέλη στους πρώην άλλα και στους νυν. Πιστεύει στον Αλέξη και δίνει τα ρέστα του, έτσι ώστε να μην υπάρχουν αργότερα ψευδοδικαιολογίες από κανέναν' ούτε από τους κυβερνώντες ούτε από τον λαό, έτσι ώστε να έχουν, οι κυβερνώντες, όλο τον πολιτικό χρόνο να υλοποιήσουν το όραμα τους  και ο λαός να απολαύσει τους καρπούς.

 

"Είναι σαν την ομάδα παρέμβασης λογιστών που προσπαθεί (δεν απαξιώνω, αξιόλογη προσπάθεια και με

ουσιαστικές παρεμβάσεις το έργο της αλλά..) αλλά γύρω μας καιγόμαστε από την λαίλαπα πράξεων νομοθετικού

περιεχομένου των μνημονίων"

- Προσπαθεί και καλά κάνει, ας είναι ο σπόρος για κάτι καλύτερο.

 

Εν τέλει το ζητούμενο είναι το πως γυρίζει ο τροχός της ιστορίας καλύτερα( γιατί έτσι και αλλιώς γυρίζει) με καλύτερους  ανθρώπους ή με  καλύτερα συστήματα;

 

Καλημέρα και πάλι

 

Υ.Γ.

Μήπως οι βάρβαροι είναι μέσα μας;

[Κρηθέας]

Υπεραισιόδοξους σας βρίσκω.. και σένα Γιάννη και τον Κωνσταντίνο.

 

Δηλαδή δεν ευθύνεται η ανισομερής κατανομή του πλούτου αλλά ο τρόπος που διαχειριζόμαστε την φτώχεια

όσοι τυχαίνει να βρισκόμαστε στην αντίπερα όχθη (του πλούτου εννοείται).

 

Δηλαδή δεν ευθύνεται η νέα τάξη πραγμάτων και τα οδυνηρά αποτελέσματα της ασκούμενης πολιτικής

πολυεθνικών και λοιπών καπιταλιστικών δυνάμεων αλλά το γεγονός ότι δεν διαχειριζόμαστε σωστά τα αποτελέσματα

ή μάλλον τις παρενέργειες που υφιστάμεθα.

 

Δηλαδή δεν φταίνε οι πολιτικές που ακολουθούνται στη μέση ανατολή αλλά ο τρόπος που διαχειρίζονται τα

αποτελέσματά της οι Σύριοι (βλέπε μετανάστευση κλπ) και οι λοιποί κάτοικοι των περιοχών αυτών. Ίσως περισσότερες

σωστικές λέμβοι, σωσίβια και λοιπός εξοπλισμός να απάλυνε τον πόνο αυτών των ανθρώπων. Φαντάζομαι βέβαια από

την άλλη οι ισχυροί να εντείνουν τις παρεμβάσεις τους στην περιοχή και το τι έχει να γίνει.

 

Δηλαδή δεν έφταιγε η συστηματική προσπάθεια γενοκτονίας των Μικρασιατών, αλλά ο τρόπος που διαχειριστήκαμε

τον συνωστισμό. (καλά αυτό ας το προσπεράσουμε, αδυναμίες είναι αυτές.. )

 

Δηλαδή δεν ευθύνονται οι ασκούμενες πολιτικές της Ε. Ένωσης αλλά οι χώρες ή μάλλον οι επαρχίες της που δεν

διαχειρίζονται σωστά τις επιταγές κάποιων κέντρων αποφάσεων των Βρυξελλών ή όπου αλλού αυτά βρίσκονται. 

 

 

Μακάρι.. που λέει και ο Θανάσης. Και άμα είναι έτσι και εγώ μαζί σας.

 

 

Για τους βαρβάρους, Γιάννη  γνώριζα ότι ζούσαν κάπου εκεί έξω.. μετά άκουσα ότι ζουν ανάμεσά μας.. (το γιατί και το

πώς δεν διευκρινίστηκε) χθες μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχουν πια βάρβαροι.. Τώρα εσύ μας λες ότι ζουν μέσα μας..

Έχασα τη μπάλα..    δεν ξέρω μπορεί να έχεις δίκιο. Άλλωστε γι' αυτό συζητάμε μήπως και βγάλουμε άκρη, όχι φυσικά για

το που βρίσκονται οι βάρβαροι, στο τέλος - τέλος ας βρίσκονται όπου θέλουν, αυτοί τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας.

Τουλάχιστον ας μας αφήσουν να την κάνουμε μόνοι μας και που ξέρεις μπορεί και να τα καταφέρουμε (λέμε τώρα..).

 

Ένα από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπισε τούτη η χώρα διαχρονικά, ήταν αυτές οι έξωθεν παρεμβάσεις και πιστέψτε

με μας κόστισαν ακριβά (φυσικά και έχουμε τις αδυναμίες μας και έχουμε δώσει χώρο και δίνουμε ακόμα γι' αυτές τις

παρεμβάσεις)

 

Υ.Γ. Υπάρχουν πολλές θεωρίες για τους λόγους των κοινωνικών αλλαγών (ντετερμινιστικές και άλλες), για το πώς δηλαδή

εξελίσσονται οι κοινωνίες και εν τέλει γυρίζει ο τροχός της ιστορίας. Δυο λόγια γιατί τα θέμα είναι μεγάλο. Πιστεύω ότι οι λόγοι

είναι πολλοί και συγκυριακοί. Δηλαδή δεν μπορούν να μπουν σε επιστημονικό εργαστήριο δεδομένα  και πως μ’ αυτά τα

συγκεκριμένα δεδομένα θα παραχθούν και τα ποθητά αποτελέσματα.  Είναι πολλοί οι παράγοντες που συντελούν και ακόμη

και κάτι που φαντάζει ασήμαντο μπορεί να μην τροφοδοτεί τις εξελίξεις.  Σίγουρα όμως πρέπει το κατάλληλο υπόβαθρο να έχει

διαμορφωθεί κάτι που  κρίνεται ως αναγκαία συνθήκη, χωρίς φυσικά να είναι και ικανή. Αυτό έχω καταλάβει από τα όσα έχω

διαβάσει μέχρι τώρα και έχω επεξεργαστεί.

[235711]

- Οι βάρβαροι είναι μέσα μας, άρα παντού και ως εκ τούτου πουθενά από την στιγμή που δεν μπορούν να ετεροκαθοριστούν.

 

 

- Ο κόσμος είναι τρελός, άδικος, κακός, αδυσώπητος.....

   και εγώ πιο τρελός που θαρρώ οτι είναι  λογικός, δίκαιος, καλός, ευαίσθητος....

  για να επιβιώσω.

[Κρηθέας]

- Οι βάρβαροι είναι μέσα μας, άρα παντού και ως εκ τούτου πουθενά από την στιγμή που δεν μπορούν να ετεροκαθοριστούν.

 

 

- Ο κόσμος είναι τρελός, άδικος, κακός, αδυσώπητος.....

   και εγώ πιο τρελός που θαρρώ οτι είναι  λογικός, δίκαιος, καλός, ευαίσθητος....

  για να επιβιώσω.

 

Σκέφτομαι τους Σύριους πρόσφυγες

 

Από τη μια ο ποιητής μας (ο Καβάφης) μας βεβαιώνει ότι αν δεν τους κουβαλάμε μέσα μας δεν θα τους συναντήσουμε, τους βαρβάρους.  

Γιάννη εσύ επίσης μας βεβαιώνεις ότι είναι μέσα μας.

 

Σκέφτομαι λοιπόν, ότι τους βαρβάρους που συνάντησαν, κάπου εκεί στα σύνορα της Ουγγαρίας, μάλλον θα τους κουβαλούσαν μέσα τους,

από την πατρίδα τους,  διαφορετικά δεν θα συναντούσαν τέτοια βαρβαροσύνη.

 

Να τους χαρακτηρίσουμε "πιο τρελούς", που θεωρούν τούτον τον κόσμο ως πολιτισμένο, δίκαιο, καλό και λογικό για να επιβιώσουν ?

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Θεόφιλε,

ενώ συμφωνώ για την περιγραφή σου περί της κατάστασης που επικρατεί [αλλά θα συμφωνήσω με τον Γιάννη] και θα ήθελα επιπλέον να σε ρωτήσω κάτι.

 

Εκτός τον σπόρο που μπορούμε να φυτέψουμε στο μπαλκόνι, [σε πρώτη φάση] τι άλλο δηλαδή μπορούμε να κάνουμε;

 

Νομίζω πως τίποτα. Πρέπει επειγόντως να ασχοληθούμε με σπόρους έστω και αν το λιβάδι μπρος μας είναι στέπα. Το αποδέχομαι αυτό που λες.

Δεν βλέπω δηλαδή κάτι καλύτερο να μπορώ να κάνω..

 

Κάτσε να δούμε στο τέλος ποιος είναι ο .. αισιόδοξος...   

 

[235711]

...και κάνοντας μια στροφή σε πιο τεχνοκρατικά χωράφια...

Λαμβάνοντας κατά νου την αρχή Pareto, ότι δηλαδή με το 20% της προσπάθειας μπορεί να έχουμε το 80% του αποτελέσματος ( ή και την θεωρία του χάους) , πράγματι μικρές πράξεις μπορούν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό  καταρχήν είναι σημαντικό... αλλά ακόμα πιο σημαντική είναι η δυναμική που μπορεί να δώσει στο άτομο προκειμένου να τολμήσει πιο βαθιές τομές και ακόμα πιο ουσιαστικές παρεμβάσεις.

 

Άλλωστε όπως διδάσκουν και στην διαχείριση χρόνου - project θα πρέπει τον ελέφαντα να τον τεμαχίσουμε... ή αν προτιμάτε σε λιγότερο βάρβαρη εκδοχή να τον κάνουμε ποντικάκια  

[Κρηθέας]

Αφού τόσο επιμένετε, και συ Κωνσταντίνε και ο Γιάννης, σε μια διαχειριστική πρακτική των πραγμάτων, ας ξεκινήσουμε

με γονιμοποιό σπέρμα οικείο, δικό μας.  

 

Αθηναίων πολιτεία για παράδειγμα. Εντυπωσιάζεται κανείς από το εύρος της συμμετοχής των πολιτών, τον τρόπο διαχείρισης, 

την εναλλαγή ρόλων (αρχόντων - αρχομένων) και τις τόσες δικλείδες ασφαλείας για την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος .

Η λαϊκή κυριαρχία υφίσταται εμπράκτως. Οι πολιτικοί αγώνες διεξάγονται στην Εκκλησία του δήμου, μπροστά στους πολίτες,

με κριτές τους πολίτες, που αποφασίζουν. Το κράτος δεν είναι ανώτερο από τους πολίτες του, αλλά είναι οι πολίτες του.

 

Τρόπος ανάδειξης και δοκιμασία των Εννέα αρχόντων

http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?m=1&t=21

 

Η δομή και οργάνωση του αθηναϊκού δικαστικού συστήματος

http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?m=1&t=22

 

Παρ’ ότι τα αποσπάσματα δεν δίνουν το εύρος και την διάσταση των όσων αναφέρω πιο πάνω και καλό θα ήταν να διαβάσει κανείς

όλο το έργο, είναι ενδεικτικά του τρόπου με τον οποίο ενεργούσαν και προσέγγιζαν τα πολιτικά πράγματα στην εποχή τους.

 

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα την πάρουμε, θα την αντιγράψουμε και όλα καλά.. Σημαίνει όμως ότι μπορούμε να την δούμε ως

παράδειγμα, ως γονιμοποιό σπέρμα για να παράξουμε δικά μας σύγχρονα συστήματα διαχείρισης των πολιτικών μας πραγμάτων.

 

 

Υ.Γ. Κλείνοντας αυτήν την παρέμβασή μου θα ήθελα, παρ’ όλα αυτά, να τονίσω  ότι η ιστορική πραγματικότητα μας ξεπερνά. Εκείνη είναι

που μας καθορίζει καθώς εμείς προσπαθούμε να την καθορίσουμε.

[235711]

"...η ιστορική πραγματικότητα μας ξεπερνά. Εκείνη είναι που μας καθορίζει καθώς εμείς προσπαθούμε να την καθορίσουμε."  

 

Νομίζω οτι τελικά εδώ ακουμπάμε τον πυρήνα της συζήτησης μας. 

 

Τι καθορίζει την ιστορικά πραγματικότητα; 

Οι ανθρώπινες πράξεις και η "ετερογονία των σκοπών";

Η' οι συλλογικότητες;

 

Κάνοντας μια αντίστιξη στην οικονομία:

 

Τι καθορίζει το οικονομικό γίγνεσθαι;

Η μικροοικονομία; ή Η μακροοικονομία;

 

Εύκολα κάποιος θα έλεγε οτι από την στιγμή που η μάκρο είναι "άθροισμα" της μίκρο μπορούμε να καταλήξουμε οτι η μικροοικονομία είναι αυτή που έχει τον πρώτο ρόλο.

Παρόλα αυτά όμως δεν νομίζω οτι είναι κάτι τόσο απλοϊκό (όσο κ αν το ήθελα...)

Θαρρώ οτι οι αλληλεπιδράσεις, οι διασυνδέσεις και οι σχέσεις των ατόμων είναι αυτές που μετουσιώνουν το μίκρο σε μάκρο και ως εκ τούτου εκεί να "κρύβεται" το μυστικό. (βλέπε κ βιβλίο "Συνδεδεμένοι" http://www.biblionet.gr/book/151484/Christakis,_Nicholas_%CE%91./%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CE%B4%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9 )

[ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

Μα δεν νομίζω ότι έχουμε διαφορές στις τοποθετήσεις μας. 

 

Απλά δεν καταλήγουμε σε πρωτοβουλία παρά μόνον σε συμπέρασμα... 

[Κρηθέας]

Μα δεν νομίζω ότι έχουμε διαφορές στις τοποθετήσεις μας. 

 

Απλά δεν καταλήγουμε σε πρωτοβουλία παρά μόνον σε συμπέρασμα... 

 

Κωνσταντίνε θεωρείς δηλαδή ότι λόγω συμφωνίας δεν μας προέκυψαν τα αντίθετα (θέσεις και αντι-θέσεις).

Έτσι όμως χάθηκαν και οι συν-θέσεις, συνεπώς και η καλλίστη αρμονία, που όπως είναι γνωστό εκ των αντιθέτων προκύπτει.

Όσο για την πρωτοβουλία (πρώτα βούλομαι..), βλέπε Πολιτική, πάει χάθηκε και αυτή, θα κινούμαστε πλέον στη λογική της

μικροδιαχείρησης, της μικροπολιτικής καθώς συνηθίζουμε να λέμε.