Προς το περιεχόμενο
  • 0

Από Μονοκατοικια σε Οριζοντιες Ιδιοκτησιες και οος Διανομης


Proodeytiki

Ερώτηση

Το θεμα ξεκινησε απο το φετεινο Ε1 ....Σε ακινητο Μονοκατοικια 450 μετρων και 100 βοηθητικων μετα τις τακτοποιησεις με τις Νομιμοποιησεις που γινανε συνεβη το εξεις το Τεκμηριο Ιδιοκατοικησης βγαινει περι τις 110χ ευρω , για τον χρηστη που τυχαινει να ειναι κ ο επικαρπωτης.

 

Σκεφτηκαμε λοιπον να συστησουμε οριζοντιες (4 τον αριθμο οσοι κ οι οροφοι της οικοδομης ιδιων τμ ο καθενας) και να ενοικιαστει ο ενας οροφος. Στη περιπτωση αυτη το Τεκμηριο πεφτει στο Μισο περιπου.

 

Η Μονοκατοικια ανηκει κατα 100% σε εναν επικαρπωτη(μητερα) και απο 50% της ΨΚ κατεχουν τα δυο τεκνα της. Τα ιδια Εμπραγματα δικαιωματα θα διατηρησουν στις Οριζοντιες . Δλδ 100% της επικαρπιας σε ολα η Μαμα και τη ΨΚ του Α κ Β οροφου το πρωτο τεκνο και τη ΨΚ του Γ κ Δ Οροφου το Δευτερο.

 

Εγω ειχα την εντυπωση πως περα απο τα οποια Συμβολαιογραφικα εξοδα του Μηχανικου που θα κανει κατοψεις κλπ δε θα απαιτηθει να πληρωθουν Φοροι μια και δεν υπαρχει ανιση διανομη  .

 

Κατα το δικηγορο των Ιδιοκτητων θα απαιτηθουν Φορος Διανομης και μαλιστα τον υπολογισε κ ειναι μεγαλος. Δεν επικοινωνησα με Συμβολαιογραο για να τα τσεκαρω ακομη....Μεχρι να το κανω εχει κανεις αποψη ?!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 απάντηση σε αυτή την ερώτηση

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • 0

9. Πότε οφείλεται φόρος διανομής;
Κατά την αυτούσια διανομή ακινήτων μεταξύ των συγκυρίων τους οφείλεται φ.μ.α , αν συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
 α. η διανομή να είναι αυτούσια, δηλαδή ο καθένας από τους συγκυρίους να παίρνει είτε ένα διαιρετό μέρος των ακινήτων που διανέμονται είτε ποσοστό εξ αδιαιρέτου αυτών.
 β.  η αξία της μερίδας που παίρνει από τη διανομή κάθε συγκύριος δηλ. η φυσική του μερίδα, να είναι ίση με την αξία της ιδανικής του μερίδας, δηλ. με την αξία που είχε η εξ αδιαιρέτου συμμετοχή του.
Ο φ.μ.α. μειωμένος στο ¼ επιβάλλεται στο σύνολο της περιουσίας που διανέμεται και σε περίπτωση άνισης διανομής, η επί πλέον αξία θεωρείται ότι αποκτάται με ξεχωριστή μεταβίβαση και φορολογείται με ακέραιο συντελεστή φ.μ.α, αν καταβληθεί αντάλλαγμα, διαφορετικά οφείλεται φόρος δωρεάς.
Σε περίπτωση άνισης διανομής η διαφορά της φυσικής από την ιδανική μερίδα υποβάλλεται τόσο σε φόρο διανομής όσο και κατά περίπτωση σε φόρο δωρεάς ή φ.μ.α. με ακέραιο συντελεστή.

 

 

ΠΟΛ.1250/11.11.1994

Κοινοποίηση γνωμοδότησης 299/22.6.1994

Κοινοποίηση γνωμοδότησης 299/22.6.1994

1073176/294/Β0013/ΠΟΛ. 1250/11.11.1994

ΠΟΛ 1250

Σας κοινοποιούμε την αριθ. 299/94 γνωμοδότηση της ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η οποία έγινε δεκτή από τον Υφυπουργό Οικονομικών και παρακαλούμε για την εφαρμογή της.

Με τη γνωμοδότηση αυτή έγινε δεκτό ότι σε περίπτωση σύστασης οριζόντιας ή κάθετης ιδιοκτησίας σε οικόπεδο στο οποίο υπάρχουν κτίσματα και διανέμονται τόσο τα κτίσματα όσο και οι μελλοντικές οριζόντιες ή κάθετες ιδιοκτησίες, οφείλεται φόρος μόνο για τις ιδιοκτησίες στις οποίες υπάρχει κτίσμα.

Γνωμοδότηση Ν.Σ.Κ.
Αρ. Γνωμ. 299/22.6.1994
Περίληψη Ερωτήματος

Οφειλή ή όχι φ.μ.α. σε περίπτωση σύστασης οριζόντιας ή κάθετης ιδιοκτησίας που διανέμονται τόσο τα κτίσματα όσο και οι μελλοντικές οριζόντιες ή κάθετες ιδιοκτησίες.

Επί του άνω ερωτήματος το Νομικό Συμβούλιο του εγνωμοδότησε ως εξής: Κατ' άρθρον 1 του ν. 1587/1950 τίθεται ο γενικός κανόνας Υεφ'εκάστης εξ απαχθούς αιτίας μεταβιβάσεως ακινήτου πραγματικού επί ακινήτου δικαιώματος επιβάλλεται φόρος επί της αξίας αυτώνΦ, κατά δε την παράγραφον 3 του αυτού άρθρου,

Εν τη ενοία του όρου μεταβίβασης, δια την εφαρμογήν του παρόντος νόμου, είναι:

α) ....... β) η διανομή ακινήτων κ.λπ. μεταξύ των συγκυριών τωνΦ.
Εξάλλου, με το άρθρο 4, παράγραφος 1, εδάφιο Α του αυτού νόμου ορίζονται τα εξής: ΥΟ φόρος μεταβιβάσεως επί της αξίας του ακινήτου ή του πραγματικού επί του ακινήτου δικαιώματος ορίζεται:

Α εις 2% επί αυτουσίας διανομής ακινήτου μεταξύ των συγκυρίων αυτών. Εάν κατά τη διανομή οι μερίδες των δικαιούχων δεν είναι ισομερείς προς τα ιδανικάς τοιαύτας και καταβάλλεται προς συμπλήρωση μιας ή πλειόνων μερίδων τίμημα, ο φόρος μεταβιβάσεως ο αναλογών επί της αξίας του τμήματος της μερίδος δι'ο καταβάλλεται τίμημα ορίζεται εις 9%Φ.
Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι επί διανομής ακινήτου ο φόρος μεταβιβάσεως υπολογίζεται προς 2%, χωρίς να εξετάζεται κατ' αρχήν αν οι μερίδες τις οποίες παίρνουν με τη διανομή οι συγκύριοι είναι ίσες προς τις ιδανικές
μερίδες που είχαν στο ακίνητο πριν από τη διανομή. Μόνο στην περίπτωση κατά την οποία συμφωνείται με τη σύμβαση περί διανομής του ακινήτου η καταβολή τιμήματος από ένα συνιδιοκτήτη ως εκ του ότι η αξία της φυσικής μερίδας που περιέρχεται σ' αυτόν υπερβαίνει την αξία της ιδανικής μερίδας που είχε στο ακίνητο, ο φόρος
μεταβιβάσεως υπολογίζεται προς 9% επί του τμήματος που η αξία της φυσικής μερίδας υπερβαίνει εκείνη της ιδανικής (ΣΕ 3479/1970, 1998/93). Αν δεν συντρέχει τέτοια συμφωνία οφείλεται φόρος δωρεάς (βλ. υπ' αριθ. πρ.
1022712/94/Β0013/25.2.94 εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών).

Η διανομή μπορεί να είναι εξώδικος ή δικαστική. Κάθε δε διανομή εξώδικος ή δικαστική περιέχει διάθεση και δη απαλλοτρίωση επ' ανταλάγματι (Σ.Ε. 121/1979 Α.Π. 1148/1980 ΝοΒ 29528).
Η εξώδικος (εκουσία) διανομή του κοινού είναι σύμβαση μεταξύ πάντων των κοινωνών με αντικείμενο την αμοιβαία μεταβίβαση των μερίδων των, ώστε έκαστος τούτων, ν' αποκτήσει ωρισμένον τμήμα του κοινού κατά πλήρες δικαίωμα (βλ. Φίλιον Εν.Δ.σ.379). Η διανομή είναι σύμβαση ενοχική και ανταλλακτική (Φίλιον ενθ'. ανωτ., Μπαλήν Εμπρ.Δ. παρ. 117, ΑΠ.551/75 ΕΕΝ 43.754) κατ' αρχήν άτυπος, εκτός αν η φύση του κοινού επιβάλλει την τήρηση τύπου (π.χ. ΑΚ 369, βλ. Φίλιον Εν.Δ.σ.380/1). Ζέπον, Εν.Δ.ΙΙ σελ. 674 σημ. 2).
Η έννοια της κοινωνίας δίδεται από τον Α.Κ. (άρθρ. 785) Υεάν δικαίωμα ανήκει εις πλείονας από κοινού εφόσον εν τω νόμω δεν ορίζεται άλλο τι, υφίσταται μεταξύ αυτών κοινωνία κατ' ιδανικά μέρηΦ.
Το δικαίωμα του κοινωνού (μερίδα) είναι α) αυτοτελές και ως εκ τούτου δύναται να μεταβιβασθεί-διατεθεί ανεξαρτήτως από το δικαίωμα επί του όλου κοινού αντικειμένου (ΑΚ.793 εδ.1), β) εκφράζεται δια μαθηματικού κλάσματος, το οποίο ο νόμος αποδίδει δια του όρου ιδανικόν μέρος, γ) καταλαμβάνει ουχί συγκεκριμένα τμήματα - πράγματα του κοινού αντικειμένου, αλλά ολόκληρο το κοινόν αντικείμενον (Φίλιος εις Ερμ.ΑΚ. 785 αρ. 9, 10, 11).

Εξάλλου, ο νόμος 3741/29 Υπερί της ιδιοκτησίας κατ' ορόφους ορίζει ότι αναγνωρίζεται η διηρημένη κατ' ορόφους ή μέρη αυτών ιδιοκτησία επί του αυτού οικοδομήματος (άρθρ. 1 παρ. 1), ότι είναι αδιαίρετος η ιδιοκτησία επί του
εδάφους των θεμελίων, των πρωτοτοίχων και λοιπών αυτόθι αναφερομένων πραγμάτων (άρθρ. 2 παρ. 1) ότι ο ιδιοκτήτης εκάστου ορόφου ή μέρους αυτού έχει πάντα τα εις τον κύριον ανήκοντα δικαιώματα (άρθρον 3 παρ. 1), και ότι η δια του νόμου τούτου θεσπιζόμενη αναγκαστική συνιδιοκτησία παύει εάν η οικοδομή καταστραφεί
ολοσχερώς ή κατά τα 3/4 της αξίας της.

Το άρθρον 10 παρ. 1 του αυτού νόμου ορίζει ότι Υη πώλησις, εκχώρησις, υποθήκευσις ή κατάσχεσις ενός ορόφου ή μέρους τούτου, επεκτείνεται αυτοδικαίως και εις το ανάλογον μερίδιον των κοινών πραγμάτων των παρομαρτούντων αυτώΦ. Κατά την έννοια των άνω διατάξεων οριζόντια ιδιοκτησία είναι η επί ορόφου οικοδομής ή μέρους αυτού αποκλειστική ιδιοκτησία μετά ποσοστού αναγκαστικής συνιδιοκτησίας επί των κοινών και αδιαιρέτων μερών του όλου ακινήτου (βλ. Ανδρ. Πατσουράκου, η οριζόντια ιδιοκτησία εκδ. 1973, σελ. 20).

Η οριζόντια ιδιοκτησία συνιστάται είτε δια δικαιοπραξίας εν ζωή ή αιτία θανάτου του κυρίου του όλου ακινήτου είτε δια συμβάσεως μεταξύ των τυχόν συγκυρίων αυτού. Για να επέλθει η σύσταση της οριζόντιας ιδιοκτησίας αρκεί η καθ'οιονδήποτε νόμιμο τρόπο δήλωση βουλήσεως του ιδιοκτήτου ή των ιδιοκτητών περί συστάσεως της ιδιοκτησίας αυτής, μη απαιτουμένων πανηγυρικών προς τούτο εκφράσεων (βλ. Α. Πατσουράκου, ενθ. ανωτέρω σελίς 28 και αυτόθι παρατιθέμενη νομολογία ΕΑ 529/63, Ελ.Δικ. 5, 256, Α.Π. 563/66 ΕΕΝ 34.271, Πρωτ. Θεσ/κης
513/1971 ΕΕΝ 38, 673, Πρ. Σύρου 66/71 ΕΕΝ 38, 859, ΣτΕ 2537/92 Δ.Φ.Ν. τόμος 48 σελ. 140).

Περαιτέρω από τις ίδιες διατάξεις προκύπτει ότι, το δικαίωμα της κυριότητος επί ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου είναι σύνθετον, αποτελούμενον εξ αποκλειστικής επί τούτων κυριότητος και εκ συγκυριότητος επί του αναλόγου μεριδίου των κοινοκτήτων πραγμάτων, περαιτέρω δε ότι, κατά νόμον, είναι αδύνατος οιαδήποτε εκποίηση ή εν γένει διάθεση του ορόφου ή του διαμερίσματος άνευ του αναλογούντος εις τούτο μεριδίου επί των κοινών. Και ναι μεν η εκ του ν.3741/1929 αναγκαστική συγκυριότητα επί των κοινοκτήτων πραγμάτων, επί της οποίας, κατ' άρθρον 1113 του Αστ. Κώδικος, εφαρμόζονται οι περί κοινωνίας διατάξεις, είναι αδιάλυτος υφισταμένης της οικοδομής, και συνεπώς αδιανέμητος, τούτο όμως ισχύει μόνον δι' αυτήν την εκ του νόμου αναγκαστικήν κοινωνίαν, όχι δε και δια την συνήθη, ήτοι την εκ συμβάσεως ή εκ διατάξεως τελευταίας βουλήσεως, συγκυριότητα, (κοινωνίαν), την περιλαμβάνουσαν ένα ή πλείονα διαμερίσματα της αυτής πολυκατοικίας, μετά των αναλογούντων εις αυτά μεριδίων επί των κοινών.

Οθεν, είναι κατά νόμον δυνατή η διανομή των εις τοιαύτην συγκυριότητα τελούντων διαμερισμάτων της αυτής πολυκατοικίας, η διανομή δε αυτή, όπως κάθε γενικώς πράξη εκποιήσεως ή διαθέσεως των εν λόγω διαμερισμάτων, περιλαμβάνει αναγκαίως ένα έκαστον εξ αυτών μετά του εις αυτό αναλογούντος μεριδίου επί των κοινών πραγμάτων, αποκλειομένου κατά νόμον, επί τοιούτων (εμπραγμάτων) δικαιοπραξιών, του αποχωρισμού του διαμερίσματος από του ως άνω μεριδίου. Καίτοι, επομένως, εξακολουθεί να υφίσταται η εκ του ν. 3741/29 αναγκαστική κοινωνία, η ανωτέρω διανομή υπόκειται εις φόρον μεταβιβάσεως ακινήτων, δοθέντος ότι η απαιτούσα έξοδον εκ της κοινωνίας, δια την υποβολήν εις τον φόρον τούτον, διάταξη του άρθρου 2 παρ. 5 του ν.3104/1954, τεθείσα με επίγνωση της επί οροφοκτησίας δημιουργουμένης αναγκαίας και αδιαλύτου συγκυριότητος, δεν σκοπεί να εξαιρέσει από της φορολογίας την διανομήν πλειόνων και σε συνήθη συγκυριότητα τελούντων διαμερισμάτων της αυτής οικοδομής, επί της οποίας έχει συσταθεί οροφοκτησία, αλλ' αφορά εις την εκ της τοιαύτης, συνήθους, συγκυριότητος έξοδον, η οποία συντελείται και κατά την διανομήν των ως άνω κοινών διαμερισμάτων, τόσον ως προς αυτά ταύτα τα διαμερίσματα, όσον και ως προς τα εις αυτά αναλογούντα μερίδια επί των κοινών.
Αντικείμενο δε του φόρου εις την περίπτωση αυτή είναι η αξία των διανεμομένων πραγμάτων, δηλαδή η αξία εκάστου διαμερίσματος μετά του εις αυτό αναλογούντος μεριδίου επί των κοινών. (ΣτΕ 121/1979, 2663/83, 2518/81, 2201/80, 3870/85, 3875/85 κ.λπ.).
Από την άνω νομολογιακή παραδοχή προκύπτει ότι, επί διανομής ορόφων ή διαμερισμάτων πολυκατοικίας (επί της οποίας έχει συσταθεί οροφοκτησία) η διανομή αυτή περιλαμβάνει και την αναλογίαν επί των κοινών, η οποία
φορολογείται, όχι δε ότι η σύσταση οροφοκτησίας συνιστά διανομήν. (Γνωμ. Νομ. Δ/νσεως Υπ. Οικ. 642/83, 282/86 κ.λπ.).
Εξάλλου και κατά τα διδασκόμενα υπό της επιστήμης, χωριστή κυριότητα επί ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου, συνισταμένη κατ' άρθρο 1002 ΑΚ δύναται, ν'αφορά όροφο οικοδομημένο ή μέλλοντα να οικοδομηθεί. Η σύμβαση υποβάλλεται σε συμβολαιογραφικό τύπο και μεταγραφή.
(Γ. Μπαλή Εμπρ. Δικ. παρ. 121).

Ενόψει των ανωτέρω και κατά την ομόφωνη γνώμη της Ολομελείας του ΝΣΚ δεν συντρέχει νόμιμη περίπτωση επιβολής φόρου μεταβιβάσεως όταν πλείονες συνιδιοκτήτες εξ αδιαιρέτου ενός ακινήτου μετά κτισμάτων (οικοδομής), υπάγουν αυτό εις το σύστημα της κατ' ορόφους οριζοντίου ιδιοκτησίας και καθορίζουν τα ποσοστά επί του εδάφους τα οποία αναλογούν σε κάθε όροφον ή διαμέρισμα, παραμένουν δε ως και πριν συγκύριοι εξ αδιαιρέτου με την αυτήν αναλογίαν, επί των (επί μέρους) οριζόντιων ιδιοκτησιών, χωρίς δηλαδή να προβαίνουν και εις τον προσδιορισμόν των εις έκαστον των κοινωνών ανηκουσών οριζοντίων ιδιοκτησιών, ήτοι χωρίς να διανέμουν ταύτα.
Τούτο διότι εις την αμέσως ανωτέρω περίπτωση δημιουργείται μεν μία αυθυπαρξία αντικειμένου της κοινωνίας, δια λόγους ανέτου διαχειρίσεως, πρακτικής, προς δε και τρόπου ασκήσεως του εξ αδιαιρέτου δικαιώματος (των συγκυρίων), το τελευταίον όμως παραμένει αμετάθετον επ' ονόματι εκάστου τούτων και δεν γίνεται διανομή κατ' άρθρ. 1 παρ. 3 ζ' ν. 1587/50 (βλ. Μιχ. Γ. Κυπραίου Στοιχ. Φορ. Δικ. 1980 σελ. 356).
Το αυτό θα πρέπει να γίνει δεκτόν δια τον αυτόν λόγον και δια την περίπτωση της τροποποιήσεως της πράξεως οριζοντίου ιδιοκτησίας εφόσον ωσαύτως δεν γίνεται διανομή του ακινήτου (Μιχ.Γ.Κυπραίου εθν. ανωτέρω, γν. Ν.Υ.Δ. 642/83, 282/86). Περαιτέρω στο ν.δ. 1024/71 περί διηρημένης ιδιοκτησίας επί οικοδομημάτων ανεγειρομένων επί ενιαίου οικοπέδου ορίζονται τα εξής:

Αρθρ. 1: 1. Εν τη εννοία του άρθρου 1 του νόμου 3741/29 και των άρθρ. 1002 και 117 του Αστικού Κώδικος, δύναται να συσταθεί διηρημένη ιδιοκτησία και επί πλειόνων αυτοτελών οικοδομημάτων ανεγειρομένων επί ενιαίου οικοπέδου ανήκοντος εις ένα ή πλείονας, ως και επί ορόφων ή μερών των οικοδομημάτων τούτων, επιφυλασσομένων των πολεοδομικών διατάξεων.

Αρθρ. 2: διηρημένη ιδιοκτησία επί των περιπτώσεων των προβλεπομένων υπό του Νομ. 3741/1929 Υπερί ιδιοκτησίας, κατ' ορόφουςΦ ή του παρόντος, συνιστάται είτε δια δικαιοπραξίας εν ζωή η αιτία θανάτου του κυρίου του οικοπέδου είτε δια συμβάσεως των τυχόν συγκυρίων αυτού.
Είναι προφανές ότι τα άνω ερμηνευτικώς δεκτά γενόμενα για την οριζόντια ιδιοκτησία κατ' ορόφους ισχύουν και για την κάθετη ιδιοκτησία του ν.δ. 1024/1971 αφού το νομοθετικό αυτό διάταγμα παραπέμπει στον ν.3741/1929 και στα άρθρα 1002 και 1117 του Α.Κ.

Περαιτέρω ανακύπτει το ειδικότερο ζήτημα που τίθεται με το υποβληθέν ερώτημα ήτοι του κατά πόσον οφείλεται ή όχι φ.μ.α. σε περίπτωση σύστασης οριζόντιας ή κάθετης ιδιοκτησίας με την οποία συγχρόνως διανέμονται τόσο τα τυχόν υφιστάμενα κτίσματα όσον και οι μελλοντικές οριζόντιες ή κάθετες ιδιοκτησίες.
Επί του ζητήματος αυτού δύο γνώμες διετυπώθησαν στην Ολομέλεια του ΝΣΚ. Κατά την πλειοψηφήσασα γνώμη απαρτιθείσα εκ των Λ.Παπίδα Προέδρου του ΝΣΚ, Σ.Αργυροπούλου Αν/ρου του ΝΣΚ και των Νομικών Συμβούλων Ε.Κορουγένη, Α.Κομισόπουλον, Κ.Παπακώστα, Δ.Ράπτη, Π.Καμαρινέα, Β.Κολοβού, Ρ.Αντωνακόπουλου, Χ.Παπαχρίστου, Θ.Αμπλιανίτη, Χ.Φραγκούλη, Δ.Γριμάνη, Κ.Ντούση, Χ.Τσεκούρα, Ε.Βολάνη, Σ.Σκουτέρη, Π.Κισσούδη, Δ.Λάκκα, Κ.Μπακάλη, Θ.Ρετζεπέρη και την άνευ ψήφου γνώμη του Παρέδρου Φ.Ιατρέλλη, συντρέχει περίπτωση διανομής ακινήτων και επί συστάσεως οριζοντίου ιδιοκτησίας μεταξύ των εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτητών, οικοπέδου, επί του οποίου όμως έχει ήδη ανεγερθεί πολυκατοικία ούτως ώστε έκαστος των συνιδιοκτητών τούτων να λάβει στην αποκλειστική του κυριότητα ωρισμένα διαμερίσματα ή ορόφους της πολυκατοικίας αυτής, ήτοι των εξερχομένων της συνιδιοκτησίας διαμερισμάτων, μεταξύ των συγκυρίων των, υποκειμένης της τοιαύτης διανομής εις τον κατά τις παραπάνω διατάξεις προβλεπόμενο φόρο.

Τ' ανωτέρω ισχύουν και αν η πολυκατοικία ευρίσκεται στο στάδιο των οικοδομικών εργασιών (κτίσματα, σκελετός από οπλισμένο σκυρόδεμα ισογείου και α' ορόφου) αφού τα κτίσματα αυτά δημιουργούν τη βάση δια το αυθύπαρκτον της οριζοντίου ιδιοκτησίας (ίδετε σχετικώς 276/1986 Γνωμ.Συνελ.Πρ. Ν.Δ/νσεων (πλειοψ.) χωρίς
εις τούτο να επηρεάζει ότι οπωσδήποτε αυτά ή μέρος αυτών (κτισμάτων) χαρακτηρίζονται και εκ του νόμου κοινόκτητα, καταλαμβανόμενα όμως υπό της διανομής (ΣτΕ 121/1979, 2518/1981).
Αντικείμενο δε του φόρου στην περίπτωση αυτή είναι η αξία των διανεμομένων κατά τα άνω πραγμάτων, ήτοι των κτισμάτων καθόσον αντιστοιχούν εις τις επί μέρους οριζόντιες ιδιοκτησίες και των αναλογούντων (εις αυτές) ποσοστών επί του εδάφους. (ΣΕ 2565/82).
Εξάλλου κατά την ίδια γνώμη ζήτημα επιβολής φ.μ.α. ως προς τους μη δόλως οικοδομημένους μελλοντικούς ορόφους ελλείψει κτισμάτων δεν γεννάται (ίδετε γν. προϊστ. Ν.Υ.Δ. 276/86, γν.ΝΥΔ 282/86).
Περαιτέρω κατά την ίδια γνώμη τα αυτά θα ισχύσουν και επί συστάσεως καθέτου ιδιοκτησίας όπου θα φορολογηθεί μόνον η κάθετη ιδιοκτησία στην οποία υπάρχει κτίσμα.
Κατά τη μειοψηφήσασα γνώμη του Νομικού Συμβούλου του Κράτους Γ.Πουλάκου και την άνευ ψήφου γνώμη του Παρέδρου Π.Κιούση, στις περιπτώσεις της απλής συστάσεως ή τροποποιήσεως οριζοντίας ή καθέτου ιδιοκτησίας δεν καταρτίζεται, κατ' αρχήν, ούτε διανομή, ούτε άλλης μορφής μεταβίβαση, με αντάλλαγμα, εάν και καθ'όσον δι
αυτών απλώς θα καθορισθεί ποιές θα είναι οι οριζόντιες ή κάθετες ιδιοκτησίες οι οποίες θ' αντιστοιχούν εις τα ποσοστά επί του οικοπέδου γενικώς, ποιές εκ τούτων θα περιέχονται εις τον εργολάβον ή εις υπ' αυτού υποδειχθησόμενα πρόσωπα, ως και ποιές θα παραμείνουν εις τους οικοπεδούχους εξ αδιαιρέτου. Εάν επί πλέον τούτων συμφωνηθεί και ποιές εκ των παραμενουσών εις τους οικοπεδούχους οριζοντίων ή καθέτων ιδιοκτησιών θα περιέλθουν ως ιδιαίτερη ιδιοκτησία εις ένα έκαστον των οικοπεδούχων, ασφαλώς η τοιαύτη δικαιοπραξία ενέχει διανομή των οριζοντίων ή καθέτων ιδιοκτησιών μεταξύ των οικοπεδούχων και οφείλεται φόρος μεταβιβάσεως δια την τοιαύτη διανομήν (βλ. υπ' αριθ. 678/88 γνωμοδότηση Νομικής Δ/νσεως Υπουργείου Οικονομικών, έμμεση κρίση στην ΣτΕ 1998/1993).
Εξάλλου, κατά την ίδια γνώμη, το στοιχείο της υπάρξεως ή μη κτισμάτων ουδεμίαν απολύτως ασκεί επιρροή δια την κατ' αρχήν επιβολή του φ.μ.α. επί της ως άνω διανομής των οριζοντίων ή καθέτων ιδιοκτησιών, δοθέντος ότι η σύσταση οριζοντίων (και καθέτων) ιδιοκτησιών και η διανομή αυτών δύναται να γίνει και προ της ανεγέρσεως της οικοδομής (βλ. Μπαλήν ενθ. ανωτέρω), και μόνην σημασίαν έχει η ύπαρξη κτισμάτων ως προσδιοριστικό στοιχείο της αξίας της μεταβιβαζομένης (εν όλω ή εν μέρει), οριζοντίου ή καθέτου ιδιοκτησίας. (βλ. άποψη μειοψηφίας στην υπ' αριθ. 276/86 γνωμοδότηση των Προϊσταμένων των ΝΥΔ).

Συνεπώς κατά την μειοψηφήσασα γνώμη, συντρεχόντων των άνω όρων οφείλεται φ.μ.α. και για τις μελλοντικές οριζόντιες ή κάθετες ιδιοκτησίες.
Οθεν στο υποβληθέν ερώτημα η Ολομέλεια του Ν.Σ.Κ. εγνωμοδότησε κατά πλειοψηφίαν ότι οφείλεται φ.μ.α. από τον κοινωνό που λαμβάνει την κάθετη ιδιοκτησία με το κτίσμα, και ότι δεν οφείλεται φ.μ.α. για τη διανομή των μελλοντικών οριζοντίων ή καθέτων ιδιοκτησιών.

 

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΒΟΥ 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση τώρα
  • Πλοηγούταν πρόσφατα   0 μέλη

    • Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι χρήστες που να βλέπουν αυτή τη σελίδα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...